ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 762
“พวกแก!”
ผู้เฒ่าเยตส์ตัวสั่นด้วยความโกรธ
‘ทำไมแมนดี้และครอบครัวของเธอถึงให้ลูกบอลโคลนกับฉัน?! พวกเขากำลังเยาะเย้ยฉันที่ยังมีชีวิตอยู่ในวัยปูนนี้หรือ?!’
“พี่คะ พี่ไม่จำเป็นต้องให้อะไรคุณแม่เลยก็ได้ ถ้าพี่ไม่ต้องการ! หรือถ้าไม่มีเงิน มีอย่างอื่นตั้งมากมายที่ดีกว่านี้ แม้แต่ผลไม้บ้าน ๆ ก็ยังจะดีกว่าสิ่งนี้เสียอีก!”
ธัญญ่าไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดเกี่ยวกับการกระทำของพี่สาวเธอ
ในตอนแรก เธอต้องการที่จะช่วยเหลือพี่สาวของเธอและสรรหาคำพูดดี ๆ มาช่วยลิเลียน
แต่ผู้เฒ่าเยตส์ก็โกรธจัดจนตัวสั่นไปเสียแล้ว และธัญญ่าเองก็ไม่กล้าที่จะไปพูดอะไรที่อาจจะยั่วยุหญิงชราต่ออีกได้
ลิเลียน เธออยากที่จะเอาหัวของตัวเองโขกกับพื้นเต็มทน
สิ่งต่าง ๆ มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าหากเธอและสามีไม่เดินมาด้านหน้า
แต่ว่าพวกเขาได้ทำมันลงไปแล้ว และพวกเขาก็กลายมาเป็นจุดสนใจในห้องโถงทั้งหมด… แล้วก็ยังจะมาให้ของขวัญอะไรแบบนี้อีก!
ช่างน่าขายหน้าจริง ๆ!
ไม่เพียงแต่เฉพาะกับฝ่ายแม่ของเธอเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงบัควู้ดด้วย ไม่สิ ทั้งเซาท์ไลท์ ทั้งหมด!
‘ฉันไม่ควรมา!’
‘ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของเจ้าทึ่มฮาร์วีย์!’
‘ผู้ชายคนนี้เอาแต่นำเรื่องปวดหัวมาให้มากกว่าเรื่องดี ๆ เขาทำพลาดมากที่เลือกของขวัญแบบนี้!’
ลิเลียนอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายคามือของเธอ!
ฝูงชนในงานไม่สามารถหยุดหัวเราะได้ อีกทั้งตระกูลซิมเมอร์คนอื่น ๆ ต่างก็มองมาที่ทั้งคู่ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
ความสกปรกมักจะเป็นความสกปรกอยู่วันยังค่ำไม่ว่าจะไปที่ไหน
ไซม่อนและลิเลียนคงทำได้แต่ฝันกลางวันลม ๆ แล้ง ๆ ถ้าพวกเขาวางแผนที่จะเกาะตระกูลเยตส์เพื่อไต่เต้าระดับทางสังคม
พวกเขายังจะมีหน้ามาพบกับตระกูลเยตส์ได้ไง หลังจากทำสิ่งที่น่าอับอายเช่นนี้?
มันคงจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าสำหรับพวกเขาที่จะออกจากบัควู้ดไปให้ได้โดยเร็วที่สุด!
ในขณะเดียวกัน ฟินน์ก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา
เมื่อพิธีกรเห็นเช่นนั้น เพื่อแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า เขาจึงรีบประกาศในขณะที่เขาถือของขวัญของฟินน์ว่า “หลานชายของตระกูลเยตส์ ฟินน์ เยตส์ได้มอบคริสตัลบำบัดให้เป็นของขวัญในวันพิเศษเช่นนี้!”
“คริสตัลนี้มีประวัติที่ยอดเยี่ยมมาก ๆ กล่าวกันว่าเป็นคริสตัลชนิดพิเศษที่จะสามารถช่วยแก้อาการปวดศีรษะและโรคไขข้อกระดูกในผู้สูงอายุได้!”
ฟินน์ยิ้มและกล่าวว่า “คุณย่าครับ ขอให้คุณย่ามีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและมีอายุยืนยาวหลายร้อยปีนะครับ”
“ผมได้รับสิ่งนี้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยในโวลซิ่ง ผมได้ยินมาว่าผู้สูงอายุชื่นชอบชอบของแบบนี้ มันจะดีสำหรับร่างกายของคุณย่าถ้าคุณย่าสวมใส่มันเอาไว้ติดตัว”
“ผมไม่สามารถหาสิ่งของที่มีคุณค่ามหาศาลที่เหมาะสมกับคุณย่าได้ แต่ผมยังคงหวังว่าคุณย่าจะมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง”
ฝูงชนต่างปลาบปลื้มกับคำพูดอันเฉียบแหลมของเขา
“ดูสิ! นี่คือความจงรักภักดี!”
“พวกคุณรู้ไหม? คริสตัลบำบัดนี้เคยอยู่ในการประมูลมาก่อน ราคาของมันมีมูลค่าหลายพันดอลลาร์!”
“ของแบบนี้มักจะมีราคาสูงแต่ไม่มีขายในท้องตลาด” มีคนที่มีประสบการณ์ในการประมูลกำลังอธิบาย “พวกเขามักจะแพร่กระจายแลกเปลี่ยนกันระหว่างเหล่าตระกูลที่ร่ำรวยเท่านั้น มันหายากมาก ๆ คนทั่ว ๆ ไปคงหาดูได้ยากนาน ๆ ถึงจะมีโผล่มาให้เห็นสักอันในที่สาธารณะ!”
ฝูงชนต่างก็ฮือฮาด้วยความตื่นเต้น
นี่เป็นของขวัญที่ถูกจัดเตรียมมาเป็นอย่างดี ราคาก็ไม่ได้ถูก ๆ ด้วยเช่นกัน เมื่อเปรียบเทียบกับลูกบอลโคลนโง่ ๆ ของไซม่อนและครอบครัวแล้ว ความแตกต่างนั้นมันชัดเจนราวฟ้ากับเหว!
คุณย่าเยตส์เริ่มตราตรึงกับของขวัญชิ้นนี้ทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอประทับใจมันอย่างสุดซึ้ง
จากนั้นเธอก็จ้องไปที่ไซม่อนและลิเลียน ก่อนจะถ่มน้ำลายออกมา “พวกเธอเห็นไหม?! นี่สิถึงจะเรียกว่าของขวัญ! ต่อให้มันไม่มีค่าอะไรฉันก็ยังคงจะประทับใจกับมัน!”
“เพราะมันถูกจัดเตรียมมาเป็นอย่างดีสำหรับฉัน!”
“แล้วดูขยะที่พวกเธอมอบให้ฉันซิ!”
ไซม่อนและลิเลียน ทั้งสองคนยืนอยู่กับที่พร้อมกับตัวที่สั่นเทา พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา
พวกเขาได้แต่ภาวนาให้งานเลี้ยงนี้จบลงเร็ว ๆ เพียงเท่านั้นเพื่อที่พวกเขาจะได้ออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด!
ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรในขณะที่กล่องของขวัญถูกโยนทิ้งลงพื้น
เชน ไนส์เวลล์ได้มอบสิ่งนี้ให้กับเขา แต่เขาไม่เคยเปิดดูข้างในมาก่อน