มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 491
“ฮ่าฮ่า เจ้าสำนักฉลาดจริงๆ!”
เกาเหลียนหงเห็นว่าตนเองเพิ่งมาที่นี่ก็มีคนจะหนีออกมาจากค่ายพิทักษ์เขา ด้านหนึ่งเขาประหลาดใจกับเจ้าสำนักที่คาดเดาถึงเหตุการณ์นี้ได้ ในขณะเดียวกันเขาก็ตกใจกับพลังที่แข็งแกร่งของตราขลังมังกรเขียว
“นี่คือพลังของของขลังโบราณหรือ? ด้วยผลการฝึกตนของจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 7 อย่างข้า สามารถโจมตีมกุฎยุทธ์ผู้หนึ่งได้?”
เกาเหลียนหงลูบตราขลังมังกรเขียวในมือ ในใจรู้สึกทึ่ง แต่แม้ว่าเขาจะโจมตีมกุฎยุทธ์ผู้หนึ่งให้ถอยไปได้ แต่เขาก็ถูกพลังกระแทกจนเลือดในร่างกายปั่นปวน พลังจิตแท้จริงถูกใช้ไปครึ่งหนึ่งในครั้งเดียว
เพราะนี่คือของขลังโบราณที่มีเพียงผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์เท่านั้นที่สามารถใช้ได้ตามต้องการ จำแนกตามระดับของของขลัง ของขลังนี้คือสมบัติชั้นสูง อยู่ในระดับนักยุทธ์ขั้นดินสูง
“เจ้าสำนักลึกลับและคาดเดาไม่ได้จริงๆ แม้แต่ของขลังระดับนี้ก็สามารถเอามาอยู่ในมือได้” ขณะที่เกาเหลียนหงกล่าวชมเชย เขาหยิบยาที่หลัวซิวให้ไว้ล่วงหน้าออกมาทาน ฟื้นฟูพลังจิตแท้ที่สูญเสียไป
ยาที่หลังซิวกลั่นออกมา เป็นยาบริสุทธิ์ที่มีสรรพคุณยาเพียงพอมากที่สุด หลังจากทานลงไป เกาเหลียนหงรู้สึกถึงพลังจิตแท้ในร่างกายเริ่มฟื้นฟูด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก
ของขลังที่หลงเหลือมาจากสมัยโบราณนั้นล้ำค่ากว่าอาวุธรบมาก แม้แต่หลี่เสวียนหยางและซุนเชียนซางผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎยุทธ์ก็ไม่มีนักยุทธ์ขั้นดินสูง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าของขลังโบราณมีค่าเพียงใด
และสมบัติชั้นสูงนั้นมีค่ายิ่งกว่า จึงไม่น่าแปลกใจที่เกาเหลียนหงจะตะลึงและประหลาดใจถึงขนาดนี้
อีกด้านหนึ่ง เจ้าสำนักฉางเหอเห็นฉากนี้ ก็ตะลึงจนดวงตาจะตกลงมาจากเป้าตา ตอนนี้เขาเข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่ายมาช่วยเหลือสำนักฉางเหอแล้ว คือดักรออาจารย์มกุฎยุทธ์ที่จะหนีออกมาจากค่ายกลอยู่ข้างนอก!
“ความทะเยอทะยานของหลัวซิวใหญ่จริงๆ เขาต้องการจะกำจัดอาจารย์มกุฎยุทธ์ทั้งสามคนเลยหรือ?” เจ้าสำนักฉางเหอไม่กล้าคิดเรื่องนี้อีกต่อไป การล่วงลับของอาจารย์มกุฎยุทธ์ทั้งสาม เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในประเทศเทียนหวูมาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว
ในค่ายพิทักษ์เขา มังกรน้ำสีน้ำเงินแปดตัวที่มีความยาว 333กว่าเมตร กำลังพ่นไอน้ำออกมา ดูเหมือนเหมือนมังกรจริงและดุร้าย
หลี่ฉางเหอเป็นผู้ควบคุมอยู่บนยอดเขาเทียนเหอ ควบคุมผนึกค่ายพิทักษ์เขา สร้างมังกรน้ำทั้งแปดตัว ความแข็งแกร่งของมังกรน้ำแต่ละตัวเทียบได้กับระดับมกุฎยุทธ์ผู้หนึ่ง!
แบบนี้แล้ว หลี่เสวียนหยางและซุนเชียนซาง เทียบเท่ากับในขณะเดียวกันนั้นเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่ง 8 คนในระดับเดียวกัน ในเวลาสั้นๆ ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดได้รับบาดเจ็บสาหัส
“ป๋ายหลี่หยวนหลง เกิดอะไรขึ้น?” หลี่เสวียนหยางตะคอกถามอย่างเคร่งขรึม
เมื่อสักครู่นี้ เขาและซุนเชียนซางต่อต้านการโจมตีของค่ายพิทักษ์เขาสุดกำลัง ขณะที่ป๋ายหลี่หยวนหลง ทำลายค่ายกลด้วยพลังทั้งหมดของเขา และในที่สุดก็ฉีกช่องว่างออกมาได้อย่างยากลำบาก เพิ่งออกไปก็ถูกโจมตีกลับเข้ามาอีกครั้ง ช่องว่างก็ปิดลงทันที ทำให้ใจเขาและซุนเชียนซางมีขึ้นๆลงๆ
“บัดซบ ข้าจะรู้ได้อย่างไร? มีคนเฝ้าอยู่ข้างนอก ข้าเพิ่งออกไปก็ถูกโจมตีกลับเข้ามา!” ป๋ายหลี่หยวนหลงพูดอย่างโกรธจัด
“แย่ล่ะ! ไอ้เฒ่าหลี่ฉางเหอคนนี้ใช้เล่ห์กลกับพวกข้า หรือว่าไอ้เฒ่านั่นได้เชิญมกุฎยุทธ์ผู้อื่นมาดักรอพวกข้าอยู่ข้างนอก?” สีหน้าของซุนเชียนซางเปลี่ยนไปทันที
เพราะโจมตีป๋ายหลี่หยวนหลงให้กลับเข้าไปในค่าย ฝ่ายตรงข้ามจะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน
แต่ป๋ายหลี่หยวนหลงกลับกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ไม่ใช่มกุฎยุทธ์แต่เป็นจักรพรรดิยุทธ์คนหนึ่ง ใช้ตราขลังที่ทรงพลัง และพลังของตราขลังแข็งแกร่งมาก”
ขณะที่พูด มังกรน้ำทั้งแปดตัวพุ่งมาอีกครั้ง และพลังธาตุน้ำมากมายยังคงผนึกรวมกันอยู่ในค่ายไม่หยุด มังกรน้ำตัวที่เก้ากำลังจะผนึกรวมตัวกันสำเร็จแล้ว
คราวนี้ ภายใต้การควบคุมของหลี่ฉางเหอ ความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับมกุฎยุทธ์ของมังกรน้ำแปดตัวต่างก็พุ่งเข้าหาซุนเชียนซาง ซึ่งอ่อนแอที่สุดในบรรดาทั้งสามคน
“แย่แล้ว! เขาต้องการที่จะกำจัดทีละคน!” สีหน้าของหลี่เสวียนหยางและป๋ายหลี่หยวนหลงเปลี่ยนไป แต่พวกเขาได้รับผลกระทบจากค่ายกลใหญ่ อยากจะช่วยซุนเชียนซางก็สายเกินไปแล้ว
“ไม่!…”
ซุนเชียนซางคำราม ทันทีที่เขาต่อต้าน เขาก็ถูกมังกรน้ำแปดตัวพุ่งเข้าใส่ เลือดกระเซ็นร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด
ในชั่วพริบตา ร่างกายของซุนเชียนซางก็ถูกกรงเล็บและฟันของมังกรน้ำฉีกเป็นชิ้นๆ ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและเศษชิ้นเนื้อ เหลือเพียงกระดูกเท่านั้น