พอมองเว่ยหมิงเยว่อีกที อายุของทั้งสองคนก็ห่างกันไม่มาก ถ้าเขาสามารถกลายมาเป็นหลานเขยของตนเองได้ งั้นน่าจะดีมากแค่ไหน?
เขาคงไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะไม่มีผู้สืบทอด
“คุณปู่คะ ท่านคิดอะไรอยู่คะ?” เว่ยหมิงเยว่ยิ้มถามขึ้น
เว่ยเฉิงโจวเอ่ยปากบอกทันใด “หมิงเยว่ เรื่องที่เกิดในโรงแรมจงโจวงานประชุมแลกเปลี่ยนวันนั้น แกเห็นหมดแล้ว แกคิดว่าหยางเฉินเป็นยังไงบ้าง?”
ได้ยินคำพูดของเว่ยเฉิงโจว เว่ยหมิงเยว่สีหน้าแข็งทื่ออยู่บ้าง ในใจก็เต็มไปด้วยความซับซ้อน
ในหัวสมองของหล่อนปรากฏภาพเหตุการณ์แต่ละฉากที่พบเจอกับหยางเฉินขึ้นมาแล้ว
ครั้งแรก ตอนที่หล่อนพยายามดิ้นหลุดจากลูกชายเสเพลของตระกูลจวง ไม่รอให้หยางเฉินรับปาก จงใจกระโจนเข้าในอ้อมอกหยางเฉิน ขอร้องหยางเฉินแกล้งเป็นแฟนของหล่อน
แต่ผลสรุปคือ หยางเฉินไม่ปรานีเลยสักนิดเดียว ผลักหล่อนออกต่อหน้าสาธารณชน ทำให้หล่อนรู้สึกเคียดแค้นในใจ
ครั้งที่สอง เป็นตอนที่หล่อนกับนักศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาที่ตนเลี้ยงดูไปกินข้าวข้างนอกกัน เพราะว่าอิจฉาความงามของเหอเซี่ย จึงจงใจหาเรื่องเดือดร้อนให้เหอเซี่ย
หยางเฉินจัดการแบบแข็งกร้าว ขู่จนนักศึกษาที่หล่อนเลี้ยงดูตกใจหนีกระเจิงต่อหน้าผู้คน บังคับหล่อนให้ตบหน้าตนเองต่อหน้าสาธารณชน
ทำให้ในใจหล่อนรู้สึกเกลียดต่อหยางเฉินเข้มข้นขึ้น
ครั้งที่สาม หยางเฉินปรากฏตัวที่ตระกูลเว่ย ลงมือกับคนของตระกูลเว่ยต่อหน้าคนอื่น แม้กระทั่งหนิวกึงเซิงของสมาคมบูโด เขายังรับมือได้อย่างง่ายดาย
ต่อมาถึงแม้จะไม่รู้ผลแพ้ชนะของหนิวกึงเซิงและหยางเฉินปะทะกัน แต่กลับทำให้หล่อนรู้สึกถึงความผิดปกตินิดๆ
ทั้งที่สองคนต่อสู้กันในคฤหาสน์ของเว่ยเฉิงโจว แต่ตอนท้าย มีเพียงหยางเฉินเดินออกมาคนเดียว ส่วนหนิวกึงเซิงกลับหายตัวไปไม่พบอีก
เว่ยเฉิงโจวบอกคนของตระกูลเว่ยว่าหนิวกึงเซิงออกไปแล้ว
ถึงแม้ว่าหล่อนจะไม่รู้ผลสุดท้าย แต่แอบคาดเดาได้คร่าวๆ มีความเป็นไปได้มากว่าเป็นหนิวกึงเซิงตายอยู่ในมือของหยางเฉินแล้ว
ความรู้สึกเกลียดของหล่อนที่มีต่อหยางเฉินยังคงเข้มข้นมาก ทว่ากลับเข้าใจเหมือนกันว่าชาตินี้ อยากจะลบล้างความอัปยศอดสู คงไม่มีโอกาสแล้ว
ครั้งที่สี่ เป็นที่งานประชุมแลกเปลี่ยน
ตอนที่หล่อนมองเห็นหยางเฉินถูกตระกูลหวงพุ่งเป้า ในใจฮึกเหิมอย่างสุดขีด
ในเมื่อหล่อนไม่สามารถแก้แค้นด้วยตนเอง แต่มองเห็นหยางเฉินโดนฆ่ากับตาตนเองได้ หล่อนก็จะดีใจอย่างมาก
แต่ใครจะรู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งขนาดนั้นอย่างคาดไม่ถึง กดผู้สืบทอดตระกูลหวงคุกเข่าลงที่พื้นต่อหน้าสาธารณชน
จนกระทั่งวินาทีนี้ หล่อนถึงสำนึกได้ว่าหยางเฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน โอกาสที่แก้แค้น เกรงว่าชาตินี้คงไม่มี
เวลานี้ เว่ยเฉิงโจวถามหล่อนมากะทันหันว่าหยางเฉินเป็นอย่างไรบ้าง หล่อนจะฟังความหมายแฝงในคำพูดของเว่ยเฉิงโจวไม่ออกได้อย่างไร?
“คุณปู่คะ เขาเก่งกาจมากค่ะ อายุน้อยขนาดนี้ ก็สามารถกลายเป็นราชาเจียงผิงได้ เกรงว่าที่เมืองเยี่ยนตู ยังไม่มีหนุ่มฝีมือดีแบบนี้เลย!”
เว่ยหมิงเยว่เสนอความคิดเห็นอย่างถูกประเด็นมาก
เว่ยเฉิงโจวหัวเราะแล้ว ทันใดนั้นมองเว่ยหมิงเยว่ด้วยหน้าตาจริงจังแล้วบอกว่า “ถ้าเกิดแกมีโอกาสกลายเป็นผู้หญิงของเขา แกจะยินยอมมั้ย?”
พอได้ยิน เว่ยหมิงเยว่ทำหน้าตกใจ
“คุณปู่ หนู……”
หล่อนยังไม่ทันได้ตอบ ในเวลานี้เอง ลมแรงขึ้นมาฉับพลัน
“ปัง!”
ตามมาด้วยเสียงดังสนั่น ประตูของคฤหาสน์ลอยเข้ามาโดยตรง
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?”
ชั่วขณะนั้นหน้าเว่ยเฉิงโจวเปลี่ยนไปมาก วางพู่กันขนอีเห็นลง เดินไปนอกห้องหนังสือ
ตอนที่เขาเดินมาถึงห้องโถง มองเห็นชายวัยกลางคนที่ท่วงทีไม่ธรรมดาคนหนึ่ง กำลังยืนอยู่กลางห้องโถง
ยอดฝีมือตระกูลเว่ยหลายสิบคน ล้อมรอบฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ตรงกลางทันที
บนตัวของชายวัยกลางคน ปล่อยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ออกมา ยอดฝีมือตระกูลเว่ยหลายสิบคน คาดไม่ถึงไม่มีใครกล้าเข้ามาสักคน แต่ละคนเหมือนเผชิญหน้ากับปีศาจที่มาจากนรกตนหนึ่ง จิตใจสั่นเทาไปหมด
“นายเป็นใคร? กล้ามาบุกตระกูลเว่ยของฉันตอนค่ำ!”
ถึงแม้เว่ยเฉิงโจวจะสั่นสะเทือนในใจเช่นกัน แต่ยังคงโกรธเคืองอย่างยิ่ง
“แกคือผู้นำของตระกูลเว่ย เว่ยเฉิงโจว?”
เสียงของชายวัยกลางคนดังกังวานดุจระฆัง ราวกับสายฟ้าฟาด ระเบิดดังขึ้นที่ข้างหูเว่ยเฉิงโจว
“สรุปนายเป็นใครกัน?”
เว่ยเฉิงโจวทำหน้าเคร่งขรึม ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ
ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ ทำให้เขามีความรู้สึกขนลุกชัน
“สมาคมบูโด หนิวเกนหุย!”
ชายวัยกลางคนเอ่ยปาก จากนั้นในสายตาประกายแรงอาฆาตแค้นที่รุนแรงผ่านไป หรี่ตาพูดว่า “หนิวกึงเซิง เป็นน้องชายแท้ๆ ของฉัน!”
“สถานที่สุดท้ายที่เขาปรากฏตัวครั้งหนึ่ง เป็นที่ตระกูลเว่ย บอกฉันมา สรุปว่าเขาโดนใครฆ่าตาย?”
หนิวเกนหุยท่าทางโกรธเคือง ภายใต้เสียงตะโกนอันนี้ นั่นทำเอาผู้แข็งแกร่งตระกูลเว่ยหลายสิบคนที่ล้อมรอบไว้ สั่นสะเทือนจนถอยไปหลายก้าวเลยทีเดียว
แต่ละคนเบิกตาโตแล้ว เสียงตะโกนทีหนึ่ง ทำให้คนตกใจถอยหลายก้าว นี่ยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ?
ตอนที่เว่ยเฉิงโจวได้ยินชื่อของฝ่ายตรงข้ามคือหนิวเกนหุย ในใจหวาดกลัวถึงขีดสุดแล้ว
ในสมองของเขาปรากฏแต่ละฉากที่เกิดในตระกูลเว่ยตอนแรกขึ้นมาเลย
ตอนนี้นึกขึ้นมา ในใจมีเพียงความรู้สึกเสียใจ
ถึงแม้ว่าตัวคนจะเป็นหยางเฉินฆ่าตาย แต่ศพกลับเป็นตระกูลเฉินจัดการ ถ้าเกิดเปิดเผยไป ตระกูลเว่ยก็ยากจะหนีพ้น
“หัวหน้าหนิวเคยมาที่ตระกูลเว่ยของผมจริงครับ แต่หลังจากนั้นก็ออกไปแล้ว สำหรับหลังเขาออกไปเกิดอะไรขึ้น ผมก็ไม่รู้ชัดเจนครับ!”
เว่ยเฉิงโจวตอบกลับทันที
เพียงแต่เว่ยหมิงเยว่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขามาโดยตลอด เวลานี้ในสายตามีแสงเฉียบคมเปล่งประกาย นี่คือความหวังเพียงหนึ่งเดียวที่หล่อนจะลบล้างความอัปยศอดสู!
หนิวเกนหุยขมวดคิ้วแล้ว ในลูกตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาต
“เขามาตระกูลเว่ย เพราะเรื่องอะไร?” หนิวเกนหุยตามถามต่อ
“ตระกูลเว่ยพึ่งพาสมาคมบูโดมาตลอด ครั้งนี้เจอเรื่องยุ่งยากใหญ่มากเข้าแล้ว ไม่มีทางจัดการได้ พวกเราเลยขอความช่วยเหลือจากสมาคมบูโด หัวหน้าหนิวจึงถูกส่งเข้ามาครับ”
“นี่คือหลังปะทะกัน หัวหน้าหนิวยังคงไม่ใช่คู่แข่ง หลังได้รับบาดเจ็บ รู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ จึงออกไปอย่างโกรธแค้นครับ”
“ส่วนหลังจากนั้น เขาไปที่ไหนแล้ว และเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ตระกูลเว่ยไม่รู้ทั้งนั้นครับ!”
เว่ยเฉิงโจวพูดด้วยหน้าตานิ่งสงบ
เขาเคยคิดเอาไว้ตั้งแต่แรก มีสักวันหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดจะเข้ามาตรวจสอบความจริง
เพียงแค่นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเป็นพี่ชายของหนิวกึงเซิง
เห็นท่วงทีของฝ่ายตรงข้ามไม่ธรรมดา น่าจะไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งของสาขาเจียงผิง
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นได้แต่อธิบายว่าเขามาจากสมาคมบูโดสาขาใหญ่
ผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดสาขาใหญ่หนึ่ง เพียงพอทำลายทั้งตระกูลเว่ยย่อยยับได้
ภายนอกของเว่ยเฉิงโจวดูนิ่งสงบไร้ที่เปรียบ ภายในกลับหวาดกลัวไม่สงบ กลัวว่าจะไม่มีทางรับมือ อีกฝ่ายจะพังตระกูลเว่ยย่อยยับลงทันที
“เป็นไปไม่ได้!”
หนิวเกนหุยรีบพูดขึ้น “ความสามารถของหนิวกึงเซิง ฉันรู้จักดีมาก ทั้งเจียงผิง นอกจากฉือเจียงแล้ว ยังมีใครเป็นคู่แข่งของเขาได้อีก?”
“โจมตีเขาจนแพ้ แถมยังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอีก เป็นไปได้ยังไง?”
หนิวเกนหุยสอบถามอย่างเดือดดาล “เว่ยเฉิงโจว ดีที่สุดแกอย่ามาหลอกฉัน ไม่อย่างนั้นวันนี้จะคือวันตายของตระกูลเว่ย!”
“ทุกคำที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงครับ ถ้าท่านไม่เชื่อ งั้นผมก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน!”
เว่ยเฉิงโจวทำหน้าเรียบเฉย เพราะการข่มขู่ของหนิวเกนหุย ไม่ได้มีความรู้สึกประหม่าสักนิดเดียว
เขารู้ชัดเจนอย่างมาก เวลานี้ถ้าเกิดแสดงความประหม่าออกไปสักนิด อาจจะกลายเป็นเหตุผลให้ฝ่ายตรงข้ามทำลายตระกูลเว่ยได้
หนิวเกนหุยไม่ได้พูดอะไร ดวงตาทั้งสองจ้องเว่ยเฉิงโจวมาตลอด เหมือนกำลังพิจารณา คำพูดของเขา สรุปว่าเชื่อได้หรือไม่
“เป็นใครที่โจมตี และยังทำให้หนิวกึงเซิงเจ็บหนัก?” ในที่สุดหนิวเกนหุยยังเชื่อคำพูดของเว่ยเฉิงโจวแล้ว
ในใจเขาเกิดอาการสั่นสะเทือนระลอกหนึ่งขึ้นมา ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่โจมตีหนิวกึงเซิงจนแพ้ ปรากฏตัวที่เจียงผิง ทำให้คนตกใจและแปลกใจมากจริงๆ
“เขาชื่อหยางเฉินครับ!”
เว่ยเฉิงโจวเอ่ยปากตอบ