มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 709
“ก โกหกเหรอ? ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร!” ราเคลตอบกลับ ขณะที่เธอเอามือกอดอก
ด้วยผู้คนจำนวนค่อนข้างมากกำลังมองมาที่พวกเขาในตอนนี้ ราเคลหวังจริง ๆ ว่าเธอจะสามารถหลบซ่อนจากความอับอายทั้งหมดนี้ได้
“…ทำไม…ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้กัน…?” มาร์เวนถาม ขณะที่เขาสูดหายใจเข้าลึก
ในการตอบสนอง ราเคลเพียงมองไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆ
“ฮะ งั้นนายคือมาร์เวน ใช่ไหม? เพื่อนวัยเด็กของราเคลหรือบางอย่างใช่ไหม? ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับนายมาบ้างแล้ว! ดูตัวเองสิ! ไปให้พ้นจากสายตาฉันได้แล้ว!” เจฟเฟอร์สันตะคอกใส่ ขณะที่เขาแกว่งกุญแจรถออดี้ A6 ของเขาไปมาตรงหน้าของมาร์เวน
“เฮลโล เฮลโล! คุณชื่อเจฟ ใช่ไหม? ผมรอให้คุณมาถึงอยูแล้ว!” พนักงานชุดสูทคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาฉับพลันขณะที่เขารีบเข้ามาจับมือกับเจฟเฟอร์สัน ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรบนใบหน้าของเขา
“เฮ้ แอรอน! มันก็นานแล้วนะครับตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้าย! ขอโทษที่ให้รอนะครับ!” เจฟเฟอร์สันตอบกลับขณะที่เขาจับมือกลับ
“ไม่เป็นไรครับ! เอาล่ะ งั้นมาเข้าเรื่องงานกันดีกว่า ผมได้เลือกสถานที่ดี ๆ มาสองสามแห่งให้คุณแล้ว! มาดูพวกมันสิครับ! และอย่าเพิ่งกังวลเกี่ยวกับราคานะครับ ผมจะให้ส่วนลดกับคุณอย่างแน่นอน!” แอรอนกล่าว
“ฟังดูดีนะครับ มาเลือกกันตอนนี้เลยเถอะ!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เจฟเฟอร์สันก็เริ่มลากแขนราเคลไปกับเขา เนื่องจากราเคลไม่ต้องการจะคุยกับมาร์เวนอีกต่อไปแล้วจริง ๆ เธอจึงตามเขา โดยยืนอยู่เคียงข้างเขา
ขณะที่เธอจากไป มาร์เวนก็ค่อย ๆ รวบรวมจิตใจของตัวเองอีกครั้ง โดยนึกถึงคำแนะนำของเจอรัลด์ที่ช่วยให้เขาเก็บอารมณ์เอาไว้ มีหลายสิ่งหลายอย่างมากมายเกินไปเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้ในชั่วครู่สั้น ๆ
เมื่อเห็นว่ามาร์เวนสงบสติอารมณ์ลงได้สำเร็จ เจอรัลด์จึงตบไหล่เขาเบา ๆ และนำเขากลับไปยังที่นั่งเดิมของพวกเขา
“ให้ตายเถอะนะแอรอน! ตอนนี้พื้นที่สำนักงานจะแพงขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? นี่ไม่เหมือนกับสิ่งที่ผมเห็นในออนไลน์เลย!”
ไม่นานนักก่อนที่เสียงอุทานของเจฟเฟอร์สันจะสามารถได้ยินมาจากระยะไกล
“จริงเหรอ เจฟเฟอร์สัน? คุณคิดว่ามันแพงมากเกินไปจริง ๆ เหรอ? ผมจะต้องให้คุณรู้ไว้นะว่า เหล่านี้คือพื้นที่ที่ถูกที่สุดแล้วที่นี่! ตำแหน่งของพวกมันก็ค่อนข้างดีเช่นกัน!”
“ถูกที่สุดงั้นเหรอ? ค่าเช่าประมาณหนึ่งล้านดอลลาร์ต่อปีเลยนะ! คุณอาจปล้นเราซึ่ง ๆ หน้าเลยเหมือนกัน!” เจฟเฟอร์สันตอบกลับ ความตกใจบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดเจนสำหรับทุกคน
ทั้งหมดนี้มากเกินไปสำหรับเจฟเฟอร์สัน แม้มันจะจริงที่ครอบครัวของเขานั้นค่อนข้างร่ำรวย หากเขาจะใช้จ่ายหนึ่งล้านดอลลาร์ต่อปีเพียง เพื่อจะจ่ายค่าเช่าอย่างเดียวจริง ๆ ละก็ บัญชีธนาคารของเขาก็คงจะว่างเปล่าในไม่ช้านี้แน่!
ราเคลก็ตกใจไม่แพ้กัน จากการค้นคว้าที่เธอทำทางออนไลน์ การเช่าพื้นที่สำนักงานปกติก็มีราคาอยู่ที่ประมาณ 350,000 ดอลลาร์ต่อปี
ด้วยขอบเขตค่าใช้จ่ายนั้นในใจ เธอได้คำนวนสิ่งนั้นกับความนิยมของเอดิฟิซิโอ และความจริงที่ว่ามันใกล้กับโรงเรียนของเธอ เธอก็จะได้สัญญาการซื้อขายที่ดีมาก ๆ แน่
เธอไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่ได้เป็นไปตามทางของเธอแม้แต่น้อยเลย
350,000 ดอลลาร์เป็นเพียงราคาเช่าพื้นฐาน แต่มันกลับกลายเป็นว่า พื้นที่รอบ ๆ อาคารมีค่าเช่าได้ง่าย ๆ มากกว่าหนึ่งล้านดอลลาร์เลยทีเดียว!
เป็นตอนนั้นเองที่ในที่สุดราเคลก็ตระหนักได้ว่าแค่โชคอย่างเดียวก็จะไม่สามารถพาเธอผ่านช่วงชีวิตนี้ไปได้ ชีวิตไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
หนึ่งล้านดอลลาร์แค่ค่าเช่างั้นเหรอ? ฝันไปเหอะน่า!
“ไม่มีทางที่ผมจะจ่ายได้ไหวจริง ๆ แอรอน!” เจฟเฟอร์สันกล่าวเพิ่มเติม ยังคงรู้สึกตกใจอย่างชัดเจน
จากนั้นเขาก็หันไปหาราเคลก่อจะพูดขึ้นมา “ไปหาที่อื่นกันเถอะ ราเคล นี่มันมากเกินไปจริง ๆ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ราเคลจึงรู้สึกผิดหวัง
เอดิฟิซิโอเป็นสถานที่ที่เป็นที่นิยม มีชื่อเสียงในด้านอัตราการบริโภคที่สูง หรือพูดง่าย ๆ มีเพียงคนที่มีสถานะสูงเท่านั้นที่จะสามารถทำงานในนั้นได้
เมื่อรู้ว่าเธอไม่สามารถมีสถานะเทียบเท่ากันได้ มันจึงทำลายความภาคภูมิใจของราเคลเล็กน้อย
เธอชอบพื้นที่นี้จริง ๆ เนื่องจากมันอยู่ใกล้กับวิทยาเขตของเธอ เมื่อจินตนาการว่าสามารถก่อตั้งศูนย์ฝึกของเธอได้ที่นี่! นั่นก็จะช่วยส่งเสริมทั้งการโฆษณาของศูนย์ของเธอพร้อมกับอีโก้อันยิ่งใหญ่ของเธอได้อย่างแน่นอน!
โอ้ อืม…
“อืม เอาล่ะถ้างั้น…” ราเคลตอบกลับด้วยการพยักหน้า ดูค่อนข้างผิดหวัง
เมื่อได้ยินแบบนั้น ท่าทางที่กระตือรือร้นของแอรอนก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงเช่นกัน หลังจากพูดคุนกันอีกเล็กน้อย เขาก็รีบจากไปทันทีพร้อมกับเอกสารของเขา
“ไปกันเถอะราเคล มันยังคงค่อนข้างเช้าอยู่ยังไงซะ! พวกเรายังคงสามารถไปดูสถานที่อื่นได้ ฉันมั่นใจว่ายังมีที่อื่นอีกมากมายที่มีค่าเช่ารายปีที่สามารถจัดการได้มากกว่า!” เจฟเฟอร์สันกล่าว