มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 728
ขณะนั้นเจอรัลด์ขับรถของเขาตรงไปยังวิลล่าของแบร์รี่
เมื่อเขาไปถึงสถานที่ เขาพบว่ามีรถหลายคันจอดอยู่ด้านนอกประตู
แบร์รี่มีความสัมพันธ์สระหว่างบุคคลที่ซับซ้อนมาก มีผู้คนมากมายที่ต้องการจะพบเขา เมื่อรู้แบบนี้ เจอรัลด์จึงไม่แปลกใจกับการค้นพบนี้เลยด้วยซ้ำ
มันจึงหมายความได้ว่าเขาต้องจอดรถให้ไกลออกไปจากบ้านเท่านั้น
เมื่อเดินเข้าไปในสถานที่ เขาพบว่าแบร์รี่มีงานให้ทำมากมายจริง ๆ มีแถวที่ค่อนข้างยาวไปจนถึงประตูห้องทำงานของเขา
มันเหมือนกับที่แซคประสบมาไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว
มีผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู ดูเหมือนว่าแบร์รี่ต้องพบกับพวกเขาทุก ๆ คน
เจอรัลด์หัวเราะเบา ๆ กับตัวเองอย่างปวดร้าว
หลังจากนั้น เขาก็เข้าไปใกล้วิลล่า
“เมอา พวกเราจะรอไปอีกนานแค่ไหนกัน? มีผู้คนมากมายเหลือเกินที่นี่ พ่อของฉันก็ยังไม่ได้กลับบ้าน ฉันเป็นกังวลมากเลย!”
ที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างอิซาเบล และคนอื่น ๆ ก็รอกันอยู่
ขณะนั้น พวกเขากำลังรอกันอย่างกระวนกระวายใจ
“ไม่ต้องห่วง ยูนาพูดว่าคุณซาไทร์จะพบพวกเราเพื่อให้ทราบถึงเหตุการณ์นี้ เขาจะพบพวกเราในไม่ช้านี้แหละ ฉันเชื่อแบบนั้น!”
เมอากล่าว
ได้ยินเสียงถอนหายใจขึ้นมา “โธ่เว้ย! ฉันสงสัยว่าทำไมคุณซาไทร์ถึงยุ่งขนาดนี้ พวกเรารอมาสองชั่วโมงแล้วนะตอนนี้!”
ใครบางคนกล่าวอย่างเหลืออด
และในขณะนั้น เมอาก็ตกตะลึงขึ้นมาฉับพลัน เธอเหลือบไปเห็นคนหนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาในสถานที่จากข้างนอก
จริง ๆ แล้ว ผู้คนมากมายก็มองไปที่นั่นกันทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นเดินผ่านประตูไปได้อย่างง่ายดาย
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผู้คนมากมายที่อยู่ที่นั่นก็ต้องการจะพบกับคุณซาไทร์เพื่อเจรจาต่อรองแผนการธุรกิจ หรือโครงการที่กำลังดำเนินการอยู่ของพวกเขากัน
พวกเขาต่างก็กลัวว่าพวกเขาอาจจะพบกับคู่แข่งของพวกเขาในขณะนั้น
การดูถูกเหยียดหยามคือ ราคาสูงสุดในประวัติศาสตร์เมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มในตลาด
‘คนแบบนั้นจะไปพบคุณซาไทร์เพื่อทำธุระกิจได้ยังไง? ฮึ่ม!’
บุคคลที่พวกเขากำลังพูดถึงอยู่ แน่นอน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์
เจอรัลด์เห็นเมอาและอิซาเบลกำลังยืนอยู่ในแถว
แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา พวกเขาจะยังคงอยู่ที่นี่กันเมื่อพิจารณาว่าผ่านไปเป็นเวลานานมากแค่ไหนแล้ว
เจอรัลด์ไม่ได้หลีกเลี่ยงพวกเขาเหมือนกัน
จากนั้นเขาก็เดินไปหาและถาม “เธอยังรออยู่ที่นี่กันอีกเหรอ?”
“ฮึ่ม! ทำไมนายถึงอยู่นี่ล่ะ?”
ทันทีที่เมอาเห็นเจอรัลด์ เธอก็นึกถึงช่วงเวลานับไม่ถ้วนที่เขาทำให้เธออับอายขายหน้า เธอรู้สึกหงุดหงิดอย่างที่สุดกับการมาถึงโดยไม่บอกกล่าวของเขา
สำหรับอิซาเบล นี่ยิ่งเป็นกรณีที่มากกว่านั้น เธอเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอมองไปที่เจอรัลด์
ถ้าเจอรัลด์มอบจุดสนใจของผู้คนให้ฟาเบียน เขาก็จะไม่หดหู่ใจมากขนาดนั้น งั้นอิซาเบลก็คงจะไม่ต้องอารมณ์เสียสองสามวันติดต่อกันหรอก และหากเขาไม่ได้เตะเธอเมื่อวาน เธอก็คงไม่ถูกทำให้โกรธในเช้าวันต่อมา เมื่อเธอตบตีพวกเด็กร่ำรวยที่อยากแก้แค้นกันนั้น
พูดง่าย ๆ เลยก็คือ แหล่งที่มาของหายนะของพวกเขาก็คือเจอรัลด์
อย่างน้อย นี่ก็คือสิ่งที่อิซาเบลคิด
“ทำไมเขาถึงมา? เขาต้องมาที่นี่เพื่อทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีกแน่! เจอรัลด์ ฉันไม่คาดคิดว่านายจะเป็นคนน่าขยะแขยงได้เช่นนี้ น่าขยะแขยงจริง ๆ ฉันแม่งโกรธมากจริง ๆ นะ!”
ปฏิกิริยาของเมอาก็ไม่มากไม่น้อยเช่นเดียวกันกับอิซาเบล เห็นได้ชัดเธอเห็นด้วยกับที่อิซาเบลกล่าว “เจอรัลด์ ฉันรู้ว่านายร่ำรวยมากแค่ไหน แต่นั่นไม่ได้รับประกันว่านายจะกระทำอย่างเชื่อมั่นในตนเองขนาดนี้ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นายมาที่นี่และหัวเราะเยาะกับความเจ็บปวดของเราได้ยังไง? ให้ฉันบอกนายนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้คนอย่างนายเสวยสุขบนความทุกข์ของฉันได้หรอก!”
เมอากล่าวอย่างกระวนกระวายใจ
‘ฮึ่ม!’ เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา และยิ้มเยาะอย่างขมขื่น
จริง ๆ แล้ว เจอรัลด์รู้สึกว่าด้านชั่วร้ายป่าเถื่อนของเขารู้สึกพึงพอใจแล้วกับการเห็นพวกเขากำลังยืนอยู่ในแถวที่นี่ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ใช้ประโยชน์จากเส้นสายของพวกเขา และพบโยเอลกับคุณซาไทร์
เจอรัลด์ไม่ถือที่จะต้องช่วยเหลือเมอา ในขณะที่ก่อให้เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยให้กับตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขา
แต่ตอนนี้เมอาไม่แม้แต่จะแคร์เกี่ยวกับมิตรภาพที่พวกเขามีในอดีตด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม เมอาก็จะเพียงเยาะเย้ยเขาและดูถูกเขาเท่านั้น
ดังนั้น เจอรัลด์จึงทำได้เพียงแค่ยิ้มอย่างหมดหนทาง
“เธอผิดแล้ว ฉันไม่มีอารมณ์และเรี่ยวแรงที่จะให้ความสนใจกับเธออย่างใกล้ชิดในทุก ๆ วันหรอกนะ ฉันไม่ได้เป็นคนสอดรู้สอดเห็นขนาดนั้นที่จะรีบมาที่นี่เพื่อลิ้มรสความเจ็บปวดและความทุกข์ของเธอ!”
เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเหลือบมองเมอา
หลังจากนั้น เขาก็สอดมือไว้ในกระเป๋ากางเกงและมุ่งหน้าตรงเข้าไปยังทางเข้าของวิลล่า…