Chapter 497 : 1 หรือ 2 หมัด
“ฉันรอพวกแกมานานแล้ว”
เมื่อมองดูกระบองที่ฟาดลงมา ไนโตะก็ทักทายเขาด้วยหมัด
ตู้ม!!
หมัดปะทะกับกระบอง และพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมา แม้ว่าทั้งคู่จะลอยอยู่ในอากาศ แต่ก็ยังทําให้พื้นดินด้านล่างแตกออก
แคร็ก!
วินาทีถัดมา สีหน้าของคินชิกิก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ขณะมองดูกระบองของเขาร้าวออก เมื่อปะทะกับหมัดของไนโตะ!
รอยแตกนี้แพร่กระจายไปในทันที และในที่สุด กระบองก็แตกเป็นเสี่ยง!
“บ้าเอ้ย!”
คินชิกิไม่คิดว่าไนโตะจะแข็งแกร่งขนาดนี้ และเขาก็แอบอุทานออกมา และเมื่อเขาต้องการถอยกลับ หมัดที่ 2 ของไนโตะก็ตรงมาที่เขา
ก่อนที่มันจะถึงตัวเขา อากาศก็สั่นไหวแล้วและพื้นที่ตรงหน้าเขาก็บิดเบี้ยว
ตุ้ม!
คินชิกิทําอะไรไม่ได้นอกจากต้องป้องกัน แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานพลังของ ไนโตะได้ และกระเด็นออกไป ร่างกายของเขากระแทกลงกับพื้นอย่างแรงทันที
“เยี่ยมจริงๆ…ข้ารอที่จะได้กินจักระนั้นไม่ไหวแล้ว”
โมโมชิกิ ที่มองจากด้านข้างดูตื่นเต้นและบินตรงไปยังไนโตะ โดยไม่สนใจคนอ้วนที่ปลิวไป
เมื่อมองดูโมโมชิกิที่กําลังพุ่งตรงมา ไนโตะก็นึกขึ้นได้ว่าชายคนนี้ดูเหมือนจะมีความสามารถในการดูดซับจักระ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเขาควรใช้พลังสั่นสะเทือนดีหรือไม่
แต่อย่างไรก็ตาม ไนโตะก็ยังใช้หมัดทดสอบ
แครึก!!!
อากาศแตกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับพื้นผิวน้ําแข็งถล่มลงมา รอยแตกสีขาวสว่างปรากฏขึ้น และในขณะเดียวกันพลังสั่นสะเทือนก็พุ่งเข้าหาโมโมชิกิ
เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของไนโตะ โมโมชิกิก็เหยียดมือซ้ายออกไปตรง ๆ และเนตรสังสาระก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา
ฟื้ม!!
พลังสั่นสะเทือนของไนโตะ ถูกดูดซับไว้โดยสมบูรณ์ภายใต้เสียงนี้ และจากนั้นก็สะท้อนกลับมาที่เขาด้วยแรงที่มากขึ้น พื้นที่รอบๆดูเหมือนว่าจะบิดเบี้ยวและเริ่มแตกกระจาย!
“ก็แน่อยู่แล้ว”
ไนโตะดูไม่แปลกใจ เนื่องจากคางุยะกลัวผู้ชายคนนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่ความสามารถของเขาจะสามารถยับยั้งพลังของผลต้นไม้เทพเจ้าได้
เมื่อเผชิญหน้ากับพลังสั่นสะเทือนที่สะท้อนกลับมา ไนโตะก็โบกมือไปด้านหน้าเขา ๆ และคลื่นกระแทก สงบลงในทันที
แม้ว่ามันจะสะท้อนกลับมาด้วยพลังที่มากกว่า แต่มันก็ยังเป็นพลังสั่นสะเทือนอยู่ และไนโตะก็สามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดาย
“ไม่มีประโยชน์ พลังของแกใช้กับฉันไม่ได้หรอก”
เมื่อเห็นว่า ไนโตะสามารถจัดการกับพลังที่สะก้อนกลับไปได้อย่างง่ายดาย โมโมชิกิก็มองด้วยท่าทางประหลาดใจ แต่เขาก็ยังตอบอย่างภาคภูมิใจ
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น”
ไนโตะพยักหน้า
โมโมชิกิแสดงท่าทางหยิ่งยโสและพูดว่า “แต่ฉันก็ยังอยากกินจักระของแกอยู่ดี!”
ด้วยเหตุนี้ โมโมชิกิจึงรีบพุ่งเข้าหาไนโตะ
เมื่อมองไปที่โมโมชิกิที่พุ่งมา ไนโตะก็มองมาที่เขาอย่างเฉยเมย และต่อยหมัดออกไปอีกครั้ง
“บอกแล้วว่ามันเปล่าประโยชน์ ไม่ว่าแกจะโจมตีมากี่ครั้งข้าก็…ฮ่ะ?!”
โมโมชิกิยื่นมือออกไปอีกครั้งพร้อมที่จะดูดกลืนการโจมตีของไนโตะ แต่คราวนี้เขากลับดูดอะไรไม่ได้!
ฟื้ม!!!
หมัดของไนโตะพุ่งออกไป ทันใดนั้นอากาศก็ระเบิดและล่าแสงสีขาวก็กระแทกร่างของโมโมชิกิ
“เป็นไปไม่ได้…ทําไมข้าถึง!”
โมโมชิกิรีบกางแขนออกไปข้างหน้าและพยายามต้านทานการโจมตีนี้ในทันที แต่ก็ยังมีร่องรอยของความตกใจบนใบหน้าของเขา
“ไม่! ไม่! เป็นไปได้ยังไง! มันไม่ได้ใช้จักระเลย!”
“รู้ตัวแล้วสินะ แต่ก็ไม่ทันแล้วละ
ไนโตะมองไปที่โมโมชิกิด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถดูดซับจักระและพลังสั่นสะเทือนของเขาได้ แล้วยังไงล่ะ?
ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายเพียงอย่างเดียว เขาสามารถใช้ช่างราตรีได้!
ยิ่งไปกว่านั้น ช่างราตรีของไนโตะก็ยังแข็งแกร่งกว่าของไกอีกด้วย
“ดูเหมือนว่าแกจะแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ ถ้าหมัดเดียวฆ่าแกไม่ได้ งั้นก็…”
ไนโตะมองดูโมโมชิกิดิ้นรนเพื่อสกัดกั้น ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มเยาะ กําหมัด และต่อยออกไปอีกครั้ง
ไนโตะไม่แม้แต่จะขยับตัว เขาแค่ยืนอยู่ที่นั่นและต่อยหมัดที่ 2 ออกไป
“หมัดที่ 2!”
ตู้ม!!
โมโมชิกิที่ยืนแทบไม่ได้ ซึ่งปิดกั้นตัวแรก ไม่สามารถหยุดอันที่สองได้ และเขาก็ถูกระเบิดลงสู่พื้นโดยตรง โดยไม่ส่งเสียงใดๆเลย
ตุ้ม!!!
ไนโตะบินข้ามไป มองดูหลุมลึกที่เขาสร้างขึ้นในพื้นดิน แล้วส่ายหัว
“แต่ 2 หมัดก็ยังไม่ไหวแล้วเหรอ?”
ไนโตะที่กําลังจะเตรียมต่อยออกไปอีกหมัดก็มองลงไปในหลุม ตามที่คาดไว้ ไม่มีศัตรูคนไหนสามารถรับหมัดของเขาได้ อย่างมากก็ 2 หมัด
“อึก! เจ้าบ้าเอ้ย…”
โมโมชิกิบินออกจากหลุม สายตาที่เขามองไปที่ไนโตะไม่ได้ดูเย่อหยิ่งอีกต่อไป แต่กลับกัดฟันด้วยสีหน้าโกรธจัด
คนอย่างเขาที่เดินทางไปทั่วอวกาศและดูดกลืนจักระของของผู้คนมากมาย ไม่เคยอายขนาดนี้มาก่อน!
หลังจากที่โมโมชิกิบินออกไป คินชิกิก็คลานออกมาจากหลุมอีกหลุมหนึ่งด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแผล
ไนโตะไม่คิดจะปล่อยโอกาสให้ทั้งคู่ ดังนั้นในพริบตา เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าโมโมชิกิและต่อยเขาทันที
ช่างราตรี!
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ คินชิกิก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงและขวางหมัดของไนโตะ อย่างกะทันหัน
“ท่านโมโมชิกิ!”
“ข้ารู้แล้ว!”
เมื่อเห็นว่าคินชิกิขวางหมัดของไนโตะไว้ด้วยร่างกายของเขา โมโมชิกิก็ยื่นมือออกไปด้วยความแน่วแน่
ฟื้ม!!
ทันใดนั้น คินชิกิก็บิดตัวและกลายเป็นผลไม้แปลก ๆ ที่คล้ายกับผลไม้ที่คางุยะทิ้งไว้หลังจากที่เธอตาย
โมโมชิกิกลืนมันเข้าไปโดยไม่ลังเล และด้วยเสียงคําราม ร่างของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที
พลังงานมหาศาลพุ่งทะยานขึ้นอย่างรุนแรง ร่างกายของโมโมชิกิใหญ่ขึ้น และเนตรสังสาระสีม่วงก็ปรากฏขึ้นที่บนหน้าผากของเขาและที่ผ่ามือทั้ง 2 ข้างของเขา!