บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 759
เมเดลีนตกตะลึงคิดว่าเธอเองกำลังหลอน
เธอรีบเช็ดน้ำตาของเธอและมองไปที่ทางเข้าโรงแรมอีกครั้งด้วยดวงตาเบิกกว้าง แต่ไม่มีใบหน้าที่คุ้นเคยในผู้คนตรงหน้าเธอ
ภาพที่เธอเห็นให้ความรู้สึกเหมือนจริงมาก ดังนั้นเมเดลีนจึงข้ามทางม้าลายทันทีและวิ่งไปยังจุดที่ เจเรมี่ได้ปรากฏตัวเมื่อสักครู่นี้ เธอมองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบอะไร
เมื่อถูกลมหนาวพัดมารอบ ๆ ตัวเธอ เมเดลีนก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอกลับเย็นลงอีกครั้ง
ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอกลับรู้สึกโดดเดี่ยว
‘ทั้งหมดที่ฉันเคยปรารถนาในช่วงหลายปีที่ฉันต้องทนทุกข์ทรมานและเจ็บปวด คือ การที่เราได้รักกันอย่างเรียบง่าย เจเรมี่ มันเป็นความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ทำไมมันทำไม่ได้ล่ะ?
‘เราไม่ได้คู่กันอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?’
เมเดลีนกลับมาที่เกลนเดลอย่างงุนงง เธอกลับไปยังวิลล่าตอนแต่งงานของพวกเขา เมเดลีนยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอก้าวเข้าไปข้างในในที่สุด
ใบหน้าของคาเลนมืดลงเมื่อเธอจ้องไปที่เมเดลีน
เธอเกลียดชังเมเดลีนด้วยกระดูกทุกชิ้นในร่างกายของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอได้เรียนรู้จากเฟลิซิตี้และอีวอนว่าเมเดลีนมีส่วนร่วมในการลักพาตัวเธอ นั่นทำให้คาเลนไม่ชอบพอเธอมากไปกว่าเดิม และมันก็เพิ่มขึ้นตั้งแต่นั้นมา
“เธอกลับมาทำไม เมเดลีน? ลืมไปหรือเปล่าว่าเธอกับเจเรมี่หย่ากันแล้ว?”
“ฉันบอกเธอไว้เลยนะ ว่าอย่าแม้แต่จะคิดทำร้ายครอบครัวของฉัน!”
“ไม่มีทางที่เจเรมี่จะแต่งงานกับเธออีก เขาจะไม่มีวันอยู่กับผู้หญิงอย่างเธออีกต่อไป!”
เมเดลีนอยากเพิกเฉยต่อคำสบประมาทพวกนั้น แต่ประโยคสุดท้ายทำให้เธอสติแตก
เธอตะคอกออกมาและสบตากับคาเลนด้วยสายตาที่เย็นชา “คุณพูดถูก เจเรมี่และฉันจะไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอีก ตอนนี้คุณมีความสุขหรือยังล่ะ?”
คาเลนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากรัศมีอันทรงพลังของเมเดลีน ก่อนที่เธอจะเยาะเย้ย “เธอพูดถูก ฉันมีความสุข! ไม่มีอะไรทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าการรู้ว่าเจเรมี่จะไม่มีวันคบหากับเธออีก!”
“ฮ่า ๆ” เมเดลีนหัวเราะขณะที่น้ำตาไหลลงมาจากหางตา “ยินดีด้วย เขาและฉันจะไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไป เพราะเจเรมี่ตายไปแล้ว!”
“…” สีหน้าของคาเลนซีดลงทันตา “อะไรนะ… เธอกำลังพูดอะไร? เธอพูดว่าอะไรนะ เมเดลีน? เจเรมี่ตายแล้วเหรอ?”
“ใช่ เขาตายแล้ว! ตอนนี้คุณมีความสุขไหม?” เธอข่มความเจ็บปวดที่หน้าอกของเธอ เมเดลีนเดินไปที่ห้องนอนชั้นบน
คาเลนเดินตามไปอย่างไม่รอช้า “อธิบายมา เมเดลีน! เธอ…”
ปัง!
เพราะไม่อยากเสียพลังงานให้กับคาเลนอีก เมเดลีนจึงล็อคประตูใส่เธอ
อารมณ์ที่หลากหลายท่วมท้นเมเดลีน ขณะที่เธอยืนอยู่ในห้องนอนของเธอและเจเรมี่
เมื่อค้นดูความทรงจำของเธอ เธอจำไม่ได้ว่ามีความสุขใด ๆ ที่เกิดขึ้นในห้องนี้บ้าง
เมื่อคิดถึงมัน ทุกความทรงจำเกี่ยวข้องกับเลือด น้ำตา หรือทั้งสองอย่าง
เธอเดินไปที่เตียงและนั่งลง ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมการจัดวางของห้องและแม้แต่รูปแบบของผ้าปูที่นอนยังคงเหมือนเดิมตลอดสามปีที่เธอ ‘ตาย’ พวกมันล้วนเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความปรารถนาของเจเรมี่ที่มีต่อเธอ
แม้แต่เสื้อผ้า เครื่องประดับ และสกินแคร์ที่หมดอายุที่เธอใช้ก็ยังถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยในที่ที่เคยอยู่
เธอหยิบอัลบั้มงานแต่งงานที่วางซ้อนกันอยู่บนเตียงแล้วพลิกดูแต่ละอัลบั้ม ขณะที่เธอลูบไล้ภาพของชายคนนั้น
จากนั้นเมเดลีนก็เห็นไดอารี่ข้างเตียง ไดอารี่ของเธอ
เมื่อเปิดออก เมเดลีนก็ได้อ่านเหตุการณ์ในอดีตอันน่าเศร้าที่เธอเคยบันทึกไว้ ความหยาบของหน้ากระดาษทำให้เธอนึกภาพน้ำตาเจเรมี่ที่หลั่งออกมาเมื่อเขาพลิกดูไดอารี่นับครั้งไม่ถ้วน ด้วยมีร่องรอยน้ำตาจำนวนมากบนหน้ากระดาษ
เมเดลีนกล้ำกลืนน้ำตาของเธอและถือไดอารี่ไว้ในอ้อมแขนของเธอ ขณะที่เธอเอนตัวลงบนเตียง น้ำตาไหลออกจากหางตาเปียกปอนหมอนที่อยู่ใต้ศีรษะของเธอ
เมเดลีนสูดดมกลิ่นจาง ๆ ของเจเรมี่ที่ติดอยู่อย่างเงียบงัน
เธอคิดในใจว่า ‘บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่เจเรมี่รู้สึกเมื่อฉันตาย
‘เป็นไปได้มากที่สุด
‘ดูเหมือนว่าฉันจะปล่อยคุณไปไม่ได้ เจเรมี่’