เย่ฉางรู้สึกถึงการจ้องมองของ FlameEmperor ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา “นายก็ทำได้ดีเหมือนกันนะ”
“หืม ชนะโหมดความบันเทิงโดยใช้ตัวละครทั้งสามของจักรพรรดิดอกเบญจมาศ มีอะไรน่าภาคภูมิใจกัน?” FullFlame ยืนขึ้น และตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
ทันใดนั้น FlameEmperor ก็หยุดเขาลง และมองไปยังเย่ฉางกับคนอื่นๆที่กำลังยิ้มแย้ม เขาพูดออกมาโดยไม่สูญเสียความเย่อหยิ่งในสายตาของเขา “แพ้ก็คือแพ้ แต่ก็มีหลายคนที่สามารถทำให้ฉันมีความสุขนิดๆได้ เฝ้ารอการต่อสู้ครั้งต่อไปของเราดีกว่า”
ThornyRose รู้สึกว่าเธอถูกเพิกเฉยอย่างสิ้นเชิงจาก FlameEmperor ‘ใช่สิ ในสายตาของเขาแล้ว คนที่เอาชนะเขาได้คือเย่ฉาง ไม่ใช่ฉันสักหน่อยนิ เขาช่างเป็นคนตรงไปตรงมาเสียจริง’ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็ยังไม่ออกมาจากความคิดอีกอยู่ดี ‘ฉันต้องอัพเกรดตัวละครไปเป็นแรงค์ SS ให้ได้! จากนั้นฉันจะท้าทายนายอย่างเป็นทางการ! FlameEmperor!’
FlameEmperor จ้องมองไปที่ ThornyRose ‘ในบรรดาพวกระดับต่ำลงมา เธอเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวที่สุดคนหนึ่ง ด้วยความแน่วแน่เช่นนี้ เธอคงจะยืนต่อหน้าฉันได้ในสักวันหนึ่ง แต่ตอนนี้เธอยังห่างไกลจากสิ่งนั้น!’
“การต่อสู้ครั้งต่อไป? ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ ฉันจับการเคลื่อนไหวของคุณได้อย่างคร่าวๆแล้ว” เย่ฉางพึมพำ ในขณะที่ FlameEmperor และคนอื่นๆเดินจากไป
ในตอนนี้เวทีทั้งหมดเต็มไปด้วยกุหลาบที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ผู้เล่นทุกคนจากสโมสร Thorns and Roses ยืนอยู่ตรงกลางเวที ได้รับการทั้งคำชื่นชมและตำหนิ แต่ทุกคนก็พากันตื่นเต้น
“นั่นเป็นสเปเชียลเอฟเฟคพิเศษเมื่อสโมสร Thorns and Roses ชนะการแข่งขันชิงแชมป์ นี่เป็นครั้งที่สี่ที่สเปเชียลเอฟเฟคพิเศษนี้ปรากฏขึ้นหลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับการบินร่ายรำที่สวยงามของมังกรไฟในตอนที่สโมสร Flame Dragon ได้เป็นแชมป์แล้ว ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงเลือด และพื้นดินที่เต็มไปด้วยหนามก็ดูดีมากเช่นกัน” พี่ใหญ่จงลุกขึ้นยืน และปรบมือขณะที่พี่ใหญ่เฉาที่ร้องไห้อยู่ก็เริ่มปรบมือเช่นกัน
FlameEmperor และ CloudDragon ไม่ได้เข้าร่วมพิธีมอบรางวัล นี่ก็เป็นไปตามที่คาดไว้ ชายชราผู้ใจดีปรากฏตัวขึ้นบนเวที และวางชามมังกรเขียวไว้ในมือของ ThornyRose เขาเป็น CEO ของการแข่งขันเกมลีกของจีน – หวังหลาน’ “ขอแสดงความยินดีกับพวกคุณด้วย Thorns and Roses! โรส สโมสของเธอ… มันน่าสนใจมาก”
ThornyRose สั่นไหว เมื่อเธอได้รับไอเทมแชมป์เปี้ยนอย่างชามมังกรเขียว น้ำตาคลอในดวงตาของเธอ และพยักหน้า จากนั้นเธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตะโกนสโลแกนสโมสรของเธอออกมาเสียงดัง “เมื่อหนามอุบัติ! กุหลาบผลิบาน!”
อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ เมื่อเย่ฉางและคนอื่นๆที่อยู่ข้างหลังเธอไม่ได้พูดสโลแกนออกมา แต่เป็นการนินทาที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังแทน
“ช่างเป็นสโลแกนที่กะพร่องกะแพร่งมาก ใครเป็นคนคิดสโลแกนนี้กันนะ? ฉันไม่ต้องการที่จะสร้างความอับอายให้แก่ตัวเลย” ElegantFragrance อายจนตัวสั่น ขณะก้มหน้าจ้องมองไปที่เล็บของเธอ
“โอ้ มาสิ มาตะโกนพร้อมกับเธอสิ ไม่อยากเชื่อว่าเธอมีอายุ 27 ปีแล้ว แต่ยังคงทำตัวเหมือนวัยรุ่น” FrozenBlood ถอนหายใจ
“เมื่อไส้กรอกอุบัติ! ไส้กรอกผลิบาน” แม้ว่าจะสับสนกับคำว่า ‘หนาม’ แต่หลินหลี่ก็ยังคงตะโกนออกมาเสียงดัง ด้วยความตื่นเต้นที่มากเกินไป เขาจึงถอดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นร่างกายส่วนล่างที่เปลือยเปล่า และชูดาบยักษ์ขึ้นสูง ภาพของเขาถูกใส่โมเสค แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนต่างก็พากันส่งเสียงเชียร์กับการกระทำของเขา “คนจริง! สามีของฉัน! มาให้กำเนิดเด็กกันเถอะ!” วลีทั้งหมดเหล่านี้ส่งเสียงสะท้อนไปทั่วสนามกีฬา
“ตอนนี้มาถึงช่วงเวลาสำหรับ MVP ของฤดูกาลนี้ในการแข่งขันชิงแชมป์แรงค์ S ของจีน คุณคาดเดาว่าเป็นใคร?” เมื่อรู้สึกว่า ThornyRose กำลังจะระเบิด ซูยี่หยี่จึงเปลี่ยนหัวข้อไปพูดถึงเรื่อง MVP อย่างรวดเร็ว
“FlameEmperor! พี่ใหญ่วีรบุรุษ! CloudDragon! จ้าวแห่งเพชร! LordAsked! ปีศาจหลี่ผู้บ้าคลั่ง!” ชื่อต่างๆถูกตะโกนขึ้นมา
“เขาเป็นผู้เล่นเลนกลางแห่งสโมสร Thorns and Roses! เขาคือผู้เล่นประเภทความคล่องตัวสูง เขาคนนั้นก็คือพี่ใหญ่วีรบุรุษ หรือ a.k.a. PaleSnow!” เย่ฉางเดินขึ้นไปบนเวที ขณะที่ซูหยี่ยี่ประกาศผู้ได้รับรางวัล MVP หลังจากที่เขาสวมเหรียญตราอย่างเป็นทางการ เย่ฉางก็ยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา “ฉันอยากจะขอบคุณพี่ชาย CloudDragon พี่ชาย FlameEmperor และคนอื่นๆที่พ่ายแพ้แก่ฉัน ขอขอบคุณสำหรับความรักของคุณทุกคน”
เป็นอีกครั้งที่ประโยคของเย่ฉางทำให้เกิดความโกลาหลนอกเวที
ต่อมาคือการประกาศผู้เล่นที่ดีที่สุด 10 คน จางเจิ้งเฉียง, หลินหลี่ และ SpyingBlade ก็อยู่ในลิสต์รายชื่อทั้งหมด การเสนอชื่อประเภทต่างๆสำหรับลีดเดอร์บอร์ดเริ่มต้นขึ้น หลังจากนั้นจึงประกาศผล Thorns and Roses กลายเป็นสโมสรที่ประสบความสำเร็จในการแสดงความคิดเห็นที่แย่มากที่สุด นอกจากนั้นยังได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับหนึ่งในสโมสรที่มีปัญหาทางเทคนิคคอลฟาล์วมากที่สุด, สโมสรที่ไม่ต้องการพบเจอมากที่สุด และสโมสรที่ไม่อยากจะต่อสู้ด้วยมากที่สุด
กิจกรรมการโต้ตอบที่หลากหลาย ได้ผลักดันพิธีให้ไปถึงจุดไคลแมกซ์ หลินหลี่สนุกมากที่ได้พบกับบรราดาแฟนคลับหญิงสาวของเขา จางเจิ้งเฉียงรู้สึกตกใจเมื่อมีชายคนหนึ่งมาสารภาพรักกับเขา เย่ฉางกำลังคุยอยู่ข้างหลังกับ NalanPureSoul ราวกับกำลังทำเจ้าชู้ใส่กัน เหล่าสาววายทั้งหมดก็เริ่มคิดถึงเรื่องราวที่แตกต่างกันมากมาย หลังจากนั้นไม่นานตำนานชายรักชายก็เริ่มแพร่กระจายลุกลามออกไปราวกับไวรัส พวกเขาทั้งหมดเหล่านี้เป็นมืออาชีพอย่างแน่นอน
ในฐานะประธานสโมสร ThornyRose จึงยุ่งกับการติดต่อกับสื่อต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นการเฉลิมฉลองหรือการตำหนิติเตียน ในขณะนี้เสียงพูดคุยหรือวิพากษ์วิจารย์เหล่านี้ตกเป็นของ Thorns and Roses ทั้งหมด
เมื่อกลับมาในเกม เย่ฉางพร้อมกับทีมของเขามาที่หมู่บ้านทะเลทรายเพื่อขึ้นเรือ เมื่อพิจารณาว่าหมู่บ้านทะเลทรายเป็นสถานที่ซ่อนเร้น และตั้งอยู่ในบริเวณหัวมุม เย่เทียนจึงพูดคุยกับหัวหน้าหมู่บ้านทะเลทรายเกี่ยวกับแผนการสร้างท่าเรือขนาดใหญ่ ในที่สุดเธอก็โน้มน้าวใจหัวหน้าหมู่บ้านให้เห็นด้วยกับเธอได้
เย่ฉางและคนอื่นๆกลับมาที่เกาะอลาบาเชียอีกครั้ง OtherShoreWatchingAV รู้สึกประทับใจที่เย่ฉางได้รับการสนับสนุนแม้แต่ในทะเลลึก สำหรับคนอื่นๆ พวกเขาประหลาดใจที่เขาอาจมีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับเจ้าหมียักษ์ในเวอร์ชั่นที่เล็กกว่า แต่ยังมีหัวใจเป็นของภูตดอกไม้ เมื่อใดก็ตามที่พวกเขามองดูเขาร่ายมนตร์ พวกเขาจะรู้สึกขนลุก ราวกับว่าพวกเขาเห็นการเต้นที่แท้จริงของภูตดอกไม้ เมื่อมองจากระยะไกล FrozenBlood ตระหนักได้ว่าทุกคนที่เข้าร่วมทีมนั้นผิดปกติ ยกเว้นตัวเธอเอง!
มุมมองของเย่ฉางได้เปลี่ยนวิธีที่อบาโด้คิดกับมนุษย์ เขาเริ่มเห็นสิ่งที่ดีในมนุษย์ และยินดีที่จะแลกเปลี่ยนกับพวกเขา คนอื่นๆเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เมื่อเห็นลูกสาวของอบาโด้ – อบาบี้มนุษย์ปลาขี้อายที่กำลังจ้องเย่ฉางด้วยสายตาที่เต็มความเคารพอย่างสูง ‘คุณเป็นนักฆ่าลูกสาวของคนอื่นๆใช่ไหม? คุณต้องการทำร้ายเหญิงสาววัยรุ่นกี่คนกัน?’
ภายใต้การแนะนำของนักรบมนุษย์ปลาน้ำลึก พวกเขาก็มาถึงที่ท่าเรือฟาร์ซารีอีกครั้ง บุคคลที่ต้อนรับพวกเขาคือแมรี่ซู เธอมั่นใจในความสามารถของเย่ฉางมาก เนื่องจากเย่ฉางสามารถเดินทางกลับ โดยการล่องเรือไปทางใต้ผ่านมหาสมุทรแห่งนรกได้ ‘สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงทั้งหมด’ จากนั้นเธอก็นำเย่ฉางและเย่เทียนไปที่คฤหาสน์ของนายกเทศมนตรี ผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามสวมเสื้อสีม่วงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ขณะกำลังเตรียมเอกสาร เธอมีใบหน้ารูปสามเหลี่ยมที่มีกรามแหลมยาว และความงามแบบสาวใหญ่ของเธอ ทำให้คนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวเธอเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นแมรี่ซูพาเย่ฉางเข้ามา เธอจึงลุกขึ้นอย่างช้าๆ “ฉันขอเดาว่านี่คือเอิร์ลแห่งอาณาจักรพลาเนเทอรี่ – PaleSnow?”
“ใช่แล้วค่ะ ท่านนายกเทศมนตรีไมนอกซ์ นี่คือ PaleSnow – เอิร์ลแห่งอาณาจักรพลาเนเทอรี่” เมื่อพูดจบแมรี่ซูก็โค้งคำนับ และจากไป
“แขกผู้มาจากที่ห่างไกล ฉัน…” ก่อนที่ไมนอกซ์จะพูดจบ เย่ฉางก็ถอดฮู้ดหมาป่าของเขาออก และเผยรอยยิ้มที่น่ารื่นรมย์ “เรื่องมันยาว ฉันจะขอพูดแบบสั้นๆก็แล้วกันนะ ฉันมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของเมืองแบล็คร็อค เพื่อสร้างความสัมพันธ์ในการร่วมมือระยะยาวกับคุณ”
ไมนอกซ์ตกตะลึงไปชั่วครู่ ‘เขาเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ’ จากนั้นเธอก็หยีตาและถามว่า “ประโยชน์ของการร่วมมือครั้งนี้คืออะไร?”
“หืม! ฉันต้องพูดถึงมันด้วยเหรอ? การไปและกลับเมืองแบล็คร็อคเป็นหนึ่งในผลประโยชน์ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็มีสายแร่คริสตัลเวทมนตร์ขนาดใหญ่ และคุณเพิ่งได้เห็นเพียงส่วนเล็กๆของมันเท่านั้นเอง” เย่เทียนพูดออกมาด้วยความเย็นชา
‘สายแร่คริสตัลเวทมนตร์ขนาดใหญ่ ดูเหมือนว่าข้อมูลนี้เป็นของจริง ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นของพวกเขา ถ้าเราสามารถขนส่งคริสตัลเวทมนตร์ไปมาได้ เราก็จะได้กำไรเป็นจำนวนมาก … นี่ยังไม่รวมถึงการค้าขาย และนี่ก็เป็นหนึ่งในแผนการที่เมืองท่าเรือต้องการดำเนินการให้ได้มากที่สุด แต่เนื่องจากอันตรายที่เกิดจากมหาสมุทรแห่งนรก แผนการนี้จึงถูกพับเก็บไว้ แมรี่ซูเคยพูดเอาไว้ครั้งหนึ่งว่า เขาเป็นหัวหน้าชาแมนของชนเผ่ามนุษย์ปลาน้ำลึกอลาบาเชีย แต่นี่เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาหลอกลวงเรื่องการผ่านทางของมหาสุมทรแห่งนรก และมาที่นี่เพื่อหลอกฉันล่ะ? ไม่ได้! ฉันต้องระวังเป็นอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ สำหรับฟาร์ซารีแล้วสายแร่คริสตัลเวทมนตร์เป็นเรื่องใหญ่ แม้แต่ในพื้นที่สัตว์ร้ายโกลาหลก็ตาม แหล่งที่มั่นคงนั้นเริ่มน้อยลงไปเรื่อยๆแล้ว’