เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 582
เย่หลงทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย

ไอ้เด็กนี้มันปีศาจร้ายจริงๆ

คนที่ใช้ชีวิตมามากกว่าตัวเอง 100 ปี ยังจะมาทำเป็นฉลาดแกมโกงอีก

ดูเหมือนจะแว้งกัดไม่ได้เลย!

หยางเฟิงชี้เขาจินเฟิงที่อยู่ตรงหน้าของเขา พลางถามว่า ” นายท่าน ท่านลองดูสิ ชิ้นส่วนแผนที่จักรพรรดิมังกรจะเกิดออกมาเมื่อใด? ”

เย่หลงตรวจสอบเขาจินเฟิงสักครู่

หลังจากนั้น เขาพูดอย่างเคร่งขรึม: ตามการประเมินของปู่แล้ว อย่างเร็วที่สุดสามวัน อย่างนานที่สุดห้าวัน ชิ้นส่วนแผนที่จักรพรรดิมังกรก็จะถือกำเนิดแล้ว! ”

“สามวันงั้นรึ?”หยางเฟิงพึมพำกับตนเองว่า“ทันเวลาพอดี!”

หลังจากนั้น

หยางเฟิงพูดกับเย่หลงว่า“นายท่าน หากไม่มีเรื่องแล้ว ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ”

ฟิ้ว!

พูดจบ

หยางเฟิงหันกายไป เพียงชั่วเวลาพริบตาเดียวก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงเห็นดังนั้น ก็รีบตามไปทันที

เย่หลงอดที่จะหัวเราะไม่ได้: “เจ้าเด็กคนนี้ วิ่งหนีเร็วมาก กลัวว่าข้าจะแว้งกัดเจ้าหรือกระไร”

เมื่อพูดจบ

เขาหันไปมองทางเขาจินเฟิง หลับตาลง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

“อาจารย์ ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ของท่านตอนนั้นจะถูกต้อง รูปจักรพรรดิมังกรนี้ยังคงอยู่ในหมู่บ้านตระกูลเย่ ไม่ช้าก็เร็วมันกลายเป็นหายนะ!”

“ท่านวางใจเถอะ!ต่อให้ข้าต้องแลกด้วยชีวิต ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้สมบัติไปอยู่ในมือของพวกขี้โกงพวกนั้นเด็ดขาด!”

เมื่อพูดจบ

เย่หลงก็หายตัวไป

เข้าสู่ช่วงกลางคืน

ทั้งหมู่บ้านตระกูลเย่เงียบสนิท

เพราะมีนักสู้จำนวนมากหลั่งไหลมาจากทุกที

ชาวบ้านหมู่บ้านตระกูลเย่ ต่างก็ปิดประตูหน้าตาตั้งนานแล้ว

ณ ตอนนั้น

เพื่อไม่ให้รบกวนการใช้ชีวิตของชาวบ้าน

หยางเฟิงจึงอาศัยที่โรงเรียนประถมหมู่บ้านตระกูลเย่ชั่วคราว

สถานที่นี้ถูกค้นพบเมื่อตอนที่หยางเฟิงได้ตรวจสอบทรัพย์สินของหม่าตง

ตอนนี้ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านตระกูลเย่กำลังตื่นตระหนก

โรงเรียนก็ว่างเปล่าเป็นธรรมดา

“ท่านครับ วันนี้มีผู้สร้างเรื่องทั้งหมด 520 คนถูกฆ่าตาย”

“ตอนนี้ที่หมู่บ้านตระกูลเย่ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องแล้วขอรับ”

หยางเฟิงนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่

เสือขาวยืนอยู่ด้านล่างและกล่าวรายงานด้วยความเคารพ

กลางวัน

เสือขาวพาองครักษ์มังกรและใช้วิธีรวดเร็วดั่งสายฟ้าเพื่อปราบปรามผู้ก่อเรื่อง

ทั้งหมู่บ้านตระกลูเย่ นองไปด้วยเลือดแห่งการฆ่าฟัน

นักสู้เหล่า เพียงแค่เห็นเสือขาวก็รู้สึกหวาดกลัว

ในสายตาของพวกเขา เสือขาวก็เทพมรณะแห่งความโลภที่กลับชาติมาเกิด

พวกเขาไม่กล้าแม้แต่ที่จะก่อเรื่อง ทำได้แค่อยู่อย่างสงบเสงี่ยม

หยางเฟิงพยักหน้าพลางพูดว่า“ อืม! ใครกล้าก่อความเดือดร้อน จงฆ่ามันอย่างไร้ความปราณี! ”

“และในตอนกลางคืนจงระวังเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันไม่ให้นักสู้เหล่านั้นมาทำอันตรายอันใดได้!”

การฆ่าฟันในคืนที่ดวงจันทร์มืดมิด

กลางคืนมักจะอันตรายกว่ากลางคืนเสมอ

เพราะในตอนกลางคืน ความชั่วร้ายจะถูกซ่อนด้วยความมืดมิด

เสือขาวพยักหน้าพลางพูดว่า “ท่านวางใจได้ ข้าส่งองครักษ์มังกร 50คน ไปลาดตระเวนแล้วเพื่อเป็นการรับประกันว่าคืนนี้จะไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องอีก”

“อืม!”

หยางเฟิงตอบ หลับตาและพักผ่อนอย่างช้าๆ

ท้องฟ้ากลางคืนเริ่มมืดขึ้น

มืดดั่งสีของน้ำหมึก

ฟิ้ว!

ทันใดนั้นเงาดำก็บินผ่าน

เหมือนสายลมที่พัดอ่อนๆ

ไร้ซึ่งเสียง

ณ ตอนนั้นเอง

หอบรรพบุรุษของหมู่บ้านตระกูลเย่ ก็มีแสงไฟส่องสว่างขึ้น

เย่หลงอาศัยอยู่ที่หอบรรพบุรุษคนเดียว

เขาไม่มีลูกชายไม่มีลูกสาว หอบรรพบุรุษก็คือบ้านของเขา

ถึงแม้จะเป็นเวลาดึกดื่นแล้ว

แต่เย่หลงก็ยังไม่นอน

อายุมากแล้ว การเข้าสู่ห้วงนิทราเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

ผนวกกับความกังวลเกี่ยวกับเรื่องต่างๆของหมู่บ้านตระกูลเย่

ความกดดันของการเป็นผู้ใหญ่บ้านของเขาช่างใหญ่หลวงยิ่งหนัก

ทันใดนั้น

เย่หลงหันกายไปมองพลางพูดเสียงดังว่า “ใครหนะ?ทำตัวลับๆล่อๆ ออกมาให้ข้าเห็นเดี๋ยวนี้!”

เมื่อพูดจบ

ชายที่สวมหน้ากากผีก็ปรากฏตัวต่อหน้าเย่หลง

เย่หลงเหล่ตามอง แสดงสายตาที่รับรู้ถึงอันตรายพลางพูดว่า “กุ่ยเหมิน?”

เขาคิดไม่ถึงว่า

กุ่ยเหมินจะอาจหาญขนาดนี้

กล้ามาหาตนเองถึงที่นี้

หรือว่าพวกเขา จะพาตนเองมารนหาที่ตายหรือกระไร?

“ปู่น้อย ไม่เจอกันนานเลยนะขอรับ!”