กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 882
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจะทำทุกอย่างและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ใครจะรู้ว่าจะมีคนยอมช่วยผมไหม? พวกเขามีอำนาจและความสามารถมากกว่าเรามาก ดังนั้นพวกเขาจะมีเครือข่ายและช่องทางติดต่อที่ดีกว่าเราอย่างแน่นอน บางทีพวกเขาอาจจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่”
แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเธอกล่าวอย่างขอบคุณ “ชาร์ลี ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะคะ!”
ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูด “ยัยเด็กโง่ ผมเป็นสามีของคุณ ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมนักล่ะ?”
ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ก่อนเขาจะพูดว่า “ลงไปกินข้าวกันก่อน โอเคไหม? หลังจากอาหารเย็น ผมจะออกไปหาเพื่อนบางคน เพื่อดูว่าพวกเขาจะยินดีช่วยผมไหม ถ้าพวกเขาไม่เต็มใจช่วยผม ผมก็จะอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะพาแม่กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”
แคลร์พยักหน้าซ้ำ ๆ เธอรู้สึกสบายใจและโล่งใจขึ้นมากในเวลานี้
ก่อนหน้านี้ แคลร์รู้สึกมาโดยตลอด ว่าเธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่กังวลการหายตัวไปของแม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่ชาร์ลียืนอยู่กับเธออย่างเด็ดเดี่ยว และเนื่องจากเขาเต็มใจที่จะช่วยเธอ เธอจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาก
ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและเป็นทุกข์กับแคลร์ในเวลานี้ เขาสามารถบอกได้ว่าแคลร์กังวลมากจริง ๆ เกี่ยวกับการหายตัวไปของเอเลนตลอดเวลา หากเขาไม่ได้พาเอเลนกลับมาโดยเร็วที่สุด ชาร์ลีก็กลัวว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับแคลร์ ก่อนที่เอเลนจะได้เจอกับเหตุการณ์ใหญ่ต่าง ๆ ในศูนย์กักกัน
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจดำเนินการตามแผนที่วางไว้ในวันพรุ่งนี้ เขาคิดแผนไว้แล้วเพื่อให้เอเลนได้รับการปล่อยตัวจากศูนย์กักกันวันมะรืนนี้
หลังจากปลอบแคลร์แล้ว ชาร์ลีก็พาเธอลงไปที่ห้องอาหาร
จาค็อบและมาทิลด้าเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะในห้องอาหารแล้ว
ในเวลานี้ พอลยืนอยู่ข้าง ๆ ขณะที่เขาเปิดสุรา กุ้ยโจว เหมาไถ อันล้ำค่าขวดหนึ่ง เมื่อเขาเห็นชาร์ลีและแคลร์เดินลงบันได เขาก็รีบถามว่า “คุณชาร์ลี คุณอยากดื่มกับผมไหม?”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เอาสิ ผมจะไปดื่มกับคุณคืนนี้”
แคลร์รีบเตือนเขาด้วยเสียงเบา ๆ “คุณจะไม่ออกไปหาเพื่อนหลังอาหารเย็นเหรอคะ? คุณไม่ควรดื่มตอนนี้ ไม่อย่างนั้น คุณจะไม่สามารถขับรถได้ค่ะ!”
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมจะนั่งแท็กซี่ออกไปหลังจากที่ดื่มเสร็จแล้ว เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่พอลมาที่บ้านของเราในฐานะแขก มันจะเป็นการหยาบคายถ้าผมไม่ดื่มกับเขา”
เมื่อแคลร์ได้ยินคำพูดของชาร์ลี เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ ตราบใดที่คุณไม่เมาแล้วขับ”
ในเวลานี้ จาค็อบเดินออกจากห้องครัวพร้อมกับซุปเนื้อสับหนึ่งหม้อ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะอาหาร เมื่อเขาเห็นแคลร์ เขายิ้มก่อนจะพูดว่า “โอ้ แคลร์! ลูกต้องลองอาหารทุกจานที่อาของลูกเตรียมไว้จริง ๆ พ่อได้ลองชิมอาหารนี้ไปสองสามจานแล้ว และบอกได้เลยว่าการทำอาหารของอานั้นยอดเยี่ยมมาก!”
แคลร์ไม่มีความกระหายที่จะกินเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมื้ออาหารมื้อนี้ถูกเตรียมโดยคู่ปรับของแม่ของเธอในสมัยนั้น เธอจึงไม่อยากกินอะไรเลย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอต้องสุภาพและเห็นแก่หน้าพ่อของเธอ เธอจึงทำได้เพียงนั่งลงที่โต๊ะอาหารเท่านั้น
ในเวลานี้ มาทิลด้าถอดผ้ากันเปื้อนออก ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวพร้อมกับชามและตะเกียบในมือ เมื่อเธอเห็นว่าชาร์ลีกับแคลร์อยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว เธอยิ้มก่อนจะพูดว่า “ฉันขอโทษที่ทำให้ทุกคนรอนานมากสำหรับมื้อเย็นที่จะมาเสิร์ฟนะ”
หลังจากนั้น เธอก็มองไปที่ชาร์ลีและแคลร์ก่อนจะพูดว่า “ตอนนี้ทั้งคู่คงหิวกันแล้วใช่ไหมจ๊ะ? ทำไมไม่หยิบตะเกียบขึ้นมาลองอาหารที่ฉันทำล่ะ?”
บนโต๊ะอาหารมีอาหารทำเองจากซัดเบอร์รี่ทุกประเภทซึ่งมาทิลด้าทำและปรุงทั้งหมด
มีปลานึ่งในซอสน้ำส้มสายชู กุ้งตุ๋น, หมูสามชั้นตุ๋น, หัวปลาตุ๋นกับเต้าหู้, ปลาไหลผัด และกุ้ง รวมทั้งอื่น ๆ อีก
การนำเสนอและรูปลักษณ์ของอาหารเหล่านี้น่าทึ่งมากและดูเหมือนกับอาหารที่ปรุงโดยเชฟมืออาชีพในร้านอาหาร
มาทิลด้าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจในขณะที่เธอพูดว่า “เดิมทีมีผัดกุ้งอีกจานที่เป็นอาหารจานพิเศษของฉัน แต่เราไม่ได้ใส่ใจมากนัก ตอนที่เรายุ่งอยู่ในครัว มันก็เลยไหม้ไปแล้ว คราวหน้าฉันจะทำอาหารให้ทุกคนทานอีกนะ”
เมื่อเธอพูดถึงกุ้งผัด จู่ ๆ มาทิลด้าก็นึกถึงฉากที่จาค็อบกอดเธอในครัวและแก้มของเธอก็เริ่มแดงทันที…