ตอนที่ 612 เจ้าอย่าโกรธข้าเลย
“อย่าพูดเลย ศิษย์ผู้พี่ ข้าจะพาเจ้าหนีออกไปจากที่นี่”
อาหลานพูดจบก็คุกเข่าลงกับพื้น ชักกระบี่ออกมา ตัดโซ่เหล็กที่เท้าและคอของชังไห่ กระบี่นี้ฟู่เฉินหรงมอบให้นาง เป็นยอดกระบี่ ตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย จึงตัดโซ่ได้ไม่ยาก
ชังไห่บาดเจ็บสาหัส อาหลานประคองชังไห่ พาเขาออกไปจากห้องเก็บของ
ทันทีที่ออกจากห้อง องครักษ์จวนแม่ทัพสยบปฐพีก็แตกตื่น รีบเข้ามาล้อมคนทั้งสอง
พอรู้ว่ามีคนเห็น ชังไห่ก็ร้อนใจ
เวลานี้องครักษ์ยังมีไม่กี่คน หากขืนช้า จะมาเพิ่มขึ้นอีกเรื่อยๆ พอถึงตอนนั้นอาหลานคงตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกนี้ สภาพของเขาเวลานี้คงเดินไม่ไหว ถ้าอาหลานขืนพาเขาไปคงจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย
พอคิดได้อย่างนี้ ชังไห่ก็ผลักอาหลานออก แย่งกระบี่ในมือขององครักษ์ แทงเข้าใส่คอตนเองอย่างไม่ลังเล
อาหลานกำลังต่อสู้ติดพันกับองครักษ์อยู่ พอเห็นอย่างนี้ ก็รีบถีบองครักษ์ออก ชังไห่ตะโกนด้วยแรงเฮือกสุดท้าย “รีบไป อาหลาน รีบไป เร็ว…”
อาหลานจับกระบี่ในมือไว้แน่น สายตาทั้งตกใจและเศร้าใจ นางอยากเข้าไปหา แต่ห่างออกไปมีองครักษ์กลุ่มใหญ่รุดเข้ามา
“รีบไป เร็ว…”
ในที่สุดอาหลานก็ไม่ได้เข้าไปหา นางหันหลังวิ่ง
พอเห็นอาหลานวิ่ง องครักษ์ก็ไล่ตาม
พอถึงตอนนี้ชังไห่จึงล้มลงกับพื้น เขาวางใจแล้ว มุมปากมีรอยยิ้มอย่างสงบ หลายวันมานี้เขาวิตกมาก กลัวว่าจะทำให้อาหลานพลอยเดือดร้อนไปด้วย เขายังตายไม่ได้
อาหลาน พบกันใหม่ชาติหน้า ขออภัย ข้าไม่ได้แต่งงานกับเจ้า หวังว่าเจ้าคงไม่โกรธข้า
เขาเป็นคนวงการนักเลง เดิมทีเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ สามารถอยู่วงการนักเลงได้อย่างสบายใจ แต่อาหลานทำให้เขาตัดใจไม่ได้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าเขาจะบอกรักอาหลานอย่างไร นางก็ไม่ยอมแต่งงานกับเขา และหลบหน้าเขา
พอได้ข่าวว่าอาหลานเป็นสาวใช้ในจวนตระกูลมู่ ชังไห่ประหลาดใจมาก เขาไม่รู้ว่าทำไมอาหลานจึงเข้ามายุ่งเกี่ยวกับตระกูลใหญ่ ยอมเป็นสาวใช้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเงินทองแน่ อาหลานไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินทองเกียรติยศ
เขาสังเกตอาหลานมาตลอด เห็นนางเข้ากันได้ดีกับซูจิ่วซือ เขาจึงมั่นใจว่า อาหลานชื่นชมซูจิ่วซือมาก
พอเห็นคนของเฟิงชิงสุ่ยมาหาพิษที่วงการนักเลง เขารู้ว่าเฟิงชิงสุ่ยกับซูจิ่วซือมีความแค้นต่อกัน นี่ไม่ใช่ความลับอะไร จึงเกิดความคิด อยากบีบให้อาหลานไปตามหาเขา
อาหลานมาหาเขาจริงๆ เขาจึงถือโอกาสทำให้อาหลานรับปากแต่งงานกับเขา
แต่นึกไม่ถึงว่าพอเขาเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แล้วก็ไม่อาจจะสลัดได้ สุดท้ายเขากับอาหลานก็ไม่มีวาสนาต่อกัน
อาหลาน อาหลาน
เปลือกตาของชังไห่หนักขึ้นเรื่อยๆ ภาพสุดท้ายยังคงเป็นภาพของอาหลานยิ้มให้เขา เขาพยายามยื่นมือไปสัมผัสอาหลาน แต่พอยกขึ้นก็ทิ้งลงอย่างหมดแรง
อาหลาน ลาก่อน
อาหลานวิ่งหนีไปตลอดทาง กว่านางจะกลับมาจวนตระกูลมู่ได้ ตามตัวก็มีบาดแผลหลายแห่ง ซูจิ่วซือเตรียมจะพักผ่อน พอเห็นอาหลานเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดเข้ามาหา นางก็ตกใจ “อาหลาน ไปไหนมา?”
“คุณหนู ข้า….” อาหลานเพิ่งพูดออกมาคำเดียวก็ตาแดง “ศิษย์ผู้พี่ตายแล้ว”
“เรื่องราวเป็นอย่างไร?”
อาหลานน้ำตาเอ่อขอบตา เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ซูจิ่วซือฟัง พอได้ยินข่าวของชังไห่ ซูจิ่วซือก็รู้สึกเสียใจ นางรู้ว่าอาหลานก็เสียใจ
ตอนที่ 613 ชะตากรรมเล่นตลก
“อาหลาน เรื่องนี้ทำไมไม่บอกข้าตั้งแต่แรก”
อาหลานสั่นหัว “ข้าไม่อยากให้คุณหนูเป็นห่วง ข้าทำให้คุณหนูเดือดร้อนอยู่ก่อนแล้ว เฟิงชิงสุ่ยเป็นคนบีบคั้นศิษย์ผู้พี่ ศิษย์ผู้พี่ถูกทรมานแสนสาหัส พอเห็นเขาเป็นอย่างนี้ ข้าก็เป็นห่วง คุณหนู ใครผิดกันแน่ ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ ทำไม…”
อาหลานยิ่งพูดยิ่งเสียใจ น้ำตาไหลไม่ขาดสาย จนลืมว่าตนเองบาดเจ็บ
ซูจิ่วซือตบไหล่อาหลาน ถอนหายใจเบาๆ “เจ้าสองคนไม่มีใครผิด ชะตากรรมเล่นตลกกับเจ้า เรื่องนี้เดิมทีก็ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้า ถ้ารู้ตั้งแต่แรกข้าไม่ควรรับเจ้าไว้ เจ้าเป็นคนวงการนักเลง ไม่ควรจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องโหดร้ายอย่างนี้”
ความโหดเ**้ยมในตระกูลใหญ่กับความโหดเ**้ยมในวงการนักเลงไม่เหมือนกัน วงการนักเลงต่อสู้กันด้วยวรยุทธ แต่ตระกูลใหญ่ต่อสู้กันด้วยเล่ห์กล วรยุทธมองเห็นได้ด้วยตา แต่เล่ห์กลมองไม่เห็น ไม่มีใครรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ และไม่รู้ว่าบางคนชั่วร้ายได้ถึงขั้นไหน
อาหลานกับชังไห่เป็นคนที่เข้ามาโดยบังเอิญ ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคนทั้งสองแม้แต่น้อย
“ข้ายินดีมาอยู่กับคุณหนูเอง
ก็เป็นอย่างที่คุณหนูว่า ชะตากรรมเล่นตลก
ถ้าข้าเป็นอย่างเมื่อก่อนที่ไม่ใส่ใจหน้าตาของตัวเอง ข้าก็คงไม่ปล่อยให้ศิษย์ผู้พี่ใช้วิธีนี้มาลวงข้าไปหาเขา ข้าเป็นคนทำร้ายเขาเอง สุดท้ายก็ทำร้ายคุณหนู ทั้งหมดนี้คนที่เป็นคนผิดตั้งแต่ต้นก็คือข้า”
อาหลานโทษตัวเองมาก นางร้องไห้พลางเช็ดน้ำตา ภาพตอนที่ชังไห่แทงตัวเองต่อหน้านางไม่อาจสลัดออกไปจากสมองได้ เฟิงชิงสุ่ยคงตัดหัวชังไห่ สุดท้ายนางก็ไม่ให้เขาอยู่ในหลุมอย่างสงบ
“เด็กโง่ อย่าโทษตัวเองเลย หลายเรื่องเราไม่อาจคาดล่วงหน้าได้ และไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเรามีแต่ยอมรับ ไม่มีคำว่าถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก
ชังไห่แทงตัวตายเพราะอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป อาหลาน อย่าทำให้เขาผิดหวัง จงทำให้ความตั้งใจของเขาเป็นจริง มีชีวิตอยู่ต่อไปแทนเขา”
ซูจิ่วซือปลอบใจอาหลานอยู่ข้างๆ นางเห็นบาดแผลยังมีเลือดไหล จึงรีบเรียกปิงซินมาช่วยทำแผลให้
พอเห็นเนื้อตัวอาหลานเต็มไปด้วยเลือด ปิงซินก็สะดุ้ง นางนึกว่าอาหลานออกไปทำธุระเท่านั้น
“คุณหนูรอดูก็แล้วกัน เฟิงชิงสุ่ยไม่พบจุดจบที่ดีแน่ ข้าจะให้นางเข้าใจคำว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว”
เวลานี้อาหลานแค้นเฟิงชิงสุ่ยมาก หากเฟิงชิงสุ่ยใช้แป้งน้ำนั่น ใบหน้าของนางคงเสียโฉมแน่ กรรมตามสนองแล้ว
“อาหลาน ถ้าเจ้าอยากไปจากจวนตระกูลมู่เมื่อไร ก็ไปได้ตลอดเวลา”
อาหลานสั่นหัว มองหน้าซูจิ่วซืออย่างจริงจัง “คุณหนู ข้าไม่มีวันออกไปจากจวนตระกูลมู่แน่ ตอนที่เพิ่งมาอยู่กับคุณหนูใหม่ๆ ข้าเคยคิดว่าวันหลังจะจากไป
เวลานี้ข้าไม่จำเป็นแล้ว วงการนักเลงไม่มีคนที่ข้าผูกพัน ถ้าคุณหนูไม่รังเกียจข้า ข้าจะติดตามคุณหนูอย่างใกล้ชิด”
“ข้าจะรังเกียจเจ้าได้อย่างไร ข้าต้องการเจ้า”
“ขอบใจคุณหนูที่รับข้า ในเมื่อเดินบนเส้นทางนี้ ข้าก็อยากจะเดินกับคุณหนูไปตลอด”
“ข้าควรขอบใจเจ้ามากกว่า งั้นเราก้าวไปด้วยกัน” นางกับอาหลานถือได้ว่าเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตาย การตัดสินใจของอาหลานทำให้นางซาบซึ้งมาก สวรรค์เคยติดค้างนางเมื่อชาติก่อน ชาตินี้ได้เอามาชดเชยให้นางหมด
ครู่หนึ่งพอหมอมา อาหลานก็กลับไปทำแผลที่ห้อง ซูจิ่วซือกำชับอาหลานให้พักผ่อนก่อน รักษาอาการบาดเจ็บให้หาย
จวนแม่ทัพสยบปฐพี
“จับได้หรือไม่?”
“คุณหนู ผู้น้อยทำไม่สำเร็จ นางหนีไปได้”