แดนนิรมิตเทพ บทที่ 834
“นายอย่าเอาจิตใจที่คับแคบของตนเอง ไปคิดกับคนที่ใจคอกว้างขวาง!”
เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “จริงเหรอ? ขาของเจ้าหมอนั้นหักโดยไม่ได้ตั้งใจเหรอ? แต่ผมคิดว่ามันหักจากตอนที่ไปรังแกคนอื่น แล้วถูกคนอื่นทำร้ายจนหักต่างหาก!”
เล่ชิงชางไม่พูดอะไร ดวงตาของเขามีความประหลาดใจเล็กน้อย
ดวงตาของหยุนซานที่อยู่ด้านข้างเคร่งขรึม และเต็มไปด้วยความครุ่นคิด
หยุนเทียนหลิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว จ้องเฉินซงจื่อด้วยสีหน้าดุร้าย “นักพรตเฒ่า นายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? นายเป็นพวกเดียวกันกับเจ้าหมอนั้นใช่ไหม?”
ในห้องโถง สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย
ขาของหยุนเทียนหลิงถูกคนอื่นทำร้ายจนหัก?
ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง มันจะกลายเป็นข่าวใหญ่!
ตระกูลหยุนคือใคร? เป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งของเมืองจงไห่ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตระกูลที่ต่อสู้เก่งที่สุด
แต่กลับมีคนทำร้ายจนขาของคุณชายหยุนหัก มันน่าขำจริง ๆ
ต้องรู้ว่าคนที่มาแสดงความยินดีในวันนี้ ไม่ใช่แค่คนของโลกมนุษย์เท่านั้น เพราะตระกูลหยุนเป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งในโลกฝึกบู๊ของเมืองจงไห่ ทำให้สมาชิกของโลกฝึกบู๊มาแสดงความยินดีมากมายด้วยเช่นกัน
เมื่อได้ยินข่าวนี้ บรรดาสมาชิกของตระกูลนักบู๊ที่ถูกตระกูลหยุนกดขี่ ต่างแสดงสีหน้าที่ซับซ้อน
ถ้าหากขาของคุณชายหยุนถูกคนอื่นทำร้ายหักจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าตระกูลหยุนเจตนาปิดข่าวนี้
แล้วทำไมพวกเขาต้องปิดข่าวด้วย? มีเพียงคำตอบเดียว นั่นคือคนที่ทำให้ขาของคุณชายหยุนหัก เป็นคนที่แม้แต่ตระกูลหยุนก็ไม่อยากจะรุกราน หรือเป็นคนที่ไม่สามารถรุกรานได้
ชั่วพริบตา มีคนเริ่มมีความคิดที่จะก่อการร้ายแล้ว
ใช่ว่าไม่มีใครอยากท้าทายสถานะของตระกูลหยุน แต่เป็นเพราะตอนนี้พลังอำนาจของตระกูลหยุนแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าตระกูลหยุนล่วงเกินบุคคลที่ทรงพลังกว่า นั่นหมายความว่าถึงเวลาที่พวกเขาจะมีโอกาสแทนที่ตระกูลหยุน
สีหน้าของหยุนซานเคร่งขรึมมาก เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องเฉินซงจื่อด้วยความเย็นชา “ท่านพรตเฉิน วันนี้เป็นวันมงคลของเทียนหลิงลูกชายของผม ถ้าท่านอยากมาดื่มเหล้ามงคล ผมยินดีต้อนรับ”
“แต่ถ้าท่านจะมาก่อกวน ก็อย่ามาโทษว่าตระกูลหยุนไม่เกรงใจ!”
เฉินซงจื่อเงยหน้าและหัวเราะอย่างบ้าระห่ำ “หยุนซาน เมื่อสักครู่ผมพูดไปแล้วว่าผมไม่สนใจว่าลูกชายของนายจะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหน แต่ห้ามใครแตะต้องเล่หรูหั่วของตระกูลเล่เด็ดขาด!”
หยุนซานรู้สึกโกรธจนกลายเป็นหัวเราะ และกล่าวว่า “ท่านพรตเฉิน นายคิดว่าไม่มีใครสามารถจัดการหอการค้าโม่เจียได้เหรอ!”
หอการค้าโม่เจีย!
นอกจากพวกยักษ์ใหญ่ที่รู้จักสถานะตัวตนของเฉินซงจื่อแล้ว สีหน้าของเหล่าคนที่มีชื่อเสียงของเมืองจงไห่ที่เหลือเต็มไปด้วยความตกใจ
ตอนนี้หอการค้าโม่เจียได้กลายเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการธุรกิจของเมืองจงไห่แล้ว ซึ่งแข็งแกร่งกว่ายุครุ่งเรืองของตระกูลเล่เสียอีก ซึ่งเป็นการบีบบังคับให้ตระกูลเล่แต่งงานกับตระกูลหยุนเพื่อต่อสู้ด้วยกัน
บุคคลที่เป็นผู้ที่รับผิดชอบอย่างเปิดเผยของหอการค้าโม่เจีย เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีเท่านั้น ซึ่งทำให้คนมากมายสงสัยว่าเด็กหนุ่มที่อายุน้อยขนาดนี้ สามารถสร้างหอการค้าโม่เจียให้กลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่แซงหน้าตระกูลเล่ด้วยระยะเวลาสั้น ๆ ได้อย่างไร?
ที่แท้ชายชราที่จองหองคนนี้ ถึงจะเป็นผู้ควบคุมหอการค้าโม่เจียที่แท้จริง
ทุกคนมองเฉินซงจื่ออีกครั้ง แต่ตอนนี้ท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
บรรดาคนที่เยาะเย้ยเฉินซงจื่อเมื่อสักครู่ ตอนนี้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว ถ้าหากพวกเขาล่วงเกินหอการค้าโม่เจีย ต่อไปพวกเขาจะทำธุรกิจอยู่ในเมืองจงไห่ด้วยความยากลำบาก หวังว่าเฉินซงจื่อจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาหัวเราะเยาะเมื่อสักครู่
“ท่านพรตเฉิน วันนี้เป็นวันมงคล ผมไม่อยากจะลงมือ ผมจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะออกไปจากที่นี่ไหม?” หยุนซานพยายามระงับความโกรธของตนเอง และกล่าวเบา ๆ
เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว มีผมอยู่ที่นี่ วันนี้อย่าคิดที่จะจัดงานแต่งงาน!”
“รังแกคนมากเกินไปแล้ว!” หยุนซานคำราม “นายคิดว่าตระกูลหยุนกลัวนายจริง ๆ เหรอ? ไปเชิญคุณท่านออกมาจากการปลีกวิเวก!”