กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 862
จู่ ๆ จาค็อบก็หันไปหาชาร์ลี และถามด้วยความกังวลว่า “ชาร์ลี นายคิดว่าแม่ยายของนายจะกลับบ้านมาไหม?”
ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่างเชื่องช้า และพูดขึ้นว่า “พ่อครับ พ่ออยากได้ยินอะไรจากผม? ผมควรจะตอบว่าใช่หรือไม่ใช่เหรอครับ?”
จาค็อบสะดุ้งด้วยความงุนงงและพูดอย่างเขินอายว่า “นี่ อย่าเพิ่งพาลไปทั่วก่อนสิ ฉันรู้ว่านายก็ไม่ชอบแม่ยายของนายเหมือนฉันใช่ไหมล่ะ?”
ชาร์ลีหันไปหาเขาด้วยความตกใจและอุทานว่า “พ่อ ผมไม่เคยพูดอย่างนั้นนะ!”
จาค็อบมองเขา และกล่าวว่า “ให้มันเป็นเรื่องระหว่างเรา นายไม่จำเป็นต้องปิดบังกับฉันหรอกน่า แคลร์ไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย เราพูดอะไรกันก็ได้ที่เราต้องการ จริงไหม?”
ชาร์ลีรู้ว่าพ่อตาของเขาคิดอะไรอยู่
เขากำลังมองหาพันธมิตรในการกระทำความผิดครั้งนี้
เขาไม่ต้องการให้เอเลนกลับบ้าน แต่แคลร์ต้องการให้หาแม่ของเธอให้เจอโดยเร็วที่สุด
ดังนั้นการเผชิญหน้าทางจิตวิทยาจึงเกิดขึ้นระหว่างพ่อกับลูกสาวซึ่งทำให้คะแนนปัจจุบันอยู่ที่ 1:1 ชาร์ลีเป็นคนกลางในเรื่องนี้ ในกรณีนี้ จาค็อบจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเอาเขามาเป็นพวก
ในครอบครัวเหลือเพียงสามคน ถ้าคนสองคนไม่ต้องการให้เอเลนกลับบ้าน ก็จะเป็นการลงคะแนนเสียงข้างมากในบ้านได้อย่างเรียบร้อย
ดังนั้นเขาจึงเหลือบมองชาร์ลีและชักชวนต่อว่า “ชาร์ลี ลองคิดดูนะ หลายปีที่ผ่านมา แม่ยายของนายดุด่านายเกือบทุกวัน เธอยังขอให้แคลร์หย่านายซ้ำแล้วซ้ำเล่า! ฉันเห็นกับตาเชียวนะ! ด้วยความสัตย์จริง
ในฐานะพ่อตาของนาย ฉันรู้สึกเสียใจต่อนายมาก เขาว่ากันว่าลูกเขยก็เป็นเหมือนลูกอีกคน! แต่มีสักครั้งไหมที่แม่ยายของนายจะดีกับนาย? ไม่ ไม่เคยเลยเถอะ! ที่จริงแล้วนายก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าคนนอกสำหรับเธอ!”
เมื่อมองไปที่สายตาที่จริงจังของจาค็อบ ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “พ่อครับ มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องตัดสินใจว่าเราอยากให้เธอกลับมาหรือแม่จะกลับมาเมื่อไหร่ หรือแม้ว่าจะไม่มีใครอยากให้เธอกลับมา แต่เธอก็อาจกลับมาได้ในคืนนี้!
เป็นไปได้ด้วยซ้ำที่เธอจะบุกเข้าไปในครัวโดยกะทันหันในตอนที่อาฮอลล์กำลังทำอาหารคืนนี้และเข้าไปทุบตีเธอ! แม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอสามารถกลับมาและไปไหนก็ได้ตามต้องการ เราไม่สามารถควบคุมเธอได้หรอกนะครับ”
อันที่จริง ชาร์ลีสามารถตัดสินใจได้ว่าเอเลนจะอยู่ที่ไหน แต่แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดแบบนั้นกับจาค็อบเด็ดขาด
จาค็อบตกใจอย่างมาก เขาถามต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นายไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอ? ถ้าจู่ ๆ เอเลนกลับมาเมื่อตอนมาทิลด้าอยู่ที่บ้านระหว่างกำลังทำอาหาร และทานอาหารเย็น นรกจะแตกพอดีน่ะสิ! รู้จักแม่ยายของนายไว้เลย เธอจะฆ่าใครสักคนได้เลยล่ะ…”
ชาร์ลีรีบพูดอย่างสบายใจเมื่อเขามองไปที่สายตาอันน่ากลัวของจาค็อบ “พ่อครับ ผมไม่คิดว่าแม่จะกลับมาในคืนนี้ ไม่ต้องกังวล เชิญอาฮอลล์มาที่ของบ้านเราได้ตามสะดวกเลยครับ”
คำพูดของชาร์ลีไม่ได้ช่วยคลายความวิตกกังวลของจาค็อบเลย จาค็อบพึมพำต่อว่า “นายจะแน่ใจได้ยังไง? นายพูดเองก่อนหน้านี้ว่าเธอสามารถมาและไปไหนก็ได้ตามที่เธอต้องการแล้วถ้าเธอกลับมาล่ะ?!”
ชาร์ลีหัวเราะอย่างสนุกสนาน และพูดว่า “พ่อไม่ต้องกังวล ผมสัญญาว่าแม่จะไม่กลับมาคืนนี้ ถ้าแม่กลับมาล่ะก็ พ่อก็สามารถบิดหัวของผมออกจากคอแล้วเตะมันเหมือนลูกบอลได้เลยครับ”
จาค็อบดุว่า “ไม่ ฉันไม่ต้องการหัวของนาย! ฉันต้องการให้มาทิลด้าและนายทานอาหารที่ดีและอร่อยที่บ้านของเราอย่างสงบสุขเท่านั้นแหละ”
ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างราวกับว่ามีบางอย่างเข้ามาในใจเขา “ฉันมีไอเดีย! ลูกเขยที่รักของฉัน นายจะต้องช่วยฉัน!”
ชาร์ลีมองเขาอย่างสนุกสนานและถามว่า “ให้ช่วยอะไรครับ? บอกผมมาสิ พ่อต้องการให้ผมทำอะไร?”
จาค็อบโน้มตัวเข้ามาใกล้เขาและพูดราวกับว่าพวกเขากำลังคุยกันเรื่องแผนยุทธศาสตร์ทางทหาร “เมื่อมาทิลด้ามาถึงบ้านเรา ฉันจะล็อคประตูหลักจากด้านใน ถ้าเอเลนกลับมา ช่วยฉันขวางทางเธอด้วย! นายแข็งแรงมาก ช่วยลากเธอออกไปจากบ้านเรา! ถ้านายอุ้มเธอขึ้นไม่ได้ นายก็ต้องผลักเธอออก! ไม่ว่ายังไง นายจะต้องไม่ปล่อยให้เธอเข้ามาเจอกับมาทิลด้าเด็ดขาด!”