คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 815
เดบร้าเดินเข้ามาหาพวกเขาและจัดวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ เธอฉีกยิ้มให้แดร์ริลและกล่าว “ได้เวลาตื่นแล้ว แดร์ริล นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำซุปเมล็ดบัวแปะก๊วย ได้โปรดลองชิมดู”
มันเป็นเพราะแดร์ริล เดบร้าถึงยอมลดความหยิ่งทรงนงของเธอในฐานะเจ้าสำนัก เธอแสดงออกให้เห็นเพียงความสะโอดสะองและความนุ่มนวลอ่อนโยนเท่านั้น
แดร์ริลอยากจะหัวเราะออกมา
‘ท่านเจ้าสำนักถึงกับยอมทำแบบนี้เพื่อให้ฉันได้อยู่ต่อ’ แดร์ริลยิ้มร่าขณะเขาหยิบชามซุปขึ้นมาชิม มันมีรสชาติหวาน
ใครจะไปรู้ว่าเดบร้านั้นทำอาหารเก่งขนาดนี้ ฝีมือของเธอยอดเยี่ยมพอ ๆ กับจีเวล
“คุณคิดว่าไง?”
เดบร้าจองมองแดร์ริลอย่างเขินอาย ใบหน้าสวยงามของเธอเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง
แดร์ริลพยักหน้า “อร่อยดี”
เดบร้านั้นรู้สึกดีใจกับคำชมและเธอกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล “ถ้าคุณชอบ ฉันจะทำให้คุณกินได้ทุกวันไปตลอดชีวิตเลย”
กลิ่นหอมของอาหารปลุกจีเวลให้ตื่นขึ้น เธอขยี้ตาพรางกล่าวถาม “นั่นซุปเมล็ดงั้นเหรอ กลิ่นมันหอมมาก”
ใบหน้าของเดบร้าก็แดงก่ำ เธอรู้สึกอักอ่วนเมื่อจีเวลตื่นขึ้นมาเธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วพรวดพราดและกล่าว “ฉันควรจะไปก่อน โอ้ ใช่ เดี๋ยวเราจะมุ่งหน้าไปสำนักโอสถด้วยในภายหลัง ได้โปรดเตรียมตัวให้พร้อม”
จากนั้นเดบร้าก็หันหลังกลับและรีบก้าวออกจากห้องนอน ใบหน้าของเธอยังคงแดงระเรื่อ
ไม่ว่าจะภายใต้สถานการณ์ใดก็ตาม เดบร้านั้นยังคงเป็นเจ้าสำนัก ถึงแม้ว่าเธอจะหลงรักแดร์ริล แต่เธอก็ยังรู้สึกอักอ่วนเมื่อมีคนอื่นอยู่ด้วย
มีภูเขาลี้ลับลูกหนึ่งในดินแดนตะวันออกยิ่งใหญ่ มันตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของสำนักพราน
จากระยะไกลภูเขาดูมีลักษณะเหมือนน้ำเต้า มันเลยกลายเป็นเหตุผลที่ทำให้ภูเขาลูกนี้เป็นที่รู้จักในนาม ภูเขาน้ำเต้า
มีอาคารบ้านเรือนทรงโบราณอยู่กลางภูเขา มันคือที่ต้ังของแท่นบูชาหลักสำนักโอสถ
สำนักโอสถนั้นมีชื่อเสียงในด้านความเชี่ยวชาญการกลั่นโอสถ มันคือเรื่องสำคัญที่สุดของพวกเขาและการบ่มเพาะกำลังภายในเป็นเพียงแค่เรื่องรองของสำนักเท่า
ประวัติศาสตร์ของสำนักโอสถ สามารถสืบย้อนไปได้ถึง 3000 ปีที่แล้ว พวกเขาเริ่มต้นจากครอบครัวที่กลั่นโอสถและค่อย ๆ เติบโตขยายใหญ่เป็นสำนัก
ตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นจากภายในครอบครัว ตำแหน่งของเจ้าสำนักแห่งสำนักโอสถนั้นก็จะส่งต่อจากพ่อไปสู่ลูกเป็นรุ่น ๆ และไม่มีใครอื่นนอกจากเชื้อสายของตัวเอง
แอนดี้ เคอติสคือ เจ้าสำนักโอสถ เขามีอายุเพียงแค่ยี่สิบกลาง ๆ และดำรงตำแหน่งเจ้าสำนักโอสถมาประมาณสองปีแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะดูอ่อนวัยแต่เขาก็มีความสามารถมากในการปรุงโอสถ
ในเวลานั้น แอนดี้นั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้าสำนัก ภายในห้องประชุมและเขาก็สวมใส่ชุดคลุมสีดำยาว เครื่องหอมกำยานเผาไหม้อยู่ในกระถางธูปทองแดงรูปนกกระเรียนที่ขนาบข้างทั้งสองด้านของห้องโถงประชุม
ควันสีเขียวจากเครื่องหอมปกคลุมอบอวลไปทั่วทั้งห้อง มันทำให้ห้องดูอลังการและมีมนต์ขลัง
เหล่าผู้อาวุโสสำนักโอสถยืนอยู่เบื้องหน้าแอนดี้
ในตอนที่เกิดแผ่นดินไหวทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่ สำนักโอสถเองก็ประสับภัยเช่นกัน พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันในเรื่องนี้
ทันใดนั้น ลูกศิษย์สาวกของสำนักคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาและกล่าวด้วยความเคารพ “ท่านเจ้าสำนัก เดบร้า เกเบิลเจ้าสำนักพรานมาที่นี่”
‘เจ้าสำนักพรานมาหางั้นเหรอ?’
แอนดี้ยกมือขึ้น “เชิญเธอเข้ามาเร็ว”
ผู้คนที่มานั้นมีมากกว่าโหล พวกเขาค่อย ๆก้าวเดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ นำมาโดยเดบร้า แดร์ริล จีเวล และบรรดาผู้อาวุโสสำนักพรานอีกเป็นสิบ ๆ คนเดินตามมาด้วย
ถึงแม้ว่าเดบร้าจะมาที่นี่เพื่อเรียกร้องความยุติธรรม แต่เธอก็รู้ดีที่จะทำให้มันดูไม่เกินเหตุ
เธอมาที่นี่เพื่อต้องการคำอธิบายจากแอนดี้ เธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงส่งผู้อาวุโสจูปิเตอร์ไปหาเธอพร้อมกับโอสถปลอม
ว้าว!
ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เรือนร่างของเดบร้า
เธอสวมชุดกี่เพ้าลายดอกไม้สีเขียวสด เธอดูเย้ายวนและเฉิดฉาย เธอนั้นสวยงามผุดผ่อง
สมกับคำร่ำลือที่ไม่ว่าเธอจะไปไหนเธอก็จะกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน
บรรดาผู้อาวุโสสำนักพรานตกตะลึง พวกเขาส่วนใหญ่เพิ่งจะเคยเห็นเธอเป็นครั้งแรก พวกเขาเคยได้ยินเรื่องความสวยของเจ้าสำนักเกเบิล แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะน่าหลงใหลดึงดูดมากขนาดนี้