ตอนที่ 472 พูดถึงการแต่งงาน
เสิ่นหลานอีอยู่กับพ่อแม่หลายวันแล้ว ลั่วเซ่าเชินเองก็ควบคุมงานของบริษัทอยู่ที่บ้าน หลังจากนั้นถังโจวโจวก็อยู่เป็นเพื่อนแม่อยู่ช่วงหนึ่งและยังมีไปเยี่ยมคุณปู่เมิ่งอยู่บ้าง
แต่น่าเสียดายที่อยู่ได้ไม่นาน วันที่ต้องจากกันก็มาถึง เช้าวันนั้น พวกถังโจวโจวก็เก็บของ ถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินควรจะกลับแล้ว ส่วนเสิ่นหลานอีแน่นอนว่ายังอยู่ต่อ เพียงแต่โอวหยางหงก็กลับด้วย
พวกเธอทานอาหารเช้ากับคุณพ่อเสิ่นคุณแม่เสิ่นและเตรียมตัวที่จะกลับกัน คุณพ่อเสิ่นคุณแม่เสิ่นเองก็ไม่ได้รั้งไว้ หลานๆ เองก็โตกันหมดแล้ว หน้าที่การงานก็ละทิ้งไม่ได้ ครั้งนี้สามารถอยู่กับเธอได้หลายวัน ก็ดีมากแล้ว
ถังโจวโจวบอกลาทุกคนที่บ้านตระกูลเสิ่นและตรงไปที่สนามบินเพื่อกลับเมืองเอส หลังจากกลับมาถึงบ้าน ป้าหลิวก็ต้อนรับอย่างอบอุ่น โอวหยางหงกลับไปอยู่โรงแรมเหมือนก่อนหน้านี้
หลังจากกลับมาและหลังจากลั่วเซ่าเชินส่งถังโจวโจวไปถึงบ้านแล้วเขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าบริษัท เกือบจะหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เข้าบริษัท กลับมาครั้งนี้คงจะยุ่งมาก
ถึงแม้อยู่ที่เมืองแซทลั่วเซ่าเชินก็ยังจัดการเรื่องงานอยู่ เพียงแต่ถ้าอยู่ที่บริษัทจะทำงานได้สะดวกกว่า
หลังจากที่ถังโจวโจวกลับมา ผ่านไปไม่ถึงสองวัน คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วก็โทรศัพท์มาบอกว่าคิดถึงหลานแล้ว ถังโจวโจวคงต้องพาลั่วอิงกับเสียวอวี่ให้ลั่วเซ่าเชินพาไปหาคุณแม่ลั่วสักครั้ง
ครั้งนี้ที่กลับไปทำให้ถังโจวโจวประหลาดใจมาก ก่อนหน้านี้คุณแม่ลั่วไม่ได้เผยความรู้สึกออกมามากนัก เมื่อรอให้ทุกคนนั่งบนโต๊ะอาหารแล้ว จู่ๆ คุณพ่อลั่วก็พูดขึ้นว่า “เซ่าเซิน เรื่องจัดแต่งงานของลูกกับโจวโจวไม่ได้คิดเตรียมไว้เหรอ”
เห็นคุณแม่ลั่วที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้า ถังโจวโจวก็ถึงกับงง นี่มันเรื่องอะไรกัน เธอกับลั่วเซ่าเชินแต่งงานกันแล้ว เพียงแต่เป็นการทั้งผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านมาทานอาหารร่วมกัน แต่ก็ไม่ได้จัดงานแต่งอะไร
ลูกก็มีตั้งสองคนแล้วทำไมจู่ๆ ถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมานะ
เมื่อลั่วเซ่าเชินถูกพ่อแม่เตือนเรื่องนี้ขึ้น ถึงเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย สมควรตายจริงๆ ผู้หญิงทุกคนล้วนหวังว่าตัวเองจะได้มีงานแต่งงานและใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ แต่ถังโจวโจวกลับไม่มีเรื่องนี้
ลั่วเซ่าเชินมองถังโจวโจวอย่างรู้สึกผิด “พ่อครับแม่ครับ ผมรู้แล้วครับ ผมจะเตรียมเองครับ”
“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ เสียวอวี่ก็โตขนาดนี้แล้ว หนูกับเซ่าเซินเองก็แต่งงานกันนานแล้ว ในเมื่อผ่านไปแล้วก็ไม่จำเป็นต้องจัดงานอีกหรอกค่ะ”
แน่นอนว่าถังโจวโจวเคยมีความใฝ่ฝันเหมือนหญิงสาวทั่วๆ ไป หวังว่างานแต่งงานของตัวเองจะเป็นสิ่งที่สวยงามและมีความสุข เพียงแต่ตอนแรกรีบจดทะเบียนกับลั่วเซ่าเชิน ความคิดนั้นของเธอเลยถูกทำลายไป ตอนนี้เสียวอวี่ก็โตขนาดนี้แล้ว เรื่องนี้จางหายไปจากความคิดเธอมานานแล้ว ไม่คิดว่าคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
“ได้ยังไงเล่า คนอื่นยังไม่รู้ว่าเธอเป็นสะใภ้ของบ้านนี้ ครั้งนี้ก็จัดการให้มันถูกต้อง ให้ทุกคนได้รู้จักเธอ” คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วถึงแม้จะยังไม่ค่อยพอใจกับฐานะของถังโจวโจว แต่เพื่อหลานก็ควรจะจัดงาน
เมื่อคุณแม่ลั่วพูดอย่างนั้น สายตาก็มองไปที่เสียวอวี่ เมื่อถังโจวโจวคิดถึงได้เข้าใจ เป็นเพราะว่าคิดถึงเสียวอวี่ เธอก็ว่าเมื่อไหร่กันที่คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วดีต่อเธอขนาดนี้ พอได้พิจารณาให้ถี่ถ้วนแล้วทั้งหมดก็เพื่อเสียวอวี่นี่เอง
“ดีครับ พ่อครับแม่ครับ ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้เลย อ้อ ที่มาครั้งนี้ผมมีเรื่องจะบอกพ่อกับแม่ด้วย โจวโจวเป็นลูกสาวของบ้านตระกูลเมิ่งครับ ถึงเวลาก็ควรจะเชิญคุณปู่เมิ่งกับแม่แท้ๆ ของเธอมาร่วมงานด้วย”
เมื่อลั่วเซ่าเชินพูดประโยคนั้นออกไปทำให้คุณแม่ลั่วคิดว่าตัวเองฟูฝาดไป “คุณคะ เมิ่งกี้ฉันฟังผิดไปรึเปล่า”
“ฟังไม่ผิดหรอก เซ่าเซิน ลูกหมายความว่าไง”
ลั่วเซ่าเชินนำเรื่องความสัมพันธ์ของถังโจวโจวและเมิ่งไหวเซินบอกกับคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่ว พวกเธอเองก็รู้ว่าฉินอวิ๋นในตอนนี้เป็นภรรยาคนใหม่ของเมิ่งไหวเซิน เพียงแต่ภรรยาคนก่อนที่คลอดลูกสาวนั้น คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วไม่คิดว่าสะใภ้ของตัวเองก็คือคนคนนั้น
“โจวโจว เมื่อก่อนฉันมองคนผิดไป ในเมื่อมีข่าวดีอย่างนี้ งานแต่งงานก็ต้องจัดให้ใหญ่ๆ ให้ทุกคนได้เห็นว่าลูกชายบ้านตระกูลลั่วได้แต่งงานกับสะใภ้ที่ดีขนาดไหน”
คำพูดของคุณแม่ลั่วก็ทำให้คุณพ่อลั่วยกมือเห็นด้วย เรื่องนี้จัดการอย่างนี้ดีแล้ว
ตอนที่ 473 เตรียมการก่อนงานแต่ง
“แม่คะ ที่จริงแล้วงานแต่งแค่จัดกันในครอบครัวก็ได้แล้ว…”
“โจวโจว ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ วันที่แม่รอคอยมานานก็คือรอวันที่ลั่วเซ่าเชินได้จัดงานแต่งงาน ถึงเวลาเธอแค่เป็นเจ้าสาวสวยๆ ก็พอ เรื่องอื่นเซ่าเซินกับพวกเราจัดการเอง”
น้ำเสียงของคุณแม่ลั่วดูใจดีมาก ถังโจวโจวเข้าใจ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะตอนนี้เธอเป็นหลานสาวตระกูลเมิ่งกับตระกูลเสิ่น สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ แต่กลับเป็นสิ่งที่คุณแม่ลั่วมองว่าสำคัญ
ถังโจวโจวเล่าเรื่องที่ตัวเองจะต้องจัดงานแต่งให้หลินเหยาฟัง หลินเหยาก็ตอบกลับทันทีว่าเธออยากเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ถังโจวโจว “พระเจ้า โจวโจว ในที่สุดเธอกับลั่วเซ่าเชินก็จะมีงานแต่งงานแล้ว วันที่ฉันรอคอยมาถึงแล้ว รอคอยมานานมากทีเดียว”
แน่นอนว่าทั้งสองตกลงกันแล้ว ใครแต่งงานก่อนอีกคนจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว ถังโจวโจวแต่งงานก่อน แต่เรื่องงานแต่งกลับเงียบ จัดงานสักหน่อยก็ไม่มี ทำให้ตอนนั้นหลินเหยาเจ็บใจมาก
ตอนนี้ก็ดี ในที่สุดตอนนี้ความหวังที่จะได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวก็เป็นจริงแล้ว นี่ทำให้หลินเหยาดีใจมาก จากความคิดเธอ นี่ถึงจะเป็นการแต่งงานที่สมบูรณ์แบบของถังโจวโจว
“เหยาเหยา เธอดีจริงๆ ถึงเวลาในงานแต่งแย่งความเด่นของฉันไปจะทำยังไง ช่างเถอะ ฉันเปลี่ยนคนอื่นดีกว่า…”
“ถังโจวโจว เธอกล้าเหรอ เธอเป็นเจ้าสาวที่สวยขนาดนี้จะถูกฉันแย่งความโดดเด่นไปเหรอ ฉันเห็นสายตาที่เฉียบคมของลั่วเซ่าเชินแล้ว เธอวางใจเถอะ พอถึงเวลาสายตาทั้งหมดจะจ้องมองมาที่เธอแน่”
ปกติแล้วถังโจวโจวไม่ชอบแต่งตัว แต่ขนาดยังไม่แต่งตัวก็ยังโดดเด่นจับตา เมื่อแต่งตัวขึ้นมาคงไม่ต้องแปลกใจ
ถังโจวโจวกับหลินเหยาก็พูดกันเรื่องคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วต่อ และยังมีเรื่องพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองด้วย “ไม่น่าล่ะพ่อสามีแม่สามีเธอถึงดีขนาดนี้ เพราะมีลูกสะใภ้ที่เพียบพร้อม เดี๋ยวต้องเอาไปคุยโม้ข้างนอกแน่นอน”
หลินเหยาล้อเรื่องใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของถังโจวโจว หน้าตาอ่อนโยนแบบนี้ บอกคนอื่นว่าถังโจวโจวเป็นคุณแม่ลูกสองแล้ว ตีให้ตายก็คงไม่มีใครเชื่อ
“โจวโจว ไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก เทียบกับเธอแล้ว จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองพ่ายแพ้ขึ้นมาเลย” หลินเหยารู้สึกเสียใจอยู่บ้าง
พ่อแม่บุญธรรมของถังโจวโจวก็ดีต่อเธอ เลี้ยงเธอเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆ ตอนนี้กลับมามีพ่อแม่ที่แท้จริงที่เห็นเธอเสมือนของล้ำค่า
น้องชายก็รักและปกป้องพี่สาว ถึงแม้พ่อเลี้ยงจะไม่ได้แสดงออกว่าชอบเป็นพิเศษ แต่ก็ยังเห็นแก่หน้าของแม่แท้ๆ ของเธอ ถึงแม้จะมีพ่อที่ไม่สามารถปรับตัวได้แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะมีปู่ที่รักเธอก็พอแล้ว
ซ้ำยังมีคุณตาคุณยายที่รักและห่วงใยถังโจวโจวมากอีก ไม่หมือนเธอ พ่อแม่แท้ๆ ของเธอไม่ยอมสนใจเธอ หลินเหยาเอาถังโจวโจวมาเปรียบเทียบกับตัวเอง ช่วงหนึ่งก็รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยเกินไป
“เหยาเหยา ไม่เป็นไร ไม่ใช่ว่าเธอก็มีฟังหยวนอยู่เหรอ ได้ยินว่าพ่อแม่เขาก็ดีต่อเธอนี่” เมื่อพูดถึงปัญหานี้ขึ้นมา หลินเหยาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง ความสัมพันธ์ที่ว่างเปล่าของเธอล้วนถูกคุณพ่อฟังคุณแม่ฟังเติมเต็มหมดแล้ว
“ใช่ ฉันไม่ควรโทษตัวเองแบบนี้ ฉันเองก็มีคนที่รักฉัน” เมื่อคิดถึงฟังหยวน ในใจก็รู้สึกดีขึ้นมา
เมื่อกี้ก็แค่คิดมากเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป หลินเหยาก็ปล่อยวางอีกครั้ง เดิมทีคนเราก็แตกต่างกัน เธอเพียงแต่เป็นเจ้าของโลกเล็กๆ ของเธอเอง ไม่ควรอิจฉาคนอื่น แน่นอนไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนอื่นๆ มาทำลายความรักของเธอด้วย
หลังจากนั้น ทั้งสองคนต่างก็ต้องแยกกันไป หลินเหยาได้รักกับฟังหยวน ส่วนถังโจวโจวได้รักกับลั่วเซ่าเชิน สองพี่น้องต่างตามหาคนรักของตัวเองจนเจอ
ลั่วเซ่าเชินเมื่อถูกคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วเอ่ยเตือนก็จัดการเตรียมการทันที ให้หวังหวาติดต่อทุกคนที่ต้องการให้ทำงาน เลือกแหวนเพชร เสื้อคลุม ลูซี่ก็พาถังโจวโจวไปเลือกชุดแต่งงาน
ทุกๆ วันถังโจวโจวต้องลองชุดแต่งงาน ลั่วเซ่าเชินถามอะไรเธอ เธอก็แค่พยักหน้า หลังจากนั้นลั่วเซ่าเชินก็เห็นว่าถังโจวโจวก็ไม่สามารถตัดสินใจได้จึงทำได้ดีที่สุดแค่ให้ถังโจวโจววัดขนาดตัว และหาคนที่ชำนาญมาปรับแก้ให้ ช่วงนี้เสียวอวี่ก็ไม่ได้เจอหน้าแม่ตัวเองเลย กว่าจะได้พบกันแต่ละทีก็ช่างยากเย็น