หลิงฮันจ้องมองไปที่อี้ชวงชวง
“มีอะไร หน้าของข้ามีอะไรติดอยู่อย่างนั้นรึ?” อี้ชวงชวงกล่าว
“ไม่มีอะไรติด ข้าแค่รู้สึกสงสัยบางอย่าง” หลิงฮันถาม
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าอยากจะถามข้า? ข้าไม่ทำอะไร เจ้าเลยคิดว่าข้าจะตอบทุกคำถามของเจ้า?” อี้ชวงชวง
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หลิงฮันโบกมือ “ข้าไม่ได้อยากมีปัญหากับเจ้า ข้าแค่รู้สึกสงสัยเท่านั้น อะไรถึงทำให้จอมยุทธระดับทลายมิติเหมือนกับผูดมัดมือมัดเท้า?”
อี้ชวงชวงคิดอยู่ชั่วและพูดว่า “ก็ได้ข้าจะตอบคำถามเจ้า แม้ว่าข้าจะเป็นจอมยุทธระดับสวรรค์ แต่มันเป็นเรื่องของเต๋าแห่งสวรรค์และปฐพีของโลกใบเล็กนี่ ถ้าสิ่งที่เรียกสวรรค์และปฐพีนั้นมีตา ข้าคงถูกปฏิเสธโดยพลังของมัน”
“นั่นไม่ถูกต้อง เจ้าจะต้องมีวิธีกลับดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน” หลิงฮันกล่าว
อี้ชวงชวงจ้องเขม็งใส่และพูดว่า “ถ้าข้าสามารถกลับได้ทำไมข้าจะไม่อยากกลับ? แต่ว่ามันถูกกีดกั้นด้วยพลังแห่งสวรรค์และปฐพี ถ้าข้าดึงดันที่จะฝ่าผ่านไป ข้าจะต้องตายอย่างแน่นอน!”
“เจ้าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่ยังหวาดกลัว!” หลิงฮันหัวเราะ
“เหลวไหล ข้าถูกจองจำมานานนับแสนปีและถูกดูดโลหิตจนเกลี้ยง หากข้ายังมีพลังเหมือนแต่ก่อน ข้ายังต้องกลัวอีกหรือไม่?” อี้ชวงชวงรู้สึกโกรธมาก
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน นี่เจ้ามีชีวิตอยู่มานานเหมือนปีศาจเฒ่าเลยหรือ?” หลิงฮันรู้สึกมึนงง นางยังดูสาว แต่ที่จริงแล้วนางมีอายุเยี่ยงปีศาจเฒ่า
“เจ้ากำลังมองอะไร? ข้ายังสาวอยู่และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป!” อี้ชวงชวงทุบโต๊ะและสีหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อของหลิงฮัน
แน่นอนว่าอายุของผู้หญิงเป็นอะไรที่ไม่ควรถามและแตะต้อง
หลิงฮันเปลี่ยนเรื่องคุยและพูดว่า “เจ้าจะพูดว่าถ้าข้าดึงดันที่จะทะลวงผ่านสวรรค์จะทำให้พลังแห่งเต๋าของสวรรค์และปฐพีโกรธเกรี้ยว แล้วเจ้าถูกปฎิเสธและตกลงมาอยู่ที่นี่?”
“ใช่แล้ว มันไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงแต่อย่างใด” อี้ชวงชวงกล่าว
หลิงฮันรู้ว่านางไม่มีทางพูดความจริง และตั้งแต่เริ่มนางไม่คิดที่จะทำร้ายเขา เขาเลยเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นต่อว่า “เจ้ารู้จักจักรพรรดิจอมอสูรหรือไม่?”
“หึ่ม เจ้าพวกใต้พิภพ จักรพรรดิจอมอสูรอะไรกันถึงกล้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ มันทำให้ข้ารู้สึกขำยิ่งนัก!” อี้ชวงชวงดูหมิ่น
จักรพรรดิจอมอสูรเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งมาก แต่นางกลับดูหมิ่นจักรพรรดิจอมอสูร? นางน่าจะรู้ว่าอีกฝ่ายถูกแยกร่างออกเป็นเก้าส่วน และยังมีชีวิตอยู่นับพันพันปี มันเป็นสัตว์ประหลาดในหมู่สัตว์ประหลาด
เดี๋ยวก่อน!
หลิงฮันรู้สึกแปลกใจและพูดว่า “จักรพรรดิจอมอสูรมาจากดินแดนใต้พิภพ?”
“ปราณอสูรกำเนิดมาจากดินแดนใต้พิภพ มันได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตมานานนับไม่ถ้วน และเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ผ่านกำแพงของดินแดนใต้พิภพ ข้าคิดว่ามันน่าจะถูกกำจัดไปแล้ว และถูกปิดผนึกไว้ที่นี่” อี้ชวงชวงกล่าว แต่นางก็เปลี่ยนท่าทีในทันที “ทำไมมันยังไม่ตาย?”
“บางทีจักรพรรดิจอมอสูรอาจหลบหนีมาที่นี่ และจอมยุทธจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถเข้ามาได้?” หลิงฮันคาดเดา
ในตอนแรกอี้ชวงชวงพยักหน้าเห็นด้วย แต่ในไม่ช้านางก็ส่ายหัวและพูดว่า “โลกใบเล็กนี่ถูกแยกขาดออกจากโลกภายนอก มันยากที่จะเข้าและออก นี่เป็นความจริงของผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แม้แต่จักรพรรดิจอมอสูรที่มาจากดินแดนใต้พิภพก็ไม่มีข้อยกเว้น นี่เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก!”
หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจ ในความคิดเห็นของเขา จักรพรรดิจอมอสูรถูกไล่ล่าโดยจอมยุทธบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ท้ายที่สุด เขาได้หลบหนีมาที่โลกใบเล็กอย่างทวีปฮงเทียน นี่เป็นเรื่องธรรมดา แล้วมันแปลกตรงไหน?”
“นิกายพันศพ ข้าเคยได้ยินมาว่าแม้แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็มีนิกายนี้อยู่ เจ้าพอจะรู้อะไรหรือไม่?” หลิงฮันถามอีกครั้ง
“เจ้ามีคำถามคาใจมากมายขนาดนี้เลยรึ เจ้าไม่คิดว่าข้าจะรู้สึกเบื่อเลยหรือ?” อี้ชวงชวงเริ่มหมดความอดทน
“นำชาชั้นเลิศ แตงโมและผลไม้มาเสิร์ฟให้นางหน่อย” หลิงฮันโบกมือและสาวใช้หลายคนก็รีบนำผลไม้มาเสิร์ฟทันที ผลไม้ทั้งหมดมาจากหอคอยทมิฬ แต่เพื่อไม่ให้คนอื่น หลิงฮันจึงนำพวกมันออกมาเตรียมไว้ก่อนแล้วจำนวนมาก และให้นำออกมาจากที่นั่น
“เจ้าคิดว่าข้าเห็นแก่กิน?” อี้ชวงชวงกล่าวต่อว่าต่อขาน แต่ในไม่ช้านางก็เริ่มกินของที่ถูกนำมาเสิร์ฟอย่างมีความสุข ทุกอย่างที่ปลูกจากหอคอยทมิฬนั้นอร่อยมาก แม้แต่นางยังรู้สึกชื่นชม
“ก็ได้ ข้าจะบอกความลับบางอย่างให้เจ้า แต่ที่นี่มันมีกฎแห่งธรรมชาติอยู่ ข้าคงพูดมากไม่ได้ มิฉะนั้นอาจถูกจ้องมอง!”
นางชี้ไปที่ท้องฟ้า แน่นอนว่าหมายถึงเนตรสวรรค์
หลิงฮันพยักหน้าและพูด “ตกลง”
อี้ชวงชวงยิ้มและพูดว่า “ทวีปฮงเทียนเป็นโลกขนาดเล็ก ที่มีกฎแห่งธรรมชาติและห้วงมิติที่ไม่สมบูรณ์ มันเป็นเหมือนกับบ่อน้ำ ท้องฟ้าและพื้นปฐพีที่เจ้าเห็นนั้นกว้างใหญ่ไพศาล และไม่มีที่สิ้นสุด”
หลิงฮันพยักหน้า ดังนั้นจอมยุทธระดับทลายมิติจึงสามารถโจมตีดวงดาวบนท้องฟ้าได้ ถ้ามันเป็นโลกที่แท้จริง ดาวแต่ละดวงจะมีขนาดเท่ากับทวีปฮงเทียนได้อย่างไร?
“และดินแดนศักดิ์สิทธิ์อาจกล่าวได้ว่าเป็นแม่น้ำและทะเลที่เชื่อมต่อกัร เจ้าสามารถเข้าสู่ทะเลสาบจากแม่น้ำและเข้าสู่ทะเลจากทะเลสาบได้อย่างไร้ขอบเขต” อี้ชวงชวงกล่าว “นี่เป็นโลกที่ใหญ่มาก อย่างน้อยที่สุดข้าก็ไม่รู้ว่ามันกว้างใหญ่แค่ไหน และไม่มีใครรู้จุดสิ้นสุดของโลกนี้”
หลิงฮันรู้สึกตกตะลึง แม้แต่นางยังไม่รู้ว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์กว้างใหญ่แค่ไหน
“อย่างไรก็ตาม ระหว่างสวรรค์และโลกจะต้องมีความขัดแย้งต่อกัน อย่างเช่นหยินและหยาง ความดีและความชั่ว” อี้ชวงชวงกล่าวเสริม “นอกเหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ยังมีดินแดนใต้พิภพซึ่งเป็นดินแดนคู่ขนานของดินแดนศักดิ์สิทธิ์และสามารถนับได้ว่าเป็นพื้นที่ทับซ้อนได้ แต่เจ้าจะไม่สามารถมองเห็นข้า และข้าจะไม่สามารถมองเห็นเจ้าได้เช่นกัน”
“ในความเป็นจริง โลกทั้งสองทับซ้อนกัน มันจะไม่มีผลกระทบได้อย่างไร? ในตอนนี้ปราณที่ชั่วร้ายกำลังแทรกซึมเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์และส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และทั้งสองโลกก็จะมีความขัดแย้งเช่นกัน ในสถานที่ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด กำแพงจะบอบบางมากและเหล่าจอมยุทธจากดินแดนใต้พิภพก็จะสามารถเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ตามใจนึก!”
“ส่วนนิกายพันศพในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะเรียกว่านิกายใต้พิภพ มันถูกสร้างขึ้นโดยพลังบางอย่างจากใต้พิภพเพื่อเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ นิกายพันศพเป็นเพียงแค่หนึ่งในสาขาของมัน จุดประสงค์ของพวกมันคือเปลี่ยนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ให้กลายเป็นดินแดนใต้พิภพแห่งที่สอง”
“ถ้าหากทั้งสองโลกสามารถผสานกันได้ ระดับพลังของพวกมันจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน!”
หลิงฮันรู้สึกตกตะลึง เขายังคงคิดเกี่ยวกับเปิดสวรรค์เพื่อขึ้นไปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย มันกำลังถูกดินแดนใต้พิภพเพ่งเล็ง บางทีมันอาจกลายเป็นโลกแห่งปีศาจและอสูร
“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แข็งแกร่งเท่าดินแดนใต้พิภพหรือไม่?” เขาถามออกไปเนื่องจากทั้งสองโลกเป็นดินแดนคู่ขนาน ซึ่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่น่าจะอ่อนแอ
อี้ชวงชวงกลอกตาและพูดว่า “อย่างน้อยตามที่ข้ารู้ แม้ว่าจะมีการต่อสู้มากมายนับไม่ถ้วนระหว่างสองดินแดนนับร้อยล้านปี แต่ตอนนี้ดินแดนใต้พิภพก็ยังคงอยู่ดินแดนใต้พิภพ และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังอยู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ มันไม่มีใครเหนือกว่าใคร”
“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าคิดว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะไม่อยากครอบครองดินแดนใต้พิภพหรือ?”
“สุนัขสองตัวจะไม่กัดกันได้อย่างไร?”