ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 692
โยนาธานขมวดคิ้ว เขาและควินตันรู้ดีว่าแขกคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกลนอกซะจากฮาร์วีย์ ยอร์ก
พวกเขาไม่คิดจะเชิญฮาร์วีย์ แต่เขาก็ยังหาหนทางมายู่ในรายชื่อแขก
“ให้เขามา!”
หลังจากนั้นโยนาธานก็พูดออกมา
“ตั้งแต่เขากลับมาที่บัควู้ด ยังไม่มีโอกาสที่เราจะได้พบกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการ งานเลี้ยงนี้คงจะเหมาะสม…”
“แน่นอน เขาให้เรารับรู้มาตลอดว่าเขากำลังวางแผนแก้แค้นอยู่เงียบ ๆ ตลอดในช่วงสามปีที่ผ่านมา”
“คนนอกต่างคิดว่าเขากลายเป็นคนโสโครกที่มีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าสุนัขจรจัดในตระกูลเล็ก ๆ อย่างซิมเมอร์… ณ ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมการทุกอย่างเอาไว้”
“งานเลี้ยงนี้จะเป็นช่วงเวลาที่เราจะได้พบกับเขาอีกครั้งหลังจากป่านมาสามปี เมื่อถึงเวลานั้นเราจะจัดการกับเขาหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง”
โยนาธานดูนิ่งสงบ ราวกับว่าทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องธรรมดา
ควินตันหัวเราะและพูดว่า “ถ้าหากครอบครัวต้องการให้เป็นแบบนั้น แน่นอนว่าผมจะเป็นคนทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ”
“ฉันเคยพูดไปแล้วว่าตอนนี้นายควบคุมดูแลทุกอย่าง ทุกคนในตระกูลยอมรับว่านายเป็นผู้นำของพวกเขา”
“การจัดการกับชายคนนั้นก็เหมือนกับการจัดการกับหนามในใจของนาย”
“ผมทำทุกอย่างเพื่อท่านครับ…”
โยนาธานทำอย่างสุดความสามารถเพื่อเกลี้ยกล่อมควินตัน
ควินตันยังเป็นควินตันคนเดิม จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “นับตั้งแต่ที่ท่านเตรียมการทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ผมควรจะต้องขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับทุกอย่างครับท่าน”
“ต่อจากนี้ไป ผมจะจ้างแพทย์ผู้เชี่ยวชาญจากโวลซิ่งประมาณสิบคนเพื่อผ่าตัดเวย์น ผมจะทำให้แน่ใจว่าหลังจากนี้อีกหนึ่งสัปดาห์ เขาจะสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงได้”
“นายทำดีแล้วควินตัน ฉันไม่สามารถที่จะพูดขอบคุณได้มากไปกว่านี้แล้ว ฉันคงจะต้องขอให้นายดูแลลูกชายสองคนที่ไร้ความสามารถของฉันแทนฉัน” โยนาธานพูดด้วยความโล่งใจ
“อย่ากังวลไปเลยครับ ผมจะดูแลพวกเขาอย่างดี”
…
หลังจากออกจากห้องของโยนาธานแล้ว ควินตันก็แสดงสีหน้าเย็นชาออกมา
“จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่น อยากให้ฉันจัดการกับผู้ชายคนนั้น…”
“ไม่ว่าแกจะหลอกใช้ฉันหรือเพื่อวัตถุประสงค์อะไร…”
“เราจะได้เห็นกัน”
…
ภายในห้องของโยนาธาน ใบหน้าร่าเริงของเขามหลายหายไป แววตาเยาะเย้ยฉายชัดในดวงตาของเขา
แม้ว่าลูกชายของเขาจะต้องถูกทำร้ายด้วยผู้ชายคนนั้น แต่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นส่วนหนึ่งของแผนของเขา
จะไม่มีใครสามารถแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลยอร์กไปจากเขาได้
…
ในส่วนภายในของลานซิลเวอร์นิมบัส
ในลานเต็มไปด้วยดอกไม้หอม ๆ และเสียงนกร้อง มีศาลาอยู่ทั่วทุกมุม และเสียงเพลงก็ดังคลอเบา ๆ
ควินนี่สวมชุดเดรสสีขาวไม่แต่งหน้า ก้าวเดินไปยังส่วนในสุดของลานด้วยฝีเท้าเบา ๆ
สถานที่นั้นเต็มไปด้วยหมอก แต่ก็ไม่ชื้นแฉะและมีบรรยากาศที่ผ่อนคลาย
เดินเข้าไปด้านในสุดซึ่งเป็นที่ตั้งของซุ้มนางฟ้า ควินนี่นั่งบนก้อนฟาง
ไม่นานเสียงเท้าดังเข้ามาใกล้ ประตูก็เปิดขึ้นที่ทางเข้าซุ้ม เสียงแหบห้าวของหญิงชราดังมาจากข้างใน
“ควินนี่ นั่นเธอเหรอ? เธอไม่มาเยี่ยมเยียนฉันมาหลายวันเลยนะ…”
“คุณย่ายอร์ก”
ควินนี่เผยรอยยิ้มที่สวยงาม
“หนูเพิ่งได้รับข่าวว่าผู้ชายคนนั้นจะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าด้วย”
“ผู้ชายคนนั้น…”
แค่ก แค่ก แค่ก!
เสียงไอดังก้องมาจากภายในซุ้ม
“ทำไมหลานชายที่ไร้ยางอายคนนั้นถึงกลับมา…?”
“เขาพยายามจะทำลายทั้งตระกูลให้สิ้นซากงั้นเหรอ?”
“ควินนี่! ถ้าเขากล้ามาที่นี่อีก อย่าปล่อยให้เขารอดชีวิตกลับไปได้”
ควินนี่ขมวดคิ้ว สักพักเธอพยักหน้ารับ
“ได้ค่ะคุณย่า!”