Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 523 ตัวตลกที่แท้จริง
เย่เซิ่งเทียนรีบอุ้มซือซือไว้ในอ้อมแขน และตรวจสอบทั่วร่างกาย เธอเพียงแค่หมดสติไปเท่านั้น ได้รับบาดเจ็บภายนอกเพียงเล็กน้อย เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
มินั้นเขาอาจจะเป็นบ้า
ถึงแม้ว่าซือซือจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เย่เซิ่งเทียนยังคงรู้สึกโกรธมาก เขาไม่เคยตีซือซือเลย แต่กลับถูกไอ้สัตว์เดรัจฉานคนนี้ทำร้าย!
เย่เซิ่งเทียนอุ้มซือซือเดินเข้ามา มองไปที่เจี่ยงหมิ่นและกล่าวด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “พวกคุณสมควรตาย! เดิมทีผมไม่อยากจะยุ่งเรื่องไร้สาระของพวกคุณ แต่พวกคุณแตะเส้นตายของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าไม่ฆ่าคุณ เป็นความชั่วร้ายที่ไม่สามารถให้อภัยได้จริง ๆ!”
“อย่าฆ่าฉัน ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์จริง ๆ”
เจี่ยงหมิ่นตกใจมาก เพราะคนยิ่งแก่ก็ยิ่งกลัวตาย อย่ามองว่าเจี่ยงหมิ่นไม่เห็นชีวิตของคนอื่นอยู่ในสายตา แต่เมื่อถึงตาตนเองแล้ว เธอกลัวความตายมากกว่าใคร ๆ
“เรื่อง…เรื่องทั้งหมดเป็นคำสั่งของเซี่ยหมิงหลี่ฉันถูก เซี่ยหมิงหลี่หลอก เซี่ยหมิงหลี่ล่อลวงฉัน ฉันผิดไปแล้ว คราวนี้ฉันรู้ตัวว่าผิดจริง ๆ อย่าฆ่าฉัน ฉันเป็นคุณยายของหวางซี ถ้าคุณฆ่าฉันจะเป็นการผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรง! คุณจะถูกโลกประณาม!”
“ฮึ่ม ผมเย่เซิ่งเทียนจะทำเรื่องใด ใครมีสิทธิ์เข้ามาแทรกแซง!”
หลังจากกล่าวจบ เย่เซิ่งเทียนใช้เท้าเตะออกไป
เจี่ยงหมิ่นหญิงชราที่โหดเหี้ยม กระเด็นออกไปทันที กระแทกไปที่หน้าต่างจนเศษกระจกเต็มพื้นและเสียชีวิตทันที
“อย่าฆ่าพวกเรา อย่าฆ่าพวกเรา”
เมื่อเห็นว่าสามคนเสียชีวิตในชั่วพริบตา มู่ซิ่วหลินและหลี่เซียงหลันตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ คุกเข่าลงบนพื้นแล้วขอความเมตตา
“ถึงพวกคุณตายก็ไม่สาสมกับความผิดที่ทำลงไป”
ใบหน้าของเย่เซิ่งเทียนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ก่อนหน้านั้นเขาให้โอกาสคนเหล่านี้มากกว่าสองครั้งแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะทำเรื่องอะไร เขาก็เพิกเฉย
และให้เกียรติแล้วแต่อีกฝ่ายไม่สนใจ กลับวางท่าได้ใจยิ่งขึ้น แล้วยังแตะเส้นตายของตนเอง โดยการลงมือทำร้ายครอบครัวของตนเอง
นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถทนได้!
เย่เซิ่งเทียนกำลังจะลงมือ หวางซีรีบกล่าวว่า “เซิ่งเทียนไว้ชีวิตพวกเขาสองคนเถอะ เมื่อสักครู่พวกเขาสองคนช่วยออกหน้าพูดแทนพวกเราด้วย และตอนที่หลี่เซียงไซว่ทำร้ายซือซือพวกเขายังขัดขวาง พวกเขาสองคนมีความผิดจริง แต่ไม่ถึงกับต้องตาย”
เย่เซิ่งเทียนตกตะลึงเล็กน้อย ไม่เชื่อว่าพวกเขาสองคนจะสามารถเปลี่ยนนิสัยได้
“ถูกต้อง! ถูกต้อง! เมื่อสักครู่ผมกับเซียงหลันช่วยออกหน้าพูดแทนหวางซีและคนอื่น ๆ ผมกับเซียงหลันแค่อิจฉาพวกคุณเท่านั้น แต่พวกเราไม่เคยคิดที่จะเอาชีวิตของพวกคุณเลย เรื่องทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเจี่ยงหมิ่นเธอสมรู้ร่วมคิดกับเซี่ยหมิงหลี่เพื่อต้องการแย่งชิงทรัพย์สินของตระกูลหลี่ ผมกับเซียงหลัน ต่อต้านมาโดยตลอด และพวกเราเคยถูกทำร้ายเพราะเรื่องนี้อีกด้วย”
มู่ซิ่วหลินคุกเข่าอยู่บนพื้นและก้มกราบไม่หยุด
“คุณฆ่าฉัน แล้วปล่อยซิ่วหลินไปเถอะ เพราะฉันเป็นคนวางยาพิษให้ผู้อาวุโส เป็นความผิดมหันต์ โทษสมควรตาย ควรจะถูกสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้น”
หลี่เซียงหลันมองศพของเจี่ยงหมิ่นและหลี่เซียงไซว่ที่อยู่บนพื้น ชั่วขณะหนึ่งเธอรู้สึกอารมณ์ซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง
สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือเธอมักจะด่าหลี่หลานและหวางซีว่าเป็นคนนอกคอก แต่นึกไม่ถึงว่าคนที่เป็นคนนอกอย่างแท้จริงก็คือตนเอง คนที่เป็นตัวตลกก็คือตนเอง!
มีอะไรน่าเยาะเย้ยไปกว่านี้อีกไหม?
เธอรู้สึกท้อแท้และสิ้นหวัง และอยากจะตาย เพื่อจะได้หลุดพ้น
“อย่า! เซียงหลันถูกบีบบังคับและถูกหลอก เธอเพิ่งรู้สถานะที่แท้จริงของตนเองเมื่อช่วงสองวันที่ผ่านมา ตอนนี้เธอป่วยเป็นโรคจิตเล็กน้อยแล้ว โปรดปล่อยเธอไปเถอะ?”
สิ่งที่เย่เซิ่งเทียนนึกไม่ถึงก็คือ มู่ซิ่วหลินและหลี่เซียงหลันสองสามีภรรยาคู่นี้ ที่เป็นคนเห็นแก่เงิน แต่เวลาแบบนี้กลับคิดเพื่ออีกฝ่าย
“ฆ่าพวกคุณ มันจะทำให้มือของผมสกปรก”
เย่เซิ่งเทียนมองไปที่หลี่กั๋วหรงและกล่าวว่า “คุณท่าน คุณจัดการเองเถอะ”