“ซีโน่เจเนอิคกุ้งกาแลกติกระดับดยุกกลายพันธุ์ถูกฆ่า”
เสียงประกาศดังขึ้นภายในหัวของหานเซิ่น แต่เขาไม่ได้รับวิญญาณอสูร และหลังจากที่กุ้งกาแลกติกกลายพันธุ์ระเบิดตัวเอง มันก็ไม่มีแม้แต่ยีนหลงเหลืออยู่ นั่นทำให้หานเซิ่นหดหู่
“ขอบคุณที่ช่วยเหลือ น้องชาย” ดยุกที่ลุกเป็นไฟตะโกนบอกหานเซิ่น หลังจากนั้นเขาก็กลับไปหาอัศวินคนอื่นๆ
หานเซิ่นรู้สึกตัวว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาต้องการจะแย่งฆ่าซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาโฉบไปตรงหน้าของดยุก แต่อัศวินไอซ์บลูคนเข้าใจผิดและคิดว่าหานเซิ่นรู้ว่ากุ้งกาแลกติกจะระเบิดตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่อัศวินไอซ์บลูขอบคุณหานเซิ่น ทั้งที่จริงๆแล้วหานเซิ่นแค่พยายามจะชุบมือเปิบเท่านั้น
“นั่นเป็นแค่การเข้าใจผิด” หานเซิ่นยิ้มแห้งๆออกมา แต่มันไม่มีใครรู้ถึงการมีอยู่ของวิญญาณอสูร และด้วยเหตุนั้นทำให้ไม่มีใครคาดเดาถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาได้
แต่หานเซิ่นไม่ได้มีแผนจะอธิบายอะไร และถึงเขาต้องการ เขาก็ไม่มีเวลามาทำอะไรแบบนั้นอยู่ดี ฝูงของกุ้งกาแลกติกยังคงพากันมุ่งหน้าเข้ามาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และหานเซิ่นก็กำลังอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ที่เลวร้าย
ขณะที่หานเซิ่นกำลังต่อสู้ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนจากอัศวินไอซ์บคนเดิม “น้องชาย ส่งจรวดลูกหนึ่งมาทางนี้!”
หานเซิ่นเห็นกุ้งกาแลกติกระดับดยุกหลายตัวกำลังเคลื่อนที่เข้ามาจู่โจมรูปขบวนที่เหนียวแน่นของเหล่าอัศวิน แต่ในตอนนี้มันเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะรักษารูปขบวนเอาไว้ได้เนื่องจากมีอัศวินหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บ
หานเซิ่นรู้ว่าดยุกคนนั้นหมายความว่าอะไร เขากระพือปีกมังกรและเทเลพอร์ตเข้าไปใกล้ๆกับพวกเขา หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ยิงจรวดใส่เหล่ากุ้งกาแลกติกระดับดยุก
ปัง!
ควันรูปเห็ดเกิดขึ้นมาจากแรงระเบิดท่ามกลางฝูงกุ้งกาแลกติก แต่มันไม่รุนแรงพอที่จะทำลายเปลือกของพวกกุ้งได้ แต่วิชาเต่ายังทำงานได้เป็นอย่างดีที่จะชะลอความเร็วของพวกมันลงไป เหล่าอัศวินไอซ์บลูรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเมื่อเห็นแบบนั้น
แต่เปลือกของพวกกุ้งแข็งอย่างน่ารำคาญ หานเซิ่นพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะสร้างความเสียหายกับกุ้งกาแลกติกระดับดยุกได้ แต่ถึงอย่างนั้นการร่วมมือกับเหล่าอัศวินไอซ์บลูก็ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นกว่าเดิม
หานเซิ่นคอยยิงจรวดออกไปใส่กุ้งกาแลกติกที่จู่โจมเข้ามา เพื่อช่วยบรรเทาความกดดันของการต่อสู้ออกไปจากเหล่าอัศวินไอซ์บลู
ครามประหลาดใจกับสิ่งที่ได้เห็น หานเซิ่นเป็นเพียงแค่มาร์ควิสคนหนึ่ง แต่เขากับเป็นประโยชน์อย่างมากต่อเหล่าอัศวิน มันไม่ใช่แค่ทำให้ครามประหลาดใจเท่านั้น แต่มันยังสร้างความประทับใจให้กับเขาอีกด้วย
“ข้าไม่คาดคิดว่าเขาจะมีประโยชน์ถึงขนาดนั้น” ครามพูด
มิสเตอร์ไวท์ยิ้ม “เขาและไผ่เดียวดายของปราสาทนภาเป็นปรมาจารย์มีดและดาบร่วมกัน ถึงเขาจะเป็นแค่มาร์ควิสคนหนึ่ง แต่ความสามารถของเขาก็ทำให้เขาอยู่ในระดับเดียวกับดยุก”
ครามไม่ได้รู้เกี่ยวกับหานเซิ่น แต่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับไผ่เดียวดาย การต่อสู้ระหว่างดอลลาร์ ไผ่เดียวดายและเนตรมารเป็นอะไรที่ค่อนข้างโด่งดัง และเอ็กซ์ตรีมคิงหลายๆคนก็ได้ดูมัน ครามเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
ครามประหลาดใจ “เขาอยู่ในระดับเดียวกับไผ่เดียวดายอย่างนั้นหรอ?”
มิสเตอร์ไวท์หัวเราะ “เจ้าได้เห็นความสามารถของเขาแล้ว เจ้ายังจะบอกว่าเขาเป็นคู่แข่งกับคนอย่างไผ่เดียวดายไม่ได้อย่างนั้นหรอ?”
“เขาแข็งแกร่งมากๆ” ครามพยักหน้าเห็นด้วย แต่เขาไม่ค่อยชื่นชอบลักษณะนิสัยของหานเซิ่น
ครามชื่นชอบคนที่สามารถเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ได้แบบตรงๆ เขาไม่สามารถยอมรับคนอย่างหานเซิ่นที่เปลี่ยนตำแหน่งไปมาเพื่อลอบโจมตี
แต่หานเซิ่นไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะมองเขายังไง เขาจะเคลื่อนไหวตามที่เห็นชอบ และขณะที่เขาเคลื่อนที่ไปนั้น เขาก็คอยยิงจรวดที่บรรจุพลังของวิชาเต่าออกไป
หานเซิ่นได้ลองยิงจรวดที่บรรจุพลังน้ำแข็งออกไป แต่กุ้งกาแลกติกนั้นทนทานต่อความหนาวเย็น ด้วยเหตุนั้นเขาจึงล้มเลิกความคิดที่จะใช้มัน
เหล่าอัศวินไอซ์บลูยังคงต่อสู้ต่อไป และขณะที่พวกเขาทำอย่างนั้น หานเซิ่นก็ยิงจรวดของเขา เขากำลังมีช่วงเวลาที่สนุกสนาน
ขณะที่หานเซิ่นกำลังเพลิดเพลินอยู่นั้น เขาก็สังเกตเห็นว่าสถานการณ์ของราชาไนท์ริเวอร์มีความเปลี่ยนแปลง รีเบทคนนั้นสามารถตัดก้ามของกุ้งมังกรกาแลกติกได้สำเร็จ กงล้อน้ำสีดำมากมายกำลังเฉือนร่างของกุ้งมังกรไปอย่างช้าๆ และมันก็คงจะอีกไม่นาน ก่อนที่เจ้ากุ้งมังกรกาแลกติกจะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ
ตอนนี้หานเซิ่นอยู่ห่างไกลจากกุ้งมังกรกาแลกติกตัวนั้นมากเกินไป และเขาก็คงจะเข้าไปหามันได้ไม่ทันเวลา
เมื่อรู้อย่างนั้นหานเซิ่นก็เปลี่ยนมนตราให้กลายเป็นปืนไรเฟิลและเล็งไปที่หัวของกุ้งมังกรกาแลกติก หลังจากนั้นเขาก็เหนี่ยวไก
กระสุนไม่ได้มีพลังเต่าและมันก็ไม่ได้บรรจุพลังน้ำแข็งเช่นกัน มันถูกยิงออกไปด้วยกระสุนที่เต็มไปด้วยพลังของวิชาเบรกซิกซ์สกาย กระสุนนั้นพุ่งผ่านฝูงกุ้งกาแลกติกจนไปถึงกุ้งมังกรกาแลกติกตัวนั้น
ราชาไนท์ริเวอร์เกือบจะฆ่ากุ้งมังกรกาแลกติกได้สำเร็จแล้ว แต่ทันใดนั้นก็มีแสงบางอย่างพุ่งเข้ามา แสงนั้นเจาะทะลุเข้าไปในเปลือกและตรงเข้าไปในหัวของกุ้งมังกรกาแลกติก
ตูม!
ในตอนนี้กุ้งมังกรกาแลกติกดูไม่ต่างอะไรจากเนื้อเน่าๆแล้ว แต่จู่ๆมันก็ระเบิดออกอย่างกะทันหัน เศษสมองของมันกระจัดกระจายออกมา
ราชาไนท์ริเวอร์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขามองตามเส้นทางของแสงกลับไป และที่นั่นเขาก็เห็นหานเซิ่นถือปืนไรเฟิลอยู่ในมือ เขารู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีและคิดว่าหานเซิ่นพยายามจะยั่วยุเขา
แต่ท่ามกลางการต่อสู้แบบนี้ ราชาไนท์ริเวอร์ไม่สามารถทำอะไรเพื่อแก้แค้นหานเซิ่นได้ เขารีบเข้าไปหาร่างของกุ้งมังกรกาแลกติกและตัดเอายีนซีโน่เจเนอิคระดับราชันออกมา
“ซีโน่เจเนอิคกุ้งมังกรกาแลกติกระดับราชันถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรกุ้งมังกรกาแลกติก”
เมื่อเสียงประกาศดังขึ้นภายในหัวของหานเซิ่น มันก็เขาให้เขาเกือบจะตะโกนออกมาด้วยความดีใจ หานเซิ่นยังไม่สามารถฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับราชันด้วยตัวเองได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่ามกลางการต่อสู้ที่เขากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้
“ฉันคือสุดยอดสไนเปอร์ที่ยิงกระสุนเข้าไปในดวงวิญญาณ” หานเซิ่นรู้สึกอวดดีเกี่ยวกับเรื่องนี้
การต่อสู้ดำเนินต่อไปและกุ้งกาแลกติกจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถูกฆ่าตาย อัศวินเองก็ถูกฆ่าตายไปหลายคนเช่นกัน ภายใต้การจู่โจมของฝูงกุ้งกาแลกติก ในที่สุดก็ราชาอัศวินไอซ์บลูและอัศวินไอซ์บลูที่เหลือรอดอยู่ก็สามารถเคลียร์เส้นทางสำหรับยานอวกาศได้สำเร็จ
หานเซิ่นฆ่ากุ้งกาแลกติกไปเป็นจำนวนมาก และการต่อสู้ที่ยืดเยื้อก็ใช้พลังงานของเขาไปเป็นจำนวนมาก ในตอนที่ทุกอย่างจบลงแล้ว เขาก็รู้สึกชาและเหนื่อยล้าอย่างมาก
ยานอวกาศที่ครั้งหนึ่งดูเหมือนกับดวงดาวตกอยู่ในสภาพที่เละเทะ มันมีไฟลุกไหม้เต็มไปหมด และควันก็ถูกทิ้งเอาไว้ตามเส้นทาง
เมื่อยานอวกาศบินออกห่างไปได้มากพอ แสงสีฟ้ารอบๆก็ดับลงไปและพวกกุ้งกาแลกติกก็เริ่มถอยกลับไป
น่าแปลกที่ดูเหมือนกับว่าพวกกุ้งกาแลกติกจะถูกหยุดด้วยอะไรบางอย่าง พวกมันไม่ได้ตามมาอีก พวกมันรีบกลับสู่ถิ่นฐานของพวกมันอย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้พวกเราออกจากเขตแดนของพวกมันแล้ว!” บางคนตะโกนขึ้นมา และอัศวินทุกคนก็ส่งเสียงเชียร์
อัศวินไอซ์บลูได้รับบาดเจ็บกันหลายคน และยานอวกาศของพวกเขาก็แทบจะถูกทำลาย สถานการณ์ดูไม่ดีนัก พวกเขาเพิ่งจะเข้ามาในระบบจักรวาลเคออสเท่านั้น และพวกเขายังต้องเดินทางไปอีกพอสมควร ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงฐานทัพของหน่วยอัศวินไอซ์บลู