มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 694
หลังจากพูดไปแบบนั้น เขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของเขา
อิซาเบลแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ หลังจากได้ยินการตอบกลับของพวกเขา การแก้เผ็ดของพวกเขานั้นคาดไม่ถึงเลยทีเดียว! โดยเฉพาะจากเจอรัลด์ เขาเป็นคนที่เป็นปัญหาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่แรกแล้ว ความไม่เต็มใจของเขาที่จะทำตามคำสั่งของเธอก็เหมือนกับการเหยียบกับดักระเบิด
เขากล้าดีมาท้าทายความโอหังของเธอต่อหน้าทุกคนได้อย่างไร!
เธอโกรธมากจนเธอโยนแก้วน้ำของเธอไปทางเขาทันที! โชคดี ของเหลวของมันเพียงสาดกระเด็นลงบนพื้นด้านหน้าโต๊ะของเขาเท่านั้น
“ย้ำประโยคนั้นกับฉันตรง ๆ อีกครั้งสิ! เอาเลย! ฉันขอท้านาย!”
เจอรัลด์เพียงจ้องไปที่ผู้หญิงที่พลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธคนนั้น สุดท้าย เธอก็เป็นแค่เด็กเหลือขอชนชั้นสูงที่ถูกตามใจอีกคนที่คิดว่าโลกทั้งใบหมุนรอบตัวเองสินะ
“ด้วยความยินดี! ฉันสามารถพูดมันได้อีกสิบครั้งถ้าเธอต้องการให้ฉันทำ! ฟังให้ดี ๆ ล่ะ ตอนนี้ฉันไม่อยากจะให้เธอพลาดมันในคราวนี้! ฉันพูดว่าพวกเราจะไม่สามารถยกทั้งหมดนั่นขึ้นบันไดมาได้! เธอต้องการอะไรจากพวกเราอีกล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเขานั้นชัดเจนอย่างที่สุด
ท้ายที่สุด เขาก็คุ้นชินกับการจัดการกับคนเช่นนี้อยู่แล้ว
ทันทีที่เธอได้ยินการตอบกลับของเขา อิซาเบลก็เดินหัวเสียออกไปจากห้องทันที ควันกำลังออกมาจากหูของเธอ
สเตลล่าที่เฝ้าสังเกตุดูการโต้ตอบทั้งหมดของพวกเขา ก็จิกสายตาพิฆาตไปที่เจอรัลด์ทันที
“ม มันจบเห่แล้วสำหรับพวกเราตอนนี้! อิซาเบลต้องกำลังไปตามบางคนมาทุบตีพวกเราในช่วงเวลานี้อย่างแน่นอน!” มาร์เวนกล่าว น้ำเสียงของเขากำลังบอกใบ้ว่าเขากำลังจะฉี่ราดกางเกงอยู่แล้ว
“อย่างกับฉันแคร์ ฉันไม่กลัวเธอหรอก!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาพยายามทำให้เพื่อนของเขาสงบสติอารมณ์ลง
“ฉ ฉันได้ยินมาว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอมาจากทีมนักกีฬา! เขาค่อนข้างแย่อยู่นะ!” มาร์เวนกล่าวเพิ่มเติม น้ำเสียงของเขาสั่นมาก
เจอรัลด์เองก็กำลังคิดว่านี่มันเร็วเกินไปที่จะเข้าไปในเกมสำหรับเขาที่จะสูญเสียความใจเย็นของเขาไป เขาต้องการวิธีที่จะเปลี่ยนทิศทางความโกรธทั้งหมดนี้ใหม่เพื่อที่เขาจะได้รักษาท่าทางที่มีเหตุมีผลต่อไปได้
ถ้าเธอส่งใครบางคนมาทุบตีเขาจริง ๆ ละก็ นั่นคงจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขาที่จะได้ระบายความหงุดหงิดของเขาโดยการทุบตีพวกเขาอย่างรุนแรงแทนซะ!
มันไม่นานก่อนที่เสียงฝีเท้าหลายก้าวดังสนั่นจะได้ยินว่ากำลังวิ่งมาตามทางเดินในอาคาร
เมื่อประตูห้องเรียนถูกเปิดออก ชายกลุ่มหนึ่งก็รีบเข้ามากัน! อิซาเบลจัดการไปรวบรวมลูกน้องจำนวนค่อนข้างมากมาได้จริง ๆ
“ฮ่า! เธอไปรวบรวมผู้คนมาทุบตีเขาจริง ๆ! ฉันรู้ว่าอิซาเบลจะไม่ปล่อยให้เจอรัลด์หลบหนีไปง่าย ๆ โดยไม่ฟกช้ำได้หรอก! ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีการแสดงฟรีให้ดูแล้วสิ!” หนึ่งในนักเรียนในชั้นกล่าว
“น้องสาวของนายก็เหมือนน้องสาวของฉันเช่นกัน! พี่ชาย! ใครคือ ไอ้งั่งโชคดีคนนั้นที่จะถูกทุบตีในวันนี้กัน?!” ผู้ชายคนหนึ่งคำราม ขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าชั้นเรียนในขณะที่มองผ่านใบหน้าทั้งหลายตรงหน้ากลุ่ม ในขณะนั้น พี่ชายของเธอดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มนั้น
“ให้ตาย เขาสูงและหล่อมากเลย!” หญิงสาวสองสามคนส่งเสียงแหลม ขณะที่พวกเธอมองหัวหน้าของกลุ่มนั้น
“ฉันจำเขาได้! แม้เขาจะเป็นนักเรียนโอนย้ายคนใหม่ ฉันได้ยินมาว่า ไวแอทปฏิบัติต่อเขาอย่างเคารพเลยนะ!”
ขณะที่สาว ๆ ยังคงกระซิบในหมู่กันเองต่อไป อิซาเบลก็ยกแขนข้างหนึ่งชี้ไปที่เจอรัลด์
“วอร์เรน! ไวแอท! นั่นคือไอ้งั่งที่ฉันกำลังพูดถึงไง!” ผู้หญิงที่โกรธคนนั้นแผดเสียงใส่
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็ลุกขึ้นยืนจากที่นั่งของเขา และแข็งทื่อไปชั่วครู่เมื่อในที่สุดเขาให้ความสนใจกับใบหน้าของหัวหน้าของกลุ่มนั้น
หัวหน้ากลุ่มก็ตกตะลึงไปพอ ๆ กันกับเจอรัลด์
“วอร์เรน?”
“เจอรัลด์?”
วอร์เรนอึ้งไปโดยสิ้นเชิง ท้ายที่สุดแล้ว เขา เมอา และหญิงสาวคนอื่นสองสามคนก็ถูกส่งมาที่นี่ภายใต้การปลอมตัวเป็นนักเรียนโอนย้ายผ่านภารกิจ
แต่ทำไมเจอรัลด์ถึงอยู่ที่นี่ล่ะ? มันแค่ไม่สมเหตุสมผลเลย!
เมื่อเห็นว่าวอร์เรนตกตะลึงแค่ไหน จากนั้นไวแอทก็ถามขึ้นมาอย่างสงสัย “หืมม? นายรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเหรอ วอร์เรน?”
อิซาเบลเองก็เริ่มกระสับกระส่ายขึ้นมาแล้ว ถ้าพวกเขาทั้งคู่รู้จักกัน นั่นก็หมายความว่าคราวนี้เจอรัลด์จะหนีไปอย่างลอยนวลหรือเปล่า?
“ในระดับหนึ่ง ฉันคิดว่านะ!” วอร์เรนตอบกลับ
เห็นได้ชัดว่าวอร์เรนจะไม่ทุบตีเจอรัลด์ในเร็ว ๆ นี้หรอก ท้ายที่สุด เจอรัลด์ก็รู้ถึงสถานะที่แท้จริงของเขา
ถ้าเจอรัลด์รั่วไหลข้อมูลนั้นออกไป เขาก็คงจะจบเห่อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น เมอาและผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ยังคงอยู่ในโรงเรียนเช่นกัน!
‘ให้ตายเถอะ ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นด้วยนะ…’ วอร์เรนคิดกับตัวเอง
“ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้ล่ะ! มานี่สิ เจอรัลด์! ให้นายกับฉันได้คุยกันเป็นการส่วนตัวหน่อย!” วอร์เรนกล่าว