หลิงฮันลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตกลง
ที่เขายอมตกลงเดินทางไปด้วยก็เพราะจอมยุทธระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้ต่ำกว่าเจ็ดดาวไม่สามารถทำอันตรายเขาได้ และจอมยุทธที่มีพลังต่อสู้เหนือกว่านั้นก็มีอยู่น้อยนิดราวกับขนของนกอมตะ ซึ่งถ้าหากเขาถูกจอมยุทธระดับนั้นโจมตี มีรึที่เฮ่อเหลียนหลงจะยอมอยู่เฉย?
ที่พักของตระกูลเซียนหยู่นั้นตั้งอยู่เกาะขนาดใหญ่ที่เรียกว่าเกาะดาราสันติ ซึ่งอยู่ค่อนข้างห่างไกลกับเกาะของตระกูลเฮ่อเหลียน แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติก็ต้องใช้เวลาเดินทางหลายวัน
เฮ่อเหลียนหลงนำจอมยุทธระดับทลายมิติเก้าคนติดตามไปด้วย เขานำพาจอมยุทธเหล่านั้น หลิงฮัน เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนและฮูหนิวไปยังเกาะดาราสันติ
ตอนแรกพวกเขาไม่คิดแวะพักแม้แต่วินาทีเดียว แต่หลังจากเดินทางได้สามวันพวกเขาก็ต้องหยุดเท้าลงที่เกาะทะเลทรายแห่งหนึ่งเพราะคำเรียกร้องของฮูหนิว
เฮ่อเหลียนหลงและคนอื่นๆชื่นชอบอาหารจากหอคอยทมิฬเป็นอย่างมาก รสชาติของอาหารนั้นราวกับเป็นรสชาติแห่งสวรรค์ โดยเฉพาะสมุนไพรอายุหลายร้อยหลายพันปีที่หลิงฮันนำออกมา ในทวีปฮงเทียนแห่งนี้จะมีสมุนไพรเช่นนี้อยู่เท่าไหร่กันเชียว?
ที่สมุนไพรในทวีปแห่งนี้มีมีอายุไม่ยืนยาวก็เพราะการชำระล้างที่เกิดขึ้นทุกๆหมื่นปี มันคือภัยพิบัติที่จะทำลายสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต ถ้าไม่ใช่สมุนไพรที่อยู่ในเขตแดนลี้ลับ ในทวีปแห่งนี้จำนวนของพวกมันจะมีอยู่ซักเท่าไหร่กัน?
“เด็กคนนี้เป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง!” เฮ่อเหลียนหลงขมวดคิ้วและกล่าวในขณะที่อุ้มหลิงเจี้ยนเสวี่ยน
หลิงฮันเปิดเผยไพ่ลับอีกอย่างหนึ่งของเขาออกมา นั่นก็คืออุปกรณ์วิญญาณประเภทมิติที่สามารถนำสิ่งมีชีวิตเข้าไปอยู่ได้ แม้อุปกรณ์เช่นนี้จะหายากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แต่ก็ใช้ว่าจะไม่มี เขากล้าเปิดเผยเรื่องนี้ให้คนที่เขาเชื่อใจรู้เท่านั้น แต่เขาไม่ได้อธิบายว่าหอคอยทมิฬไม่ใช่อุปกรณ์มิติธรรมดา
หลิงเจี้ยนเสวี่ยนมีอายุครึ่งปีแต่กลับมีพลังถึงระดับรวมธาตุแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก เมื่อใดที่ลูกของเขามีอายุพอที่จะสร้างรากฐานวิญญาณขึ้นมาได้ มีความเป็นไปได้สูงมากที่ลูกของเขาจะมีพลังถึงระดับบุปผาผลิบาน ด้วยจุดเริ่มต้นเช่นนี้ อนาคตของลูกเขาจะต้องน่าอัศจรรย์เป็นแน่
ซึ่งที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะสายเลือดอันบริสุทธิ์ของลูกชายเขาที่แม้แต่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนก็เทียบไม่ติด เผ่าใต้สมุทรนั้นให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์ของสายเลือดเป็นอย่างมาก ดังนั้นเฮ่อเหลียนหลงจึงเกิดความคิดที่จะให้หลิงเจี้ยนเสวี่ยนเป็นผู้นำตระกูลเฮ่อเหลี่ยนรุ่นต่อไป
แน่นอนว่าที่ลูกเขามีศักยภาพเช่นนี้ก็เพราะทรัพยากรล้ำค่าที่หลิงฮันทุ่มเท โดยเพราะหยดแร่เหล็กระดับสิบที่เขาให้เด็กคนนี้อาบทุกวัน แม้ลูกของเขาจะไม่อยากแต่ก็ไม่มีทางเลี่ยงการมีร่างกายที่ทรงพลังได้
“หลิงฮัน สวินเสวี่ยนคือไข่มุกล้ำค่าที่สุดในตระกูลข้า ดังนั้นบุตรคนแรกของเจ้ากับนางจะต้องอยู่กับตระกูลเฮ่อเหลียนและใช้แซ่เฮ่อเหลียน!” เฮ่อเหลียนหลงตัดสินใจเด็ดขาด ศักยะภาพของเด็กคนนี้ยอดเยี่ยมเกินไป
หลิงฮันส่ายหัวและกล่าว “นี่คือบุตรคนแรกของข้า เป็นธรรมดาที่เขาจะใช้แซ่หลิง!”
“ข้ามอบไข่มุกล้ำค่าที่สุดในตระกูลให้กับเจ้าแล้ว เจ้าจะมอบหลานให้ข้าไม่ได้รึ?” เฮ่อเหลียนหลงเถียงอย่างไร้เหตุผล ทารกตรงหน้าเขาคือสุดยอดอัจฉริยะที่ความสำเร็จในอนาคตจะต้องเหนือกว่าบรรพบุรุษรุ่นก่อนๆที่ผ่านมาแน่นอน
เช่นนั้นแล้วเขาจะยอมปล่อยเด็กคนนี้ไปได้อย่างไร?
“ตระกูลเฮ่อเหลียนของท่านมีสมาชิดตระกูลมากมายนับพัน แต่ตระกูลหลิงของข้านั้นแทบไม่เหลือใครเลย เห็นอย่างนี้ท่านยังคิดจะแย่งบุตรของข้าไปอีกรึ? ไม่มีวัน!” หลิงฮันชำเลือมองส่งสัญญาณให้เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนนำบุตรกลับมาจากเฮ่อเหลียนหลง
เฮ่อเหลียนหลงรู้สึกเศร้าโศก ไม่เพียงแค่บุตรสาวของเขาจะทิ้งตระกูลหนีไปแต่งงานกับคนอื่น แต่ยังเปลี่ยนมามีนิสัยแข็งข้อกับเขาอีกด้วย เฮ่อเหลียนหลงไม่คิดจะยอมแพ้และกล่าวออกไป “ก่อนที่เด็กคนนี้จะอายุห้าขวบ เขาจะต้องอาศัยอยู่กับตระกูลเฮ่อเหลียน เพราะตระกูลของข้ามีทรัพยากรมากมายที่เหมาะสมกับการพัฒนาของเด็กคนนี้ นอกจากนั้นข้าก็กังวลด้วยว่าสวินเสวี่ยนจะมีนมให้เด็กกินไม่”
แววตาของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเปลี่ยนเป็นขึงขัง นี่ท่านยังเป็นบิดาของข้าอยู่รึเปล่า? เพื่อที่จะแย่งบุตรชายของลูกสาวตัวเองไป ท่านถึงกลับพูดจาร้ายๆกับข้าเช่นนี้? แม้หน้าอกของข้าจะเล็ก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีน้ำนมให้ลูกเสียหน่อยไม่ใช่รึไง?
หลิงฮันหัวเราะและนำสมบัติล้ำค่าออกมาจากหอคอยทมิฬ ทุกอย่างที่เขานำออกมานั้นทำให้ใบหน้าของเฮ่อเหลียนหลงกระตุกไม่หยุด แม้สมบัติบางอย่างตระกูลเฮ่อเหลียนเองก็มี แต่จำนวนที่มีก็ไม่มากมายเช่นนี้
อย่างเช่นโสมพันปีที่อยู่ในตะกร้านั่น จำนวนของพวกมันมีเท่าใดกันแน่? ไหนจะหยดโลหะระดับสิบนั่นอีก แม้แต่ตระกูลเฮ่อหลินก็ไม่อาจหามาได้จำนวนมากขนาดนี้
พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!
เฮ่อเหลียนหลงกลายเป็นไร้คำพูด ทรัพยากรของตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งไม่สามารถเทียบกับของคนคนเดียวได้
เขากล่าวกับหลิงฮันว่าถ้าหากมีลูกคนที่สองกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน หลิงฮันจะต้องส่งเด็กคนนั้นให้กับตระกูลเฮ่อเหลียน! ชายชราผู้นี้กระตือรือร้นอย่างยิ่ง ก่อนที่จะกินอาหารกันเสร็จเขาได้พาหลิงฮันและไปพักผ่อนกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนและบอกให้ทั้งสองคน‘พยายาม’เข้า
ห้าวันต่อมาในที่สุดเกาะดาราสันติก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขา
‘พรึบ’ ทันใดนั้นเองก็มีร่างหนึ่งลอยขึ้นมาขวางทางพวกเขา ร่างนั้นคือจอมยุทธที่มีปักเหมือนกับนกงอกออกมาจากด้านหลังและมีเท้าเหมือนกับเป็ด ปากของเขาแบนและยื่นออกมาทำให้รูปลักษณ์ของเขาดูตลกเป็นอย่างมาก
แต่เฮ่อเหลียนหลงกับคนอื่นไม่หัวเราะเยาะเย้ยอีกฝ่ายแม้แต่น้อย สำหรับพวกเขาที่มีสายเลือดของสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งมีรูปลักษณ์เหมือนกับบรรพบุรุษมากเท่าใดก็เท่ากับว่าคนคนนั้นมีสายเลือดที่บริสุทธิ์เท่านั้น
“ฮ่าๆๆๆ!” ฮูหนิวไม่กลั้นขำและหัวเราะออกมา “หลิงฮัน หลิงฮัน เจ้าเป็ดตลกตัวนี้เราจะตุ๋นหรือย่างมันดี?”
เฮ่อเหลียนหลงและคนอื่นๆกรีดร้องในใจทันที ชายตรงหน้าไม่ใช่เผ่าใต้สมุทรทั่วไปแต่เป็นสมาชิกของตระกูลเซียนหยู่ ชื่อของเขาคือโอวปู้ลั่ว จอมยุทธระดับทลายมิติ!
ในตอนนี้ความแค้นระหว่างตระกูลเซียนหยู่ยังไม่ถูกสะสาง แต่เจ้ากลับหัวเราะใส่อีกฝ่ายเพื่อทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้น?
แน่นอนว่าโอวปู้ลั่วแสดงท่าทีเกรี้ยวกราดและกล่าวออกมาอย่างเย็นชา “เหอะ เหล่าคนเฒ่าคนแก่ของตระกูลเฮ่อเหลียนมาแล้วสินะ!”
“โอ้ว ไม่ว่าใช่ว่าผู้อาวุโสเป็นจอมยุทธที่อยู่ภายใต้ตระกูลเซียนหยู่รึไง? กับข้าที่เป็นผู้นำตระกูลที่มีสถานะทัดเทียมกับผู้นำตระกูลเซียนหยู่ เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า?” เฮ่อเหลียนหลงใช้ตำแหน่งของเขาที่สูงกว่าอีกฝ่ายข่มขู่เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายลงมือผลีผลามเพราะคำพูดของฮูหนิว
แน่นอนว่าโอวปู้ลั่วย่อมไม่สนใจคำพูดไร้สาระของเด็กน้อย หากหัวเสียเพียงเพราะคำพูดของเด็กสาวก็มีแต่จะทำให้เขาเสียหน้าเท่านั้น เขากำหมัดแน่นและกล่าว “ข้ามารอพวกเจ้าหลายวันแล้ว เชิญทางนี้!” แววตาของเขาชำเลืองมองหลิงฮันด้วยความเย็นชา