บทที่ 705 ขุมทรัพย์ลับถูกเปิดแล้ว
คนหลายคนกําลังเดินอยู่ในป่า หลิวชางและคนอื่น ๆ ยังคงอยู่เดินด้านหน้า ในขณะที่ หลินเฟิงและหลานหลิงเดินตามอยู่ด้านหลัง
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา หลินเฟิงได้ยินเสียงน้ําตกอยู่ข้างหน้าเขา
“เกือบจะถึงแล้ว” หลิวชางบอก “เร่งฝีเท้ากันเถอะ จะต้องมีคนเป็นจํานวนมากมาถึงก่อนแล้ว”
เมื่อกลุ่มเดินเข้ามาใกล้ เสียงของน้ําตกก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ
จากนั้น เส้นทางที่อยู่ในป่าตรงหน้าของเขาก็สว่างขึ้นทันที หลินเฟิงตกตะลึงกับฉากตรงหน้า
ด้านหน้าเป็นทะเลสาบที่มีหน้าผาตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง มีน้ําตกขนาดใหญ่ไหลลงมาในทะเลสาบ น้ําบนพื้นผิวของทะเลสาบกระเซ็นสูงหลายเมตร ภาพนั้นดูน่าตกตะลึงมาก
เป็นดังที่หลิวชางกล่าวไว้ มีหลายคนได้มาถึงที่นี่แล้ว
พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่ริมทะเลสาบ ดวงตาของพวกเขาจ้องตาเป็นมันไปที่น้ําตก สีหน้าไม่อาจซ่อนความพลุ่งพล่านภายในได้
“นี่คือขุมทรัพย์ลับหรือ?” หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
หลิวชางตอบ “ใช่ สมบัติลับซ่อนอยู่หลังน้ําตก แต่ทว่าเมื่อพิจารณาจากท่าทางของพวกเขาดู เหมือนว่าสมบัติลับยังไม่เปิดออก รอกันก่อนดีกว่า”
เมื่อพูดจบ หลินเฟิงจึงไม่ได้ถามอะไรอีก และรอการเปิดของขุมทรัพย์ลับอย่างซื่อตรง
อีกสิบห้านาทีต่อมา ฝูงชนก็มารวมตัวกันมากขึ้น และบรรยากาศก็ดูกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ สภาพแวดล้อมทั้งหมดดูราวกับหม้อน้ําที่กําลังจะเดือด
ทันใดนั้น น้ําตกก็หยุดไหลทันที!
ทุกคนหยุดคุยกันทันที ทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบ
หลังจากนหยุดตก เหลือเพียงกําแพงภูเขาธรรมดา แต่ทันใดนั้น กําแพงภูเขาที่อยู่ตรงกลางน้ําตกก็แตกออก!
หลังจากแสงสลายไป ผู้คนจึงได้เห็นว่ากําแพงภูเขากลายเป็นความว่างเปล่า!
ทางเข้าเปิดแล้ว!
สักพัก สายตาของทุกคนก็เริ่มคลั่งไคล้ขึ้นมาอีกครั้ง ความตื่นเต้นทําให้อุณหภูมิสูงขึ้นมาก
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ผู้คนกําลังเตรียมตัวบินขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงน้ําไหลอีกครั้ง จากนั้น น้ําตกที่เดิมนั้นหยุดนิ่งก็กลับมาไหลต่อไปจนกลายเป็นคลื่นที่รุนแรงและพลังของมันก็น่าทึ่งมากยิ่งขึ้น
ดูเหมือนว่าหากพวกเขาต้องการเข้าไปในถ้ํา จะไม่สามารถเข้าไปได้ตามต้องการ
ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายนัก ดังนั้นพวกเขาจึงลังเล ไม่มีใครกล้าเป็นนกตัวแรก
ในหมู่ฝูงชน ดวงตามืดมัวและริบหรี่ ด้วยความคิดและจิตใจดํามืดแตกต่างกัน
“ให้ตายเถอะ! กลุ่มผู้ยิ่งใหญ่ ข้าไม่รู้ว่าพวกเขากลัวอะไรในตอนนี้” พี่ชายท่าทางโมโหร้ายโกรธเกรี้ยวและพูดว่า” มันเป็นแค่น้ําตก ยิ่งใหญ่ตรงไหนกัน?”
“เนื่องจากมีคําพูดลังเลขึ้นมามากมาย ดังนั้นอย่าถือโทษจางโหมวที่นําหน้าคนอื่น ๆ ก็แล้วกัน!”
“แล้วแต่เจ้าเถอะ!”
ด้วยเหตุนั้น พี่ชายผู้โมโหร้ายจึงก้าวออกไป แล้วกลายเป็นเสียงนิ้ว พุ่งเข้าไปในน้ําตกอย่างรวดเร็ว
ทุกคนต่างใช้ดวงตาของพวกเขาจับจ้องเพื่อดูว่ามีความลับซ่อนอยู่ในน้ําตกหรือไม่
ในไม่ช้าเสียงของชายคนนั้นก็หายไปในน้ําตก และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
ในขณะที่สายตาของผู้คนเปลี่ยนไปทีละคน และพวกเขารู้สึกว่าความกังวลนั้นไม่จํา เป็นและน้ําตกไม่มีปัญหา ทันใดนั้นเองก็มีเลือดสีแดงพุ่งออกมาจากน้ําตก
จากนั้น น้ําตกก็พ่นเงาร่างของคน ๆ หนึ่งออกมา!
ร่างนั้นร่วงลงบนพื้นอย่างแรง เขาคือพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนก่อนหน้านี้
ผู้คนต่างไม่กล้าพูด พวกเขามองไปยังพี่ชายผู้โมโหร้ายและพบว่าร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและหมดสติ
แม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ แต่เกรงว่าคงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบปกติได้ตลอดชีวิต
ความแข็งแกร่งของพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนนี้อยู่ประมาณขั้นสี่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถึงจะไม่ แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน
แต่ความแข็งแกร่งเช่นนี้ยังไม่สามารถต้านทานได้ พลังของน้ําตกนี้จึงไม่ธรรมดานัก
ดวงตาแปลก ๆ กระพริบขึ้นในหมู่ฝูงชนอีกครั้ง และบรรยากาศที่แปลกประหลาดก็กระจายออกไป
อย่างไรก็ตาม ต้องมีคนกล้าภายใต้เงินหนา หลังจากนั้นไม่นาน หลายคนจึงพยายามมุ่งไปที่น้ําตก
แม้ว่าจะมีหลายคนที่ถูกพ่นกลับมา แต่ก็ต้องบอกว่ามีบางคนทําสําเร็จ!
แต่ประเด็นคือ บางคนที่ทําสําเร็จนั้นอ่อนแอกว่าพี่ชายท่าทางโมโหร้ายซะอีก!
ดูเหมือนว่า หากเราใช้วิธีการบางอย่างก็ยังสามารถเข้าไปในน้ําตกได้
“เอ่อ น้องหลินเฟิง” หลิวชางพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสนใจที่จะลองไหม?”
“แต่หากเจ้ายังไม่แน่ใจก็ไม่ควรลองดีกว่า
หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “มาถึงที่แล้ว เหตุใดจะไม่กล้า?”
หลิวชางระเบิดหัวเราะออกมา: “เป็นความจริงที่น้องหลินเฟิงยังคงเป็นเช่นนี้เสมอ ซึ่งทําให้ผู้คนชื่นชมเขา!”
” หากเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะไม่พูดมาก เข้าไปกันเถอะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน”
หลิวชางวิ่งตรงเข้าไปในน้ําตกทันที
ด้วยทักษะขั้นครึ่งก้าวขั้นหกสวรรค์ควบคู่กับวิธีการของเขาเอง จึงย่อมไม่ถูกพ่นออกมา
ตันหยุนและเส้นฮุยมองหน้ากัน ตันหยุนบีบมือเธอแน่นและพูดว่า “เชื่อข้า มันจะไม่เป็นอะไร”
เมื่อกล่าวจบ พวกเขาก็รีบพุ่งเข้าไปในน้ําตกและไม่ออกมาอีก
“ที่นี้ เหลือแค่เราสองคน
” หลินเฟิงพ่นลมหายใจสีขาวออกมายาว ๆ ดวงตาปรากฏความ
กล้าหาญ
เมื่อมองไปที่หลานหลิน เขาลังเลและพูดว่า “เจ้าเชื่อใจข้าไหม?”
หลานหลิงเชื่อใจหลินเฟิงอย่างไม่มีข้อกังขา: “ข้าไม่กลัว”
“งั้นหรือ?” หลินเฟิงยิ้มอย่างบิดเบี้ยว “เช่นนั้น เราก็ลองดูกันเถอะ!”
หลินเฟิงอุ้มหลานหลิงเอาไว้ พลังวิญญาณของเขาเองจึงครอบคลุมหลานหลิงเอาไว้เช่นกัน
หลานหลิงตัวเบามาก การอุ้มเธอไม่ต่างจากการไม่อุ้มอะไรเลย
จากนั้น หลินเฟิงก็พึมพําเสียงเบาแล้วบินหายไปในอากาศ
“มังกรดํา แปลงร่าง!”
ที่กลางท้องฟ้า ปรากฏแสงสีดํามืดและเงานั้นก็พุ่งเข้าสู่น้ําตกทันที
หลินเพิ่งได้สร้างกําแพงที่มั่นคงด้วยออร่า แต่สถานการณ์จริงนั้นเหนือความคาดหมายของเขา
สิ่งที่เขาคิดก็คือน้ําตกจะสร้างการโจมตีแบบฟันเข้ามา
แต่กลับกลายเป็นว่าเขาคิดผิด
ในช่วงเวลาที่เข้าสู่น้ําตก เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักหน่วงและกดดันตัวเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์
หากเขาไม่ตอบสนองได้อย่างเร็วพอ เขาคงจะถูกชะล้างแน่ ๆ
ในเวลานี้ เขาตระหนักได้ถึงปัญหาที่น่าเลวร้าย ในบรรดาผู้ที่ไม่ได้ถูกพ่นออกมา มีแนวโน้มว่าพวกเขาบางส่วนจะต้องถูกชะล้างลงไปในทะเลสาบและตายอยู่ตรงที่นั้น
หลินเฟิงกัดฟันแน่นและบังคับตัวเองให้อยู่ในน้ําตก แต่พลังแห่งผลกระทบนั้นเลวร้ายมากจนเขารู้สึกว่าสามารถถูกชะล้างลงไปได้ทุกเมื่อ
หลานหลิงสังเกตเห็นว่าร่างกายของหลินเฟิงสั่นเบา ๆ และตอนนี้ก็ควรกระตุ้นพลังวิญญาณและเพิ่มพลังวิญญาณให้แก่หลินเฟิง
นี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสําหรับหลินเฟิง แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังยากที่จะต้านทานแรง กดดันที่หนักหน่วงได้
นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับหลานหลิง เพียงแค่เขาสู้กับมันไม่ได้เท่านั้นเอง
หัวของหลินเพิ่งเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ และการหายใจของเขาก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก เขาหน้าแดงและกําลังจะสูญเสียกําลัง
แต่ทันใดนั้น เสียงก็ดังขึ้นในใจของเขา
“นายท่าน ให้ข้าทําเถอะ”