เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 562
แต่ละคนหายใจหอบเร็วระรัว!
พวกคนโลกบู๊เหล่านี้ รนหาที่ตายจริงๆ
ไปที่ไหนก็มีแต่หายนะ
หยางเฟิงพิโรธแล้ว!
ลองดูสิ.
พวกเขาทำอะไรกับประชาชน ทำให้หายนะได้ขนาดนี้!
หากไม่บทเรียนสักหน่อย พวกเขาก็คงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ไร้กฎหมาย บ้านเมืองไม่มีขื่อแป และสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้!
“เสือขาว เจ้านำคนไปให้บทเรียนพวกมันสักหน่อย! ถ้าพวกมันยังกล้าสร้างปัญหาในหมู่บ้านตระกูลเย่ ก็ฆ่าพวกมันให้หมด!”
พูดจบ
ออร่าสังหารของหยางเฟิงนั้น รุนแรงมากจริงๆ!
ยังดีที่เขามียั้งไว้บ้าง
ไม่เช่นนั้น
แค่ออร่าสังหารเพียงอย่างเดียว ก็รุนแรงพอที่จะทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้มลง!
ครับท่าน!
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง ใบหน้าของเสือขาวก็ตื่นเต้นขึ้นมา
เสือร้ายกระหายเลือดตัวนี้ ทนไม่ไหวอีกแล้ว!
เสือขาวโบกมือสั่งการ: “องครักษ์มังกรห้าสิบเจ้า ตามข้ามา!”
ทันใดนั้น
องครักษ์มังกรห้าสิบคนก็ตามเสือขาวลุยออกไป
ข้างหน้าไม่ไกลนัก มีคนสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่
เสือขาวเดินเข้าไปและคำรามด้วยความโกรธ: “พวกแก จงหยุดเดี๋ยวนี้!”
พริบตาเดียว
ทุกคนหยุดลง
พวกเขามองไปที่เสือขาวพร้อมกับขมวดคิ้ว
“เจ้าหนู แกเป็นใครกัน กล้ามายุ่งเรื่องของพวกข้า!”
“ไอ้เหี้ยตัวไหนรูดซิปเป้ากางเกงไม่แน่น ปล่อยให้ไอ้กระจอกอย่างแกหลุดออกมา?”
“ไสหัวไปซะ ไม่งั้นข้าจะจัดการกับเจ้าไปพร้อมกัน!”
คนโลกบู๊พวกนี้กำแหงจนเคยตัว
แม้แต่พวกเสือขาว ก็ยังไม่อยู่ในสายตา!
แค่คิดก็รู้แล้วว่า
ปกติอยู่ต่อหน้าชาวบ้านทั่วไป พวกเขาจะหยิ่งผยองจองหองขนาดไหน!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น
สีหน้าของเสือขาวก็เคร่งขรึมขึ้นมา
ออร่าสังหารของเสือขาว ทำได้ไม่ถึงขั้นหยางเฟิงที่สามารถควบคุมได้อย่างอิสระ
ทันใดนั้น ออร่าสังหารอันเข้มข้นก็ระเบิดออกมาปกคลุมทั้งพื้นที่!
ณ เวลานี้!
คนโลกบู๊ทั้งสองคนต่างก็มึนงงเหมือนตกอยู่ในภวังค์!
พวกเขารู้สึกเหมือนว่าอยู่ในสนามรบ
และข้างหน้าพวกเขาก็คือรถถังร่างคน เสือร้ายที่สามารถกลืนกินได้ทุกอย่างที่เดินผ่าน!
พวกเขารู้สึกเหมือนเจอเสือร้ายที่ลงจากเขาและมีซากศพกองอยู่เต็มไปหมด…
ฆ่ามัน!
ในขณะที่คนเหล่านี้ตกอยู่ในภวังค์
เสือขาวก็หยิบดาบขึ้นมาและตวัดลงไปอย่างรวดเร็ว
องครักษ์มังกรทั้งห้าสิบคนก็พากันลงมือ
สวบ!
สวบ!
สวบ!
แสงสะท้อนจากคมดาบส่องแสงระยิบระยับ
มีศีรษะนับไม่ถ้วนตกลงกับพื้น ด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อและไม่เต็มใจ
ไม่ทันแม้แต่จะมีเสียงกรีดร้องออกมา!
เสือขาวหยิบดาวขึ้น แลบลิ้นออกมา และเลียเลือดที่ติดอยู่บนดาบ
ต่อมา.
แก๊ง!
ราวกับกระถางสำริดหนักหลายร้อยกิโล ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
“ยังมีใครอีกมั้ย?”
ทันใดนั้น
พวกคนโลกบู๊ที่กำเริบเสิบสานก่อนหน้านี้ทั้งหมด
ต่างก็หุบปากกันไปหมด!
เงียบกริบ!
อากาศรอบๆ เหมือนว่าจะหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
นิ่งเงียบซะจนสามารถได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น
ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเสือขาวจะแข็งแกร่งเช่นนี้!
และก็
โหดร้ายกว่าพวกเขา!
คุยกันไม่รู้เรื่องเพียงไม่กี่คำ ก็ลงมือฆ่าเลย!
หยางเฟิงยืนดูอยู่ไกลๆ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย
นี่เหมือนกับเสียงฟ้าร้องท่ามกลางความเงียบสกัดจริงๆ ขุนพลเสือขาวแสดงความน่าเกรงขาม!
“ขยะพวกนี้ กล้าที่จะกำแหงกับข้า ไม่อยากจะมีชีวิตต่อแล้วสินะ!”
เวลานี้
เสือขาวมองไปที่ศพบนพื้น และพูดด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม
หลังจากพูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ “ทำไม หรือพวกเจ้าก็อยากตายด้วย?”
ต่อหน้าเสือขาวที่มีท่าทียโสโอหังเช่นนี้
คนโลกบู๊ที่อยู่รายรอบ แม้ในใจจะหวาดกลัว แต่ก็ทยอยฝืนอ้าปากพูดทีละคน
“โอหังเกินไปแล้ว!”
“ใช่แล้ว! ไม่มองพวกเราคนโลกบู๊อยู่ในสายตาเลย!”
“คนพวกนี้เป็นใครกัน? กล้าลงมือฆ่าชาวโลกบู๊เราที่มีเส้นทางอุดมการณ์เดียวกัน พวกเราไปฆ่ามันด้วยกัน!”
ณ เวลานี้
กลายเป็นว่าคนโลกบู๊ทั้งหมดมีศัตรูคนเดียวกัน!
การกระทำครั้งนี้ของเสือขาว ทำให้มวลชนโกรธมาก
แม้ว่าที่ผ่านมา พวกเขาจะต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แต่เวลาพวกเขาที่พวกเขาลงมือสู้กันนั้น มีความพอดีอยู่ จะไม่ทำจนเกินไป
หากไม่จำเป็น พวกเขาก็จะไม่ลงมืออย่างโหดเหี้ยม
ดังนั้น
แม้ว่าหมู่บ้านตระกูลเย่จะดูเหมือนโช้งเช้งมีเรื่องกันตลอดเวลา แต่คนที่ตาย ความจริงแล้ว มีเพียงไม่กี่คน!
แต่เสือขาวพอมาถึง ก็ฆ่าคนไปแล้วหลายสิบคน!