กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 864
ถึงแม้ว่าแคลร์จะรู้ว่านั่นเป็นความคิดพ่อของเธอ แต่เธอก็อดรู้สึกที่จะผิดหวังไม่ได้
ชาร์ลีรีบถามทันทีว่า “ที่รัก แล้วคุณจะไปไหนครับ?”
แคลร์ตอบว่า “ฉันจะไปเจอเพื่อนของแม่และไปร้านเสริมสวยที่พวกเขาไปบ่อย ๆ ค่ะ”
จาค็อบรีบพูดว่า “โอ้ แคลร์ วันนี้พ่อไม่ได้ไปไหน พ่อเลยชวนเพื่อนมาทานอาหารเย็นคืนนี้ คุณอาจะทำอาหารให้เราทานกันคืนนี้ พ่อเลยต้องเตรียมวัตถุดิบและอยู่เตรียมที่บ้านของเรานะ”
แคลร์ถามด้วยความสงสัย “พ่อคะ เมื่อกี้พ่อไม่ได้ไปทานข้าวกลางวันกับเพื่อนมาเหรอคะ? ทำไมพ่อถึงต้องการพบเธออีกครั้งในคืนนี้ด้วย?”
จาค็อบกระแอมและอธิบายว่า “อาหารกลางวันก็คืออาหารกลางวันและเราทานอาหารที่ร้านอาหาร พวกเขาเพิ่งมาจากอเมริกา ถือเป็นมารยาทของเราที่จะเชิญพวกเขามาที่บ้าน และรับประทานอาหารร่วมกัน นี่เป็นวิธีที่ดีในการต้อนรับแขกของเรานะ!”
แคลร์อุทานด้วยความตกใจ “พ่อคะ ถึงพ่อจะต้องการต้อนรับแขกของพ่อ แต่พ่อได้สังเกตเห็นอะไรบ้างไหมคะ? แม่หายไป แล้วพ่อยังจะมีอารมณ์ชวนเพื่อนมาบ้านเราอยู่อีกเหรอ? ทำไมพ่อไม่รอให้แม่กลับบ้านก่อนล่ะคะ? แม่ก็เป็นเพื่อนร่วมวิทยาลัยของพ่อเหมือนกัน จะดีกว่าไหมถ้าพวกคุณทั้งสามคนได้เจอพร้อมหน้าพร้อมตากัน?”
‘ดีกว่าก็บ้าสิ!’ จาค็อบคิดในใจ ‘เป็นเพราะแม่ของลูกที่หายไปนั่นแหละที่ทำให้ฉันมีความกล้าที่จะชวนเพื่อนของฉันมาทานอาหารเย็น! เพราะไม่อย่างนั้นถ้าแม่ของลูกอยู่ล่ะก็อาหารเย็นคงจะได้กินหลังจากที่ฉันได้โดนฆ่าตายไปแล้ว!’
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับลูกสาวของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงโบกมืออย่างรวดเร็ว และพูดว่า “ลูกไม่เข้าใจหรอก เธออยู่ในอเมริกามากว่าสองทศวรรษแล้ว ตอนนี้เธอก็กลับมาแล้ว พ่อจะต้องต้อนรับเธอให้ดีที่สุด! จุดประสงค์ในการฆ่าลูกวัวตัวอ้วนหลังจากที่พวกมันมาถึงสองสามวันคืออะไรงั้นล่ะ? พวกเขาคงจะคิดว่าพ่อไม่ให้เกียรติกับพวกเขาแน่ ๆ”
จากนั้นเขาก็เสริมว่า “นอกจากนี้ เธอไม่ได้กลับมาคนเดียวสักหน่อย เธอมากับลูกชายของเธอ ลูกชายของเธออายุพอ ๆ กับลูกและชาร์ลี เขาเป็นทนายความที่บริหารสำนักงานกฎหมายที่มีชื่อเสียง พวกเธอควรจะเจอกันไว้นะ เพราะลูกอาจได้รับผลประโยชน์มากมายในอนาคต! เป็นโอกาสที่หายากและมีค่ามาก! จริงไหมล่ะ?”
แคลร์พึมพำด้วยความตกใจ “ไม่ หนูไม่คิดว่ามันหายากมากนักหรอกค่ะ! หนูไม่ต้องการพบเพื่อนพ่อและลูกชายของเธอ หนูแค่ต้องการหาแม่ให้เจอและพาเธอกลับบ้านโดยเร็วที่สุด”
จาค็อบโวยต่อว่า “ทำไมลูกถึงยังไม่โตสักที? มันเป็นแค่อาหารเย็น! ลูกแค่ไม่ต้องการที่จะทานอาหารเย็นถ้าลูกยังหาแม่ของลูกไม่เจองั้นเหรอ? พ่อคิดว่าลูกจงใจต่อต้านพ่อนะ!”
“ไม่ใช่นะคะ หนูไม่ได้ต่อต้าน!” แคลร์ตะโกนด้วยความหงุดหงิด “ตอนนี้หนูแค่ไม่มีอารมณ์ที่จะพบปะกับคนแปลกหน้าเท่านั้นเอง”
จาค็อบรู้สึกกระวนกระวาย และพูดว่า “เธอเป็นเพื่อนเก่าของพ่อ! ลูกจะพูดแบบนี้ไม่ได้!”
จริง ๆ แล้ว มีบางอย่างที่จาค็อบอยากจะพูดแต่ไม่กล้าพูดออกไปคือ ‘ถ้าแม่ของลูกไม่กลับมา เพื่อนของพ่อคนนี้อาจจะเป็นแม่เลี้ยงของลูกก็ได้! ลูกชายของเธออาจจะได้เป็นน้องชายของลูก! มันจึงเป็นการที่ดีที่พวกลูกจะได้รู้จักกันในตอนนี้!’
ชาร์ลีเกลี้ยกล่อมให้สถานการณ์ดีขึ้น “ที่รัก อาฮอลล์เป็นเพื่อนร่วมวิทยาลัยเก่าของพ่อ ไม่ผิดที่เขาต้องการต้อนรับเพื่อนเก่าของเขา ในฐานะที่เรายังเป็นเด็ก เราต้องช่วยในทุกวิถีทางที่เราทำได้ เราคงไม่อยากให้พ่อเสียหน้าหรอกใช่ไหมล่ะครับ?”
จากนั้นเขาก็เสริมอย่างรวดเร็วว่า “เอาอย่างนี้ดีไหม? คืนนี้อาฮอลล์จะเป็นเชฟให้พวกเรา ผมก็ไม่ต้องทำอาหารเย็น งั้นเราจะออกไปตามหาแม่ ให้พ่อได้ดูแลต้อนรับเพื่อนของเขา และรวมถึงวัตถุดิบสำหรับอาหารเย็นและสิ่งที่เขาต้องการจะทำ
อาฮอลล์จะมาทำอาหารในเย็นวันนี้ ดังนั้นเราจะกลับมาทานอาหารเย็นทันทีหลังจากตามหาแม่เสร็จ และเรายังสามารถออกไปตามหาแม่ได้อีกครั้งหลังอาหารเย็น ดีไหมครับ?”
แคลร์รู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะหงุดหงิดเกินไปแล้ว และไม่รู้ว่าจะคลายอารมณ์ของเธอได้อย่างไร โชคดีที่ชาร์ลีดับไฟไว้ได้ เธอจึงพยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ค่ะ ทำตามที่คุณว่าก็ได้ค่ะ”
จาค็อบถอนหายใจและมองไปที่ชาร์ลีอย่างซาบซึ้ง…