ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 727
สายตาของทุกคนมองตรงไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก
พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกตื่นเต้นที่ในที่สุดเขาจะคุกเข่าลงสักที
แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนและไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนแปลง
เขามองไปที่อีธาน ฮันต์และพูด “ลุกขึ้นฉันจะจัดการปัญหาของตัวฉันเอง”
อีธานไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่ลุกขึ้นยืนและยืดตัวตรง
“ฮาร์วีย์!”
หลังจากที่เห็นอย่างนั้นแล้ว โยนาธาน ยอร์กอุทานขึ้นมา “ถ้าแกคุกเข่าลงตอนนี้ ฉันยังจะสามารถวิงวอนกับคุณย่ายอร์กให้แกได้”
ฮาร์วีย์มองไปยังโจนาธานอย่างเคร่งขรึมและตอบอย่างนิ่งสงบ “เมื่อคุณพูดมาแบบนี้แล้ว งั้นคุณก็ไปคุกเข่าที่ด้านข้างและผมจะไม่แตะต้องคุณ คุณยังเป็นผู้นำของตระกูลยอร์กได้เมื่อเรื่องทุกอย่างที่นี่จบลงแล้ว”
“แกกล้าดูถูกนายท่านได้ยังไง?!”
“ฮาร์วีย์ แกยังไม่กลัวความตายใช่ไหม?!”
“ไม่เห็นเหรอว่าแม้แต่ลูกน้องของแกยังคุกเข่าเลย? แกจะไปเอาแรงที่ไหนมายืนอยู่?!”
“นายท่านมีน้ำใจและเต็มใจหาทางออกให้ แต่แกยังอวดดีขนาดนี้ แกสมควรตายแล้ว!”
ทุกคนในตระกูลยอร์กต่างกำลังพูดดูถูกฮาร์วีย์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ยังไม่สามารถที่จะเข้าใจสถานการณ์ที่เขาอยู่และดูเหมือนจะเป็นการฆ่าตัวเองให้ตาย
“หัวหน้า ทำไมคุณถึงยังเสียแรงโดยใช่เหตุให้กับเขาอยู่?”
“แค่ฆ่าเขาให้ตายซะ คุณย่ายอร์กยังรอรายงานเกี่ยวกับสถานการณ์นี้อยู่!” ควินตัน ยอร์กพูดอย่างใจเย็น
โยนาธานค่อย ๆ หัวเราะเล็กน้อยก่อนที่จะชูมือด้านของของเขาขึ้นจากนั้นก็ปัดมือลงไปอีกครั้ง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก…
เสียงฝีเท้ามากมายดังขึ้น
ทีมหมาป่าเดียวดายที่เห็นสัญญาณได้ยกปืนขึ้นและรายล้อมทุกคนไว้
ในขณะนั้น ฮาร์วีย์ถูกพวกเขาล้อมไว้ทุกด้าน
ปลายกระบอกปืนที่แสนเยือกเย็นกำลังจ่อไปยังทิศทางที่ฮาร์วีย์อยู่
เพียงแค่สัญญาณเดียวเท่านั้น ร่างกายของฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ สามารถกลายเป็นรูพลุนไปได้ทั่วทั้งร่างกายได้
ไม่ใช่แค่เพียงคนธรรมดาทั่ว ๆ ไป แม้กระทั่งตระกูลยอร์กก็หวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เห็นในขณะนี้
‘ถ้าพวกเขายิงพลาดก็สามารถโดนคนอื่น ๆ ใช่ไหม?’
เห็นได้ชัดว่าโยนาธานก็นึกถึงเรื่องนี้ ต่อมาเขายิ้มและพูด “ควินตัน วันนี้เป็นวันที่ดี มันคงไม่เหมาะสมถ้าหากว่าคนในตระกูลจะเห็นเลือดนะ”
“พาคนอื่น ๆ ไปที่ลานซิลเวอร์นิมบัสและไม่ต้องรอฉัน”
“ฉันจะเอาหัวของเขาไปให้กับคุณย่ายอร์กทีหลัง”
“ได้ครับ!”
ควินตันยิ้มและหันหลังเดินนำฝูงชนของคนในตระกูลยอร์กออกไป
เสียงของเครื่องยนต์รถดังขึ้นเรื่อย ๆ
จากนั้นโยนาธานจึงเดินไปยังด้านหน้าของทหารรับจ้างและเผยรอยยิ้มออกมา
“ฮาร์วีย์ ฉันจะบอกข่าวร้ายให้นะ รอบนี้ตระกูลยอร์กได้เตรียมคนนับพันคนมาให้แก!”
“ทั้งหมดนี้เป็นทหารที่ผ่านศึกในสงครามมา มันคงจะไม่ยุติธรรมถ้าหากว่าแกจะตายด้วยน้ำมือของพวกเขา!”
เขารู้สึกสมเพชฮาร์วีย์หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นออกมา
ถ้าเขาไม่ยอมคุกเข่าลงในสถานการณ์อย่างนี้ เขาคงจะต้องตายอย่างทรมาน!
ภาพที่เห็นคือคนนับพันคนกำลังต่อสู้กับชายเพียงคนเดียว มันคงจะเป็นภาพที่น่าสยดสยองมาก!
ในขณะนั้น ชายผมขาวคนหนึ่งสวมชุดสูทปรากฏขึ้นจากฝูงทหารรับจ้าง
เขารีบเดินตรงไปหาโยนาธานและถ่มน้ำลายลงที่ขาของเขาพร้อมพูดอย่างเย็นชา “คุณเล่นตลกเหรอ? คุณใช้คนของเรา หมาป่าเดียวดาย นับพันคนเพื่อมาจัดการกับคนไม่กี่คนอย่างนั้นเหรอ?”
“เราคือทีมหมาป่าเดียวดาย เป็นองค์กรทหารรับจ้าง ไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดทั่ว ๆ ไป คุณเข้าใจหรือเปล่า?!”
สีหน้าของโยนาธานค่อย ๆ เปลี่ยนไป
ทหารรับเดินทางมาจากต่างประเทศ ไม่เพียงแค่พวกเขาจะทำงานได้จำนวนมหาศาลแต่พวกเขายังเป็นพวกที่อารมณ์ร้อนอีกด้วย
โยนาธานฝืนยิ้มออกมา
“มิสเตอร์แฮงก์ พวกเราจ่ายราคาเป็นจำนวนสองเท่าพวกที่จะให้พวกคุณมารวมกันอยู่ที่นี่”
“แล้วถ้าอย่างนี้ล่ะ? หลังจากที่ทุกอย่างจบลง ฉันจะเพิ่มเงินเพิ่มสองเท่าจากเดิม”
ดวงตาสีฟ้าสว่างของฮัลค์ แฮงก์กะพริบตาและตอบกลับอย่างดูถูก “เพียงแค่แมวกับหนูไม่กี่ตัวมันจะคุ้มค่ากับการโจมตีของทีมหมาป่าเดียวดายได้ยังไง?”
“แต่ฉันจะส่งผู้ชายคนนี้ให้ได้เห็นกับชีวิตหลังความตายเพื่อการจ่ายง่ายครั้งสุดท้ายของคุณ!”
สายตาดูถูกจ้องมองไปยังฮาร์วีย์ท่ามกลางคำพูดของเขา