บัญชามังกรเดือด บทที่ 752 จับตัวฉินเปียว
Surprise
เซอร์ไพรส์
ผู้คนทั้งหมดนั้นต่างก็ตกตะลึง
พอมีสติคืนมาแล้ว ภายในดวงตาของฉินเทียนนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นจนเป็นไฟที่กำลังลุกโชน！
เขานั้นไม่เคยโกรธแค้นอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย！
ฉินเปียวที่มาหยอกล้อเขาเช่นนี้ นี่มัน นั้นทำให้เขานั้นโกรธแค้นจัด มากกว่าที่ทำระเบิดออกมาสะอีก！
ในหลายปีมานี้ นับเป็นครั้งแรกเลย ที่เขานั้นได้โดนคนหยอกล้อเล่นแบบนี้！
หวังเหล่าหู่นั้นไม่รู้ทั้งหมดนี้ ในตอนที่เสียงระเบิดของระเบิดนั้นดังขึ้น เขาคิดว่ากำลังจะตาย หลังจากที่ผ่านความน่ากลัวมาทั้งวันแล้ว มันยากที่จะยอมรับเอาไว้ต่อ
ก่อนที่จะสลบไปในทันใด ในตอนนี้ได้นอนแผ่บนก้อนหิน และนิ่งไม่ขยับ
ฉินชวนนั้นได้กลืนน้ำลายอย่างยากเย็น ก่อนที่จะถอนหายใจแล้วเอ่ย “ไม่ว่าจะเอ่ยยังไง ยังไงสะตอนจบนั้นก็ยังพอจะรับได้”
“แส้มังกร เจ้าเอ่ยใช่ไหมล่ะ？”
สีหน้าของฉินเทียนนั้นนิ่งสงบลง ก่อนที่จะกัดฟันเอ่ยออกมา “พาเขากลับไป”
“ส่วนเรื่องที่เหลือนั้น ปล่อยให้ข้าจัดการกันเถอะ！”
“รับทราบ！”ฉินชวนนั้นให้ท่าสัญญาณมือ ก่อนที่สมาชิกทั้งสองคนนั้นจะรีบพุ่งกันเข้ามา
พวกเขานั้นได้ถูกบุคคลลึกลับนั้นได้ทำการลักลอบโจมตีในหุบป่าของภูเขา จากการต่อสู้กันอย่างหนักทรหด และก็ได้สูญเสียบาดเจ็บหนัก ในตอนนี้นั้น ทั้งหมดนั้นต่างก็โกรธแค้นจัด
“แส้มังกร ซีจุน พวกคุณรีบมาดูนี่สิ ！”
“ข้างบนมีตัวอักษรเขียนไว้ด้วย！”
เมื่อสมาชิกทั้งสองนั้นได้พุ่งเข้ามาถึงข้างๆลำตัวของหวังเหล่าหู่ ก่อนที่จะเอ่ยตะโกนเสียงดัง
สีหน้าของฉินเทียนเย็นขา ก่อนที่ในนาทีแรกจะพุ่งเข้าไปก่อน แล้วฉินชวนนั้นก็ตามเข้ามา
“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน？”ที่ปรากฏอยู่ภายด้านหน้านั้น ฉินชวนนั้นได้เบิกตามองกว้างจ้องมองไป
พบเห็นเพียงแค่เครื่องนับเวลาถอยหลังที่ปรากฏเป็นเลข ศูนย์ เลขเวลาที่หายไป ก่อนที่จะปรากฏตัวอักษรสีแดงขึ้นมาว่า เกมยังไม่จบ
พี่ชายที่ดี ที่ลานด้านหลังนั้นไฟไหม้แล้ว รีบกลับกันเถอะ
ลานด้านหลังนั้นไฟไหม้แล้ว？
ฉินเทียนเมื่อคิดถึงอะไรออก สีหน้าของเขานั้นก็ได้เปลี่ยนไปอีกรอบหนึ่ง
“แย่แล้ว จุดประสงค์ของพวกฝั่งตรงข้ามนั้นมันคือสำนักใหญ่！”
“ไป รีบกลับกัน！”
สำนักใหญ่？
หรือว่า พวกศัตรูนั้นได้หลอกล่อให้พวกเขานั้นมาที่ป่าหุบเขาที่นี่ แต่จัดประสงค์สุดท้ายแล้ว นั้นคือใช้โอกาสที่สำนักใหญ่นั้นไม่ค่อยมีคนว่างเปล่า แล้วค่อยไปจัดการลงมือที่สำนักใหญ่ ？
“เร็วเข้า！”
ฉินชวนตกใจหนัก
ทุกคนนั้นต่างก็ทะยานออกไปอีกครั้ง แล้วใช้ทำกำลังหมดที่มีออกไป ทำให้ความเร็วนั้นเพิ่มขึ้นเร็วจนถึงขีดสุด
หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง พวกเขานั้นก็ได้ออกมาจากหุบป่าเขา แล้วกลับมาที่สำนักใหญ่
แล้วมองออกไปไกลๆ บ้านเมืองที่อยู่ติดๆกันนั้น แสดงไฟที่สลัว ที่สำนักใหญ่มังกรซ่อนรูปนั้น ที่มีแต่ความสงบเงียบ มองไปแล้ว ไม่มีมีอันตรายแต่อย่างใด
หรือว่าตนเองนั้นคาดเดาผิดกัน？
ที่ฉินเปียวนั้นเอ่ยว่าที่ลานด้านหลังนั้นไฟไหม้ ไม่ได้หมายถึงที่นี่หรอกหรอ ？
ฉินเทียนมีสีหน้าที่สงสัย
เพื่อความปลอดภัยแล้ว ฉินเทียนนั้นก็ได้ยังรวบรวมกำลังพลนั้นคอยคุ้มกันอยู่ที่นี่ หลังจากที่ได้สอบถามอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว และไม่ได้มีอะไรที่ผิดแปลกไป
หลังจากที่ฉินเทียนและฉินชวนพาคนเข้าไปที่หุบเขาแล้ว พวกเขานั้นได้คอยคุ้มกันที่นี่ ทุกอย่างนั้นเงียบสงบดี ไม่ดีมีศัตรูแอบเข้ามาโจมตี
ไม่ใช่แล้ว！
เมื่อรู้สึกถึงความสงบโดยรอบๆแล้ว ฉินเทียนนั้นก็คิดว่าต้องมีอะไรไม่ถูกต้องอย่างแน่นอน ราวกับว่าคืนที่เงียบสงบเช่นนี้ จะต้องแอบซ่อนความอันตรายที่มิอาจหยั่งรู้ได้อย่างแน่นอน
เขารู้ดีว่า จากนิสัยของฉินเปียวแล้ว ในเมื่อเขานั้นได้ทิ้งหลักฐานเบาะแสเอาไว้ เชานั้นจะต้องไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน
ยิ่งมองไม่เห็นความอันตรายแล้ว ยิ่งทำให้คนนั้นรู้สึกไม่ปลอดภัยเข้าไปกันใหญ่
ในช่วงเวลานี้เอง ทางด้านทิศของสนามฝึกการต่อสู้นั้น ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงของเปียโนนั้นดังขึ้นมา
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่？ในช่วงเวลานี้ ใครยังจะมาเล่นเปียโนอีก？”
“พวกเราที่นี่นั้น เหมือนจะไม่มีใครเล่นเปียโนเป็นนะ？”
“รีบไป ไปดูทีสิ！”
ทุกคนนั้นก็ได้แห่กันไปยางลานฝึกซ่อม
ส่วนเสียงเปียโนนั้นได้ดังมาจากหน้าจอขนาดใหญ่ที่อยู่ในลานฝึกซ้อม
หน้าจอนี้ เมื่อก่อนในตอนที่ฝึกซ้อมนั้น ใช้สำหรับการแสดงเปิดเกี่ยวกับหัวข้อทักษะการฝึกซ้อม รวมถึงวิดีโอของคนอื่นๆนั้น เพื่อให้สมาชิกในทีมนั้นได้ดู
บางเวลานั้น ก็ได้เอาไว้เปิดหนัง เพื่อเป็นของขวัญให้กับทุกคนได้ดู
ยิ่งเสียงของเปียโนนั้นยิ่งดังขึ้นเรื่องๆมากเท่าไหร่ หน้าจอนั้นก็ค่อยๆสว่างขึ้น
เห็นเพียงแค่ในลานกว้างนั้น ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่รูปร่างสง่างามนั้น นั่งอยู่ที่ศาลาพร้อมใส่เสื้อผ้าไหม
พร้อมทั้งเขานั้นได้ใส่หน้ากาก ก้มหน้าก้มตาเล่นเปียโนอย่างตั้งใจ
ท่วงทำนองที่สวยงามนั้น ได้ดึงดูดทุกคนเข้ามา
เหลิ่งหยุนอดไม่ได้ที่จะเอ่ย“ฉินชวน พวกเจ้านั้นปกติแล้วก็ฟังของพวกนี้หรอ？มีความสนใจแปลกๆนะเนี่ย”
“แต่ว่าไม่เอ่ยก็ไม่ได้นะ ว่าการเล่นเปียโนนั้นไม่เลวเลยทีเดียว เขามีนามว่าอะไรกัน？”
“แล้วทำไมถึงจะต้องใส่หน้ากากกันด้วย？”
ฉินชวนขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยด้วยโทนเสียงต่ำ “ไปตรวจสอบทีสิ ว่าใครกันที่กล้ากดเปิดสวิตช์”
“รีบปิดส่ะ！”
“ในเวลานี้ ใครจะยังมีอารมณ์มาฟังเปียโนกันอีก！”
“รับทราบ！”ลู่ธงเอ่ยขานรับ และกำลังจะไปตรวจสอบ ทุกคนนั้นคิดว่า ได้มีคนนั้นไม่ระวังไปกดเปิด
“ไม่ต้องแล้วล่ะ！”
ฉินเทียนนั้นไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาตลอด ก็เอ่ยขึ้นมาทันใด สีหน้าของเขานั้นนิ่งเงียบ ดวงตาของเขานั้นจ้องไปที่ชายที่อยู่ในหน้าขอ โดยในดวงตาของเขานั้นได้ปรากฏรูปลักษณ์ที่ซับซ้อน
ฉินชวนนั้นนิ่งอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่จะนึกอะไรออก แล้วเอ่ยออกมา “แส้มังกร เจ้ารู้จักเขาไหม？”
ฉินเทียนกัดฟันไม่เอ่ย ก่อนที่จะจ้องไปด้วยสายตาที่เย็นชา
เมื่อจบหนึ่งเพลง ชายคนนั้นก็ได้เงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่นั้นที่อยู่ภายใต้หน้ากาก นั้นนิ่งสงบแต่แฝงความน่าขนลุกเอาไว้
ราวกับว่ากำลังจ้องมองมาที่ฉินเทียน
หลังจากนั้น ที่มุมปากของเขานั้น ในที่สุดก็ได้เอ่ยออกมา
“พี่น้องลูกหลานของตระกูลฉินนั้น ต่างก็เป็นพี่ชายที่ดีของผม สวัสดีครับ”
“เพิ่งจะวิ่งกลับมาจากบนป่าในหุบเขาลึก จะต้องเหนื่อยแน่นอนเลยใช่ไหมล่ะ？ดังนั้น น้องชายเลยเล่นเปียโนให้หนึ่งเพลง เพื่อต้อนรับพวกท่าน”
“เมื่อรู้ว่าพวกคุณนั้นได้มาถึงที่ซีเป่ย น้องชายอย่างผมนั้นดีใจมากเลย วันนี้ เลยได้จัดเตรียมของขวัญไว้ให้”
“หวังว่าคุณจะชอบกันนะ”
“เล่นให้สนุกล่ะ ผมนั้นจะรอพวกคุณอยู่ที่เมืองฉินนะ！”
“ระหว่างพวกเราพี่น้องนั้น ก็แอบตื่นเต้นจริงๆนะเนี่ย ……”
“ผมจะไม่ยอมอ่อนข้อให้หรอกนะ พวกคุณก็ไม่ต้องเกรงใจล่ะ ……พี่ชายที่แสนดีของผม”
เมื่อเอ่ยแล้ว ชายหนุ่มนั้นได้ทำท่ามือเป็นปืนชี้ใส่ไปที่ฉินเทียนที่อยู่ด้านนอกจอ ก่อนที่จะทำท่ายิงออกมา
ในขณะเดียวกัน ที่ปากนั้นก็ได้พ่นเสียง
ตามที่เสียงเอ่ยเบาๆนั้น ในทั่วหลายทิศทางนั้น ในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นมา
หลังจากนั้น ก็ได้มีเปลวไฟที่ลุกไหม้พุ่งทะยานขึ้นฟ้า
ทั้ง สำนักใหญ่มังกรซ่อนรูป ก็ได้ตกอยู่ในทะเลเพลิง
“ระวัง！”
“มีวัตถุระเบิด！”
“รีบไปดับไฟกันสิ！”ทุกคนนั้นต่างก็ร้องออกมาด้วยความโกลาหล
ส่วนชายหนุ่มที่อยู่ในหน้าจอนั้น ราวกับว่าได้เห็นเหตุการณ์นี้ด้วยตนเอง ก่อนที่จะยิ้มหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ
หน้าจอที่มีขนาดใหญ่นั้น ภายใต้เสียงหัวเราะของเขานั้น ก็ได้เกิดการระเบิดขึ้น ก่อนที่ภาพของเขานั้น ก็ได้ปลิวหายไปพร้อมกับหน้าจอในทันที
“พี่ชาย……”
“แส้มังกร หรือว่าเขาคือ——”
ฉินชวนมองไปที่ฉินเทียน ได้ตกใจจนแทบจะเอ่ยคำพูดไม่ออก
ส่วนฉินเทียนนั้นก็ได้เผยสีหน้าแห่งความอับอาย！
เขานั้นได้มองไปที่ทะเลเพลิงรอบๆ ก่อนที่สายตานั้นจะเต็มไปด้วยความอาฆาต แล้วกันฟันเอ่ย “ไม่เลวเลยนะ！”
“เขานั้นคือน้องชายพ่อเดียวกันแต่คนละแม่ของผมเอง คนที่มาคอยรับตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลฉิน เขานั้นก็คือ ฉินเปียว！”
เมื่อได้รู้ถึงความจริงดังนี้ ฉินชวนนั้นก็ตกใจจนเอ่ยไม่ออกไปครึ่งวัน
ตั้งแต่การสกัดกั้นลอบทำร้ายสมาชิกของมังกรซ่อนรูป การฝัง วัตถุระเบิดเอาไว้ในดิน ถล่มสำนักใหญ่มังกรซ่อนรูป ทำให้ตกอยู่ในกองเพลิง ！
ทั้งหมดนี้ ก็เป็นเพราะฉินเปียว เขานั้นทำเพื่อให้เป็นของขวัญของการพบเจอกันกับฉินเทียน
ในขณะเดียวกัน ก็ได้ประกาศสงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว
พี่น้องที่เกลียดชังกัน ไม่ขออยู่ร่วมโลกด้วย！
ไม่ใช่ว่ามึงตาย กูมีชีวิตอยู่ต่อ ！
ส่วนคนที่เหลือนั้น ต่างก็ยุ่งกับการดับไฟ
ฉินชวน เฟ่ยเทียนอิง เหลิ่งหยุน จูจู และหูรั่วหลันนั้น พวกเขานั้นก็ได้ยืนอยู่ข้างๆของฉินเทียนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
ความรู้สึกของพวกเขานั้นต่างก็ขรึมกันหมด
เรื่องในวันนี้ สำหรับฉินเปียวแล้วถึงแม้จะเป็นการแสดงออกเพียงเล็กๆน้อยๆ แต่ว่า ก็สามารถทำให้พวกเขานั้น มองเป็นถึงพลังอำนาจของตระกูลฉินแล้ว
ไม่แปลกใจเลยที่จะเป็นตระกูลที่มั่งคั่งร่ำรวยมีชื่อเสียงในอาณาจักรมังกร ！
เบื้องหลังนี้นั้น ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน！
พวกเขานั้นจะต่อสู้เอาชนะกันไหวไหม？
เหลิ่งหยุนนั้นเอ่ยเสียงดังออกมาด้วยความตื่นเต้น “พี่เทียน ใจเย็นๆกันเถอะ！”
“พวกเรารวบรวมสิบสองราชา แล้วรวมตัวกันไปที่ซีเป่ยกันเถอะ ！”
“ข้าไม่เชื่อหรอก ว่าเจ้าฉินเปียวนี้จะเอาชนะได้ทุกอย่าง！”
“ในหลายปีมานี้ถึงคุณจะไม่เอ่ยออกมา แต่ว่าข้านั้นทราบดี ว่าภายในใจของท่านนั้นยังไม่เคยยอมมาตลอด！”
“ในเมื่อตระกูลฉินนั้นไม่ได้ใส่ใจท่านเลย งั้นท่านก็ไม่ต้องไปสนใจเรื่องศีลธรรมอะไรนั่นหรอก！”
“ฆ่าจนถึงเมืองฉิน และจับเป็นฉินเปียวส่ะ！”
“ให้ตระกูลฉินนั้นได้เห็น และให้พวกเขานั้นชดใช้สะบ้าง！”