ตอนที่ 550 ซูจิ่วซือตัดสินใจ
ห้องของซูจิ่วซือมีเตาใต้ดิน จึงอุ่นสบาย พอผลักประตูออก ลมเหนือก็พัดกราวเข้าถึงกระดูก นางกระชับเสื้อ มุ่งหน้าไปที่ห้องหนังสือของมู่อวิ๋นชาง
เวลานี้มู่หย่งกับมู่เจี๋ยก็อยู่ในห้องหนังสือของมู่อวิ๋นชาง ทุกคนสีหน้าเครียด ซูจิ่วซือรู้ว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ นางเอามือถูกัน แล้วถาม “ท่านพ่อ เกิดเรื่องขึ้นใช่หรือ?”
“เจ้าดูเอาเองเถอะ!”
มู่อวิ๋นชางยื่นจดหมายให้ซูจิ่วซือ นางเข้าไปรับ เนื้อหาในจดหมายทำให้นางสีหน้าเครียด กำจดหมายในมือแน่น เล็บแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อ ซิ่นอ๋องช่างเลวทรามต่ำช้าจริงๆ
“ท่านพ่อ แม้ไม่มีหลักฐาน ก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นการกระทำของคนจวนซิ่นอ๋อง ข้าจะพาคนไปหาท่านแม่กับเหวินฉือเอง แม้ต้องพลิกแผ่นดิน ข้าก็จะตามหาท่านแม่กับเหวินฉือมาให้ได้”
มู่หย่งร้อนใจมาก หลิ่วเหวินฉือกำลังตั้งท้องสองเดือน จู่ๆ ฮูหยินมู่กับหลิ่วเหวินฉือก็เกิดเรื่อง เขาซึ่งหนักแน่นมาตลอดถึงกับนั่งไม่ติด
“พี่ใหญ่ อย่าเพิ่งวู่วาม เวลานี้ท่านแม่กับพี่สะใภ้ยังไม่เป็นไร ตามที่เขียนในจดหมาย ทั้งสองคนถูกส่งออกไปนอกเมือง พวกเราค้นทั่วเมืองก็คงไม่พบ”
มู่เจี๋ยค่อนข้างใจเย็นมากกว่ามู่หย่ง พอเห็นมู่หย่งนั่งไม่ติด ก็รีบปลอบใจ
“พี่ใหญ่ พี่สามพูดถูก คนจวนซิ่นอ๋องเวลานี้คงไม่ทำอะไรท่านแม่กับพี่สะใภ้ ตอนนี้ทั้งสองปลอดภัย พวกนั้นจับท่านแม่กับพี่สะใภ้ก็เพราะข้า ข้าจะเอาตัวไปแลก”
จดหมายฉบับนี้บอกไว้ชัดเจน ขอแต่ให้นางไป คนจวนซิ่นอ๋องจะไม่ทำร้ายฮูหยินมู่กับหลิ่วเหวินฉือ เพราะถ้าทำอย่างนั้นย่อมไม่เป็นผลดีต่อจวนซิ่นอ๋อง
เวลานี้ฟู่เฉินหรงส่งข่าวดีจากแนวหน้ามาไม่ขาดระยะ ฟู่จิ่งคงนั่งไม่ติด อยากอาศัยนางไปขู่ฟู่เฉินหรง นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมก่อนหน้านี้ฟู่จิ่งจึงไม่ทำอะไรนาง
นางยอมตาย ไม่ยอมให้ฟู่จิ่งสมใจ
เฉพาะหน้านี้ นางต้องช่วยฮูหยินมู่กับหลิ่วเหวินฉือก่อน นางทำให้ตระกูลมู่เดือดร้อนมามาก การตายของมู่หยางทำให้นางรู้สึกผิดมาตลอด ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรต้องไม่ให้คนตระกูลมู่ตายเพราะนางอีก
มู่อวิ๋นชางซึ่งนิ่งเงียบมาตลอดเปิดปากพูด เขาส่ายหน้า “ไม่ได้ ซือซือ เจ้าไปไม่ได้ ถ้าเจ้าตกอยู่ในกำมือของซิ่นอ๋อง เขาต้องเอาเจ้าไปให้ถ่าปู้
ที่ซิ่นอ๋องปล้นเสบียงแสดงว่าเขาไม่ได้ใส่ใจความเป็นความตายของราษฎรและทหาร และไม่ใส่ใจความปลอดภัยของแคว้นเจียง เขาคิดแต่จะขัดขวางองค์รัชทายาท เจ้าไปไม่ได้เด็ดขาด”
หลังจากลังเล ในที่สุดมู่อวิ๋นชางก็ตัดสินใจ นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับบ้านเมือง ไม่ใช่ความปลอดภัยของคนในครอบครัว เขาไม่อยากให้มีผลต่อการต่อสู้ทั้งหมดในยามคับขันเช่นนี้
เมื่อก่อนตระกูลมู่วางตัวอยู่นอกสถานการณ์ เวลานี้ตระกูลมู่ไม่อาจวางตัวอย่างนั้นอีก
“ถ้าข้าไม่ไป ท่านแม่กับพี่สะใภ้จะทำอย่างไร? ซิ่นอ๋องคงฆ่าทั้งสองคนแน่”
“เรื่องนี้ค่อยหาทางใหม่” มู่เจี๋ยรู้ว่ามู่อวิ๋นชางพูดมีเหตุผล แม้จะเป็นห่วงท่านแม่กับพี่สะใภ้ แต่ก็ยังสนับสนุนความเห็นของมู่อวิ๋นชาง
มู่หย่งไม่พูดไม่จา ถือว่ายอมรับการตัดสินใจของมู่อวิ๋นชาง เขากำหมัดแน่น เส้นเอ็นตามตัวปูดออกมา คำสนับสนุน เขาพูดออกมาไม่ได้
ซูจิ่วซือซาบซึ้งใจ นางรู้ว่าพวกเขาต้องการปกป้องนาง และคำนึงถึงบ้านเมือง
ตอนที่ 551 หนทางเดียว
นางมองหน้าทุกคน พูดออกมาช้าๆ “ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่สาม ทุกคนรู้ชัดเจนแล้ว ไม่มีทางอื่น นี่เป็นทางเดียวที่จะแลกท่านแม่กับพี่สะใภ้กลับมา พี่สะใภ้ยังมีลูกในท้อง
ขอให้วางใจเถอะ! ข้าไม่มีวันให้ซิ่นอ๋องสมใจแน่ ถ้าไม่มีหนทางจริงๆ ข้าขอตายเพื่อให้ทุกอย่างจบลง”
“ซือซือ เจ้าอย่าพูดเหลวไหล” มู่เจี๋ยรีบห้ามซูจิ่วซือ แม้เขากลับมาตระกูลมู่ไม่นาน แต่ก็ยอมรับน้องสาวคนนี้มาก
ซูจิ่วซือยิ้มให้มู่เจี๋ยเล็กน้อย “ชีวิตข้าแลกสามชีวิต คิดอย่างไรก็กำไร เป็นการแลกที่ไม่ขาดทุน”
“ซือซือ เจ้า…” มู่หย่งรู้สึกละอายใจและกระวนกระวายใจ เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร
“พี่ใหญ่ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ข้าเข้าใจดี สาเหตุเกิดจากข้า ข้าต้องรับผิดชอบทั้งหมด เป็นเรื่องที่ข้าต้องทำอยู่แล้ว
ทุกคนไม่ต้องขอโทษข้า ข้าจะพยายามเอาตัวรอดให้ได้
เมื่อกี้ที่ข้าพูดหมายถึงเรื่องที่จะทำถ้าไม่มีหนทางอื่น เวลานี้ยังไม่ถึงขั้นนั้น ในเมื่อรู้จุดหมายของซิ่นอ๋องแล้ว พวกเขาไม่ฆ่าข้าแน่ ข้าจะปลอดภัย ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง”
ซูจิ่วซือพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย พยายามปลอบใจทุกคน
“พรุ่งนี้ข้าไปกับเจ้า”
มู่เจี๋ยไม่วางใจในความปลอดภัยของซูจิ่วซือ เตรียมจะไปกับซูจิ่วซือด้วย
“ไม่ต้อง จดหมายบอกไว้แล้ว ข้าไปได้คนเดียว ในยามคับขันอย่าให้เกิดความผิดพลาด ให้ท่านแม่กับพี่สะใภ้กลับมาอย่างปลอดภัยก่อน”
ซูจิ่วซือไม่วิตกจริงๆ เส้นทางที่ผ่านมา นางประสบอันตรายมามาก ก้าวไปถึงด่านความเป็นความตายนับไม่ถ้วน พบเห็นมากใจจึงสงบ ไม่มีความหวาดกลัว
“ซือซือ รบกวนเจ้าละ ต้องเอาชีวิตรอดให้ได้”
มู่อวิ๋นชางไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เด็กคนนี้ตั้งแต่เข้ามาในตระกูลมู่ ก็ทำให้ตระกูลมู่เปลี่ยนไปมากเหลือเกิน และปลุกตระกูลมู่ให้เกิดความรักและความรับผิดชอบต่อบ้านเมือง
นางมีเล่ห์เหลี่ยมแต่มีหลักการและมีสติ ทำให้มู่อวิ๋นชางรู้สึกละอายใจเสมอ
ที่ผ่านมาเขาเชื่อว่าควรรู้จักรักษาตัวรอด เกิดเหตุการณ์มากมายแต่เขาทำเป็นมองไม่เห็น ความเป็นคนกล้าไม่หวาดหวั่นหายไปอย่างไร้ร่องรอย จนกระทั่งลืมหน้าที่ความรับผิดชอบของขุนนาง ทำอย่างนี้ก็เท่ากับส่งเสริมคนชั่ว
พอเห็นซูจิ่วซือมุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดหวั่น เขาเริ่มนับถือซูจิ่วซือ แม่นางอายุแค่นี้ก็ส่งผลสะเทือนต่อตระกูลมู่ จึงไม่มีใครไปสืบถามว่านางเป็นมู่ซือซือตัวจริงหรือไม่ เขาถือว่านางเป็นสมาชิกคนสำคัญของตระกูลมู่
“ท่านพ่อวางใจ ข้าเองก็ไม่อยากตาย ข้าจะเอาชีวิตรอดให้ได้”
ซูจิ่วซือพยักหน้าอย่างหนักแน่น “พี่สะใภ้ตั้งท้อง อยู่ข้างนอกนานไม่ได้ ข้าจะไปหาซิ่นอ๋อง”
ในจดหมายไม่ได้ให้ซูจิ่วซือไปจวนซิ่นอ๋อง แต่ให้นางไปที่เรือนหลังหนึ่งนอกเมือง เรือนหลังนั้นอยู่ไม่ไกลจากเมือง เป็นที่พำนักส่วนตัวของซิ่นอ๋อง
ซูจิ่วซือพูดจบก็หันไปคารวะมู่อวิ๋นชางอย่างนอบน้อม แล้วออกไปจากห้องหนังสือ
มู่เจี๋ยอยากห้ามแต่ก็ชะงัก มู่หย่งฟาดกำปั้นใส่โต๊ะอย่างแรง คนจวนซิ่นอ๋องชั่วร้ายจริงๆ ก่อเรื่องต่ำช้าอย่างนี้
“ท่านพ่อ พอท่านแม่กับพี่สะใภ้กลับมา เราต้องไปช่วยน้องสาว ข้าจะส่งคนติดตามซือซือไปอย่างลับๆ พอได้โอกาสก็ชิงตัวทันที”
มู่เจี๋ยสงบลงแล้วพูดอย่างนี้
มู่อวิ๋นชางพยักหน้า “เตรียมการเรื่องนี้ให้ดี ต้องช่วยซือซือให้ได้”