ตอนที่ 77: คาดคิด โดย Ink Stone_Romance
ทดลองมาตลอดสองวัน เฉินเยี่ยนเพิ่งค้นพบวิธีทำยาเส้นได้
เฉินเยี่ยนไม่ใช้มีดแล้ว เธอใช้กรรไกรตัด แบบนี้ตัดออกมาแล้วจะเท่ากันมากกว่า เธอฉีกเท่าที่หนาก่อน แล้วใช้กรรไกรตัดใบให้กว้างประมาณหนึ่งมิลลิเมตรเธอไม่สนใจความยาว เพราะความยาวคุมได้ยาก ทำเสร็จก็อุ่นหม้อ ใช้มือตักน้ำลงไปที่ก้นหม้อ เอายาเส้นใส่ลองไปในหม้อแล้วคลุกไปมา ตอนที่คลุกต้องระวังระดับน้ำ แห้งไม่ได้ เฉินเยี่ยนทดลองดูหลายครั้ง แห้งแล้วก็เติมน้ำ สุดท้ายค่อยควบคุมได้ระดับหนึ่ง รอจนคลุกแห้งแล้วค่อยใช้กรรไกรตัดยาเส้น ตัดจนได้ขนาดเท่าที่เธอต้องการ หลังทำเสร็จเธอก็ปิดผนึก
เธอให้เฉินจงลองสูบยาเส้นที่เธอทำ เฉินจงสูบเสร็จก็พยักหน้าติดต่อกัน บอกว่าดีกว่าที่เขาสูบก่อนหน้านี้เยอะเลย
เฉินเยี่ยนถือโอกาสตอนที่เฉินจงไม่สังเกตแอบลองสูบไปสองครั้ง เธอสำลักจนไอติดต่อกัน เธอบอกไม่ได้ว่าดีหรือไม่ดี ชาติที่แล้วเธอสงสัยก็เคยลอง ลองแล้วสำลักเหมือนกัน แต่ในความทรงจำ บุหรี่ในยุคหลังดีกว่ายาเส้นที่เธอทำแน่นอน
โรงงานพันบุหรี่น่าจะเติมกลิ่นหอมลงไปผสมด้วย แต่ตัวเธอไม่มีเคล็ดลับนี้ กลิ่นนี้จะแก้ยังไงนะ?
เฉินเยี่ยนยังคิดวิธีไม่ออก
เฉินจงใกล้ทำไปป์บุหรี่ออกมาได้แล้ว เพราะเป็นครั้งแรก เฉินจงทำสามครั้งถึงจะได้แบบที่เฉินเยี่ยนต้องการ เลยทิ้งที่ทำสองครั้งแรกไป
ได้ไปป์บุหรี่และยาเส้นแล้ว ที่เหลือก็เริ่มพัน แต่พันบุหรี่ต้องใช้กระดาษ ต้องไปซื้อกระดาษ ยุคนี้กระดาษก็ไม่ถูกเลย แล้วยังต้องไปสหกรณ์อีก พอคิดถึงสหกรณ์ เฉินเยี่ยนก็คิดถึงซินห้าว หนุ่มรูปหล่อคนนั้น หลายวันนี้ยุ่งจนไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่น พอคิด ก็รู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมาหน่อย ถ้าครั้งนี้ไปสหกรณ์ได้พบเขาก็ดี แต่ก็ไม่น่าจะบังเอิญขนาดนี้ นอกจากตัวเองไปหาเขา หาเขาหรือ? เธอรู้จักบ้านปู่เขาที่หมู่บ้านนั้น เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ไหม
ช่างเถอะ ตัวเองไปหาเขาจะไม่ค่อยดีเท่าไร คนอื่นรู้เข้าก็ไม่ดี งั้นไปสหกรณ์คนเดียวดีกว่า
เฉินเยี่ยนคิดมาดีแล้ว แต่วันรุ่งขึ้นเธอไม่ได้ไป ทำไม เพราะว่าบ้านเฉินมีแขกมา คนนี้ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นหลิวอี้ที่มาหาครั้งที่แล้ว
ว่าไปครั้งที่แล้วที่หลิวอี้กลับจากบ้านเฉินก็โมโหนิดหน่อย เขาชอบเฉินเยี่ยน แต่รู้สึกว่าเฉินเยี่ยนไม่รักนวลสงวนตัว ทำไมเธอถึงได้ไปคลุกคลีกับหนุ่มวัยรุ่น ผู้หญิงแบบนี้ไม่เป็นกุลสตรี แต่กลับปิดว่าจะยอมปล่อยเฉินเยี่ยนไปแบบนี้ เขาก็ไม่สบายใจ
เขาเอาผักกาดขาวเผ็ดของบ้านเฉินให้แม่เขา ได้กินตอนเย็น รู้สึกว่ารสชาติดีมาก แม่เขาถามว่าไปเอามาจากไหน เขาเลยเล่าเรื่องราวให้ฟัง
แม่เขาไม่เห็นด้วยที่เขาไปหาหญิงสาวหมู่บ้านเกษตรกร บอกว่าเขาหน้าที่การงานดี น่าจะหาคนที่มีวิชาชีพที่ดี เป็นคนในโรงงาน หรือไม่ก็ครูอะไรพวกนี้ก็ได้ หาเกษตรกร ถึงแม้ผู้หญิงจะสวยยังไง เก่งเพียงไหน ครอบครัวพวกเขาก็เชิดหน้าชูตาไม่ได้
คำพูดของแม่เขาทำให้หลิวอี้ถอดใจ แต่ตอนกลางคืนนอนอยู่บนเตียงคิดถึงเฉินเยี่ยน ในใจเขารุ่มร้อน เฉินเยี่ยนสวย เก่ง ทำอาหารอร่อย ภรรยาแบบนี้สามารถปรนนิบัติเขาได้อย่างดี ตอนกลางคืนนอดกอดอยู่บนเตียงก็มีความสุขแล้ว นอกจากที่เธอเป็นลูกเกษตรกร นอกจากชีวิตที่ไม่สุขสบายแล้วอย่างอื่นไม่มีอะไรผิดแปลกเลย แต่แบบนี้ก็มีข้อดี เธอแต่งเข้ามาก็อยู่ต่ำกว่าเขาระดับหนึ่ง ใช้ชีวิตก็ต้องเกรงใจเขา ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะดื้อไม่ฟัง จัดการง่ายดี
อีกอย่างถึงแม้การงานเขาจะไม่แย่ แต่ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่มั่งคงมาก ถือว่าเป็นงานผู้ช่วย พ่อเขาเสียชีวิตเร็ว แม่เลี้ยงดูเขาและพี่ชายเติบโต พี่ชายแต่งงานแล้วกับผู้หญิงในเมืองใช้ชีวิตไปอย่างนั้น หน้าตาก็ธรรมดา แล้วก็ไม่ได้เพียบพร้อมมากมาย แล้วยังชอบพูดบ่นกับพี่ชายตลอดทั้งวัน
เขายังมีน้องสาวอีกหนึ่งคนยังไม่ได้แต่งงาน อารมณ์น้องสาวก็ไม่ถือว่าดีมาก แม่เข้าข้างน้องสาวคนนี้เป็นพิเศษ ถ้าได้แต่งกับคนเก่ง ต้องเข้าไม่ได้กับน้องสาวแน่นอน ถ้าเฉินเยี่ยนแต่งงานกับเขา ต้องไม่กล้าทำไม่ดีกับน้องสาวเขา แม่ว่าเธอ เธอก็จะเชื่อฟัง เฉินเยี่ยนต้องเกรงใจคนในบ้าน ไม่ให้เกิดเรื่องขัดแย้งกัน
ถึงแม้เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงในเมืองเพื่อให้มีหน้ามีตาขึ้นมา แต่เขารู้อยู่แก่ใจ ด้วยฐานะทางบ้านเขาถ้าจะหาผู้หญิงที่ดี นั่นเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายต้องเหมือนพี่ชายเขาแต่งกับคนธรรมดา หน้าตาพื้นๆ ไม่ได้เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติที่ดี แต่งเข้ามาแล้วยังโมโหเก่ง ภรรยาแบบนี้เขาไม่ต้องการ
คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าเฉินเยี่ยนดีกว่า เฉินเยี่ยนฐานะต่ำต้อย ทั้งชีวิตนี้ต้องเกรงใจเขา ทั้งชีวิตนี้เขาต้องมาก่อน หมายความว่าทั้งชีวิตนี้ของเฉินเยี่ยนจะปรนนิบัติเขาเป็นอย่างดี ไม่โกรธ ไม่อารมณ์เสียใส่เขา ช่วยเขาดูแลแม่ ช่วยเขาเลี้ยงลูก จัดการงานบ้าน ตัวเองก็ไม่ต้องกังวลแล้ว
ส่วนแม่เฉินเยี่ยน ตัวเกิดเป็นเกษตรกร ไม่เป็นที่ยอมรับ ให้เฉินเยี่ยนกลับบ้านน้อยลงก็พอ ไม่ให้บ้านเฉินกับเฉินเยี่ยนไปมาหาสู่กัน แบบนี้บ้านเฉินก็มาหาเรื่องเขาไม่ได้แล้ว ไม่มีปัญหา เขาก็จะได้สบายใจ
อีกอย่าง บ้านเฉินทำเกษตร เกษตรกรมีที่ มีธัญพืช มีพืชผัก อีกหน่อยไม่แน่ธัญพืชและผักให้ที่บ้านกินอาจจะไม่ต้องซื้อแล้ว ให้บ้านเฉินเอามาให้ จะได้ประหยัดตั๋วธัญพืชที่บ้านลงบ้าง ถ้าอย่างนั้นเขาก็มีกินมีใช้ ดูแล้วแบบนี้แต่งงานกับเฉินเยี่ยนก็ไม่ใช่ว่าไม่มีประโยชน์ กลับกันได้ประโยชน์ตั้งมาก
ยิ่งคิดหลิวอี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเหมาะสม เขาตัดสินใจแล้ว วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เขากินข้าวเช้าเสร็จก็ขี่จักรยานไปบ้านเฉิน แน่นอน ถึงแม้เขาจะมาบ้านเฉิน เขาก็มาแบบฐานะสูงส่ง บ้านเฉินต้องเข้าหาเขา เขามาคุยกับคนบ้านเฉิน เขาจะแต่งงานกับเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนและคนบ้านเฉินต้องจุดธูปขอแปดชาติถึงได้มา บ้านเฉินต้องประจบสอพลอเขา เพราะเขาทำให้บ้านเฉินมีหน้ามีตา
แล้วยังมีเฉินเยี่ยนอีก ถ้าพวกเขาสองคนตกลงปลงใจกันแล้ว อีกหน่อยเฉินเยี่ยนก็ไม่ต้องออกจากบ้านเฉินแล้ว ไม่ต้องไปขายผักอะไรนั่นแล้ว อยากทำ ก็ส่งผักมาให้บ้านหลิว บ้านหลิวกินไม่หมด ก็เอาไปให้เพื่อนบ้าน ไม่ได้อีกก็เอาไปให้แม่เขาขาย เงินขายผักนี่ต้องเป็นของบ้านหลิว เอามาช่วยจุนเจือบ้านหลิว
อีกอย่างเฉินเยี่ยนก็ไม่สามารถไปคลุกคลีกับใครได้อีกแล้ว โดยเฉพาะผู้ชาย อีกหน่อยเฉินเยี่ยนต้องอยู่ในบ้าน ถ้าให้เขารู้ว่าเฉินเยี่ยนติดต่อกับผู้ชายอีก ก็อย่าหาว่าเขาโกรธ ที่ไม่ให้โอกาสเฉินเยี่ยนและบ้านเฉิน
หลิวอี้ไปหาบ้านเฉินด้วยความคิดนี้ เขาคิดว่าเขามีบุญคุณกับบ้านเฉินและเฉินเยี่ยน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นความดีของเฉินเยี่ยนจริงๆ เฉินเยี่ยนหน้าตาสวย ทำอาหารอร่อย เห็นว่าน่าจะเก่งคล่องแคล่ว คนในเมืองอย่างเขา จะมาหาเฉินเยี่ยนที่เป็นเกษตรกรได้ยังไง ลูกสาวชาวเกษตรกรจะคู่ควรกับเขาได้ยังไง นี่เขามาคุยกับบ้านเฉินเรียบร้อยแล้ว ยังต้องไปพูดฝั่งแม่เขา ให้แม่เขายอมรับเฉินเยี่ยน คิดดูแล้ว เพื่อเฉินเยี่ยนเขาเสียสละมากมาย อีกหน่อยเฉินเยี่ยนต้องทำตามเขาทั้งหมด ทำตามความคิดเขา เขาพูดอะไรเฉินเยี่ยนต้องเชื่อฟัง ไม่อย่างนั้นเฉินเยี่ยนก็ไม่ใช่คนแล้ว และก็ไม่เห็นแก่หน้าเขามากเกินไปแล้ว
——————