ตอนที่ 549: คนร้ายที่ขโมยลูกสัตว์อสูร (1)
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเคร่งเครียดและดุดันขึ้นทุกขณะ เขามองไปในทิศทางที่แตกต่างกัน จากนั้นนำกลุ่มคนไปยังจวนเจ้าเมือง
กลุ่มนั้นเต็มไปด้วยความสับสนต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเจี้ยนเฉิน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าอะไรที่ทำให้เจี้ยนเฉินมีท่าทางเช่นนี้
แม้พวกเขาจะเต็มไปด้วยความสับสน แต่สีหน้าของเจี้ยนเฉินก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาเงียบและติดตามจากด้านหลัง
ที่จวนเจ้าเมือง ศูนย์กลางเมืองเวค เมื่อเจี้ยนเฉินขี่สัตว์อสูรของเขาผ่านถนนไปยังปลายทางของเขา คนทั้งหมดก็กลายเป็นยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น แต่สายตาของผู้ชมรอบ ๆ เมืองเล็ก ๆ อย่างเมืองเวคก็กลายเป็นอิจฉา สำหรับสัตว์อสูรระดับ 3 นั้นหาได้ยากมากขึ้น และแทบไม่ปรากฏให้เห็นเลย การปรากฏถึง 7 ตัวในคราเดียวนั้นกลับกลายเป็นที่สะดุดตามากสำหรับทุกคนบนท้องถนน ขณะที่ทหารรับจ้างจำนวนมากเพื่อเริ่มต้นการพูดคุยกันเอง
มองดูที่เด็กพวกนั้นบนม้าอสูร พวกเขาดูร่ำรวยนัก พวกคนเหล่านี้จะต้องเป็นครอบครัวที่มีอำนาจ
“มองดูสิ สตรีที่อยู่ตรงกลางนางฟ้า นางเป็นเหมือนนางฟ้า ข้าขอสาบานด้วยชีวิตที่อนาถของข้า นางเป็นสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็น ข้าไม่สามารถแม้แต่จะหายใจ !
เอ๊ะ สี่คนเหล่านั้น ไม่ได้หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้าง แปลก ทำไมพวกเขาดูเหมือนคนของกลุ่มนั้น ?
ข้าเคยได้ยินว่า หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้กลับมาเมื่อคืนนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาคือชายที่อยู่บนสัตว์อสูรตัวนั้น ?
ข้าเคยได้ยินว่า หัวหน้ามีความแข็งแรงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคนวัยเดียวกับเขา ไม่มีใครที่ทำได้เช่นเขา
ข้าคิดว่า ข้าได้ยินคนบอกว่า นักรบแขนเดียวนั้นได้กลายเป็นคนพิการ เนื่องจากหัวหน้าในวันก่อน ยอดฝีมือของกลุ่มทหารรับจ้างดีเฟนท์ทั้งหมดถูกฆ่าตายและล่มสลายไป ข้าสงสัยว่า ถ้าข่าวลือเป็นจริง…
ในขณะที่เจี้ยนเฉินและกลุ่มของเขาเดินข้ามถนน ทุกคนหันไปมองและสนทนากันเอง เกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่อยู่ด้านหน้า อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินเงี่ยหูฟังที่พวกเขาพูดและใส่ใจกับพวกเขาทั้งหมด
ทันใดนั้น กลุ่มคนมาที่จวนเจ้าเมือง ไคเอ้อก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อเจรจากับเจ้าหน้าที่ประตู “หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้เข้ามาเยี่ยมเยียน กรุณาแจ้งท่านเจ้าเมือง”
กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเป็นชื่อที่รู้จักกันดีในเมืองเวค ดังนั้น เมื่อยามได้ยินว่าหัวหน้าได้เข้ามาเยี่ยมชม เขาไม่กล้าที่จะละเลยหน้าที่ของเขา เขารีบไปรายงานกับเจ้าเมืองทันที
เมื่อหยุนหลีได้รับข่าวว่าเจี้ยนเฉินมาถึงแล้ว เขาวางสิ่งของที่อยู่ในมือเขาลง และก็ออกไปต้อนรับ หลังจากกล่าวคำทักทาย เจี้ยนเฉินและหยุนหลีต่างก็เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่
น้องเจี้ยนเฉิน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาเยือนถึงคฤหาสน์ของข้า มันเป็นเกียรติกับข้ามากที่ได้ต้อนรับเจ้าในบ้านของข้า หยุนหลีหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ความมืดมนบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินไหนเลยจะมองเห็นได้ ตั้งแต่เขาเข้ามา เขาเผยให้เห็นรอยยิ้มเป็นการตอบรับ เขากล่าว ข้ามาเยือนด้วยเหตุผลที่ข้าหวังว่า ท่านเจ้าเมืองจะสามารถช่วยข้าในบางเรื่อง
ฮ่าฮ่าฮ่า น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าจะสุภาพเกินไป ไม่ว่าเจ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร ข้าจะทำดีที่สุดเพื่อช่วย ไม่จำเป็นต้องมากพิธี หยุนหลีพูดขึ้น
หยุดชั่วครู่หนึ่ง เจี้ยนเฉินตอบ ท่านเจ้าเมือง กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของข้าเคยมีลูกสัตว์อสูรระดับ 5 อยู่ในความครอบครอง แต่มันถูกขโมยไปในคืนหนึ่ง ไม่เพียงเท่านั้นเขายังฆ่าผู้อาวุโสในกลุ่มของข้า กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้ทุ่มเททั้งเวลาและกำลังคนจำนวนมากเพื่อค้นหาตัวผู้กระทำผิด ซึ่งมันกลับไร้วี่แวว ข้าผู้นี้ หวังว่า ท่านเจ้าเมืองจะช่วยกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเราหาตัวคนร้ายออกมา
นั่นย่อมไม่มีปัญหา น้องเจี้ยนเฉิน ข้าจะส่งคนของข้าออกทันที เพื่อไปค้นหาทั้งเมือง เพื่อที่จะช่วยค้นหาคนร้ายนี้ เพื่อจะนำพวกเขาสู่กระบวนการยุติธรรม หยุนหลีโบกมือของเขาโดยไม่ลังเล เพื่อช่วยประสานงานกับเจี้ยนเฉิน
ดังนั้นข้าคงต้องรบกวนท่านแล้ว เจี้ยนเฉินป้องมือขึ้นด้วยรอยยิ้ม
หยุนหลีพูดขึ้น มันจะไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย น้องเจี้ยนเฉิน ข้าอายุมากกว่าเจ้า 20 ปี ดังนั้นโปรดคิดว่าข้าเป็นพี่ชายของเจ้า ในอนาคต หากเจ้ามีเรื่องใดที่ต้องการความช่วยเหลืออีกอีก โปรดยินยอมให้ข้าช่วยเหลือเจ้า
ไคเอ้อ ฉิงเฟิง โม่เทียน และชาร์คัส ได้แต่ส่งเสียงอย่างดูแคลนจ้องมองไปที่หยุนหลีด้วยสายตารังเกียจ
พวกเขาไม่รู้ระดับพลังของเจี้ยนเฉินในตอนนี้ แต่ทว่าด้วยความสามารถในการมีทักษะระดับสวรรค์ไว้ในครอบครองแล้ว แน่นอนว่าพลังของเขาอยู่ในระดับสูง ผู้ปกครองในเมืองเล็ก ๆ เช่นหยุนหลีนั้นมีอิทธิพลน้อยกว่าเจี้ยนเฉิน
ท่านเจ้าเมือง ให้เราคุยกันที่หลังจากเราพบตัวผู้กระทำผิด มีคนร้ายที่ฆ่าผู้อาวุโสของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ด้วยนามของข้า เจี้ยนเฉิน ข้าจะไม่ยกโทษให้เขา ตอนนี้ ข้าอุทิศตัวเองเพื่อหาผู้ชายคนนั้น คำพูดของเจี้ยนเฉินนั้นเป็นการปฏิเสธหยุนหลีกลาย ๆ
หยุนหลียังคงมีท่าทีเช่นเดิม แม้กระทั่งยามเมื่อเจี้ยนเฉินปฏิเสธออกมา “หากน้องเจี้ยนเฉินมีความปรารถนาที่จะค้นหาคนร้ายแล้ว พี่ชายคนนี้ย่อมช่วยเหลือเจ้าเป็นธรรมดา ตราบใดที่อยู่ในเมืองเวค ไม่มีอะไรพี่ชายของเจ้าไม่สามารถแก้ไขได้ เขายิ้มและโบกมือสั่งทหารของเขา หยุนหลีบัญชาพวกเขาด้วยการแสดงออกที่รุนแรง ไปและแจ้งผู้บัญชาการเต้าหลี นำทหารทั้งหมดมา และตรวจสอบยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่ทั่วเมือง
ข้ารับใช้นี้จะทำตามคำสั่ง ! ‘ ทหารตอบก่อนถอยทัพ
ขอรับ
เจี้ยนเฉินก็พูดขึ้น ท่านเจ้าเมือง ไม่จำเป็นสำหรับวิธีการดังกล่าว มันไม่สะดวกในการค้นหาผู้กระทำผิด ยอดฝีมือผู้นี้เชี่ยวชาญการแปลงโฉม ดังนั้นเราจะไม่รู้ว่าจะมองหาใคร อย่างไรก็ตาม มีวิธีการหาพวกเขาแน่นอน ลูกสัตว์อสูรระดับ 5 มันจะอยู่กับพวกเขา ดังนั้นเราก็ต้องทุ่มเทหาลูกสัตว์อสูร วิธีนี้จะทำให้เป้าหมายของเราง่ายขึ้น
นั่นถูกต้อง ถูกต้อง หยุนหลียอมรับโดยดี “เป็นที่คาดไว้ เจี้ยนเฉินนั้นเป็นอัจฉริยะ ด้วยวิธีที่คิดที่รวดเร็ว วิธีนี้จะทำให้ปัญหาของเราลดลง หลังจากขโมยสัตว์อสูรระดับ 5 คนร้ายคงไม่ปล่อยให้มันหลบหนีการควบคุมของเขาได้อย่างง่ายดาย ตราบใดที่เราพบลูกสัตว์อสูตรระดับ 5 แล้ว เราจะหาตัวคนร้ายเจอพร้อมกับมัน
อย่างที่กล่าวไว้กับท่านเจ้าเมือง ตราบใดที่เราค้นหาลูกสัตว์อสูร เราจะพบตัวคนร้ายที่กล้าโจมตีทหารรับจ้างอัคนีและฆ่าบรรดาผู้อาวุโส นอกจากนี้ เครือข่ายข้อมูลของเจ้าเมืองค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ท่านจะต้องหาข้อมูลของสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสัตว์อสูร ไม่กี่วันหลังจากที่มันถูกขโมยจากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของข้า” เขาถาม ดวงตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายตั้งใจ จับจ้องที่หยุนหลี
ใบหน้าของหยุนหลียังคงไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยท่าทีเบิกบาน น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าควรรู้ว่าเครือข่ายสายลับของข้าไม่สามารถที่จะเจาะลึกอะไรได้มากเกินไป และสำหรับลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ข้าก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย บางทีมันอาจถูกขโมยออกไปนอกเมืองเวค
ออกจากเมืองเวค นั่นจริงหรือ ? ” เจี้ยนเฉินพูดขึ้น พร้อมกับประกายเย็นชากระพริบผ่านสายตาของเขา ทุกคนไปกับข้า โดยไม่กล่าวสิ่งใดกับหยุนหลี เจี้ยนเฉินเริ่มเดินออกจากออกจากห้องโถง
ใบหน้าหยุนหลีพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย หลังจากเห็นการถอยกลับของเจี้ยนเฉิน กลับมาคืนสติอย่างรวดเร็ว เขาตะโกนไล่หลังด้วยท่าทีที่เป็นมิตร น้องเจี้ยนเฉิน ทำไมไม่นั่งก่อนล่ะ ? พี่ชายอย่างข้า จะเตรียมงานฉลองต้อนรับชัยชนะกลับจากเมืองทหารรับจ้าง
ใครว่าข้าจะจากไป ? ข้าเพียงปรารถนาค้นหาคำตอบเท่านั้น เจ้าเมืองหยุนหลี หากท่านไม่ทราบก็ไม่เป็นไร เจี้ยนเฉินพูด แต่ในเวลานี้ เสียงของเขาก็กลายเป็นเย็นชามากขึ้นกว่าก่อน
ฮ่าฮ่า เช่นนั้นให้พี่ชายของเจ้าต้อนรับเจ้าที่นี่ มันมีสวนดอกไม้ ทำไมไม่นั่งก่อนเล่า ? ” หยุนหลีเริ่มดึงแขนเจี้ยนเฉินไปในทิศทางของสวนดอกไม้
เจี้ยนเฉินสะบัดแขนของเขาให้หลุดออกจากมือของหยุนหลี “ใครบอกว่าข้าต้องการที่จะไปสวนดอกไม้ ? เจ้าเมืองหยุนหลี เจ้าควรปล่อยให้เราจากไปอย่างเงียบ ๆ” เจี้ยนเฉินไม่ได้แม้แต่จะสนใจ เขาพูดออกด้วยเสียงเย็นยะเยือก เขาเดินไปที่ชั้นสองของอาคาร
มีปัญหาจากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในน้ำเสียงของเจี้ยนเฉิน หยุนหลีมีท่าทีตื่นตระหนก เจี้ยนเฉินได้เดินและรีบวิ่งไปที่เขา หยุนหลีกล่าวว่า น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าจะเดินไปที่ห้องพักทำไม ?
เวลานี้เจี้ยนเฉินไม่ได้ให้ความสนใจกับหยุนหลี เดิมทีหยุนหลีอยากจะหยุดเจี้ยนเฉินให้เข้าไปในห้องส่วนตัวของเขา แต่จะหยุดเจี้ยนเฉินได้อย่างไร
รอยยิ้มบนใบหน้าหยุนหลีหายไปในที่สุด เขารู้สึกฉุนเฉียวกับการกระทำของเจี้ยนเฉิน เขาจ้องเขม็งไปที่เจี้ยนเฉิน เขากล่าวเสียงต่ำว่า เจี้ยนเฉิน นี่เจ้าทำอันใดอยู่ ? อธิบายการกระทำของเจ้า
ก็ไม่ได้มีอันใด เจี้ยนเฉินพูดขึ้น โดยตอนนี้ได้ผ่านไปยังห้องพักผ่อนของเขา เจี้ยนเฉินเตะประตูเดินลงโดยไม่สนใจ หยุนหลีก้าวไปข้างหน้าทันที ไปหยุดที่เจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉิน นี่หมายความเช่นไร ? นี่คือจวนเจ้าเมือง เจ้ามีเหตุผลอันใดจังได้ทำตามอำเภอใจที่นี่ ?
ท่าทีดูแคลนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจี้ยนเฉิน เขาเหยียดแขนของเขา รวบรวมพลังงานของโลกในฝ่ามือของเขาได้อย่างรวดเร็วและปาลงไปพื้น ก่อนที่หยุนหลีจะสามารถตอบสนอง
เป็นการระเบิดครั้งเดียวอาจจะได้ยินเป็นทั้งอาคาร เสียงแกร่กดังขึ้น ฝุ่นบินไปในอากาศ และบดบังวิสัยทัศน์ของทุกคน
ต่อพายุของลมที่พัดจากฝุ่นในอากาศ ทุกคนสามารถเห็นห้องทั้งห้อง โดยไม่มีปัญหา นำมันลงไปที่หลุมใต้ดินของห้อง
เห็นท่าทางของหยุนหลี ใบหน้าดูเหมือนจะแข็งค้างไปพร้อมกับความกลัว และขาของเขาอ่อนปวกเปียก
เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่หยุนหลีด้วยท่าทีเย็นชา ก่อนที่จะมีท่าทีเย้ยหยัน “ไคเอ้อ ฉิงเฟิง ชาร์คัส โม่เทียน เจ้าทั้งสี่ลงไป”
“ขอรับ ทั้งสี่ตอบก่อนที่จะกระโจนเข้าไปในห้องใต้ดินด้านล่าง
ครู่ต่อมา ทั้งสี่กลับมาจากหลุมด้วยใบหน้าอัปลักษณ์อย่างมาก ในมือของฉิงเฟิงเป็นกรงสัตว์ ซึ่งอาจจะมองเห็นเป็นลูกสัตว์อสูรขนสีทองยาวไม่เกินครึ่งเมตรอยู่ภายในกรงของมัน ดวงตาของลูกสัตว์อสูรจ้องมองทุกคนด้วยความตื่นกลัวจากมุมกรง