ตอนที่ 90: หาเงินได้แล้ว โดย Ink Stone_Romance
“เจ้าอ้วน เจ้ากลับไปบอกซินห้าว… บอกพี่ใหญ่ว่าขอบคุณเขา บอกเขาว่าถ้ามีเวลาให้มานั่งเล่นที่บ้านหน่อย ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเขา ให้เงินเขา”
เฉินเยี่ยนอยากเจอซินห้าว แต่ตอนนี้ซินห้าวอยู่ในเมือง เธอจึงให้ฝากเจ้าอ้วนไปบอกซินห้าว หวังว่าซินห้าวจะมีเวลามาหาที่บ้าน ยังไงตอนนี้ที่บ้านก็รู้แล้วว่าซินห้าวเป็นคนช่วยเรื่องไปป์บุหรี่และกระดาษ แล้วยังติดเงินเขาอีก ซินห้าวมาที่บ้านก็ไม่แปลก
“ได้ พี่สาวพี่วางใจได้ ข้าต้องบอกต่อคำพูดพี่แน่นอน ถ้าพี่ใหญ่ข้ารู้ว่าพี่เชิญเขามากินข้าวจะต้องดีใจมากแน่ พี่สาว พี่เชิญข้าด้วยหรือเปล่า ตอนนั้นพี่ใหญ่จะพาข้ามากินด้วยได้ไหม?”
ในความคิดของเจ้าอ้วนเรื่องกินสำคัญมาก เขาคิดว่าถ้าเฉินเยี่ยนให้เขามากินข้าวด้วยก็จะดีมาก
หวางจวนแอบมองเจ้าอ้วน ในตามีแววยิ้ม เจ้าคนนี้น่าสนใจเสียจริง ถ้าบอกว่าเขาไม่ฉลาด แต่เขากลับรู้เรื่องมาก ถ้าบอกว่าเขาฉลาด เขาก็ดูโง่ไปหน่อย แต่ก็ดูน่ารักดี คนแบบนี้ซื่อๆ มีอะไรก็พูดออกมา ไม่ต้องคอยระวัง
“เลี้ยงเจ้าสิ ตอนนั้นก็ให้พี่ใหญ่เจ้าพาเจ้ามาด้วยกัน ไม่รับประกันว่าจะอร่อยนะ แต่รับประกันว่ากินอิ่มแน่นอน”
นัยน์ตาเฉนเยี่ยนมีแววขำ เธอรู้สึกดีกับเจ้าอ้วน ความคิดเหมือนหวางจวน สำหรับคนอย่างเจ้าอ้วนแล้ว ไม่ต้องคอยระวังเลย
“ดีจังเลย ขอบคุณพี่สาว ถึงเวลาข้าจะมาแน่นอน งั้นข้าไปก่อนละ พี่ไม่ต้องไปส่งข้า ข้ารู้จักทาง”
เจ้าอ้วนหัวเราะยิ้มกว้าง หัวเราะอย่างพอใจมาก เหมือนว่เขาได้กินข้าวแล้วเลย
เจ้าอ้วนไปแล้ว เฉินเยี่ยนมองดูไปป์บุหรี่ที่กองเป็นภูเขาเล็กๆ ในบ้าน เจ้าอ้วนบอกว่าเขากับอีกคนเป็นคนเก็บ ใช้เวลาเก็บสองวันถึงจะเก็บได้เยอะขนาดนี้ ดูเหมือนซินห้าวจะคิดไว้ก่อนแล้วว่าไปป์บุหรี่เธอน่าจะใช้ใกล้หมดแล้ว ดังนั้นเลยเตรียมไว้ให้เธอล่วงหน้า แล้วยังมีกระดาษกับที่ปิดผนึกอีก ต่างเตรียมให้เธอครบ เธอไม่ต้อออกจากบ้านแล้ว มีครบทุกอย่าง แต่ไม่ได้เจอซินห้าว ในใจเฉินเยี่ยนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
มองดูหวางนิวและหวางจวนเริ่มลงมือแกะไปป์บุหรี่ มองดูสีหน้าพวกเธอมีความสุข เฉินเยี่ยนยื่นมือออกไปตีหน้าตัวเอง เส้นทางเพิ่งเริ่มต้น ตอนนี้ตัวเองมีความคิดเห็น และไม่มีสิทธิ์จะไปคิดเรื่องอื่น เธอต้องขยันหาเงิน เพื่อเปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้นต่างหาก
ใช้ชีวิตไปแบบนี้ พริบตาเดียวก็ผ่านไปสองเดือนกว่าแล้ว ในสองเดือนนี้ เฉินเยี่ยนและคนบ้านเฉินต่างยุ่งกัน หนึ่งเดือนก่อนหน้านั้นไม่ได้ทำผักแล้ว เพราะว่าสาเหตุของอากาศเลยทำไม่ได้ แต่งานพันบุหรี่ยังคงดำเนินต่อไปอยู่ เมื่อวานเฉินเยี่ยนและเฉินจงไปหาหัวหน้าเจิ้งและอีกโรงงานหนึ่งเพื่อส่งบุหรี่ลอตสุดท้าย พวกเขาทำงานบุหรี่เสร็จแล้ว เพราะอีกครึ่งเดือนจะเป็นวันปีใหม่ อากาศหนาวแล้ว ถนนหนทางเดินลำบาก ตอนที่เจ้าอ้วนมาส่งไปป์บุหรี่และกระดาษครั้งที่แล้ว เฉินเยี่ยนบอกว่าก่อนปีใหม่เขาอย่าเพิ่งมาส่ง พวกเขาจะทำลอตนี้ให้เสร็จ แล้วพักผ่อน ฉลองวันปีใหม่
เฉินเยี่ยนนับเงินที่ได้มาเมื่อวาน นอกจากเงินที่ต้องให้ซินห้าวแล้ว เงินทั้งหมดที่หาได้ช่วงนี้รวมกันได้มาตั้งหนึ่งร้อยแปดสิบเก้าเหรียญเจ็ดสิบสตางค์กว่า แล้วยังมีตั๋วหลายอย่างอีกด้วย
เมื่อวานนับเสร็จเฉินเยี่ยนรู้สึกตื่นเต้น ตัวเลขนี้ถ้าเทียบกับยุคหลังไม่ถือว่ามากอะไร ไปซุปเปอร์มาร์เกตครั้งหนึ่งอาจไม่พอด้วยซ้ำ แต่สำหรับยุคนี้แล้ว นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย ก่อนหน้านี้ช่วงปีใหม่บ้านเฉินมีเงินไม่กี่เหรียญก็นับว่าไม่แย่แล้ว นี่เงินเกือบสองร้อยเหรียญถือว่ามากมายเหลือเกิน
นี่เป็นบทพิสูจน์ของเธอและคนในบ้านที่ร่วมแรงร่วมทำงานอย่างหนัก ตอนเธอเพิ่งมา ตอนที่แยกบ้านนั้นไม่มีอะไรสักอย่างเลย ตอนนี้มีเงินมากขนาดนี้ เธอจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง
อีกทั้งตอนนี้เธอสร้างจุดรับบุหรี่หลายจุด ทุกครั้งที่ห่อบุหรี่เสร็จก็เอาไปให้ที่จุดรับบุหรี่ก็ได้แล้ว พวกเขาไม่ต้องไปขายที่ตลาดอีกแล้ว ถือว่าผ่อนแรงลง
เรื่องเดียวที่เฉินเยี่ยนไม่ค่อยสบายใจคือซินห้าว สองเดือนกว่านี้เธอไม่เจอซินห้าวเลย ทุกครั้งเป็นเจ้าอ้วนที่มาส่งไปป์บุหรี่และกระดาษให้เธอ ทุกครั้งเธอถามเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนบอกว่าซินห้าวมีธุระในเมือง ส่วนเรื่องอะไรนั้น ทุกครั้งเจ้าอ้วนจะเกาศีรษะแล้วบอกว่าเขาไม่รู้ เฉินเยี่ยนก็ถามไม่ได้ความ ฝากคำพูดไปกับเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนรับปาก แต่เธอก็ไม่เห็นซินห้าวมาเลย
หรือซินห้าวจะขีดเส้นกั้นเธอกับเขา ก็ไม่น่าจะใช่ ทุกครั้งซินห้าวให้เจ้าอ้วนเอาของมาให้จะตรงเวลามาก อีกทั้งบางครั้งยังให้เจ้าอ้วนเอาของมาให้ เช่นครั้งหนึ่งเคยเอาขนมปังอบเนื้อย่างมาให้ มีครั้งหนึ่งเอาอาหารกระป๋องและเค้กไข่ไก่สองห่อมาให้ ทุกครั้งหวางนิวจะดีใจมาก บอกว่าซินห้าวคนนี้ช่างรู้เรื่องจริงๆ
แต่ของมา ซินห้าวกลับไม่มา เงินเขาก็ไม่เคยรับไป ให้เจ้าอ้วน เจ้าอ้วนก็ไม่ยอมรับ ดังนั้นเธอเลยเก็บสะสมมาตลอด คิดว่าถ้าได้เจอซินห้าวเมื่อไรก็จะเอาให้เขา แต่ซินห้าวกลับไม่เคยให้โอกาสนั้นกับเธอเลย
นอกจากเรื่องซินห้าว เฉินเวยก็มาหาที่บ้านหลายครั้ง เธอมาที่บ้านหลังรู้ว่าเฉินเยี่ยนเริ่มขายบุหรี่ได้เงิน เธอประหลาดใจมากที่เฉินเยี่ยนสามารถทำบุหรี่ได้ ส่วนอวี๋เหวยหมินทำอะไรไม่เป็นเลย เพราะอวี๋เหวยหมอนไม่รู้ว่าเอากระดาษพันยาเส้นยังไง อวี๋เหวยหมินเคยลองใช้ยาเส้น แต่ใช้มือพันก็ไม่ได้รูปร่างที่ต้องการ ดังนั้นเฉินเวยและอวี๋เหวยหมินเลยปรึกษากัน เลยมาหาเพื่อถาม
เฉินเวยถามเฉินเยี่ยนไม่ได้ ถามไปเฉินเยี่ยนก็ไม่บอก เธอแอบถามหวางจวน หวางจวนบอกเธอแค่ว่าใช้ท่อนไม้ทำเรียกว่าไปป์บุหรี่ ไม่ได้เอาท่อพันบุหรี่ให้เฉินเวยดู ทำไม? เพราะเฉินเยี่ยนเคยบอกเธอและเฉินจงอย่างเคร่งครัดมาก ว่าไม่สามารถให้ใครดูท่อพันบุหรี่ได้ ถึงแม้จะเป็นเฉินเวยหรือเฉินกุ้ย ไม่อย่างนั้นจะโดนเผยแพร่ออกไป ถึงตอนนั้นคนที่พับบุหรี่ได้จะไม่ได้มีแค่พวกเขาแล้ว คนอื่นก็ทำได้ แล้วคนอื่นก็จะใช้วิธีนี้หาเงิน มาแย่งพวกเขาค้าขาย พวกเขาจะหาเงินก็ไม่ง่ายแล้ว
เดิมทีหวางนิวคิดว่าไม่บอกคนอื่นได้ แต่เฉินกุ้ยเป็นลูกชายเธอ เฉินเวยเป็นลูกสาวเธอ เป็นคนครอบครัวเดียวกัน ไม่มีอะไรต้องปิดบัง แต่พอมาคิดถึงคำพูดลูกสาวอีกครั้ง บอกไปคนหนึ่ง ก็เท่ากับบอกสองคน บอกเฉินกุ้ยไป ช่างเหลียนก็ต้องรู้แน่นอน ช่างเหลียนรู้ แม่ของช่างเหลียนก็รู้ไปด้วย แม่เธอรู้ก็ต้องไปบอกคนอื่น ถึงตอนนั้นก็จะมีคนที่รู้มากมาย
ส่วนเฉินเวย ถึงแม้หวางนิวจะรักเฉินเวย แต่ก็ได้ยินมาว่าลูกสาวคนเล็กสนิทสนมกับอวี๋เหวยหมิน ถึงแม้ทุกครั้งเธอจะว่าลูกสาว แต่ทุกครั้งลูกสาวก็จะบอกว่าเธอไม่ได้คบกับอวี๋เหวยหมิน แต่ผ่านไปเธอก็ยังได้ยินว่าลูกสาวไปมาหาสู่กับอี๋เหวยหมินอยู่ เธอไม่ชอบอวี๋เหวยหมิน เธอกลัวว่าลูกสาวยังเด็กอยู่ จะโดนอวี๋เหวยหมินหลอก ดังนั้นเธอเลยไม่ได้บอกเฉินเวย หลักๆ เพราะไม่อยากให้อวี๋เหวยหมินได้ประโยชน์
ต่อมาคนที่มาสืบว่าห่อบุหรี่ยังไงยิ่งมากขึ้น หวางนิวยิ่งปิดปากแน่น ไม่ง่ายเลยกว่าที่บ้านตัวเองจะหาเงินมาได้ มันยากมาก เรื่องอะไรจะต้องบอกคนอื่น ถึงเวลาพวกเขาก็หาเงินได้เหมือนกันสิ แล้วตัวเองจะหาเงินจากไหน? เธอไม่โง่ บ้านอื่นมีวิธีหาเงินยังไม่เห็นจะคิดถึงเธอ และไม่บอกเธอด้วย ตอนนี้เธอก็ไม่บอกคนอื่นเหมือนกัน ดังนั้นรูปร่างท่อพันบุหรี่ก็ยังไม่ได้เผยแพร่ออกไป
——————–