ตอนที่ 263: คําเตือน
เส้นผมของกุสตาฟถูกตัดขาดเพราะเหตุนั้น
กุสตาฟตบฝ่ามือซ้ายบนพื้น เหวี่ยงตัวกลับขึ้นก่อนเหวี่ยงขาขวาไปทางใบหน้าของฟัลโก้
ควับ!
ฟัลโก้คว้าขาของเขาอย่างง่ายดายกุสตาฟพยายามดึงกลับ
ฟอ!
เขี้ยวงอกออกมาจากปากของฟิลโก้ และเขาก็กัดขาของกุสตาฟอย่างรวดเร็ว
ครืนนนนนนนนนนนน!
ขาของกุสตาฟมีเกราะปกคลุมเล็กๆ คล้ายน้ําแข็งปกป้องเขาจากการถูกกัด
อย่างไรก็ตาม กุสตาฟยังคงรู้สึกเจ็บปวด ในขณะที่เขี้ยวของฟัลโก้กดไปที่ขาของเขาอย่างแรง
ฟูว อุ้มมม!
กุสตาฟชกหมัดไปที่ใบหน้าของฟัลโก้อีกครั้ง แต่เขาเหวี่ยงเขี้ยวของเขาออกจากขาของกุสตาฟเพื่อหลบหมัดกุสตาฟใช้โอกาสนี้เพื่อดึงตัวเองออกจากเงื้อมมือของฟัลโก้ในทันที
[คําเตือน!! พลังงานต่ํา]
(คําเตือน!! คะแนนพลังงานต่ํากว่า 200 !!]
ระบบคอยเตือนกุสตาฟถึงคะแนนพลังงานของเขาซึ่งขณะนี้ต่ํากว่า 200 คะแนน
กุสตาฟไม่สามารถต่อสู้ต่อไปได้นานเกินไปเขาจึงเริ่มคิดหา
ทางออก
กุสตาฟกระโดดถอยหลังด้วยความเร็ว
“เฮ้ นายยังอยู่ที่นั่นใช่ไหม อย่าปล่อยให้เขาควบคุมนายแบบนี้นายจะดูเขาฆ่าเพื่อนของแองจี้จริงเหรอ?” กุสตาฟเปล่งเสียงออก
มา
“ฉันไม่สนเรื่องนั้น” ฟัลโก้เปล่งเสียงออกมา ก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้งแต่ในขณะที่เขาต้องการจะดึงนิ้วออก แขนของเขาก็เริ่มต้น
“เฮ้ ทําอะไรเนี่ย ไอ้โง่ ทําไมนายถึงพยายามจะควบคุมมันอีกล่ะ” แขนของฟัลโก้ตัวสั่นขณะเหยียดออกครึ่งทางขณะที่เขาพูดกับตัวเอง
ใบหน้าของฟัลโก้ค่อย ๆ จางลงเล็กน้อย
“นายเพิ่งพูดว่าแองจี้เหรอ” ฟัลโก้ถามด้วยน้ําเสียงที่อ่อนหวานซึ่งแตกต่างจากน้ําเสียงที่มืดและน่ากลัวที่เขาเคยพูดก่อนหน้านี้
“ดูเหมือนว่ามันจะได้ผล ฉันปลุกจิตสํานึกดั้งเดิมให้ตื่น”กุสตาฟรู้สึกยินดีภายในแต่ก่อนที่เขาจะตอบ ฟัลโก้ก็พูดอีกครั้ง
“ทําอะไรน่ะ ไอ้โง่ ให้ข้าล้างแค้นมันก่อนเสียเถอะไอ้สารเลวนี้ทําเจ้าด้วยนะ” จิตใจของเขากลับมืดมิดและน่ากลัว
“ใช่ แต่ถ้านายทําร้ายเขา แองจี้จะต้องเสียใจ นายทํามามากพอแล้ว”เสียงของฟัลโก้กลับมาเบาและอ่อนโยน
“เจ้าโง่เง่า นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมแกและผู้หญิงคนนั้นถึงมีความหมายต่อกัน!มาฆ่าไอ้สารเลวที่นี่กันเถอะ!”
กุสตาฟมองด้วยความประหลาดใจขณะที่ฟัลโก้สนทนากับตัวเอง
“นี่คือวิธีที่จิตสํานึกที่แตกต่างกันสองอย่างในร่างกายเดียวกันสี่อสารกัน”ราวกับว่ากุสตาฟกําลังเพิ่มความรู้ใหม่ให้กับคอลเลกชันของเขา
[เปิดใช้งานการวิ่งแล้ว]
ฟื้ววว!
ขณะที่พวกเขากําลังโต้เถียงกันอยู่ จู่ๆ กุสตาฟก็พุ่งไปที่ด้านหลังของฟัลโก้และล็อกคอเขาไว้แน่น
แขนของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาใช้กําลังของวัวบีบคอของฟัลโก้
“นะ…นาย… หลอ..หลอกฉันงั้นเหรอ ละ..แล้ว นะ..นาย ก็..ทะ….ทําแบบนี้…งั้นเหรอ..” พลังงานที่เปลี่ยนไปของฟัลโก้ ถูก ทําให้ประหลาดใจก่อนที่เขาจะทันได้ลงมือ กุสตาฟได้ขังเขาไว้ในกํามือที่เขาไม่สามารถออกไปได้
“ในสนามรบ สิ่งเดียวที่สําคัญคือชัยชนะ” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาในขณะที่เขายังคงบีบคั้น
ในเวลาไม่กี่วินาที ดวงตาของฟัลโก้ก็หายไป และรอยสักสีเข้มบนร่างกายและใบหน้าของเขาก็หดกลับเข้าไปในผิวหนังของเขา
ปอม
เขาล้มลงกับพื้นโดยไม่รู้ตัว
กุสตาฟก็ล้มลงกับพื้นและนั่งบั้นท้ายด้วยท่าทางเหนื่อยๆ
“คนงี่เง่า นายพยายามจะฆ่าใครซักคนเพียงเพราะเขาเคยโจมตีนายได้อย่างไร กุสตาฟสงสัยในขณะที่เขาหายใจเข้าและออกอย่างล้นเหลือ
เขาดีใจที่ใส่เสื้อผ้าแล้วหลังจากออกจากฉากต่อสู้ครั้งก่อนหากไม่เป็นเช่นนั้น คงจะเป็นการพบกันที่น่าอึดอัดใจเพราะฟัลโก้ไม่ได้ควบคุมพลังของตัวเอง
“ฉันมีคะแนนพลังงานเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ฉันต้องออกไปจากที่นี่” กุสตาฟพูดในใจขณะที่เขาลุกขึ้นยืน แต่แล้วก็มีความคิดผุดขึ้นในใจซึ่งทําให้เขาหยุดเคลื่อนไหว
กุสตาฟดึงเชือกออกมาแล้วมัดฟัลโก้ให้แน่นก่อนจะยกขึ้นและวางบนบ่าของเขา
“คงจะเจ็บกันแน่ๆ ถ้าผู้ชายคนนี้ถูกจับไปและกลายเป็นหุ่นเชิดของก้อนหินก้อนนั้นในภายหลัง กุสตาฟคิดในขณะที่เขาเปิดใช้งานการวิ่งของเขาเอง
ฟื้วววววว!
ในเวลาไม่กี่นาที กุสตาฟก็มาถึงนิคมเล็กๆ ของผู้ต้องขัง
พวกนี้ก็บังเอิญเป็นเอเลี่ยน แต่ก็ไม่เหมือนส่วนใหญ่ พวกมันไม่ใช่ศัตรู
เขาพบที่ไหนสักแห่งที่จะตั้งรกรากกับฟัลโก้ และเริ่มวางแผนที่จะจัดการกับก้อนหิน
“ฉันต้องรอจนกว่าฉันจะได้สถานะเดิมกลับมา” กุสตาฟคํานวณว่าเหลือเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าที่ค่าสถานะของเขาจะกลับมาเป็นปกติ
ขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน แต่มีผู้เข้าร่วมจํานวนมากตื่นอยู่
ส่วนใหญ่เป็นเพราะกลุ่มต่างๆ ถูกซุ่มโจมตีโดยผู้เข้าร่วมด้วยดวงตาที่เป็นประกายสีม่วงทั่วซากปรักหักพัง
กลุ่มของพวกมันต้องตื่นตัวเพื่อต่อสู้กับผู้เข้าร่วมการทดสอบเหล่านี้ที่ซุ่มโจมตีพวกเขาในเวลาที่คาดไม่ถึงเพื่อขโมยหินที่รวบรวมมา
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของช่วงทดสอบสุดท้าย และดูเหมือนว่าทุกคนจะตื่นในอีก 24 ชั่วโมงข้างหน้า
“ทําไมหินก้อนนั้นถึงต้องการฉันและมันถึงจะเป็นอิสระ… ฉันมีความรู้สึกว่า MBO ไม่รู้เรื่องนี้ มันอยู่เหนือระดับที่เด็กในวัยเดียวกับฉันสามารถรับมือได้ แต่ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นสถานที่นั้นมาก่อนแล้ว” กุสตาฟนึกถึงตําแหน่งของหินที่มีอยู่และนําแผนที่เสมือน จริงของเขาออกมา
ด้วยการใช้พลังงานที่เหลือจากการติดตามสัญญาณชีวิตกุสตาฟติดตามตําแหน่งบนแผนที่และค้นหาสถานที่
“นั่นคือเหตุผล” กุสตาฟสังเกตว่าสถานที่นั้นอยู่อีกด้านหนึ่งของหลุมที่เขาใช้เวลาทั้งวันทั้งคืน
ถ้าเขาสามารถกระโดดข้ามหลุมได้ เขาจะต้องผ่านทางเดินเดียวก่อนจะเลี้ยวซ้ายไปถึงสถานที่นั้น
ระหว่างที่กุสตาฟกําลังวางแผน เขาได้ยินคนเรียกเขาจากด้านหน้า
“เฮ้ กุสตาฟ นายก็อยู่ที่นี่ด้วย” เด็กผิวเข้มที่มีใบหน้าหล่อเหลาและผมแอฟโฟรเป็นพวงเปล่งออกมา ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้กุสตาฟ
“หม อีอี?” กุสตาฟจําได้ว่าทํางานร่วมกับผู้เข้าร่วมรายนี้เพื่อจัดการกับสัตว์เลือดผสมตัวแรกที่พวกเขาพบหลังจากมาถึงที่นี่ในวัน
แรก
“ว่าไง เป็นยังไงบ้าง” อีอีถามด้วยรอยยิ้มเมื่อไปถึงหน้ากุสตาฟ
“หืม? ทําไมนายถึงดูเหมือนเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและมีเลือดไหลขนาดนั้นล่ะ?”