บทที่ 246 เจอกับผู้ชายจนๆคนนั้นหน่อย（2）
ที่แท้ ตระกูลเซียวก็เกาะคนมีเส้นสายคนใหม่ได้แล้ว เป็นประธานกรรมการของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ในเย่นจิง
และ อีกฝ่ายก็ยังแซ่เซียว หรือว่าจะเป็นญาติกัน?
เขาอดใจไม่ไหวถามเซียวชูหรัน: “ที่รัก คุณรู้ความสัมพันธ์ของตระกูลเซียวและเซียวอี้เชียนคนนี้ไหม? เป็นญาติห่าง ๆเหรอ?”
“ไม่รู้” เซียวชูหรันพูด: “เมื่อก่อนฉันไม่เคยได้ยินว่าที่บ้านมีความสัมพันธ์มาก่อนนะ……”
“น่าแปลก……” เย่เฉินพึมพำพูดว่า: “โดยปกติ ประธานกรรมการกลุ่มบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ที่มีมูลค่าตลาดหลักหมื่นล้าน เป็นไปไม่ได้ที่จะไปอยู่กับคนนิสัยต่ำรสนิยมต่ำอย่างคนตระกูลเซียวได้ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะพาเซียวเวยเวยปรากฏตัวในวงสังคม หรือว่าจะแอบเป็นชู้รักกัน?”
เซียวชูหรันรีบร้อนพูดว่า: “คุณอย่าพูดไปเรื่อย ผู้ชายคนนั้นดูแล้วแก่กว่าลุงใหญ่ฉันเสียอีก จะเป็นชู้รักอะไรได้อย่างไร……”
เซียวเวยเวยในตอนนี้ ถูกฝูงชนรายล้อมอยู่ตรงกลาง ในที่สุดก็ได้รู้สึกถึงความรู้สึกที่ถูกทุกคนให้ความสนใจอย่างมากแล้ว!
เซียวอี้เชียนที่อยู่ข้างกาย ไม่เพียงเป็นแค่ประธานกรรมการบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ยังเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่างอีก นักธุรกิจที่อยู่ที่นี่ เป็นธรรมดาที่แต่ละคนจะเยินยอสรรเสริญเขา ประจบสอพลอไม่ขาดสาย!
และตอนที่เซียวอี้เชียนแนะนำเซียวเวยเวยกับพวกเขา ใช้คำว่าหลานสาวของเขาเอง ผู้สืบทอดของตระกูลเซียวในอนาคต นอกจากนี้ยังพูดด้วยตัวเองว่าเขาลงทุนในบริษัทเซียวซื่อแล้ว ทำให้คนเหล่านี้ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพในทันที!
แม้กระทั่ง คนไม่น้อยที่ไม่อยากสนใจตระกูลเซียวก่อนหน้านั้น เพื่อที่ประจบสอพลอเซียวอี้เชียน กลับเสนอตัวว่าจะร่วมมือกับตระกูลเซียวด้วยตัวเอง แถมยังแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ยื่นนามบัตรให้กับเซียวเว่ยเว่ยด้วยใบหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน
ครั้งนี้ทำให้เซียวเวยเวยได้สัมผัสและเข้าใจถึงการได้รับการปฏิบัติที่มีแต่ชนชั้นสูง ผู้มีอำนาจเท่านั้นถึงจะได้รับ เป็นธรรมดาที่ในใจจะรู้สึกตื่นเต้นไม่หยุดอยู่แล้ว
ก่อนหน้านี้ ในอุตสาหกรรมก่อสร้างและตกแต่ง ตระกูลเซียวไปถึงจุดที่คนเกลียดสุนัขก็รังเกียจแล้ว แต่หลังจากกอดขาของเซียวอี้เชียนแล้ว ก็กลายเป็นเป้าหมายที่อยากจะคบหาและร่วมมือกันในอุตสาหกรรมการก่อสร้างและตกแต่งทันที
สนามธุรกิจ เป็นสถานที่เสาะหาลาภยศจริงๆ เยินยอคนรวยมีอำนาจดูถูกคนจนขนาดนี้ เห็นแก่เงินขนาดนี้!
ในใจเธอนึกถึงเซียวชูหรันขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เธอเซียวชูหรันคิดว่าตัวเองเก่งมากไม่ใช่เหรอ? หัวเราะเยาะที่ฉันถูกตระกูลหวังถอนหมั้นไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันไม่เพียงแต่จะใกล้ชิดและพึ่งพาเซียวอี้เชียนที่มีกำลังแข็งแกร่งกว่า อีกทั้งยังกลายเป็นผู้อำนวยการของบริษัทเซี่ยวซื่ออีกด้วย! แม้แต่คุณย่าก็ยังปฏิบัติต่อฉันด้วยความเคารพนบนอบ เธอจะเทียบกับฉันอย่างไร!
นึกถึงตรงนี้ เธอคิดได้ขึ้นมาทันที ตอนนี้เซียวชูหรันบุกเบิกธุรกิจของตัวเอง มีสตูดิโอของตัวเอง น่าจะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดอุตสาหกรรมภายในประเภทนี้ด้วยใช่ไหม? ไม่รู้ว่าเธอมาหรือยัง? !
ดังนั้น เธอรีบเขย่งเท้าขึ้นทันที มองไกลจากที่สูงไปทางฝูงชน ตั้งใจจะหาเงาร่างของเซียวชูหรัน
เป็นอย่างที่คิด! เงาร่างสวยสดงดงามหาที่เปรียบมิได้เงาหนึ่งแวบเข้ามาในสายตาของเธอ!
คือเซียวชูหรัน!
และคนที่อยู่ด้านข้าง ก็คือเย่เฉินคนไร้ประโยชน์ ผู้ชายจนๆที่สมควรตายคนนั้น
ในนาทีนี้เซียวเวยเวย กัดฟันด้วยความเกลียดชัง
เซียวชูหรัน วันนี้ฉันจะเอาความอัปยศอดสูทั้งหมดที่เธอเคยให้ฉันก่อนหน้านี้ ให้เธอชดใช้คืนกลับมาทั้งหมดทั้งต้นทั้งดอก!
คิดถึงตรงนี้ เธอดึงเซียวอี้เชียนที่อยู่ข้างกายทันที เอ่ยปากพูดว่า: “พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของฉันกับสามีไร้ประโยชน์ของเธอก็มาด้วยเหมือนกัน เราไปทักทายพวกเขากัน!”
เซียวอี้เชียนพยักหน้า พูดขึ้นมาอย่างพะเน้าพะนอเอาใจ: “เวยเวย ก่อนหน้านั้นพวกเขาสองคนหยามหยันคุณแบบนั้น วันนี้ผมจะให้พวกเขาชดใช้คืนเป็นสองเท่า!”
เซียวเวยเวยซาบซึ้งไม่หยุด พูดขึ้นมาโดยไม่ต้องคิดว่า: “อี้เชียน คุณดีกับฉันมากจริงๆ…….”
เซียวอี้เชียนยิ้มเล็กน้อย: “ผมดีต่อคุณ เป็นเรื่องของสัจธรรมอันเปลี่ยนแปลงมิได้ไม่ใช่เหรอ?”
พูดจบ เขาหัวเราะเยาะออกมา พูดว่า: “พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของคุณ และผู้ชายจนๆคนนั้นอยู่ที่ไหน? พาผมไปพบพวกเขาหน่อย วันนี้ผมจะสอนพวกเขาให้รู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร แล้วก็ให้ทั่วทั้งสมาคมการค้าหนานกว่างขึ้นบัญชีดำพวกเขาด้วย! รังแกผู้หญิงของผมเซียวอี้เชียน ผมว่าพวกเขาคงจะไม่อยากใช้มีชีวิตต่อไปแล้ว!”