บทที่ 721 สังหารเทพ ผู้แต่ง ท่านลั่ว
หลินเฟิงลืมตาขึ้นอย่างเลือนลางและพบว่าในความเลือนลางนั้นกลับเต็มไปด้วยแสง
และในตัวของสองพี่น้องก็มีดอกไม้แห่งแสงขนาดใหญ่บานสะพรั่ง จิตวิญญาณแห่งบรรยากาศเติมเต็มไปทั่วทั้งถ้ํา
สายตาของหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังร่างของหลานจูชิง เวลานี้ แม้เขาจะเข้าสู่อาณาจักรพระเจ้าแล้ว แต่ก็ยังคงมีความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์อยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกหวั่นไหวกับไปความงดงามของหลานจูชิง
ต่อมาเขาจึงออกจากถ้ํา
หากต้องการรอให้ทั้งสองสาวตื่นขึ้นจะใช้เวลาประมาณสามเดือน
หลังจากกล่าวคําอําลากับท่านไป่ฮัว หลินเฟิงจึงบินตรงไปที่ทะเล
เป็นเพราะหน้าที่ของราชามังกรแห่งกาลเวลา บวกกับอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเธอ ราชินีมังกรจึงไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย
อย่างน้อยราชินีมังกรก็เป็นบุตรีแห่งเทพเจ้ามังกร และสําหรับหลินเฟิงก็ถือว่าเธอเป็นผู้ที่สําคัญมากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความช่วยเหลือ
หลังจากมาถึงพระราชวังของราชินีมังกรแล้ว หลินเฟิงกลับไม่พบเธอ แม้เขาจะสแกนพื้นที่ทั้งหมดก็ยังไม่พบร่างของราชินีมังกร
ตามความจริง ราชินีมังกรนั้นไม่สามารถเดินไปไหนได้ หลินเฟิงงุนงงจึงไปหาเสี่ยวใช่
หลังจากมาถึงวังเงือกแล้ว เขาพบว่า แม้แต่เสี่ยวไช่เองก็ไม่อยู่
เขารีบถามมนุษย์เงือก ผลก็คือ ชายคนนั้นพูดว่า “มีบางอย่างผิดปกติ!”
หลินเฟิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเลยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
ชายคนนั้นตอบว่า “ตรงจุดที่จะเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง ผนึกของวัตถุเวทย์กําลังคลายออก ราชินีเลยไปจัดการกับมัน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลินเฟิงเกิดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ถ้าเป็นเช่นนั้น เกรงว่าราชินีมังกรคงจะไปด้วย
แต่ความแข็งแกร่งของปีศาจไม่ได้อ่อนแอ เขาเกรงว่าด้วยความแข็งแกร่งของเสี่ยวไช่และราชินีมังกรอาจไม่สามารถต้านทานได้
หลินเฟิงรู้สึกวิตกกังวลและรีบไปยังจุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง
ในขณะนี้ ณ จุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง เสี่ยวใช่กับราชินีมังกรกําลังมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ด้วยใบหน้าซีดเผือด
มันคือกระแสน้ําวนสีดําที่เมื่อครู่มีร่างๆหนึ่งออกมาจากน้ําวน
ทั้งคู่พยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถหยุดการเปิดของผนึกได้
คนผู้หนึ่งปรากฏตัวอยู่ที่ก้นทะเล ทันใดนั้น ลมปราณอันหนักหน่วงได้แผ่กระจายออกไปโดยรอบ ดูเหมือนว่าแม้แต่น้ําทะเลก็ยังหยุดไหล
สีหน้าของราชินีมังกรกับเสี่ยวไช่ย่ําแย่ลง คนผู้นั้นยังไม่ได้ระเบิดพลังเต็มกําลัง แต่เพียงเท่านี้ พวกเธอก็รู้แล้วว่าพวกเธอไม่สามารถต่อต้านได้เลย
ไม่มีความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ของคนผู้นั้นกับคนปกติ แต่เขากลับเปลือยเปล่า มีลวดลายสีดําปรากฏบนร่างและมือนับสิบงอกอยู่ข้างหลังซึ่งแต่ละข้างนั้นคือกรงเล็บอันหนึ่ง
ราชินีมังกรแทบจะกัดฟันพร้อมกล่าวออกมาสองสามคํา: “พัน พันกร ชูร่า!”
และกลิ่นแห่งความสิ้นหวังในน้ําเสียงนี้ก็ช่างรุนแรงมาก
เสี่ยวไปรู้จักชูร่าพันมือเป็นอย่างดี แน่นอนว่าในสงครามครั้งนั้น ชูร่าพันมือได้ฆ่าคนของเธอไปมากมาย
และความแข็งแกร่งของชูร่าพันมือก็อยู่ในตบะเทพ!
เสี่ยวใช่มีความทรงจําของราชินีปลา ย่อมเป็นธรรมดาที่จะรู้จักชูร่าพันมือเช่นกัน
หัวใจของเธอหนักอึ้งราวกับถูกกดทับด้วยก้อนหินขนาดใหญ่
เมื่ออยู่ในทะเล แม้ว่าความแข็งแกร่งของเธอจะมากที่สุด แต่ความแข็งแกร่งของราชินีมังกรยังไม่ฟื้นกลับมา ถึงแม้ว่าทั้งสองจะร่วมมือกันก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้
ชูร่าพันมือเห็นคนสองคนด้วยตาเดียว ปากจึงเม้มรอยเย้ยหยัน: “ราชินีมังกร ราชินีปลา ทันทีที่ข้าออกมาก็ได้พบกับคนกับรู้จักเลยสินะ”
“เจ้ามาที่นี่เพื่อหยุดข้างั้นหรือ? ในเมื่อข้าได้ออกมาแล้ว ข้าก็จะผ่าเจ้าซะ!”
สีหน้าของราชินีมังกรกับเสี่ยวไช่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว พวกเธอทั้งคู่ก้าวไปข้างหน้าโดยใช้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุด
ทันใดนั้น กระแสน้ําใต้ทะเลทั้งสองสายก็พุ่งเข้าใส่ชูราพันมือ
แต่ชูร่าพันมือเพียงแค่ส่งเสียงอย่างเย็นชา มือสองข้างบินออกไปและระเบิดกระแส น้ําวนทั้งสองในทันที
ในเวลาเดียวกันนั้น ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ก็กระเด็นไปข้างหลังพร้อมกระอักเลือดออกมา
“ราชินีมังกร, ราชินีปลา ข้าไม่คิดเลยว่าอดีตที่ผ่านมาอย่างยาวนานจะทําให้ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าถดถอยไปถึงจุดนี้ มันทําให้พวกข้าผิดหวังซะจริง”
“ข้ากําลังจะมีช่วงเวลาที่ดีกับเจ้า แต่ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอกับเรื่องอย่างนี้”
“ช่างตกต่ํานัก!”
ชูร่าพันมือกล่าวจบ กรงเล็บแหลมคมสองอันก็รีบพุ่งไปที่ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่
เวลานี้ เกิดแสงโค้งทะลุผ่านพื้นที่และตัดกรงเล็บทั้งสองออกทันที!
“ใคร!” ชูร่าพันมือร้องออกมา
“นั่นสินะ” เสียงเย็นๆดังขึ้น ตามมาด้วยหลินเฟิงที่แหวกพื้นที่ออกมา
” หลินเฟิง?” เมื่อเห็นผู้มาเยือน ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ต่างตกตะลึง
“แล้วเจ้าเป็นใคร?” ชูร่าพันมือเอ่ยถาม
หลินเฟิงมองเขาอย่างเย็นชา: “นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรใส่ใจ เจ้าแค่ต้องรู้ว่าข้าคือคนที่จะฆ่าเจ้า”
ชูร่าพันมือตกตะลึงเล็กน้อย แล้วใบหน้าของเขาก็ดูดุร้าย: “ฆ่าข้า? เจ้าคู่ควรรีไง?”
ราชินีมังกรรีบพูดขึ้น ” หลินเฟิง! อย่าเข้ามายุ่ง! มันเป็นเทพ ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถจัดการ
หลินเฟิงยิ้ม: “ก็แค่ครึ่งพระเจ้า ยิ่งใหญ่ตรงไหน?”
“อะไรนะ?” ราชินีมังกรกับเสี่ยวใช่มองหน้ากัน เวลานี้พวกเขาคิดว่าหลินเฟิงคงบ้าไปแล้ว
ชูร่าพันมือระเบิดหัวเราะออกมา: “ข้าไม่คิดว่าเวลาผ่านไปนานเช่นนี้ มนุษย์จะโง่มากขึ้นเรื่อยๆ จนคิดจะกล่าวสิ่งใดก็ได้!”
เจ้าหนุ่ม เจ้าจําต้องจ่ายราคาสําหรับคําพูดที่ไร้สาระนั่น ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะหยุดข้าได้ไหม!”
จากนั้นมือยาวของชูร่าที่พันมือก็พุ่งเข้าหาหลินเฟิงอีกครั้ง
“อา” หลินเฟิงกล่าวเบาๆ พร้อมโบกมือที่ทรงอํานาจของเขา มือยาวเหล่านั้นจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย
“เป็นไปได้อย่างไร?” ราชินีมังกรกับเสี่ยวไปรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก และเฉียนชูชูร่าก็รู้สึกโง่งมเช่นกัน
“ไอ้ตัวน่ารังเกียจ!” ชูร่าพันมือสบถ มือใหม่งอกออกมาจากด้านหลัง เขาเริ่มโจมตีใส่อีกครั้ง
แต่หลินเฟิงยังคงทําลายมันได้อย่างง่ายดาย
” หลินเฟิง เจ้า … “ ราชินีมังกรกล่าวด้วยความงุนงง
แม้ว่าการโจมตีจากชูร่าพันมือนั้นดูเหมือนจะถูกทําลายได้ง่าย แต่ราชินีมังกรกลับรู้ดีว่ามือแต่ละข้างนั้นเพียงพอที่จะสังหารปรมาจารย์นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย!
หลินเฟิงกล่าวอย่างแผ่วเบา “ข้ามาแล้ว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร”
ชูร่าพันมือตระหนักได้ว่าหลินเฟิงนั้นไม่ธรรมดา เขาเพิ่งได้ออกมาและไม่ต้องการลงไปในท่อนั้นอีก ดังนั้นเขาจึงแทบไม่ลังเลที่จะใช้คทามือสังหาร
ทันใดนั้น ก้นทะเลทั้งหมดก็สั่นไหว ความปั่นป่วนที่ไม่ทันคาดคิดพลุ่งพล่านขึ้น ทุบกระหน่ําให้เกิดคลื่นน้ําแผ่กระจาย
“เขาจะสร้างคลื่นสึนามิ!” ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ตระหนักได้ถึงความตั้งใจของชูร่าพันมือ
“ไม่ต้องกังวล เขาทําไม่ได้หรอก” หลินเฟิงกล่าวเบาจากร่างของเขา
ทันใดนั้น ความปั่นป่วนก็สงบลง
ในที่สุด ความกลัวก็ไต่ขึ้นไปบนใบหน้าของชูร่าพันมือ เขาก้าวถอยหลังสองก้าวและพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “เจ้าคือพระเจ้า …
“มันสายไปแล้วที่จะรู้” หลินเฟิงเอ่ยเสียงเบาแล้วหายตัวไปอยู่ด้านหลังชูร่าพันมือ
“จงหายไปให้หมดซะ!” เขาบัดผ่านทะลุอกของชูร่าพันมือ
สายเลือดอันแข็งแกร่งสลายหายไปในน้ําทะเลทันที