ตอนที่ 287: การกลับบ้าน
“วันนี้นายอยากไปเที่ยวกับฉันไหม” แองจี้ถาม ขณะจ้องมองกุสตาฟด้วยท่าทางเขินอายและแก้มแดงระเรื่อ
“หืม? เธอหมายถึงเหมือนเดทเหรอ?” กุสตาฟถามอย่างตรงไปตรงมา
แก้มของแองจี้ยิ่งแดงขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น “ดาดา…เดท…ไม่ ใช่ล.” เธอพูดตะกุกตะกักซ้ําๆ ขณะที่พยายามเชื่อมโยงคําเข้าด้วยกันแต่เธอก็ล้มเหลวอย่างน่าสงสาร
ในขณะนี้แก้มของเธออาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นมะเขือเทศ
“ตกลง ฉันเห็นด้วย” กุสตาฟตอบ
แองจี้หยุดพูดพึมพําทันที เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงหันหน้าหนีอย่างรวดเร็วเพื่อจ้องมองอีกฝ่าย
“แต่ไม่ใช่ในสัปดาห์นี้ สัปดาห์หน้าจะไม่เลวร้าย” กุสตาฟกล่าวเสริม
“โอเค” แองจี้พึมพําตอบ
แม้ว่าใบหน้าของเธอจะดูร่าเริงและตื่นเต้นแต่ภายในหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากจนเธอคิดว่ามันจะออกมาจากอกของเธอ
“เขาตอบตกลง” แองจี้หันมาจ้องเกลดที่อีกฝั่งยกนิ้วโป้งให้เธอ
“เป็นอย่างไรบ้าง” กุสตาฟถามภายใน
(“กระบวนการดึงข้อมูลยังคงดําเนินต่อไป”)
ระบบได้ตอบกลับ
(“คุณควรกังวลเกี่ยวกับการเดทของคุณมากขึ้นหรือไม่?”) ระบบล้อเลียนด้วยเสียงสาวน้อยที่ผอมลงและน่ารักขึ้น
“นั่นเป็นสิ่งที่ฉันกังวลน้อยที่สุดในตอนนี้ มีสิ่งสําคัญอื่นอีกมากมายที่ต้องกังวลมากเกินไป” กุสตาฟตอบอย่างจริงจัง
(“ฮ่าฮ่า ฉันลืมไปว่าคุณเป็นหุ่นยนต์ คุณเป็นระบบมากกว่าฉัน.. คุณจะยังคงเป็นหนุ่มพรหมจารีตลอดไป”)
ระบบตอบสนองด้วยสิ่งนี้และหยุดพูด
กุสตาฟ”.” “เจ้าสัตว์ร้ายนี้สาปแช่งฉันอีกแล้ว”
ประมาณ 30 นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงสนามบินนานาชาติของเมืองแพลงก์ตอน
ตามที่คาดไว้ สนามบินแออัดไปด้วยผู้คนจํานวนมากแต่จุดที่พวกเขาลงจอดนั้นถูกสงวนไว้โดยเฉพาะจุดที่ไม่มีใครเห็น
นี่คือที่ที่เกลด ฟัลโก้ และมาทิลด้ากล่าวคําอําลา เนื่องจากครอบครัวของพวกเขามารับพวกเขาในพื้นที่นี้โดยเฉพาะ
ชายผู้มีเขาสีขาวยาวและผิวสีเขียวมาคนเดียวเพื่อมารับเกลดขณะที่ขบวนรถมารับฟัลโก้และมาทิลด้าขึ้นมา
ทั้งคู่มาจากครอบครัวอันทรงเกียรติในเมืองต่างๆดังนั้นพวกเขาจึงมีค่ายิ่งกว่าเดิม เนื่องจากพวกเขาประสบความสําเร็จในการเข้าเรียนที่ MBO
ผู้คนจากแต่ละครอบครัวที่มากับขบวนรถมีแผนที่จะเข้าใกล้กุสตาฟด้วยความตั้งใจที่จะสร้างสะพาน อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขา เห็นมิสเอมมี่พวกเขาก็เปลี่ยนใจและรีบหนีไปกับทั้ง 2 คน
มิสเอมมี่ได้นําจักรยานของเธอมาแล้ว ดังนั้นเธอจึงขับรถพากุสตาฟและแองจี้ออกจากสนามบิน
กุสตาฟดีใจอีกครั้งที่ได้เห็นเมืองที่ดูคุ้นเคย ขณะที่พวกเขาเดินทางผ่านถนน
เขาจ้องไปที่อาคารขนาดใหญ่และทางเท้าด้วยวงแหวนเทเลพอร์ตที่ทําให้การเดินทางเร็วขึ้น
เขารู้ว่าเขาจะอยู่ในเมืองนี้ได้ไม่นาน ดังนั้นเขาจึงอยากเพลิดเพลินกับวิวครั้งนี้
เขาไม่เคยชอบสังคม แต่เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาจะคิดถึงเมืองที่สวยงามแห่งนี้
ข่าวด่วน! ข่าวด่วน!
“รายชื่อผู้เข้าสอบ MBO ที่ประสบความสําเร็จได้รับการเปิด
เผยแล้ว!”
“นี่คือผู้สมัคร 100 อันดับแรกจากเมืองแพลงก์ตอน!”
“กุสตาฟ คริมสัน The Rising Star ขึ้นเป็นผู้นําในกระดานจัดอันดับทั่วโลก!”
“ผู้เข้าแข่งขันที่ประสบความสําเร็จกลับมาถึงเมืองแล้ว!”
“เรามีวิดีโอของ…”
สื่อต่างๆ ทั่วเมืองต่างก็แบ่งปันข่าวที่คล้ายคลึงกัน
ตึกระฟ้าบางแห่งแสดงภาพเหตุการณ์บางอย่างในระหว่างนั้นก็แสดง100 อันดับแรกที่สามารถเข้าศึกษาได้
กุสตาฟถูกกล่าวถึงเป็นส่วนใหญ่ เพราะไม่เพียงแต่เขาได้รับคะแนนสูงสุดจากร้อยอันดับแรกเท่านั้น แต่เขายังมีคะแนนสูงที่สุดในบรรดาผู้สมัครทั้งหมดที่ผ่านไปทั่วโลก
เขาได้กลายเป็นประเด็นร้อนไม่เพียงแต่ในเมืองเท่านั้นแต่ยังรวมถึงในส่วนที่มีอารยธรรมอื่น ๆ ของโลกด้วย
ครอบครัวใหญ่กําลังประชุมกันเพื่อคิดหาวิธีสานสัมพันธ์กับเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะมิสเอมมีที่ขับรถเร็วมาก พร้อมที่จะโจมตีใครก็ตามที่พยายามจะขวางทางเธอ กุสตาฟและแองจี้จะถูกคุมขังในสนามบินโดยนักข่าวที่กําลังรอพวกเขา
ในเวลาไม่กี่นาที พวกเขามาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของกุสตาฟที่ซึ่งพ่อแม่ของแองจี้กําลังรอพวกเขาอยู่
พ่อแม่ของเธอน้ําตาไหล เมื่อเห็นลูกสาวและเข้าไปกอดเธอเมื่อเธอลงจากรถโฮเวอร์ไบค์ของมิสเอมมี่
เพื่อนบ้านทั้งหมดได้ออกมาต้อนรับพวกเขา และทุกที่ก็ปะทุขึ้นด้วยความตื่นเต้น
มิสเอมมีอยู่ได้ไม่นาน เธอจากไปหลังจากบอกกุสตาฟว่าเธอจะมาพบกับเขากี่โมงในวันรุ่งขึ้น
กุสตาฟไม่สามารถหนีจากการทักทายและพูดคุยกันเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้ไป เนื่องจากทุกคนต่างตื่นเต้นที่จะได้เห็นดาวเด่นของการสอบเข้า
สาวๆ ในละแวกนั้นต่างจับจ้องมาที่เขา พยายามทําตัวดีๆให้เขาแม้แต่พ่อแม่ของพวกเธอก็ผลักดันพวกเธอออกมามากขึ้น
พวกเธอไม่รู้หรอกว่ากุสตาฟมองว่าพวกเขาเป็นสิ่งน่ารําคาญไม่ว่าพวกเธอจะสวยงามแค่ไหนก็ตาม
แองจี้ไม่ได้ถูกปิดทางออกซะทีเดียว เมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงคนใดพยายามเข้าหากุสตาฟ เธอก็จะปรากฏขึ้น ณ จุดนั้น
หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง ในที่สุดกุสตาฟก็มีโอกาสออกจากงานเฉลิมฉลองในละแวกบ้านที่กําลังดําเนินอยู่
เขามาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของเขา
“ดังนั้น นี่คือความรู้สึกของคนดังที่โด่งดังเหล่านี้เหรอ?”กุสตาฟถอนหายใจเมื่อสังเกตเห็นทุกอย่างที่วางอยู่หน้าประตูของเขา
สามารถเห็นตัวอักษรสีชมพูกับลิปสติกและดอกไม้ชนิดต่างๆที่หน้าประตูของเขา
“ดีที่ค่าย MBO อยู่ไกลจากที่นี่มาก” กุสตาฟรู้สึกดี โดยเขาออกห่างจากที่นี่ไปเพียงแค่ 2 สัปดาห์เท่านั้น
เขานึกภาพไม่ออกว่าจะต้องใช้ชีวิตแบบนี้
แอดดดดด!
เขาเปิดประตูและเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขา
มันเป็นเพียง 2 สัปดาห์ แต่รู้สึกเหมือนเขาหายไปนานอนุภาคฝุ่นที่เกาะตามจุดต่างๆ ของห้องนั่งเล่นก็ทําให้ดูเหมือนอย่างนั้น
[ ฟื้นความทรงจําสําเร็จ ]
ขณะที่กุสตาฟกําลังจะเริ่มทําความสะอาดเขาสังเกตเห็นการแจ้งเตือนนี้ในสายตาของเขา