บัญชามังกรเดือด บทที่ 746 เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ความหมายของคำพูดของฉินชวน คือการเกลี้ยกล่อมให้ฉินเทียนประนีประนอม
เขารู้สึกว่า เขาทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของฉินเทียน หลังจากผ่านไปหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่มังกรซ่อนรูปจะสร้างแส้มังกรหนุ่มที่กล้าพูดออกมา
เขาไม่ต้องการที่จะเห็นฉินเทียนทำลายอนาคตของเขาแบบนั้น
มันก็แค่ไป๋เลี่ยนคนหนึ่งเอง ปล่อยเขาไป เพื่อแลกกับการคืนดีของฉินเทียนกับสมาคมผู้อาวุโส และทำให้ตำแหน่งของฉินเทียนในมังกรซ่อนรูปมั่นคง มันคุ้มค่ามาก
คนที่เหลือ ก็ล้วนคิดแบบนี้เช่นเดียวกัน
แม้ว่าเฟ่ยเทียนอิงจะรู้แนวโน้มทั่วไป แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ และพูดด้วยความโกรธ “ไอ้สวะ ! ”
“เรายอมรับ ! ”
“ผู้อาวุโสสาม พาคนเหล่านี้ออกไปโดยเร็ว ! ต่อจากนี้ไป อย่าปรากฏตัวที่ตะวันตกอีก ! ”
“มิฉะนั้น ฉันจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”
ฉินชวนนำคนของเขาและก้าวออกไป ผู้ติดตามของหวังลิ่ง ยังคงเดินหน้าต่อไป พร้อมที่จะปลดเชือกของไป๋เลี่ยนและคนอื่น ๆ
ความผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของคนส่วนใหญ่
มีคนหยอกล้อและยิ้มอย่างมีเลศนัย พวกเขายังไร้เดียงสาเกินไป ท้ายที่สุดความยุติธรรมก็สู้อำนาจไม่ได้
เมื่อเห็นพวกไป๋เลี่ยน ที่กำลังจะได้รับอิสรภาพ สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
โดยเฉพาะผู้อาวุโสที่ถูกใส่ร้ายและถูกจองจำ พร้อมกับเฟ่ยเทียนอิงเหล่านั้น
พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากภายใต้เงื้อมมือของไป๋เลี่ยนและคนอื่น ๆ ตอนนี้ ในที่สุดก็สามารถแก้แค้นได้แล้ว
คุณบอกฉันว่า คนเหล่านี้พ้นผิดและถูกปล่อยตัวแล้ว ?
ด้วยตาสีแดงก่ำพวกเขาก็กัดฟันและอดทน
ในขณะนี้ เสียงที่ไม่แยแสดังขึ้น
“ฉินชวนฟังคำสั่ง ! ”
“ในการประชุมสาบานตนในวันนี้ ใครก็ตามที่กล้าขัดขวางการบังคับใช้กฎหมายจะถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับอาชญากร และจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”
ฉินเทียนพูดขึ้น
อืม ?
ฉินชวนชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าใจความหมาย
ฉินเทียนก็พูดเย้ยหยันว่า “ทำไม หรือว่าพวกคุณไม่สามารถขังนักโทษเหล่านี้ได้แล้วเหรอ ? ”
ฉินชวนโต้ตอบและพูดอย่างตื่นเต้น “อย่าขยับ ! ”
“เหล่าพี่น้องฟังคำสั่ง ! ”
“ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องนักโทษ ก็คือปล้นศาล ! ”
“ทำตามคำสั่งของแส้มังกร ฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”
เขาชักดาบออกมาก่อน และหยุดอยู่หน้าหวังลิ่ง
สีหน้าของผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เปลี่ยนไป เขาติดตามหวังลิ่ง เพื่อทำงานในสมาคมผู้อาวุโส ซึ่งเป็นงานที่มีเกียรติและเงินเดือนสูง
สำหรับผู้เล่นท้องถิ่นอย่างฉินชวนแบบนี้ มันไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย
“ไอ้สารเลว หาที่ตายเหรอ ? ”
“เหล่าพี่น้อง แย่งตัวคน！”
เขาหยิ่งยโสและยื่นมือออกไปเพื่อผลักฉินชวน ตามความคิดของเขา เขาสามารถผลักฉินชวนไปให้ไกลด้วยการผลักง่าย ๆ
แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินชวนคำรามต่ำ และทันใดนั้น ก็ผลักเขาออกไปด้วยมือผลักไทเก๊ก
“ฉันจะพูดอีกครั้ง ! ”
“หากปราศจากคำสั่งของแส้มังกร ใครก็ตามที่กล้าปล้นศาล จะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นอาชญากร และจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี! ”
ครั้งนี้เหล่าชนชั้นสูงที่ติดตามฉินชวนอย่างภักดีก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน พวกเขาชักดาบออกมาทีละเล่ม แล้วล้อมหวังลิ่งและผู้ติดตามไม่กี่คนที่เขาพามาด้วยไว้ข้างใน
มีผู้คนมากมาย อีกทั้งยังอยู่ในอณาเขตของคนอื่น ผู้ติดตามไม่กี่คนของเขา สีหน้าเปลี่ยนไป
หวังลิ่งโกรธมากจนหน้าเขียว เขากัดฟันแลพูดว่า “ฉินเทียน คุณหมายถึงอะไรกันแน่ ? ”
“หรือว่า คุณต้องการเพิกเฉยต่อคำสั่งของสมาคมผู้อาวุโสและต่อสู้กับสมาคมผู้อาวุโสของเราจนถึงที่สุด ? ”
ฉินเทียนเย้ยหยัน และฉีกสิ่งที่เรียกว่าใบคำสั่งในมือของเขาเป็นสองชิ้น
จากนั้นเขาก็ใช้มือลูบมัน และโบกมันอย่างสบาย ๆ ทำให้มันกลายเป็นฝนดอกไม้
“ผู้อาวุโสสาม ใครบอกคุณว่า แส้มังกรต้องฟังคำพูดของสมาคมผู้อาวุโส ? ”
“เท่าที่ฉันรู้ แส้มังกรอยู่ในมังกรซ่อนรูป และฟังเพียงคนเดียว นั่นคือเฒ่าหัวมังกร”
“คุณแค่พยายามหลอกฉันด้วยกระดาษขาด ๆ อย่างนั้นเหรอ? ”
“ฉันไม่เห็นตราหัวมังกรพิมพ์บนนั้นเลยนะ”
“แก______”หวังลิ่งกัดฟันและพูดอย่างไม่เต็มใจ “คุณตั้งใจที่จะฆ่าไป๋เลี่ยนเหรอ ? ”
“ฆ่าเขาแล้ว แล้วชีวิตของคุณก็คงจะยากลำบากแล้ว ! ”
ฉินเทียนเย้ยหยันและพูดว่า “เรื่องนี้ไม่ต้องผู้อาวุโสสามกังวลหรอก”
“นำนักโทษขึ้นมา ! ”
“รับคำสั่ง ! ”ข้าง ๆ เขาเสียงตะโกนดังสนั่นขึ้น และเฟ่ยเทียนอิงพุ่งขึ้นอย่างคนป่า พร้อมกับหนวดเคราและผมยาวเหยียด
ตอนนี้ ทุกคนรู้ว่าฉินเทียนต้องการที่จะแข็งแกร่งกับสมาคมผู้อาวุโส พวกเขาตื่นเต้น !
นั่นไม่ได้เป็นการล่วงเกินต่อสมาคมผู้อาวุโส เหรอ? ฉินเทียนไม่กลัว แล้วพวกเขากลัวอะไร ?
พวกเขาได้ตัดสินใจที่จะผูกความมั่งคั่ง ชีวิต และ ชะตากรรมของพวกเขาไว้กับฉินเทียน อย่างมั่นคงตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
สมาคมผู้อาวุโสต้องการทำให้ฉินเทียนยากลำบาก ดังนั้นพวกเขาจึงช่วยฉินเทียนแบกไปด้วยกัน !
ต่อหน้าเฟ่ยเทียนอิง ไป๋เลี่ยนซึ่งมือและเท้าถูกมัดไม่มีพลังที่จะต้านทานได้เลย เขากรีดร้องด้วยความสยดสยองและถูกเฟ่ยเทียนอิง จับกลับไปที่กิโยตีนเหมือนลูกเจี๊ยบ
คราวนี้เฟ่ยเทียนอิงก้มหน้าลงเป็นการส่วนตัวและพูดอย่างตื่นเต้น “แส้มังกร คุณสามารถใช้มีดได้แล้ว ! ”
“หัวขโมยคนนี้ได้รับการปรนเปรอตลอดหลายปีที่ผ่านมา และคอของเขาก็ขาวอ้วน ดังนั้นจะต้องตัดได้ง่ายแน่ ! ”
“ขอบคุณ” ฉินเทียนยิ้มและยกมีดขึ้นอีกครั้ง
“อย่า ! ”
“ช่วยด้วย ! ”
“ผู้อาวุโสสามช่วยฉันด้วย ! ”
ไป๋เลี่ยนรู้สึกถึงรสชาติแห่งความตาย เขาตะโกน มีกลิ่นเหม็นออกมา เขาฉี่รดเป้ากางเกง
“ฉินเทียน อย่าเข้ามา! ”
“รอเดี๋ยว！”
หวังลิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดอย่างตื่นเต้น “เมื่อฉันมา ผู้ผู้อาวุโสใหญ่รู้ว่า เราสมาคมผู้อาวุโสอาจจะไม่สามารถปราบปรามคุณได้”
“เขาบอกให้ฉันมาที่นี่ก่อน เขานำผู้อาวุโสที่เหลือ ไปขอคำสั่งจากเฒ่าหัวมังกรแล้ว ! ”
“ตราประทับหัวมังกรจะมาเร็ว ๆ นี้ ! ”
ทันทีที่พูดจบ เสียงของเครื่องบินรบก็ดังมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง หวังลิ่งหัวเราะอย่างตื่นเต้น “เห็นไหม “เครื่องบินรบจากสำนักงานใหญ่ ! ”
“จะต้องเป็นผู้ส่งสารของเฒ่าหัวมังกร ! ”
“ตราประทับหัวมังกรมาแล้ว ! ฉินเทียน ยังไม่รีบวางมีดลงอีก ! ”
ฉินเทียนขมวดคิ้ว เขามีลางสังหรณ์ในใจว่าคนที่มาน่าจะเป็นคนส่งสารที่ถือตราประทับหัวมังกร
ผู้อาวุโสใหญ่ควบคุมสมาคมผู้อาวุโส หากเขาบังคับให้เฒ่าหัวมังกรออกคำสั่ง
สันนิษฐานเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหน่งแก่ไป๋เลี่ยน คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเฒ่าหัวมังกรที่จะปฏิเสธอย่างแข็งขัน อย่างไรก็ตามครั้งล่าสุด เมื่อฉินเทียนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแส้มังกร เฒ่าหัวมังกรก็เคยแข็งกร้าวมาแล้วครั้งหนึ่ง
คราวนี้ เป็นไปได้มากว่าน่าจะถอยสักก้าว
หรือว่า เขาต้องการปล่อยไป๋เลี่ยนไปจริง ๆ ?
หากเป็นเช่นนั้น ไม่เพียงแต่การประชุมสาบานตนในวันนี้เท่านั้นที่จะล้มเหลว แต่ต่อไปจะมีปัญหาไม่รู้จบ
มังกรซ่อนรูปตะวันตกทั้งหมด ก็จะไม่สบายใจ และยังคงวุ่นวายแบบก่อนหน้านี้ต่อไป
ทุกคนมองไปที่เครื่องบินรบด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
ไม่นานเครื่องบินรบก็ลงจอด มีคนสองสามคนลงมา คนที่อยู่ตรงกลางแต่งกายด้วยชุดสีแดงที่ดูเหมือนไฟโอบรอบร่างที่ทรงพลัง
มีปืนอยู่ทางซ้ายและมีดอยู่ทางขวา ถือกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่สวยงามไว้ในมือทั้งสองข้าง
ใบหน้าสวยของเธอเย็นชา และท่ามกลางความงามของเธอก็มีความรู้สึกเคร่งขรึม
“จูจู ? ”
หวังลิ่งตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นกล่องในมือของจูจู เขาไม่สนใจมากนัก และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “นี่คือตราประทับของหัวมังกรเหรอ ? ”
“เฒ่าหัวมังกรขอให้คุณส่งสารมาเพื่อนิรโทษกรรมไป๋เลี่ยนหรือเปล่า ?”
จูจูมองไปที่ฉินเทียน ด้วยท่าทางที่ขัดแย้ง
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็พูดว่าแส้มังกรฉิน ที่ฉันมา ______”
ฉินเทียนขัดจังหวะจูจูทันที และพูดเสียงดัง “ถึงเวลาแล้ว ลงมือ ! ”
เมื่อสิ้นเสียง แสงสีดำก็วาบขึ้น !
เลือดพุ่ง หัวหลุดออกมา !
ไป๋เลี่ยนไม่มีโอกาสแม้แต่จะกรีดร้อง วิญญาณก็แตกสลายแล้ว
ไม่มีใครคาดคิดว่า ฉินเทียนจะเป็นคนแรกที่โจมตีในช่วงเวลาวิกฤตนี้ ก่อนที่จูจูจะประกาศคำสั่งของเฒ่าหัวมังกร
พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง
แม้แต่จูจูก็ยังผงะ ใบหน้าของเธอซีดเซียว
ฉินเทียนเก็บเกล็ดมังกรและพูดอย่างเฉยเมย “อาชญากรไป๋เลี่ยน ถูกประหารชีวิตแล้ว ”
“ท่านทั้งหลาย จงถือเป็นอุทาหรณ์ ”
หลังจากพูดจบเขาก็เก็บมีด มองไปที่จูจูและพูดด้วยรอยยิ้ม “หนานจุนมาที่นี่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ? ”