บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 777
เมเดลีนไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่เธอเป็นคนที่เริ่มจูบผู้ชายคนนี้ก่อน
แต่เธอห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลย
เหมือนกันกับเจเรมี่
แม้ว่าเสียงภายในใจจะโต้แย้งอยู่ตลอดว่าเขาไม่รู้จักหรือรักผู้หญิงคนนี้ แต่ร่างกายของเขากลับต้องการอยู่ใกล้เธอ เขาต้องการครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ
ไฟในห้องดับลง เหลือเพียงแสงจันทร์พร่ามัวที่สาดส่องเข้ามา
หิมะที่ตกอยู่นอกหน้าต่างทำให้อากาศเย็นยะเยือก แต่หัวใจของเมเดลีนและเจเรมี่กลับร้อนแรง
ท่าทีที่อ่อนโยนของเขาในตอนนี้ ได้เตือนเธอถึงพฤติกรรมป่าเถื่อนของเขาในเวลานั้น
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยหวงแหนเธอมากถึงขนาดนี้
เจเรมี่กำลังจูบเมเดลีน แต่จู่ ๆ เขาก็รับรู้ได้ถึงรสเค็มของน้ำที่ไหลออกมาจากหางตาของเธอ
“คุณเป็นอะไร?” เสียงทุ้มต่ำของเขาเล็ดลอดเข้ามาในหูของเธอ
เมเดลีนลืมตาขึ้น สบสายตาเข้ากับแววตาแสนอ่อนโยนของชายคนนั้นในความมืด
“เจเรมี่ คุณต้องรีบหายนะ”
เจเรมี่ถึงกับอึ้ง เขาเลิกคิ้วและจูบหน้าผากของเมเดลีนเบา ๆ “ครับ”
เขาสัญญาและกระชับแขนที่รั้งเธอไว้
เมเดลีนขยับเข้าใกล้กับเขาในอ้อมแขนและไม่ขัดขืนอีกต่อไป
การอยู่ในอ้อมกอดของเขาในตอนนี้ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมาก
เจเรมี่อยากที่จะสานต่อสิ่งที่เขาเคยทำกับเมเดลีนต่อไป แต่เมื่อเห็นคนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขากำลังง่วงงุน เขาทำได้เพียงยับยั้งชั่งใจและกอดเธอไว้ เพื่อให้เธอหลับไป…
ในอีกด้านหนึ่ง เฟลิเป้เดินทางกลับบ้านพักไปด้วยอารมณ์โมโห เขาสั่งให้คนของเขาไปตามหาเมเรดิธที่ตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้
เขาทนไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานก่อนหน้านี้
เคธี่ยืนอยู่ที่ทางเข้าของห้องทำงาน เธอลังเลที่จะเข้าไปเมื่อเห็นเฟลิเป้กำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
เธอสัมผัสหน้าท้องส่วนล่างของเธอโดยไม่รู้ตัว และนึกถึงตอนที่เฟลิเป้ผลักเธอ จนทำให้ท้องของเธอกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะและเสียลูกไป
ตอนนี้เขากำลังโกรธ ถ้าเธอเข้าไป มันเหมือนกันว่าเธอเข้าไปหาเรื่องตายรึเปล่า?
แต่เธอไม่สามารถทนเห็นเขาเป็นแบบนี้ได้
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เคธี่ก็ตัดสินใจเดินเข้าไป
ดูเหมือนว่าเฟลิเป้จะสังเกตเห็นเธอแล้ว
เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาสีดำที่เย็นชาของเขาจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของเคธี่
“เฟลิเป้ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?” เคธี่ถามอย่างระมัดระวัง
เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้แผนของเขาก็ดูดำเนินไปได้อย่างราบรื่น แต่ตอนนี้เขากลับดูโกรธมากหลังจากกลับมาจากงาน
“มานี่สิ” เสียงโทนต่ำของเขา ราวกับมีเวทมนตร์ที่ทำให้เคธี่ขยับตัวเข้าไปใกล้เขา
“เฟลิเป้…”
“วันนั้นที่เธอสะกดจิตเจเรมี่ เธอได้ทำมันอย่างเต็มที่รึเปล่า หรือเธอไม่ได้สะกดจิตเขาทั้งหมด?”
เคธี่อึ้งไปครู่หนึ่ง “ไม่นะคะ คุณถามทำไม?”
“ถ้าเธอครอบงำจิตเขาทั้งหมด แสดงว่าความสามารถในการสะกดจิตของเธอลดลงเหรอ? ถ้าเธอยังรับมือเรื่องแค่นี้ไม่ได้ จะมีประโยชน์อะไรที่จะให้เธออยู่เคียงข้างฉันล่ะ?” เฟลิเป้เหลือบมองเธออย่างเย็นชา
หัวใจของเคธี่ราวกับหยุดเต้น เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของเขาเอาไว้ “ไม่นะ ได้โปรด อย่าไล่ฉันไปเลยนะคะ”
เฟลิเป้หลุบตาลงมองดูมือที่กำลังเกาะเกี่ยวของเคธี่ เธอรีบปล่อยมือที่จับแขนของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว ความเครียดของเธอทวีความรุนแรงขึ้น
เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะแตะต้องเขาโดยที่เขาไม่ได้อนุญาต
แต่ตราบใดที่เขาชอบ เขาก็สามารถเล่นกับเธอได้ตลอด
นี่อาจเป็นความแตกต่างระหว่างการรักและการถูกรัก
การรักและการถูกรักไม่เคยเท่าเทียมกัน
เมื่อเห็นดวงตาของเคธี่แดงก่ำ เฟลิเป้ก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นในทันที ทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปและบีบคางของเธอ “อย่าร้องไห้”
เขาดุเธอด้วยน้ำเสียงเชิงออกคำสั่ง
“ถ้าเธอกล้าร้องไห้ออกมา ฉันจะไล่เธอออกไปทันที”