ตอนที่ 551: วุ่นวายทั้งเมือง
เจี้ยนเฉิน หมิงตงและคนอื่น ๆ ยังคงเดินทางกลับด้วยม้าอสูรระดับ 3 พวกเขากลับไปยังบ้านของครอบครัวไคราวกับไม่มีอันใดเกิดขึ้น ด้านหลังของพวกเขา ไคเอ้อและอีก 3 คนได้ผลักหยุนหลีที่ได้รับบาดเจ็บหนักโดยหมิงตงและถูกมัดตรึงโดยโซ่ ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก รวมกับความจริงที่ว่าชาย 4 คนที่อยู่ล้อมรอบเขาแข็งแกร่งมาก และร่างที่น่ากลัวของหมิงตงและเจี้ยนเฉินที่อยู่ตรงหน้าเขา หยุนหลีไม่พยายามที่จะเสียเวลาสลัดสิ่งที่พันธนาการร่างกายของเขา เขารู้ดีว่าเขาคงไม่รอด
เจี้ยนเฉินและกลุ่มยังคงเดินผ่านถนนในเมืองเวค บนถนน ทุกคนหันมองด้วยความไม่เชื่อสายตา ไม่เคยคิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะจับกุมเจ้าเมืองเวคด้วยโซ่ตรวน
ทหารรับจ้างอัคนีต่อต้านอาณาจักรวายุคราม พวกเขามีแผนก่อกบฏและเปิดโอกาสให้คนทรยศลุกฮือขึ้นต่อต้านอาณาจักร อย่าปล่อยให้พวกเขาเดินจากไปง่าย ๆ ! หยิบอาวุธขึ้นมาและฆ่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพวกนี้ ! พวกเจ้าทั้งหมดจะได้รับค่าตอบแทนมหาศาล แม้ว่าหยุนหลีถูกล่าม เขาก็พยายามพูดใส่ร้ายเจี้ยนเฉิน โดยหวังว่าเขาอาจทำให้ปัญหาทั้งหมดมันยิ่งร้ายแรงมากขึ้นไปอีก
สายตาของผู้คนใกล้เคียง กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีท่าทีเคร่งเครียดมากขึ้น หลังจากได้ยินคำพูดของหยุนหลี ไม่นานหลังจากที่ลับไปจากสายตา ทุกคนต่างเริ่มพูดคุยกัน แต่ทว่าพวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาไม่เชื่อว่าทหารรับจ้างอัคนีนั้นก่อกบฎต่ออาณาจักรวายุครามตามคำกล่าวหาของเจ้าเมืองเพียงอย่างเดียว รวมกับความแข็งแรงของกลุ่มทหารรับจ้างในเมืองเวค ไม่มีใครกล้าขวางทางเพื่อหยุดพวกเขา
เจี้ยนเฉินจ้องมองหยุนหลีด้วยท่าทีรังเกียจ “หยุนหลี ข้ายอมรับว่าสองปีที่ผ่านมา ข้าคิดว่าเจ้าจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา ข้าไม่เคยมีความคิดว่าแท้ที่จริงแล้วเจ้าจะซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้ภายใน ตัวตนที่หยาบช้า การกระทำของเจ้าที่ได้ขโมยลูกสัตว์อสูรไปจากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี และฆ่าผู้อาวุโสหลังจากที่ขโมยมันด้วยความโลภ ข้านั้นมองเจ้าผิดไป ไคเอ้ออุดปากเขา
“เจี้ยนเฉิน เจ้าคนสารเลว ข้านั้นเป็นขุนนางของอาณาจักรวายุคราม เจ้ากล้าดีเช่นไรจึงทำกับข้าเช่นนี้ เจ้ากำลังท้าทายต่ออำนาจของอาณาจักรวายุคราม เราจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” ในจุดนี้เอง ไคเอ้อยัดผ้าไว้ในปากของเขา
ถ้อยคำที่เจี้ยนเฉินกล่าวขึ้นนั้น ทุกคนต่างได้ยินเขา
ข้าเคยได้ยินว่า ทหารรับจ้างอัคนีได้รับลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ก่อนที่จะเคลื่อนย้ายมัน มันกลับถูกขโมยในยามกลางคืน ข้าไม่เคยจะได้คิดว่า มันจะเป็นหยุนหลีที่ขโมยสัตว์อสูรและฆ่าหนึ่งในผู้นำของพวกเรา
มองดูสิ มันคือลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ดังนั้นแสดงว่าสัตว์อสูรถูกขโมยโดยเจ้าเมืองหยุนหลี
“ความจริงที่ว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้ตามหาคนที่ขโมยมันจนเกิดความโกลาหลใหญ่ และหลังจากนั้น ท้ายที่สุดข้าได้ยินว่ากลับไม่พบเบาะแสแม้แต่นิดเดียว แต่หากมันเป็นเจ้าเมืองที่ขโมยมัน ข้าจึงไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดจึงไม่พบเบาะแส
อา นี้ดูเหมือนว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะเล่าเรื่องโกหกออกมา ความจริงของเรื่องนี้จะต้องถูกตรวจสอบ
บนท้องถนนเต็มไปด้วยบทสนทนา ทุกคนเริ่มที่จะแบ่งปันมุมมองของพวกเขา บางคนเชื่อว่า เจี้ยนเฉินกล่าวเรื่องจริงเกี่ยวกับการที่หยุนหลีได้ขโมยลูกอสูรและฆ่าผู้อาวุโสของกลุ่มทหารรับจ้าง ขณะที่บางคนเชื่อว่า เจี้ยนเฉินกล่าวออกเช่นนี้เพื่อที่จะจับกุมและทำร้ายเจ้าเมือง อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีใครสักคนเดียวที่จะพูดในเรื่องนี้หรือเคลื่อนไหวไปหยุดยั้งพวกเขา หลังจากกลุ่มทหารรับจ้างดีเฟนท์ได้ออกไปจากเมืองเวค ทุกคนรู้ว่า ทหารรับจ้างอัคนีนั้นเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่แข็งแกร่ง หาใครเปรียบ
ในทวีปเทียนหยวน พลังเป็นเรื่องสำคัญที่สุด สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง มันสามารถแก้ไขได้ผ่านพลัง เหตุผลและตรรกะ มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้น
ในขณะที่เจี้ยนเฉินกลับไปยังครอบครัวไค ข่าวที่ว่าหยุนหลีถูกจับโดยพวกเขาได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟไหม้ป่า ความจริงและทุกอย่างทุกคนได้ยินราวกับระเบิดยักษ์ ทุกคนรู้สึกประหลาดใจมากได้ยินข่าวนี้
เมืองเวคเป็นเมืองชั้นสามซึ่งหยุนหลีนั้นยังคงเป็นเจ้าเมืองและเป็นขุนนางของอาณาจักร หากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีกล้าจับและกักขังหยุนหลี มันก็เท่ากับว่าพวกเขาได้ท้าทายต่ออาณาจักรวายุคราม ทำให้เป็นศัตรู ทางอาณาจักรวายุครามจะไม่สนใจเรื่องใด หากมันเกี่ยวพันกับเกียรติและศักดิ์ศรี
ภายในลานภายในของครอบครัวไค หยุนหลีถูกบังคับให้คุกเข่าหน้าป้ายหลุมศพของเต้าคัง ที่ยืนอยู่ด้านนอกต่างเป็นผู้ชายร่างแข็งแรงจำนวนหนึ่ง ในขณะที่จัดหาอุปกรณ์ของพวกเขาสำหรับภารกิจของพวกเขา เหล่าทหารรับจ้างอัคนีได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและทิ้งทุกอย่างเพื่อกลับไปตระกูล เมื่อได้ยินว่ามันเป็นหยุนหลีที่ขโมยสัตว์อสูรระดับ 5 และฆ่าเต้าคัง เรื่องนี้เองที่มันสร้างความเกลียดชังอย่างเหลือเชื่อ
รอยฝีเท้าหนักดังขึ้นจากภายนอก เป็นผู้คุ้มกันคนหนึ่งที่เข้ามารายงาน “หัวหน้า ทหารในเมืองกลุ่มใหญ่ได้มารวมตัวกัน”
เจี้ยนเฉินโบกมือ “ไม่ต้องกังวล เปิดประตู ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาข้างใน”
ด้วยเหตุนี้ ประตูของครอบครัวไคเปิดกว้าง กลุ่มทหารชุดเกราะเดินเข้าในราวสักพันกว่าคน
เสียงของรอยเท้าของพวกเขามาเพื่อหยุด และทุกคนก็ตระหนักถึงว่า พวกเขามีครอบครัวไคยืนล้อมรอบ
ทหารหนึ่งเดียวก้าวออกมาข้างหน้า ด้วยการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของทหารต่อเขาในนี้คือ เต้าหลี ผู้บัญชาการ
จ้องมองที่หยุนหลีด้วยดวงตาแข็งค้าง เต้าหลีหันไปมองไปที่เจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉิน นี่หมายความเช่นไร ? ทำไมเจ้าถึงกระทำต่อท่านเจ้าเมืองในลักษณะเช่นนี้ ?
ด้วยท่าทีไร้อารมณ์ เจี้ยนเฉินตอบ “หยุนหลีขโมยลูกสัตว์อสูรระดับ 5 จากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี และฆ่าผู้อาวุโสเต้าคัง อาชญากรรมของเขาไม่ได้รับการอภัย
หลังจากโต้เถียงกัน หยุนหลีพ่นผ้าที่ยัดปากออกมาและปฏิเสธบางสิ่ง เต้าหลี อย่าไปฟังเจี้ยนเฉิน ทหารรับจ้างอัคนีคิดก่อกบฏต่ออาณาจักร ความโลภอันไม่มีขอบเขต พวกเขาตัดสินใจที่จะจับกุมข้าหลังจากได้ยินแผนการของพวกเขา ได้ยินคำพูดของหยุนหลี เต้าหลีมองออกอย่างชัดเจนว่าเขาโกหก
เจ้ายังกล้าเล่นลิ้น ไคเอ้อส่งเสียงดูแคลนและเตะไปที่หยุนหลี
เต้าหลีคิดครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับ เจี้ยนเฉิน เมืองเวคครานั้นภายใต้การบุกรุกของสัตว์อสูร ผลงานของเจ้าได้รับความชื่นชมเป็นอย่างมากจากข้า แต่ทว่าเจ้าจะกระทำต่อเจ้าเมืองในลักษณะเช่นนั้นไม่ได้ ปล่อยเจ้าเมือง แล้วข้าจะส่งรายงานแจ้งไปยังอาณาจักร อย่างน้อยที่สุดเพื่อให้เกิดความยุติธรรมต่อความตายของผู้อาวุโสของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี
เจี้ยนเฉินส่ายศีรษะของเขา ไม่จำเป็นสำหรับปัญหาดังกล่าว ไม่มีความอยุติธรรมใด ๆ ความเกลียดชังที่มีต่อหยุนหลี เหตุผลอะไรที่ข้าต้องใส่ความเขา แม้ว่าข้าจะเกลียดเขา ข้าจะไม่ทำเรื่องน่ารังเกียจดังกล่าว ข้าได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาเป็นคนร้ายโดยไม่ต้องสงสัย หยุนหลีจะถูกลงโทษจากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเรา
ใบหน้าของเต้าหลีเคร่งเครียดขึ้นมา ตามที่เขาคิด เขาป้องมือพร้อมกล่าวกับเจี้ยนเฉินว่า เจี้ยนเฉิน แม้ว่าข้าจะเคารพเจ้ามาก ทว่าเจ้าเมืองนั้นไม่อาจถูกลบหลู่เกียรติได้ ถ้าเจ้ายังดำเนินการต่อไปแล้ว ขออภัยที่ข้าต้องล่วงเกิน
ที่คำสั่งของเขา ทหารทุกคนนิ่งคิด แม้ทหารจำนวนมากจะล้อมรอบเจี้ยนเฉิน
ด้วยการหัวเราะ หมิงตงจับดาบสีฟ้า เขากล่าวว่า ดี ให้ข้าแสดงเจ้าเห็นทักษะต่อสู้ระดับปฐพี พายุถล่มเมฆา
ระเบิดลมจากพลังเซียนเริ่มไหลวนรอบหมิงตง ก่อนจะกลายเป็นพายุขึ้นไปสู่ท้องฟ้า คำรามก้อง เมฆเริ่มกระจาย
เป็นพายุขนาดยักษ์ที่ปรากฏในลาน ผนังโดยรอบของสนามหญ้าเริ่มสั่นอย่างรุนแรง แม้ทหารที่พุ่งเข้าปะทะกับเจี้ยนเฉินเกือบถูกดูดลงไป ไม่สามารถรักษาความสมดุลของพวกเขา มันเอาทุกอย่างที่พวกเขาสามารถติดอยู่ในพื้นดิน อย่างไรก็ตาม มันกลับไม่มีผลต่อกลุ่มเจี้ยนเฉิน
เห็นพายุไซโคลน ท่าทีหวั่นกลัวที่ปรากฏจากใบหน้า ใบหน้าเต้าหลีกลายเป็นร้อนรน ตามที่ร้องออกมา ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี เจ้า…เจ้าเป็นเซียนปฐพี !
หมิงตงหัวเราะ ให้การสั่นไหวรุนแรงของดาบ พายุเริ่มที่จะขยายได้เร็วขึ้นแม้ขณะนี้ มันบังคับให้ลมเป่าขึ้นเพื่อให้ทหารถูกดึงไปในอากาศโดยไม่อาจปกป้องตัวเอง
เต้าหลีไม่รักษาท่าทีมุ่งมั่นอีกต่อไป นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี เขาทำดีที่สุดด้วยการถอยร่นไปหลายก้าวโดยไม่ต้องบินไปไกล เต้าหลีสั่งให้ทุกคนถอยกลับ
เห็นพายุที่พัดทหารทั้งหลาย ทหารทั้งหมดเริ่มถอย ก่อนที่เต้าหลีจะให้คำสั่งของเขา ขณะที่พวกเขาพยายามหนีออกจากบริเวณนั้น ดวงตาสะท้อนความกลัวของพวกเขา ถ้าพวกเขาจะถูกดูดเข้าไปในพายุนี้และส่งหลายร้อยเมตรในอากาศ มันมีโอกาสได้ว่าพวกเขาจะตายจากการปะทะกับพื้นดิน
หยุนหลีที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นดิน เมื่อเขาเห็นพายุที่เข้าถึงสู่ท้องฟ้า มีเสียงดังก้อง เขากล่าว ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี เขามีมันได้อย่างไร ?