บทที่ 388 การเคลื่อนไหวของแต่ละฝ่าย (2)
แชนายอน เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเล่นเกมและป้องกันตัวเองจากอาการซึมเศร้า เกมดังกล่าวเป็นเกม MMORPG ที่ชื่อว่า ‘Leaf Story’
เปรี้ยง-!
เปรี้ยง-!
อย่างไรก็ตามเธอปิดการใช้งานหลังจากเล่นเป็นเวลา 15 นาทีเท่านั้น
มันน่าเบื่อ.
จริงๆแล้วเกมส่วนใหญ่กลายเป็นเกมธรรมดาหลังจาก ‘Tower of Wish’ ปรากฏ มันคือการล่ามอนสเตอร์ เก็บสะสม TP และเพิ่มระดับไอเท็มในหอคอย ทุกคนเองก็สนุกกับมันราวกับมันคือเกมส์ที่ดีที่สุด
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม… .”
เธอเหยียดร่างกายของเธอบนเก้าอี้ ทันใดนั้นเธอสังเกตเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
‘จดหมายเชิญไปที่ห้องรัก’
“อืม.”
นี่เป็นตั๋วที่สามารถเรียกผู้เล่นคนใดก็ได้ไม่ว่าเขาจะอยู่บนโลกหรือในหอคอยซึ่งตอนนี้เธออยู่ที่นี่ เธอเอามันออกมาเป็นอย่างแรก…
“ฉันว่ามันไร้ประโยชน์ไปแล้วสินะ”
Extra7
มีบางอย่างเกี่ยวกับเขา แต่เขาเป็นอาจารย์ของเธอ แถมเขายังเป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เธอบอกกับตัวเองว่าเธอต้องขอบคุณเขาอย่างจริงใจ และสักวันเธอจะได้เจอกับเขาเอง
“ฉันแน่ใจว่า ฉันจะมีโอกาสได้ใช้มันในอนาคต”
แชนายอน พึมพำและวางบัตรเชิญลงในลิ้นชักโต๊ะทำงาน
[1:36 AM]
มันดึกมากแล้ว
เธอเข้าไปในห้องนอนและล้มตัวลงบนเตียงขนาดใหญ่ แต่ความคิดของเธอกลับเข้าสู่ช่วงเวลาที่เธอต้องตัดสิน
‘แชจินยุน เป็น ปีศาจ….’ มันเป็นเรื่องไร้สาระที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
“… .”
แต่ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง….บางที 1 ในโอกาสนับล้านที่พี่ชายของเธอได้กลายเป็นปีศาจ…แน่นอนว่าอย่างไม่เต็มใจ แต่ถ้าเขาถูกบีบบังคับให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับพลัง…บางทีสิ่งที่คิมฮาจินทำก็คือ….
“ไม่มีทาง.”
มันน่าเชื่อมากขึ้นทันทีเมื่อคิดว่าคิมฮาจินเป็นคนฆ่าพี่ชายของเธอเรื่องพายุพลังงานปีศาจไม่ใช่สิ่งที่คิมฮาจินสร้างได้อย่างแน่นอน
“บ้าไปแล้ว”
แชนายอน พึมพำและส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเธอก็หยิบภาชนะที่เต็มไปด้วยยานอนหลับจากลิ้นชักข้างเตียง
แกร๊กๆๆๆ
เธอเทยาลงไปในปากของเธอ จำนวนยานั้นเพียงพอที่จะฆ่าคนธรรมดาได้จากการใช้ยาเกินขนาด แต่มันเป็นขั้นต่ำที่สุดที่จะทำให้ยอดมนุษย์อย่างเธอนอนหลับ
“เฮ้ออออออออออออออ… .”
เธอถอนหายใจและนอนลงบนเตียง ไม่นานความรู้สึกที่คุ้นเคยของอาการง่วงนอนจะพุ่งเข้าใส่เธอ
*************************************************************************
[ชั้น 26 อาณาจักรปีศาจที่แท้จริง]
ชั้น 21 อาณาจักรแห่งการ์ด
ชั้น 22 ก้นบึ้งทะเลลึก
ชั้น 23 ทะเลพระจันทร์เสี้ยว
ชั้น 24 ทะเลทรายแห่งความฝัน
ชั้น 25 จุดสิ้นสุด
รถไฟแล่นผ่าน 5 ชั้นและถึงปลายทางนั้นคือ ชั้น 26
– นี่คือปลายทาง [อาณาจักรปีศาจที่แท้จริง] รถไฟของเราจะไม่ไปไกลเกินกว่าจุดนี้
จาก 403 ผู้จัดอันดับที่ขึ้นรถไฟเหลือเพียง 73 ที่ยังคงอยู่จากจุดนี้ไปเป็นจุดเริ่มต้นของบทสุดท้ายของ บทแห่งหอคอย ในนิยาย
– โปรดมองไปทางขวาของคุณ นั่นคือ หอคอมอาณาจักรปีศาจซึ่งเป็นที่ตั้งของราชาปีศาจ
ผมหันไปมองทางด้านขวา กัปตันพูดจาดูจริงจังกว่าปกติมาก โลกสีม่วงถูกปกคลุมไปด้วยหมอกมืด เหนือหมอกก็มีเงาเป็นหอคอยสูง
หอคอยภายในหอคอย
ชั้นที่ 26, 27, 28 และ 29 เป็นชั้นที่เชื่อมต่อกันและชั้นที่ 30 เป็นชั้นสุดท้ายของ หอคอย เป็นจุดสูงสุดของหอคอย คิมซูโฮ จะต้องตัดสินกับ ‘ผู้ดูแลคนสุดท้าย’
– การโจมตีปกติไม่สามารถใช้งานกับ ‘ปีศาจที่แท้จริงได้’ ใช้ได้ผลแค่ธาตุแสงหรืออย่างน้อยแสงสว่างจากการโจมตีแบบพลังธาตุเท่านั้นที่สามารถทำร้ายพวกมันได้
ผมตรวจสอบคุณสมบัติของ Desert Eagle
[ธาตุน้ำแข็ง 6%]
[ธาตุแสง 4%]
[ธาตุความมืด 2%]
[ธาตุไฟ 1%]
คุณสมบัติแสง 4% นี่หมายถึงความเสียหายที่เกิดจากกระสุน 25 นัดเท่ากับกระสุน 1 นัดส่วน ‘ธาตุน้ำแข็ง’ ปรากฏขึ้นหลังจากที่ผมฆ่า ด็อปเปิลแกงเกอร์ ด้วย Desert Eagle ไม่ว่ายังไงต่อจากนี้คิมซูโฮจะต้องเป็นผู้นำ สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่ช่วยเขา แน่นอนว่าผมมีอาวุธลับเช่นกัน
===
[ลูกศรแสงจันทร์แห่งอเธน่า Lv.11]
○ พลังทำลายที่แต็มไปด้วยแสงสว่าง Lv.11
○ การหักเหของแสงจันทร์ Lv.11
– เมื่อลูกศรถูกยิงภายใต้แสงจันทร์มันจะทวีคูณ
○ การเจาะเกราะ Lv.11
○ พลังแห่งจันทรา
– ปริมาณพลังเวทมนต์ที่ควบแน่นในลูกศรจะถูกเพิ่มขึ้น
===
[ลูกศรแสงจันทร์แห่งอเธน่า Lv.11]
ถึงแม้ว่าผมจะเอาชนะปีศาจที่แท้จริงได้ แต่ผมไม่มีโอกาสเพิ่ม
[การควบคุมระยะไกล] แบบที่ผมเคยทำกับลูกศรแห่งความมืดของผม
เพราะผมต้องใช้ 1500 SP ในการใส่คุฯสมบัตินั้นลงไปในลูกศร
ไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อพิจารณาจา LV ลูกศรและพลังที่เหลือเชื่อแล้ว ผมไม่ควรเลื่อนออกไปอีกแล้ว หากผมรอต่อไปผมอาจพลาดช่วงเวลาที่เหมาะสม ผมถอนหายใจและเปิด Smart Watch
[การควบคุมระยะไกล Lv.1 ]
[จำเป็นต้องใช้ 1500SP คุณต้องการที่จะบันทึกหรือไม่]
ทันทีที่ผมคลิกปุ่มบันทึก โชคของผมก็ต้องทำงาน
[Lv.ของ ‘การควบคุมระยะไกล Lv.1’ กำลังสุ่ม…. ]
[คุณได้รับ ‘การควบคุมระยะไกล Lv.4’ ขอแสดงความยินดีด้วย!]
“อืมมมมมมม.”
นี่มันมากกว่าที่คิดเอาไว้มาก
ในขณะนั้นเองประตูห้องพิเศษก็เปิดออกและเจนกับบอสก็ปรากฏตัวพร้อมกัน
“…โอ้ยยยย. แปบนะสักครู่~ พวกเราใช้เวลามาที่นี่กี่เดือนกัน?”
เจนพึมพำและนั่งข้างๆผม บอสโน้มตัวมามองที่เจนอย่างไม่พอใจ
“โอ้ ว่าแต่ ฮาจิน จริงไหมที่ชั้น 30 เป็นชั้นสุดท้าย~? เราเหลืออีกแค่
5 ชั้นเท่านั้น ~?”
“ใช่ แต่สิ่งที่ท้าทายสำหรับพวกเราอยู่ต่อจากนี้ไป”
“นั้นสิ~ มันน่าผิดหวังจริงๆ ทุกคนที่ไม่มีคุณสมบัติธาตุแสงเลย? หอคอยนี้มันเป็นที่นิยมของคนดีงั้นเหรอ?”
แม้เธอจะบ่น แต่ก็มีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเจน
“เธอดูไม่ผิดหวังเท่าไรนะ”
“ก็ไม่~”
“ไม่? ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงตัดสินใจปีนหอคอย”
“หืม? อ้อเพราะมันดูสนุก ถ้ามันไม่สนุกฉันก็คงจะเลิกไปแล้ว ~”
เจนยิ้มเยาะ บอสเดินมาและนั่งข้างๆผม ทันใดนั้นเธอก็สะบัดผม
“ผมของฉันยุ่งแล้วนะ”
ผมปล่อยให้บอสพึมพำกับตัวเองแล้วเริ่มคิดเกี่ยวกับ Tower of Wish
อย่างที่ เจน พูดหอคอยแห่งความปรารถนานั้นสนุก ผู้เล่นจะได้สำรวจโลกแห่งแฟนตาซีที่แตกต่างจากโลกแห่งความเป็นจริงและไม่เหมือนหอคอยอื่นๆ ทุกคนสามารถคาดหวังว่าจะได้รับรางวัลขึ้นอยู่กับความพยายามที่พวกเขาลงมือไป
“ผมของฉัน ยุ่งเหมือนสิงโตแล้ววววนะะะะ”
“… ?”
“ฉันออกไปข้างนอกทั้งอย่างนี้ไม่ได้”
บอสเด้งผมของเธอเข้าหาผมอีกครั้ง กลิ่นของเธอทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
“คุณอยากให้ผมหวีผมให้สินะ”
“…อืมมมมม ถ้านายต้องการ.”
“โอเค โอเค ~”
ผมเริ่มหวีผมของเธอ ผมของบอสขยับไปตามหวีเอเธอร์และเธอถอนหายใจเบาๆขณะที่เธอนอนบนโซฟา เธอดูเหมือนจะสนุกกับเรื่องนี้มากๆ
“บอสน่ารักมาก…โอ้ ใช่ ฮาจิน”
ทันใดนั้นเจนก็ส่งเอกสารให้ผม
“พวกนี้คืออะไร?”
ผมถามขณะยังคงหวีผม
“นายบอกฉันครั้งล่าสุดว่านายวางแผนที่จะไล่ล่าปีศาจต่อไป ดังนั้นฉันเลยทำรายชื่อเป้าหมายที่เป็นไปได้ให้นาย อย่างน้อยพวกเขาก็ล้วนเป็นหัวหน้าทีมและราคาค่าหัวของพวกเขาไม่ธรรมดาเลยนะ”
ผมได้รับเอกสารมา…อย่างที่คาดไว้รายชื่อนี้เต็มไปด้วยผู้บริหารที่มีชื่อเสียงของกลุ่มปีศาจ
“แต่เธอจะเอาพวกเขามารวมกันได้ยังไง”
“ฉันจะทำมันในหอคอย มีคนมากมายมาที่นี่และจะทำทุกอย่างถ้า
นายเสนอ TP ให้พวกเขาอาจเป็นเพราะมันสามารถชุบชีวิตได้แม้จะตายไป 2-3 ครั้งก็ไม่มีอะไร”
“อ้อ…โอเค ขอบคุณมาก.”
ผมใส่เอกสารลงในคลังของผม
“ฉันจะกำจัดทุกคนในรายชื่อภายใน 1 เดือน”
“แต่มีปีศาจถึง 200 คนเลยนะในรายชื่อนั้น”
“ งั้น…ฉันจะทำให้เสร็จภายใน 2 เดือนก็แล้วกัน”
อย่างไรก็ตามในขณะที่ผมหวีผมให้บอสต่อไปความคิดของผมก็วิ่งแล่น
จริงๆแล้วการล่าปีศาจนั่นหมายความว่าผมจะดึงดูดความสนใจของพวกเขา และการดึงดูดความสนใจของพวกเขานั่นหมายความว่าผมจะไม่เพียงแต่ต้องเปิดเผยตัวเองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงครอบครัวด้วย
ผมมีสมาชิกครอบครัว 2 คนเท่านั้น อีเวนเดล และ ฮายัง
“อืม … .”
ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นการล่าอย่างเต็มรูปแบบผมต้องย้ายพวกเธอไปยังที่ๆปลอดภัยก่อน ผมไม่สามารถพึ่งพากิลด์หรือหอคอยเวทมนต์ได้
มันจะต้องเป็นสถานที่ที่ อีเวนเดล ปลอดภัยและสะดวกสบาย …
ทันใดนั้นก็มีชื่อหนึ่งโผล่เข้ามาในหัวของผมราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านสมองของผมไป
เรเชล เป็นคนที่ผมต้องการมากที่สุด
ถ้าเป็นไปได้ผมอยากบอกเรเชลเกี่ยวกับ อีเวนเดล ด้วย อันที่จริงแม้ว่าเรเชลไม่อยากที่จะรู้ผมก็ต้องบอกเธอสักวัน แต่เธอจะรู้สึกอย่างไรกับแม่มดที่ดูเหมือนตัวเธอเอง?
“…เสร็จเรียบร้อย.”
ผมของบอสนั้นสมบูรณ์แบบ บอสลังเลราวกับอยากเล่นมากกว่านี้ แต่ในไม่ช้าก็ลุกขึ้นมา ผมเปิดช่องข้อความและดึงหน้าต่างข้อความของ [CaptainBritain] ขึ้นมา
ผมยังคงกังวลและสงสัย แต่นี่เป็นคำสัญญาที่ผมได้ทำกับ อีเวนเดล
ในฐานะผู้พิทักษ์ของเธอ แม้แต่ตอนนี้ อีเวนเดล ก็คงฝึกฝนอย่างหนักเพื่อรอวันที่ความปรารถนาของเธอจะเป็นจริงในวันที่เธอจะได้พบกับเรเชลในที่สุด
ผม:「เรเชล」
ถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องตัดสินใจ ผมส่งข้อความถึง เรเชล ไม่ช้าคำตอบที่ค่อนข้างแข็งกระด่างก็ตอบกลับมา
CaptainBritain: 「ว่าไง」
“อะ… .”
ผมหายใจเข้าลึกๆแล้วก็นึกถึงสิ่งที่ผมควรพูด ในที่สุดผมตัดสินใจที่จะพูอย่างตรงไปตรงมา แบบปอนด์ต่อปอนด์
ผม:「สัปดาห์หน้าเจอกันที่โลก」
CaptainBritain: 「เอ๊ะ อ้อๆ ขอโทษที. ฉันไปไม่ได้ ตอนนี้สถานการณ์ใน Crevon ตอนนี้แย่มาก มันเลวร้ายยิ่งกว่าสงครามอิมจินซะอีก」
“…เธอรู้เรื่องสงครามอิมจินด้วยงั้นเหรอ”
(สงครามอิมจิน คือสงครามจากการบุกตีเกาหลีของญี่ปุ่น)
ทุกวันนี้ประวัติศาสตร์เกาหลีเป็นวิชาบังคับในหลายประเทศ หลังจากเกาหลีกลายเป็นมหาอำนาจของโลกประวัติศาสตร์เกาหลีก็กลายเป็นหัวข้อสามัญสำนึกไปแล้ว สงครามเกาหลีถือเป็นหนึ่งในสงครามที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติเกาหลี
ผม:「ไม่นานหรอก」
ผมพิมพ์คำตอบลงไป แต่เนื่องจากดูเหมือนไม่เพียงพอผมจึงส่งข้อความที่ 2 ไปหลังจากนั้นไม่นาน
ผม:「เอ้อ ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นแฟนคลับหมายเลข 1 ของเฟนริล」