เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 705
จู่ๆอี่ว์ชิงเฉินก็ขมวดคิ้วแน่น
“เสียงของแก ทำไมฉันฟังดูคุ้นหูจัง？”
ลู่ฝานรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขาลืมเปลี่ยนเสียง เสียงที่ใช้ตอนนี้ยังคงเป็นเสียง“ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน”
อี่ว์ชิงเฉินสีหน้าตะลึงงัน
“ให้ตายเถอะ แกเป็นผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน ไอ้ระยำ ที่แท้แกเข้ามาในตระกูลอี่ว์ของเรา มีจุดประสงค์ เสียแรงที่ฉันให้ความเกรงใจแก！”
ในเมื่อถูกอี่ว์ชิงเฉินฟังเสียงออกแล้ว ลู่ฝานจึงนำแหวนที่อยู่ในหน้ากากเงินออกมา ปิดบังใบหน้า
“แกเกรงใจฉัน เพียงเพราะฉันเคยช่วยชีวิตแกไว้เท่านั้นเอง”
อี่ว์ชิงเฉินข่มความโกรธไว้“ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน แกถือว่าเป็นคนมีหน้ามีตา เป็นถึงผู้ฝึกชี่ ยังกล้าขโมยของของคนอื่น นี่มันไร้ยางอายเกินไปรึเปล่า”
ลู่ฝานหัวเราะหึๆ
“มีหน้ามีตางั้นหรอ แกดูจากตรงไหนที่เห็นวาฉันมีหน้ามีตาน่ะ”
ลู่ฝานพูดจบก็จงใจดีดหน้ากากเงินของตัวเองหนึ่งที แล้วใช้เสียงเย้ยหยันพูดกับอี่ว์ชิงเฉิน
อี่ว์ชิงเฉินถูกยั่วยุ จึงตะคอกเสียงดังว่า“ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน เห็นแก่ที่แกเคยช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันจะไว้ชีวิตแก！”
พูดจบ อี่ว์ชิงเฉินก็พุ่งตัวเข้ามา พลังปราณทั้งหมดถูกรวบรวมอยู่บนมือ
หัตถ์ศักดิ์สิทธิ์ปิดเมฆ เมฆาถล่ม！
ฝ่ามือตกลงพื้นที่แตกเป็นเสี่ยงๆ
พื้นที่โดยรอบของลู่ฝานเริ่มล่มสลาย พลังอันแกร่งกล้าปกคลุมร่างของเขาเอาไว้
แต่ลู่ฝานกลับทำเพียงแค่ยิ้มอย่างสบายใจ
กระบวนท่านี้ มันกระจอกกว่า แรงสังหารของขุยมาก
ปราณชี่บนตัวของลู่ฝานสามารถลบล้างพลังส่วนใหญ่ได้ พลังที่เหลือจากนี้ แทบจะไม่สามารถเจาะเกราะเกล็ดมังกรได้ ถูกร่างของเขาดูดซับและกันเอาไว้
เสื้อผ้าโบยบิน แต่ลู่ฝานยังคงไม่ขยับ ต้านการปะทะของอี่ว์ชิงเฉินไว้
พลังเก่าของอี่ว์ชิงเฉินยังไม่ทันหมด พลังใหม่ก็แทรกเข้ามาอีกครั้ง
ลู่ฝานเหวี่ยงหมัดไปร่างของอี่ว์ชิงเฉิน
พลังหมัดมีปราณชี่ของลู่ฝานผสานอยู่ในนั้นด้วย มันเข้าสู่ร่างของอี่ว์ชิงเฉินทันที
ทันใดนั้น สีหน้าของอี่ว์ชิงเฉินก็เปลี่ยนไป
เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว อี่ว์ชิงเฉินมองลู่ฝานด้วยความตกตะลึง
นี่มันวิชาประหลาดอะไรกันเนี่ย！
รู้สึกว่าพลังปราณในร่างกายกำลังทรุดตัวลง สีหน้าของอี่ว์ชิงเฉินเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดมาก
มุมปากของลู่ฝานแสยะยิ้มขึ้น เป็นไปตามคาด ไม่ทันไร พลังของเขาก็พัฒนาไปได้มากขนาดนี้แล้ว
จำได้ว่าครั้งก่อน เขาถูกอี่ว์ชิงเฉินจู่โจมจนพลิกตลบตกลงพื้น
แต่ในตอนนี้ เขาได้ประจันหน้ากับอี่ว์ชิงเฉินแล้ว
นี่ก็คือความเปลี่ยนแปลง นี่ก็คือการก้าวข้ามขั้น
หากอี่ว์ชิงเฉินมองเขาเป็นนักบู๊ของแดนปราณชีวิต มันก็จะถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์
“ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ลมหายใจของเขาดับลงแล้ว พิษกำลังทำงาน ศักยภาพของเขาถูกบีบคั้นอีกครั้ง เวลานี้ เขาจะลืมความเจ็บปวดจนสิ้น ความแข็งแกร่งของเขาจะดีขึ้นในระดับหนึ่ง แต่ยากที่จะควบคุมได้แล้ว”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรช่วยลู่ฝานมองดูสถานการณ์ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
เป็นไปตามคาด พลังปราณในร่างของอี่ว์ชิงเฉินเริ่มยกระดับขึ้นอีกครั้ง ราวกับเผาผลาญพลังชีวิตยังไงอย่างงั้น พลังปราณก็วาบหวามราวกับเปลวไฟ
แม้แต่อี่ว์ชิงเฉินยังไม่สังเกตเห็น สีน้ำเงินเย็นยะเยือกที่อยู่บนเท้าแล่นเข้าสู่ร่างของเขา
นี่คือการแสดงพลังที่ไม่สามารถระงับคำสาปได้！
ลู่ฝานมองดูอี่ว์ชิงเฉินที่รนหาที่ตาย จู่ๆก็นำกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา
เมื่อเห็นกระบี่เล่มใหญ่ราวกับแผงประตู ดวงตาของอี่ว์ชิงเฉินก็ตั้งตรงขึ้นทันที
เขากล่าวอย่างตกตะลึงว่า“นี่คืออาวุธของลู่ฝาน！แกเป็นใครกันแน่？”
ลู่ฝานยกกระบี่ขึ้นมาแล้วพุ่งตัวออกไป
“ถ้าได้เห็นกระบี่เล่มนี้ แกก็ต้องตาย！”