บัญชามังกรเดือด บทที่ 702 กล้าหาญมาก
หูเฟยเอ่ยเสียงเบา“ข้านั้นยังไม่ได้บอกพวกเขาเลยล่ะ”
“นี่ก็เพื่อพวกเขานะ เพราะจากที่ข้านั้นรู้ สถานการณ์ของ ฉินชวนที่ มังกรซ่อนรูป นั้น ค่อนข้างที่จะน่าอาย ”
“เกี่ยวกับความแข็งแรงนั้น เขานั้นไม่นับว่าเป็นรองใคร อีกทั้งยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของซีจุนอีก แต่ว่า เพราะว่าไม่เข้ากับพวก เลยทำให้ถูกเนรเทศออกมา ในภาคตะวันตกของมังกรซ่อนรูป นั้นเลยให้ตำแหน่งหัวหน้าหัวหน้ากับเขา ”
“อีกทั้ง ยังได้ส่งเขานั้นไปอยู่ที่บริเวณขอบเมืองอีก”
“แต่ถึงอย่างนั้น หลายคนนั้นก็ยังคิดว่าเขานั้นทำผิด เลยได้ขับไล่เขานั้นออกจากกลุ่มไปตลอดกาล”
“หากเขานั้นรู้ถึงตัวตนจริงๆข้าของข้า เขานั้นจะต้องพุ่งเข้าไปแย่ๆ ถึงเวลาแล้วมันจะกลายเป็นทำร้ายเขา”
“หากว่าในรอบนี้เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้านั้นก็จะไม่มีทางที่จะบอกเขา”
ฉินเทียนยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ดีมาก”
“ตอนนี้ข้านั้นก็ยังมีความสนใจเป็นอย่างมากนะว่า เรื่องในวันนี้ เขานั้นจะจัดการอย่างไร”
เมื่อมองเห็นสีหน้าที่แน่นิ่งของฉินชวน ได้นำพากลุ่มเล็กๆนั้นเดินเข้ามา ในสายตาของฉินเทียนนั้น มองเห็นได้ถึงความเปรียบเทียบเลย
“พวกเจ้านั้นคือคนของมังกรซ่อนรูปใช่ไหม？”ในตอนนี้ หวังเหล่าหู่ในที่สุดก็ได้ดึงสติกลับมา
แต่ว่า เขานั้นกลับไม่ได้กังวลแต่กลับยินดีขึ้น
“เป็นเพื่อนพ้องมังกรซ่อนรูปนี่เอง ผมมีนามหวังเหล่าหู่”
“วันนี้มาทำธุระที่นี่ เพราะว่าค่อนข้างรีบ เลยไม่ได้แจ้งให้พวกพี่ๆทราบกันก่อน”
“เจ้าพี่คนนี้หน้าตาไม่คุ้นเลย จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ ？กลับไปจะเลี้ยงชาคุณก็แล้วกัน”
ฉินชวนนั้นได้ควักไพ่ออกมาหนึ่งใบ ข้างบนนั้นได้เขียนว่าภาคตะวันตก3 ฉินชวน
“หัวหน้าของภาคตะวันตกแห่งมังกรซ่อนรูป นามว่าฉินชวน”
“หวังเหล่าหู่ เจ้ารวบรวมคนมาตั้งเยอะ รวมคนมาสร้างปัญหา ในสายตาของเจ้ายังมีพวกเรา มังกรซ่อนรูปไหม ？”
“ตอนนี้ ณ ตอนนี้ ในตอนนี้ ให้คนของแกนั้นเอามือไปจับที่ท้ายหัวทั้งสองข้าง คุกเข่าลงสะ แล้วให้สอบสวนตรวจสอบ！”
ฉินชวนเอ่ยจบ สมาชิกเจ็ดแปดคนที่อยู่ด้านหลังนั้น ทุกคนนั้นต่างมีสีหน้าไร้อารมณ์ เอ่ยตะโกนเสียงดังออกมา
“ได้ยินแล้วหรือยัง？ขอปฏิบัติของมังกรซ่อนรูป ยังไม่รับจับหัวแล้วคุกเข่า ยอมรับการสอบสวนสะ！”
อือ？
เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของหวังเหล่าหู่ นั้นก็ค่อยๆหายไป
เขาเอ่ยยิ้มเย็นชาออกมา “ฉินชวนหัวหน้าคุณนั้นน่าจะไม่ค่อยได้อยู่ที่กองบัญชาการสินะ ดังนั้นคุณเลยไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของผม？”
“ไม่เป็นไร ผมนั้นคือ หวังเหล่าหู่เป็นมีเพื่อนเยอะ ตอนนี้ ไม่รังเกียจที่จะบอกคุณนะว่า ผมกับภาคตะวันตกมังกรซ่อนรูปของพวกคุณนั้นหัวหน้าเล็กหรือหัวหน้าใหญ่ อีกทั้งซีจุนยังมีความสัมพันธ์นั้นไม่เลวเลย”
“พวกเขานั้น ก็ได้ไว้หน้าผมเหมือนกัน”
“คุณเข้าใจความหมายของผมไหม？”
ฉินชวนเอยยิ้มเยือกเย็น“คุณอยากจะเอ่ยอะไรกัน？”
หวังเหล่าหู่นั้นได้ทำให้ฉินชวนแอบหวาดกลัว อดไม่ได้ที่สีหน้าจะเปลี่ยนสีดีใจ แล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ผมนั้นอยากจะให้คุณนั้นช่วยทำเรื่องอย่างหนึ่งให้ผม——”
เมื่อเขาเพิ่งจะเอ่ยจบ ชายหน้าดำที่ยืนอยู่ด้านข้างของฉินชวนนั้นก็รีบเอ่ยดุออกมา “เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกัน กล้าที่จะมาให้พวกเรามังกรซ่อนรูปทำเรื่องธุระให้กับแกกัน ”
“ยังไม่รีบคุกเข่าลงอีก！”
ชายหน้าดำนั้นมีนามว่าลู่ธง เขานั้นเคยเป็นหัวหน้ามาก่อน แต่ว่าเป็นเพราะอารมณ์ร้อน ไม่รู้จักยืดหยุ่น ทำให้ผู้คนไม่พอใจ
ก่อนที่จะโดนขับไล่ปลดออก แล้วโดนย้ายมายังสุดเขตของเมือง แล้วให้มาทำเป็นรองหัวหน้าของฉินชวน
เดิมทีเขานั้นไม่ยอม แต่ว่าหลังจากที่ได้มาอยู่กับฉินชวน ทั้งสองคนนั้นอีอารมณ์ที่คล้ายกับ และรู้สึกว่ามันดีกว่าที่จะกลับไปอยู่ที่กองบัญชาการใหญ่
ดังนั้นเขาเลยตัดสินใจว่าจะคอยติดตามฉินชวนไป
สายตาของหวังเหล่าหู่แอบสั่น ก่อนที่จะมองลู่ธงแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นขา “ไอ้หนุ่มน้อย ระวังคำพูดหน่อยสิ”
“ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ ไม่รอให้ถึงวันพรุ่งนี้ เสื้อผ้าของ มังกรซ่อนรูปที่อยู่บนตัวของคุณนั้น จะถูกถอดออกมา？”
“เจ้าว่ายังไงนะ？”ลู่ธงกลอกตาไปมา และอารมณ์ของเขานั้นก็เดือดปะทุแทบจะระเบิดออกมา
“ลู่ธง พวกเรานั้นมาที่นี่เพื่อที่จะจัดการเรื่องนะ ไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกัน”
ฉินเทียนนั้นได้เอ่ยหยุดลู่ธง ก่อนที่จะมองไปที่หวังเหล่าหู่แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา“มังกรซ่อนรูปนั้นก็เพื่อบริการให้กับยุทธภพนั่นแหละ เอ่ยแล้ว เจ้านั้นอยากจะให้ข้านั้นทำอะไรให้เจ้าล่ะ？”
หวังเหล่าหู่นั้นได้ตาแดงก่ำอีกรอบ ก่อนที่จะชี้ไปยังกลางกลุ่มของฉินเทียนและ เถียโถว ที่อยู่ในสถานที่ห่างไกล แล้วเอ่ยด่าทอออกมา
“ไอเจ้าบ้าพวกสองตัวนั้น มันฆ่าลูกชายของข้า！”
“อีกทั้งยังมีพวกคนของข้าที่ได้ตายอยู่ข้างๆพวกมัน เป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า ทั้งหมดนั้นโดนพวกมันฆ่าจนหมด！”
“ฉินชวน เจ้านั้นกลับเป็นถึงหัวหน้าของ มังกรซ่อนรูป ที่คอยดูแลรับผิดชอบกระบวนการยุติธรรมของยุทธภพ ตอนนี้ทำไมยังไม่ยอมลงมืออีกล่ะ ！”
“ใช้ปืนคาบศิลาของพวกเจ้า จัดการพวกมันให้เละสะ！”
“หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว ข้านั้นรับรองเลยว่าตำแหน่งหัวหน้าของเจ้านั้น จะได้เลื่อนขั้นไปเป็นหัวหน้า อย่างแน่นอน！”
ส่วนพวกลูกน้องของหวังเหล่าหู่ ทุกคนนั้นต่างก็ร้องโห่ร้องจะโกนกันออกมา
“ฆ่าพวกเขาสะ！”
“ฆ่าพวกมันให้เละ เพื่อล้างแค้นให้กับพวกพี่น้องของเรา！”
สีหน้าของฉินชวนนิ่งเป็นน้ำแข็ง ก่อนที่จะมองไปยัง ฉินเทียนและเถียโถว ที่ได้โดนล้อมรอบอยู่ไกลๆ
เมื่อมองไปที่รอบๆของพวกเขาแล้ว วุ่นวายจริงๆ และมีศพนอนเกลื่อนไม่น้อย ในสายตาของเขานั้นอดไม่ได้ที่จะมีความกังวล ยิ่งทำให้เขานั้นดูยิ่งเครียดเข้าไปกันใหญ่！
“มังกรซ่อนรูปนั้นคือประธานด้านความยุติธรรมในยุทธภพ แต่ว่าจะต้องอิงตามความเป็นจริงๆ ไม่สามารถที่จะลำเอียงหรือเข้าข้างใคร ”
“ตอนนี้ หวังเหล่าหู่เป็นพยาน ว่าพวกมันสองคนนั้นได้ฆ่าลูกชายของเขาไป อีกทั้งยังมีคนรอบข้างพวกนั้นของคุณอีก”
“นี่มันเป็นหรือจริงหรือเปล่า？”
“พวกคุณนั้นมีอะไรจะเอ่ยไหม？”เขาเอ่ยพร้อมทั้งจ้องไปที่ เถียโถว
เถียโถวเอ่ยออกมาเสียงดัง“ที่เขาพูดมาไม่ผิดหรอก คนพวกนี้ ข้าฆ่าเองทั้งหมดนั่นแหละ！”
“เพียงแค่ว่า แล้วทำไมข้าจะต้องฆ่าลูกชายของเขานะหรอ ทำไมถึงฆ่าคนพวกนั้น？ คุณลองถามเขาสิ เขาจะกล้าเอ่ยไหม？”
สายตาของฉินชวน ได้กลับไปมองจ้องที่ใบหน้าของหวังเหล่าหู่
“เอ่ยสิ เขาทำไมถึงจะต้องฆ่าลูกชายของคุณด้วย？”
หวังเหล่าหู่เอ่ยอย่างไม่เต็มใจ“ คุณแค่ยิงปืนใส่เขาก็จบแล้ว จะมาเอ่ยพร่ำอะไรกันนัก！”
“อยากที่จะมาเอ่ยเรื่องเงินกับข้าใช่ไหมล่ะ？บอกมาเลย ว่าอยากจะได้สักเท่าไหร่！”
ที่ให้เขาเอ่ยเหตุผล เขาจะเอ่ยออกมาได้ยังไงกัน？ว่าลูกชายหวังเป่ายู่นั้นได้ทำร้ายหญิงสาว และไม่เพียงจะมีแค่หานหลิงเพียงคนเดียว
เรื่องพวกนี้เอง หากแค่ไปตรวจสอบนั้น ก็จะได้หลักฐานชิ้นใหญ่ๆเลยล่ะ
เขาคิดว่า ฉินชวน นั้นจงใจที่จะเอ่ยถามคำเช่นนี้ แล้วก็แค่อยากที่จะมาคุยเรื่องราคากับเขา
สำหรับในด้านนี้นั้นหวังเหล่าหู่ไม่ได้สนใจเลยสักนิด เพียงแค่หากสามารถที่จะใช้เงินทำเรื่องนั้นเงียบได้ นับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
อีกทั้งเขานั้นยังรู้ถึงเหตุผลแห่งความจริง นั้นก็คือ เพียงแค่ออกมาเล่น การสร้างความสัมพันธ์นั้นจะต้องมีอย่างแน่นอน หลายปีมานี้ เขานั้นได้ใช้เงินของมังกรซ่อนรูป ไปเป็นจำนวนเงินจำนวนมากเลยทีเดียว
ไม่อย่างงั้น คงจะไม่สามารถที่จะมาหนีจนถึงทุกวันนี้
เขายังคิดว่า ฉินเทียนนั้นกับคนของสมาชิกมังกรซ่อนรูปคนก่อนๆ ในเมื่อก่อนที่รู้จักกันนั้นน่าจะเป็นคนที่มีศักยภาพเหมือนกัน
“นี่มันไร้สาระจริงๆ！”
“เจ้านั้นเอาข้าฉินชวนไปเป็นคนยังไงกัน！”
ฉินชวนเอ่ยออกมาด้วยความโกรธ
“ในเมื่อเจ้าไม่อยากที่จะพูด งั้นก็ให้ฝั่งตรงข้ามมาพูดก็แล้วกัน”
“เถียโถว เจ้าเอ่ยมาสิ ทำไมเจ้าถึงได้ลงมือฆ่าคน”
เถียโถวกัดฟันเอ่ย “ลูกชายของหวังเหล่าหู่ นามว่าหวังเป่ายู่ เขานั้นวางแผนที่จะพยายามข่มขืนภรรยาในอนาคตของข้า มันหน้าไม่อายจริงๆ！”
“คนแบบนี้ ไม่สมควรตายหรือไงกัน？”
ไม่รอให้ฉินชวนเอ่ยจบ ด้านลู่ธงที่ยืนอยู่ข้างๆก็เอ่ยตะโกนเสียงดังออกมา “ไอพวกหัวขโมยเช่นนี้ น่าจะโดนฉีกเป็นชิ้นๆไปส่ะ！”
“ฆ่าได้ดีมาก！”
เถียโถวถอนหายใจออก แล้วเอ่ยว่า “เป็นเพราะว่าพ่อไม่ยอมสั่งสอน เป็นความผิดของพ่อเขานั่นแหละหวังเหล่าหู่ไม่เพียงแต่จะไม่ยอมทบทวนความคิด อีกทั้งยังจะไปให้กำลังใจสนับสนุนพวกนั้น แล้วให้มาล้างแค้นกับข้าอีก”
“ข้ากับฉินเทียนนั้น อดทนไม่ได้จริงๆ เลยได้ลงมือโจมตีกลับไป”
“ข้ารู้สึกว่า ที่พวกเราทำลงไปนั้นเป็นเหมือนการป้องกันตัว ไม่ได้มีความผิดอะไรทั้งนั้น！”
ลู่ธงเอ่ยเสียงดัง“แม่มึงเถอะ มีคนตั้งสองคนพูดขนาดนี้ ยังจะมีกฎหมายอะไรอีกไหมล่ะ？”
“เถียโถว ลงมือฆ่าได้ดีมากๆ！”
“ไม่ต้องเอ่ยว่าได้ฆ่าเพียงไม่กี่คนนะ หากจะไปฆ่าพวกนั้นจนหมด ก็ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น！”
“หัวหน้าคุณว่าใช่ไหม？”
ในตอนนี้เอง หานหลิงที่หลบอยู่ในหน้าลานกว้างนั้น ที่คอยติดตามสถานการณ์ในที่สุดก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป
เธอนั้นที่ได้รับการปกป้องจากฉีลิ่วและโหวชงนั้นได้พุ่งออกมา และกล่าวถึงการอาชญากรรมของหวังเป่ายู่
อีกทั้ง ยังขอให้ ฉินชวน ทำตามกระบวนการยุติธรรมด้วย
ฉินชวนถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะเอ่ยเสียงนิ่ง “ตอนนี้ข้าได้ตัดสินใจ เถียโถวและพรรคพวกของเขานั้น ไม่มีความผิดในฐานใดๆ”
“หากหญิงสาวของตนเองนั้นโดนคนอื่นเหยียดหยาม แล้วยังไม่ยอมลงมือจัดการอีก จะนับว่าเป็นผู้ชายหรอ？”
“เมื่อต้องเผชิญกับศัตรูที่มากกว่าตนเองเป็นหลายร้อยเท่า ยังจะสามารถไม่เศร้าใจ กล้าที่จะต่อสู้กับ นับว่าช่างกล้าหาญิยิ่งนัก！”
“หวังเหล่าหู่ ตอนนี้ข้าขอออกคำสั่งเจ้า ตอนนี้ให้เข้านั้นรีบหันไปขอโทษเถียโถวและภรรยาในอนาคตของเขาสะ หลังจากนั้น โยกย้ายคนของเจ้าออกไปสะ ไม่ให้มาก่อเรื่องสร้างปัญหาอีก！”