ตอนที่ 758 รุนแรง!
ชูฮันไม่ได้ละทิ้งความสำคัญในการตามหาตัวพ่อของเขาเขารู้ดีว่าในตอนนี้เวลามันเร่งด่วนมากขนาดไหน มันเป็นเรื่องยากที่จะตามหาตัวพ่อเขาเจอได้ภายในพื้นที่กว้างขวางเช่นนี้เพียงในเวลาจำกัดแค่หนึ่งชั่วโมง ส่วนผลลัพธ์ของการวิจัยของค่ายหนานตู้ ชูฮันไม่มีเวลาพอที่จะมาคิดอะไรในตอนนี้
ชูฮันเคลื่อนไหวรวดเร็วเต็มที่และทันทีที่ชูฮันได้สติกลับมามันก็เคลื่อนไหวไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที จำนวนห้องที่มีไม่น้อยตามทางเดินวนนั้นถูกจัดการตรวจสอบภายในเวลาเพียง 20 นาที และเมื่อชูฮันและหวังไควนกันมาเจอที่ครึ่งวงกลม ทันใดนั้นหวังไคก็สังเกตถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
”ชูฮัน!”หวังไคไม่มีข้อสงสัยเลยสักนิด กลับกันมันตะโกนร้องเรียกชูฮันอย่างตื่นเต้น “ไม่มีใครอยู่ที่นี้เลย และฉันเร็วพอๆกับนายเลย ฉันวนมาถึงครึ่งวงกลมแล้ว! เอ่อ…ชูฮัน นายว่าไง?”
มีแสงเย็นๆวาบบนแววตาของชูฮันขณะจ้องกำแพงตรงข้ามกับประตูหลังจากพึ่งเดินออกมาจากห้องสุดท้าย “ไม่ใช่ว่าเราเร็วหรอก นายไม่คิดว่าจำนวนห้องมันน้อยไปเหรอ?”
”นี่ยังน้อยเหรอ?”หวังไคมีแววตาสะพรึงกลัวกับสิ่งที่ได้ยิน “เราสำรวจกันเป็นร้อยห้อง เจอแต่ห้องว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เลยสักอย่าง”
”แต่ทุกห้องมันมีขนาดเล็กมากเหมือนกับห้องทำงานส่วนของคนัท่วไป และห้องส่วนใหญ่ก็เหมือนไร้การใช้งานมานานแล้ว แต่สังเกจมั้ยว่ากำแพงมันดูหนาเกินปกติ” ชูฮันบิดปาก ทันใดนั้นก็ก้าวเท้าไปอีกฝั่งตรงข้ามของประตูทั้งหลายซึ่งเป็นผนังล้วนเปล่าๆ “ตอนที่เราเข้ามา นายเห็นประตูที่ผนังนี่มั้ย?”
”อะไรน่ะ?”หวังไครีบตามฝีเท้าของชูฮันไป หากยังคงไม่เข้าใจที่ชูฮันต้องการจะสื่อ “ผนังไหน? มันมีประตูเหรอ?”
”ใช่”เสียงของชูฮันเย็นชาและจริงจัง “ทุกห้องอยู่วงรอบนอกทั้งหมด และอยู่ฝั่งเดียวกัน และมันก็มีเดินวนรอบบรรจบกันเป็นวงกลมราวกับมันกำลังล้อมรอบพื้นที่ตรงกลางอยู่”
ขณะพูดชูฮันก็ค่อยๆเดินช้าๆทันใดนั้นหวังไคก็เข้าใจได้ ชี้ไปที่ผนังที่เป็นวงกลมชั้นในของวงล้อม “แสดงว่ามีอะไรซ่อนอยู่ด้านในผนังนี้?”
”ผีเหรอ?”หวังไคโพล่งถามออกมา
ชูฮันส่ายหัวอย่างหมดคำพูดกับระดับความคิดของหวังไค
”แล้วเราจะเข้าไป
ได้ยังไง?”พอหวังไคถามออกมา ชูฮันก็ทำบางอย่างที่ทำให้ทุกคนหลอนทันที!
”ปัง!”
ขวานยักษ์ดำที่ไร้การปรึกษากับใครทั้งนั้นกระแทกเข้าใส่ผนังอย่างกระทันหัน ตามมาด้วย——–
”ครืน!”
ผนังทะลุและถล่มลงมาทันทีเสียงอิฐปูนร่วงกระทบพื้น พร้อมเศษถ่านหินกระจายในอากาสเป็นควันหนาสีเทา และเกิดรูโหว่ขนาดใหญ่ขึ้นที่ผนังทันที
หวังไคนิ่งงันไปเพราะความช็อคราวกับถูกฟ้าผ่าตาลอยค้างขณะมองภาพตรงหน้า
”ไม่อยากจะเชื่อชูฮัน นายมันตัวสร้างปัญหา! ดูว่านายทำอะไรลงไป โอ้ยยยยย!” หวังไคแหกปากร้องขึ้นมาทันทีที่ได้สติ “เหอซางบอกว่าอย่าทำลายของไง มันจะมีเสียงสัญญาณร้องเตือน นายพึ่งคุยกับเขาไป ลืมไปแล้วเหรอไง ตอนนี้นายพังผนังห้องแบบนี้ นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง เสียงสัญญาณมันจะร้อง ทุกคนจะแห่มา ถึงแม้นายจะเป็นวิวัฒนาการระยะ 7 นายก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้…เอ๊ะ?”
หวังไคที่กำลังโวยวายอยู่จู่ๆก็หยุดชะงักสีหน้างุนงงเมื่อทุกอย่างมันเงียบสนิท ไม่มีเสียงสัญญาณเตือนภัย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
”แล้วเสียงตือนภัยล่ะ?”หวังไคถามด้วยหน้างงๆ
”โอ้”ชูฮันแค่ส่งเสียงในลำคอเบาๆส่งสายที่บ่งบอกว่าจะไม่ตอบอะไรให้หวังไค
หวังไคที่อยากจะถามต่อได้จึงได้แต่กลืนคำพูดลงคอไปขณะที่ถ่านหินในอากาศค่อยๆซาลงและเผยให้เห็นภาพที่ซ่อนอยู่
ความจริงด้านในหลังผนังนั้นเกินกว่าที่ชูฮันและหวังไคจินตนาการไว้มันเป็นอุโมงค์มืดสนิทที่ลึกลงไปใต้ดิน มันเป็นกับหลุมดำยักษ์ที่ดำดิ่งลงพื้น
มันยากที่จะจินตนาการการก่อสร้างสถานที่นี้ขึ้นมาทรัพยาการและเงินที่ใช้ไป มันยากที่จะเชื่อว่านี้คือสิ่งที่สร้างในยุคโลกาวินาส
สาเหตุที่ผนังมันแปลกนั่นก็เพราะมันสร้างขึ้นมาเพื่ออำพรางอุโมงค์ที่ไม่รู้ว่าจะมุ่งหน้าไปสู่อะไร!
หวังไคกลืนน้ำลายอย่างกังวล”ฉันไม่คิดว่านี่คือสิ่งที่ค่ายหนานตู้สร้างได้!”
”เพราะงั้นฉันเลยพนัน”เสียงของชูฮันล้ำลึกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “และดูเหมือนว่าฉันจะชนะพนัน ฉางกวนหลงน่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสถาบันวิจัยที่อยู่ในเขตอำนาจของตัวเองจะมีสถานที่แบบนี้ซ่อนอยู่”
”นายพนันว่าฉางกวนหลงรู้ทุกอย่างในสถาบันวิจัยนี่เหรอ?”หวังไคถามอย่างประหม่า
”ไม่”ชูฮันปฏิเสธทันที และประโยคถัดมาของเขาทำให้หวังไคแทบจะหัวใจวาย “ฉันพนันว่าสัญญาณเตือนมันแยกตัวกัน ไม่ได้เชื่อมต่อกับสถาบันวิจัยชั้นนอก”
แววตาของหวังไคมีความกลัว”เพราะงั้น?”
”สัญญาณมันถูกทำลายตั้งนานแล้วแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเพราะงั้นฉันถึงได้กล้า คงไม่มีใครคิดว่าเด็กอย่างฉันจะรู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่หลังผนังนี่” ชูฮันแสยะยิ้ม “ในเมื่อสถานที่นี้มันถูกซ่อนไว้อย่างดี มันจึงไม่น่าจะเชื่อมต่อสัญญาณเข้ากับเจ้าหน้าที่ชั้นนอก เพราะงั้นมันจึงง่ายมากที่จะอนุมานว่าสิ่งที่เป็นสิ่งที่ฉางกวนหลงสร้างขึ้น”
”อย่าบอกนะว่านายจะเข้าไป”หวังไคยอมแพ้การตามความคิดที่ซับซ้อนของชูฮัน ชี้ไปที่อุโมงค์มืดด้านล่างด้วยสีหน้าปฏิเสธ
ชูฮันไม่ตอบเขาโยนหวังไคเข้าไปในกระเป๋าตัวเอง จากนั้นก็ดึงเชือกออกมาจากประตูมิติ หาที่ผูกยึดและเริ่มไต่ลงอุโมงค์ไป
อุโมงค์ลับที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือดคลุ้งหนาแสดงให้เห็นถึงความลับที่ใหญ่ที่สุดของแผนกวิจัยที่เก็บซ่อนไว้ที่นี่
ไม่แน่พ่อของเขาอาจจะอยู่ข้างล่างนั่น!
ขณะที่กำลังไต่เชือกลงไปด้านล่างของอุโมงค์อย่างรวดเร็วชูฮันเองก็รู้สึกสับสนในใจไปเช่นกัน สถาบันวิจัยของค่ายหนานตู้น่าจะอยู่ภายใต้คำสั่งของฉางกวนหลง ทำไมมันถึงได้เกินความคาดหมายไปได้มากขนาดนี้?
ใครคือคนบงการสถาบันวิจัยค่ายหนานตู้กันแน่?แล้วคนคนนั้นไปหาเงินและทรัพยากรมาจากไหนถึงได้สามารถสร้างอุโมงค์ใต้ดินที่ใหญ่โตขนาดนี้ได้? แล้วนอกจากนั้นการก่อสร้างระดับนี้ น่าจะเกิดการเคลื่อนไหวขนาดใหญ่ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แล้วอีกฝ่ายทำอย่างไรโดยที่ฉางกวนหลงไม่รับรู้ได้?
เวลาเดียวกันภายในห้องควบคุมที่ทั้งสามคนรอคอยอย่างเงียบๆเหอซางที่กำลังรออย่างกระวนกระวาย และผลลัพธ์ก็คือมันมีแรงสั่นสะเทือนฉับพลันเกิดขึ้น แสดงว่าชูฮันน่าจะทำลายอะไรบางอย่างอยู่ใต้ดิน เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้แต่แรก เหอซางจึงเหงื่อแตกพลั่ก หน้าซีดเผือดทันที
”ไม่อยากจะเชื่อหัวหน้า ทำไมต้องรุนแรงตลอด?” เหอซางได้แต่พึมพำ