ตอนที่ 745 ยอมตายเพื่อเขา
หลังจากหลู่เยว่เยว่มองอันหลิงเกอด้วยแววตาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก แล้วนางก็หันหลังเดินออกไปทันที
อันหลิงเกอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่ต่อจึงเลือกเดินออกมาเช่นกัน ฟางหลิงซู่ที่เห็นก็ไม่ไล่ตามออกมาเพราะไร้ความกังวลใด เนื่องจากยาถอนพิษที่เขาให้ไปมิเพียงใช้ควบคุมอันหลิงเกอเท่านั้น แต่ยังทำให้หลู่เยว่เยว่มิกล้าเปิดเผยความลับด้วย
“กู่เหนียงโปรดรอก่อน” อันหลิงเกอเรียกหลู่เยว่เยว่ไว้จากทางด้านหลัง ส่วนหลู่เยว่เยว่ที่รู้สึกขอบคุณอันหลิงเกอก็มิได้ออกจากวังทันทีและหยุดยืนรออันหลิงเกออยู่ตรงนั้น
“หวังว่ากู่เหนียงจะนำยาถอนพิษกลับไปที่จวนอ๋องมู่ได้ ส่วนยาถอนพิษครั้งต่อไปข้าจะให้คนนำไปส่งเอง”
หลังกล่าวจบแล้วอันหลิงเกอก็หันไปมองหลู่เยว่เยว่เพื่อรอให้นางพยักหน้ารับ
เนื่องจากตอนนี้หลู่เยว่เยว่เป็นพระชายามู่ อันหลิงเกอจึงคิดว่าควรทำตามคำแนะนำของตน แม้วิธีนี้จะทำให้อันหลิงเกอปวดใจมากแต่ก็ต้องยอมรับความจริง
“เช่นนั้นช่วยนำคำพูดของข้าฝากไปถึงอ๋องมู่ได้หรือไม่ ? ” ขณะที่พูดแววตาของอันหลิงเกอก็เหมือนกำลังขอร้อง หลู่เยว่เยว่จึงพยักหน้ารับ เพราะแม้ไม่มีทางนำไปบอกมู่จวินฮานจริงก็ยังรับปากไปอย่างนั้นเอง
“ช่วยบอกว่าข้ามิเคยโทษเขาเลยและหวังว่าเขาจะดูแลตัวเองให้ดี” หลังกล่าวจบ อันหลิงเกอก็มิได้พูดอันใดต่อแล้วมองหลู่เยว่เยว่เดินจากไปอย่างเงียบงัน
อันหลิงเกอรู้สึกว่าสตรีนางนี้สามารถเดินทางหลายพันลี้เพื่อมาขอยาถอนพิษให้มู่จวินฮานได้ นางจึงเชื่อว่าอีกฝ่ายรักเขาจากใจจริง บางทีการที่มู่จวินฮานได้อยู่กับสตรีคนนี้ก็อาจนำมาซึ่งชีวิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขก็ได้
เมื่อคิดได้แล้ว นางก็ละความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ลงพลางหมุนตัวเดินกลับตำหนักทันที ส่วนหลู่เยว่เยว่ที่อยู่บนรถม้าก็กัดริมฝีปากแน่นและมองแผ่นหลังของอันหลิงเกอที่เดินจากไป
นางจะไม่ริษยาได้เยี่ยงไรเพราะอันหลิงเกอคนนี้ได้รับความรักจากบุรุษดีที่สุดในใต้หล้าถึงสองคน มิว่าเป็นผู้ใดก็ต้องริษยาทั้งนั้น !
ในเวลาเดียวกันหลู่เยว่เยว่ก็ก้มมองยาถอนพิษในมือ นางไม่มีวันให้มู่จวินฮานรู้ความจริงทั้งหมด เพราะจักทำให้เขาคิดว่านางเป็นคนหามาด้วยความยากลำบาก
เนื่องจากตอนนี้นางมีตัวตนเป็นอันหลิงเกอ ดังนั้นการไปขอยาถอนพิษจากฟางหลิงซู่จึงมิใช่เรื่องเกินความเป็นจริง เมื่อคิดได้เช่นนั้นหลู่เยว่เยว่ก็ดึงปิ่นปักผมออกแล้วกดลงที่ลำคอเบา ๆ จนทำให้เกิดรอยเลือด
นางรู้ว่าหากมิทำเช่นนี้แล้วมู่จวินฮานก็จะไม่เชื่อจึงต้องทำให้คิดว่านางแลกมันมาด้วยความตายเท่านั้น เขาถึงจะยอมเชื่อหมดใจ
ระหว่างอยู่บนรถม้า หลู่เยว่เยว่ก็นอนหลับไปและมิรู้ว่านอนเช่นนี้ถึงสองวันเพราะการเดินทางไปพบฟางหลิงซู่ที่เผ่าปิงชวนทำให้เหนื่อยล้ายิ่งนัก
เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งนางก็พบว่ามู่จวินฮานมาอยู่ตรงหน้าแล้ว
ทว่าตอนนี้ปิ่นปักผมยังอยู่ในมือนาง รอยแผลบนคอก็เห็นได้ชัดและมืออีกข้างของนางก็กำยาถอนพิษไว้แน่น
หลังคนบังคับรถม้ากลับถึงจวนก็รีบไปรายงานมู่จวินฮานทันที เขาจึงรีบออกมาดูอาการของหลู่เยว่เยว่ มิต้องเอ่ยถามก็รู้ว่านางต้องไปขอยาถอนพิษมาเพื่อเขาอย่างแน่นอน
ขณะมองสภาพของนางในเวลานี้มู่จวินฮานก็ปวดใจยิ่งนัก อันหลิงเกอชอบทำตัวแข็งแกร่งและกล้าหาญเช่นนี้เสมอ เมื่อคิดได้เช่นนี้มู่จวินฮานก็อุ้มตัวนางกลับเข้าจวนแต่เพิ่งจะวางลงบนเตียงนางก็ลืมตาตื่น
เมื่อเห็นใบหน้าของมู่จวินฮานแล้ว หลู่เยว่เยว่ก็เผยแววตากระวนกระวายออกมา จากนั้นนางก็รีบยื่นยาถอนพิษให้ทันทีและแสร้งทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอันใดเกิดขึ้น
ทว่าต่อมานางก็สังเกตเห็นใบหน้าที่บึ้งตึงของมู่จวินฮานพร้อมแววตาที่โกรธเคืองของเขา
ทำให้หลู่เยว่เยว่รู้ว่าเขากำลังโกรธ แต่ในเวลาเดียวกันนางก็เข้าใจว่าเป็นเพราะเขาห่วงนางจนเกินไปจึงโมโหเยี่ยงนี้
เมื่อคิดได้เช่นนั้นหลู่เยว่เยว่จึงรู้สึกมีความสุข ส่วนมู่จวินฮานก็มิได้ปฏิเสธ เขาเพียงนำยาเม็ดนั้นวางบนโต๊ะแล้วเอื้อมมือมาดึงปิ่นออกจากมือของนางและลูบบาดแผลนางเบา ๆ
แววตาของมู่จวินฮานเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อหลู่เยว่เยว่ได้เห็นแล้วก็รู้สึกอบอุ่นใจ
มู่จวินฮานมิเคยคิดมาก่อนว่าจักเป็นต้นเหตุทำให้อันหลิงเกอต้องเสี่ยงอันตรายมากเพียงนี้ หากคราวนี้นางกลับมามิได้ เขาก็คงรู้สึกผิดไปจนตาย
ยามมองหลู่เยว่เยว่ที่อยู่เบื้องล่างแล้วหัวใจของมู่จวินฮานก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
สตรีนางนี้มักทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนหลู่เยว่เยว่ก็รู้ดีแก่ใจว่าท่าทีของเขาเพราะเห็นนางเป็นอันหลิงเกอเท่านั้น
“ระวังลูกในครรภ์นะเจ้าคะ” หลู่เยว่เยว่ร้องขึ้นมา แต่มิรู้เหตุใดพอน้ำเสียงนี้ดังขึ้นแล้ว มู่จวินฮานก็ตกตะลึงทันทีเพราะรู้สึกว่านางดูแปลกไปเหลือเกิน
หลู่เยว่เยว่ก็คิดว่าทำตัวผิดปกติไปจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที จากนั้นนางก็ผละออกจากเขาแล้วลุกขึ้นนั่งพลางหยิบยาถอนพิษมาป้อนให้เขา
มู่จวินฮานมิได้คิดมาก เพียงกลืนยาเม็ดนั้นลงไป ส่วนหลู่เยว่เยว่เห็นเขามิได้สงสัยอันใดก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา
อีกด้านหนึ่งย่อมเป็นธรรมดาที่ทัวป๋าหลิวลี่จะไม่สังเกตเห็นว่าอันหลิงเกอต่างไปจากเดิม เพราะมู่จวินฮานมิปล่อยโอกาสให้ทั้งสองได้ใกล้ชิดกัน กระทั่งจนถึงตอนนี้หลู่เยว่เยว่ก็ยังมิเคยพบทัวป๋าหลิวลี่แม้แต่ครั้งเดียว
…
ณ เผ่าปิงชวน ตอนนี้อันหลิงเกอยังอยู่ในตำหนัก หลังได้พบหลู่เยว่เยว่ในวันนั้นแล้วนางก็มิได้ออกไปไหนอีก นางรู้สึกเหมือนหัวใจถูกผู้อื่นดึงออกไปโดยการแย่งมู่จวินฮานไปทั้งดื้อๆ เช่นนี้
ส่วนฟางหลิงซู่รู้ว่าการที่อันหลิงเกอได้พบหลู่เยว่เยว่ทำให้นางใจสลายจึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเพราะเรื่องยาถอนพิษในวันนั้นทำให้อันหลิงเกอมิต่อต้านเขาอีก
แม้พฤติกรรมของนางจะเป็นความจำใจแต่ก็ทำให้ฟางหลิงซู่มีความสุข
ขอแค่นางอยู่กับเขาทุกวันและได้ทานข้าวร่วมกันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
กาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและการส่งยาครั้งที่สองก็มาถึง ฟางหลิงซู่มิได้มอบยาถอนพิษให้อันหลิงเกอแต่สั่งคนนำไปส่งต่อหน้าอันหลิงเกอแทน เมื่อนางทราบแล้วว่าฟางหลิงซู่มิได้หลอกลวงจึงทำให้หมดกังวล
เพียงแต่คราวนี้ฟางหลิงซู่มิได้มอบยาถอนพิษให้โดยง่าย ทว่ามีเงื่อนไขเพิ่มเติมขึ้นมาอีกหนึ่งประการ
“เกอเอ๋อ มาเป็นสตรีของข้าเถิด” นี่เป็นสิ่งที่ฟางหลิงซู่อยากทำมาโดยตลอดแต่มิอยากบังคับนาง การใช้ข้อเสนอกับนางในเวลานี้ก็เพราะหวังว่านางจะยอมตกลง ส่วนอันหลิงเกอเมื่อได้ฟังแล้วรู้สึกไม่เต็มใจ แต่หากเป็นการมอบร่างกายให้เขาเพื่อยาถอนพิษของมู่จวินฮานก็ยอม
อันหลิงเกอลังเลไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าลงช้า ๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นฟางหลิงซู่ก็มอบยาให้คนนำไปส่งแก่มู่จวินฮานทันทีและตอนนี้เขามีความสุขยิ่งนัก
เพราะเขาเชื่อว่าหากอันหลิงเกอตกเป็นของตนแล้ว นางจะค่อย ๆ ยอมรับในตัวเขาและมิจากไปไหนอีก
แต่อันหลิงเกอมิคิดเช่นนั้นเพราะหากเป็นฟางหลิงซู่ในอดีตนางอาจจะยอมรับเขาได้ แต่ฟางหลิงซู่ในเวลานี้มิเหลือตัวตนเช่นในอดีตอีกเลย เขาทำให้นางหมดทางเลือกและมิอาจยอมรับได้
ทว่านางทำได้เพียงตอบตกลงเท่านั้นถึงจะแลกยาถอนพิษของมู่จวินฮานได้
แม้อันหลิงเกอต้องทรมานแต่การทำให้มู่จวินฮานได้มีชีวิตอยู่ต่อไปก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ขณะที่นางมีความคิดเช่นนี้ หัวใจก็เหมือนถูกปลอบประโลมว่าท้ายที่สุดนางก็มิอาจหนีฟางหลิงซู่ไปได้
พอนึกถึงฟางหลิงซู่ในอดีตแล้ว อันหลิงเกอก็รู้สึกเศร้าทันทีเพราะความรักของเขาเคยเป็นรักที่บริสุทธิ์