ตอนที่ 692 ขุดไข่มุกออกมาจากเนื้อ
ถ้าเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “ดึง” มันอาจจะไม่ได้ผลมากนัก แต่คําที่นางเลือกคือ “ขุด” คําว่า “ขุด” นั้นน่ากลัวมากเกินไป ทุกคนตัวสั่นและเดาในสิ่งที่คําว่า “ขุด” หมายถึงอะไร
สําหรับทหารยามที่ทางเข้า คําพูดของเฟิงหยูเฮงไม่จําเป็นต้องเหมือนองค์หญิง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้เช่นกัน บรรดาฮูหยินและคุณหนูจากนอกเมืองหลวงอาจไม่รู้ว่าองค์หญิงจี่อันมีความหมายอย่างไรต่อราชวงศ์ต้าชุน แต่สําหรับทหารยามที่รับใช้พระราชวังฮ่องเต้ พวกเขาจะไม่เข้าใจแจ่มแจ้งได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากองค์หญิงจี่อันแล้วยังมีองค์หญิงหวู่หยางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นาง ในฐานะองค์หญิงแห่งราชวงศ์ต้าชุน แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่านางสําคัญเพียงใด
เมื่อเฟิงหยูเฮงสั่งให้ทหารยามไม่รอช้า พวกเขาเดินไปข้างหน้า พวกเขาสองคนจับคุณหนูตระกูลมู่ไว้ ขณะที่อีกคนดึงดาบออกที่เอวออกมา จับมือนองเลือดของคุณหนูของตระกูลมู่ ปลายดาบชี้ไปที่รูที่นองเลือดแล้วเคลื่อนไปขุด
ผู้คนต่างเฝ้ามองด้วยความหวาดกลัว และทุกคนก็หันหน้าหนี อย่างไรก็ตามพวกนางได้ยินเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “เมื่อเจ้าขุดออกมาให้ระวัง อย่าทําลายไข่มุก”
ทหารยามพยักหน้าแล้วมองที่มืออีกครั้ง โดยไม่กังวลต่อการดิ้นรนหรือเสียงร้องของคุณหนูตระกูลมู่ เขากล่าวว่า “การไม่ทําให้ไข่มุกเสียหายนั้นเป็นเรื่องง่าย แค่ขุดเนื้อออกมาเยอะ” ด้วยถ้อยคําที่พูดดาบก็ขยับได้โดยไม่ลังเล ดาบแทงตรงฝ่ามือของคุณหนูของตระกูลมู่ จากนั้นมันก็สั่นไปทางซ้ายและขวา และเขาก็ไม่ได้สนใจว่าเลือดจะไหลออกมามากน้อยเพียงใด ในขณะที่ขุดเนื้อออกมา เมื่อชิ้นเนื้อมีขนาดเท่าเล็บนิ้วหัวแม่มือถูกเจาะออกมา ก็ถูกนํามาใส่ถาดที่อยู่ข้าง ๆ ทันที มันเป็นถาดที่วางไว้ที่ทางเข้าเพื่อเก็บป้ายประจําตัว ชิ้นเนื้อถูกวางไว้บนถาดแล้วนํามาให้เฟิงหยูเฮง
ทหารยามรายงานต่อนางว่า “ไข่มุกยังคงอยู่และไม่ได้รับความเสียหายพะยะค่ะ ไข่มุกถูกปกคลุมด้วยเนื้อและเลือดเล็กน้อยเท่านั้นพะยะค่ะ”
ผู้คนมองไปที่คุณหนูตระกูลมู่ ในเวลานี้นางล้มลงบนพื้นและเป็นลมจากความเจ็บปวด บ่าวรับใช้ของนางพยายามปลุกนางซ้ำๆ และในที่สุดเมื่อนางตื่นขึ้นมา นางก็เห็นมือที่เป็นแผล แล้วนางก็หมดสติอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเองไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ กับนาง นางบอกกับทหารยามว่า “เอาสิ่งนี้เข้าไปในพระราชวัง ตามหาเจ้าเมืองหลู่และบอกเขาว่าเลือดและเนื้อของบุตรสาวของเขาทําลายไข่มุกพันปีขององค์หญิงจี่อัน เป็นไข่มุกจากทะเลตะวันออก ดูว่าเขาควรจ่ายคืนเท่าไหร่ หากเขาไม่สามารถหาราคาที่เหมาะสมสําหรับสิ่งนี้ เพียงแค่พาไปพบองค์ชายเจ็ด ให้ฝ่าบาทประเมิน เรื่องนี้ต้องมีทางออก”
ทหารยามปฏิบัติตาม และนําถาดไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก
–
เฟิงเซียงหรูนิ่วหน้าและคิดกับตัวเองว่าพี่รองของนางกําลังจะทํางานร่วมกับองค์ชายเจ็ดเพื่อหลอกลวงเขาหรือไม่ ? นางได้ยินมาว่าพี่สาวหลอกตระกูลหลู่ให้เสียเงินก้อนใหญ่ ! นางไปข้างเฟ งหยูเฮงและกล่าวด้วยความเสียใจ “พี่รอง ข้าขอโทษ เซียงหรูสร้างปัญหาให้พี่รองอีกแล้วเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว “ข้าโกรธ แต่ข้าไม่ได้โกรธเจ้าที่สร้างปัญหา แต่ทําไมสิ่งเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นกับเจ้า ! แน่นอนว่าไม่มีอะไรมากที่เจ้าสามารถทําได้เกี่ยวกับการวิ่งเข้าหาคนอย่างคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ที่วิ่งมาสาปแช่งและโจมตีผู้คน เราไม่สามารถเป็นคนแบบนั้นได้ แม้ว่าเราจะตีใครสักคน เราไม่สามารถทําเองได้ ภายใต้ศักดิ์ศรีของเรา” หลังจากที่นางพูดจบนางก็หันมากล่าวกับหวงซวน “เลือกบ่าวรับใช้ 2 คนที่เก่งศิลปะการต่อสู้ และส่งพวกนางไปอยู่กับคุณหนูสาม”
เฟิงเซียงหรูโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่จําเป็นเจ้าค่ะ ข้าไม่ต้องการพวกนางจริง ๆ ในอนาคตข้าจะอยู่ให้ห่างจากเรื่องพวกนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้เจ้าค่ะ”
“ทําไมเจ้าจึงกลัวพวกเขา !” ซวนเทียนเก้อไม่สามารถทนที่จะฟังต่อไป “เซียงหรู เจ้ากําลังหลีกเลี่ยงคนที่ไม่ดีงั้นหรือ ? หรือเจ้ากําลังหลีกเลี่ยงคนดีด้วยเช่นกัน ? ตระกูลเฟิงตกต่ำ แต่เจ้ายังมีพวกเราไม่ใช่หรือ !”
เฟิงเซียงหรูรู้สึกอายมากขึ้น พี่รองยังคงเป็นพี่สาวของนาง แต่ความโปรดปรานขององค์หญิงหวู่หยางนั้นค่อนข้างมาก เฟิงเซียงหรูคุกเข่าอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณองค์หญิงที่เป็นห่วงหม่อมฉันเพคะ”
ซวนเทียนเก้อโบกมือ “ไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้”
ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงคิดถึงเรื่องอื่น และเรียกทหารยามอย่างรวดเร็ว “เจ้าไปที่หน้าของพระราชวังด้วย ไปหาองค์ชายสี่และบอกพระองค์ว่าคุณหนูสามตระกูลเฟิงถูกคุณหนูจากฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ทําร้าย ตอนนี้ใบหน้าของนางบวม องค์หญิงหวู่หยางและข้าจะพาคุณหนูสามไปหาฮองเฮาก่อนเพื่อรักษาใบหน้าของนางและปลอบให้นางหายตกใจ ข้าได้ยินมาว่าพระองค์เตรียมงานปักสําหรับฮ่องเต้ในวันนี้ เมื่อถึงเวลานั้นฮ่องเต้จะถามคุณหนูสามซึ่งเป็นอาจารย์ของพระองค์ ข้าขอให้องค์ชายสีโปรดพิจารณาว่าพระองค์ควรพูดถึงเรื่องนี้อย่างไร”
ทหารยามเข้าใจแล้วรีบเข้ามาในวังอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เฟิงหยูเฮงกล่าวจบ คุณหนูตระกูลมู่ก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง นางตื่นขึ้นจากความเจ็บปวด นางส่งเสียงครวญครางและคร่ำครวญ และได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดคุยเกี่ยวกับวิธีที่ฮ่องเต้จะถามเกี่ยวกับคุณหนูสามตระกูลเฟิง และนางเป็นอาจารย์ขององค์ชายสี่ได้อย่างไร ในช่วงเวลานี้นางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่มือของนางถูกปกคลุมด้วยความตกใจ นางถามบ่าวรับใช้ของนางอย่างรวดเร็ว “พวกนางกําลังพูดเรื่องอะไรกัน ? ”
บ่าวใช้รู้เล่าให้นางฟังอย่างเงียบ ๆ ในสิ่งที่เพิ่งพูดไป เมื่อมองไปที่อีกด้านของเฟิงหยูเฮง นางก็ยังพูดกับเฟิงเซียงหรูและไม่สนใจแม้แต่คนที่ถูกตัดเนื้อออกจากมือ เหมือนกับว่าคุณหนูตระกูลมู่เป็นอากาศ เฟิงหยูเฮงรับผิดชอบเฉพาะในการจัดระเบียบสถานการณ์เท่านั้น สําหรับสิ่งที่ตามมานางไม่ต้องการที่จะใส่ใจกับมัน
“เข้าวังกับข้า” เฟิงหยูเฮงจับมือของเซียงหรูแล้วหันหลังกลับ จากนั้นนางก็กล่าวกับนางกํานัลที่ประตูทางเข้า “มีความจําเป็นที่จะต้องลงทะเบียนน้องสาวของข้าผู้นี้ในบันทึกหรือไม่ ?”
นางกํานัลลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วตอบว่า “ไม่ต้องเพคะ เข้าไปได้เลยเพคะ”
เปิงหยูเฮงพยักหน้า แต่ไม่ได้เข้าวังทันที นางหันหลังกลับและพูดกับคนที่อยู่ทางเข้าพระราชวัง “วันนี้เป็นเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง มันเป็นวันแห่งการเฉลิมฉลอง ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้หรือฮองเฮาไม่มีใครปรารถนาเห็นใครก็ตามที่จะสร้างความวุ่นวาย สิ่งนี้เรียกว่าอะไร ? ” นางหันกลับมามองซวนเทียนเก้อ
ซวนเทียนเก้อไตร่ตรองเล็กน้อยจากนั้นก็เอ่ยความผิดออกมา “ดูถูกอํานาจของราชวงศ์”
เมื่อคําพูดเหล่านี้ถูกพูดแล้ว คุณหนูของตระกูลมู่ตัวสั่น ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นอีกครั้งและนางก็ยังคงเล่นต่อไป นางไม่ได้คิดอย่างนั้นจริง ๆ ว่าการสบประมาทเฟิงเซียงหรูนั้น จะดึงเฟิงหยูเฮงมาที่ทางเข้าพระราชวังจริงหรือ นางไม่เพียงแค่ออกมาเท่านั้น แต่ยังพาองค์หญิงออกมาด้วย ! นางควรทําอย่างไร
บ่าวรับใช้ของตระกูลมู่รองรับคุณหนู ในขณะที่มองเฟิงหยูเฮง นางเห็นว่ากลุ่มกําลังจะเข้าไปในพระราชวัง ในการแลกเปลี่ยนนี้นอกจากการขุดเนื้อ พวกนางไม่ได้สนใจพวกนางมากนัก นางอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “องค์หญิงจี่อัน! ท่านทําร้ายครอบครัวของขุนนางอย่างประมาท ไม่มีความผิดหรือ ? ยังมีความยุติธรรมในโลกนี้หรือไม่ ? ”
เมื่อคําพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนรอบๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่าบ่าวรับใช้ของตระกูลมู่เป็นคนหนึ่งที่หาเรื่องใส่ตัวอย่างแท้จริง ! กล้าพูดถึงความยุติธรรมกับเฟิงหยูเฮงงั้นหรือ ?
แน่นอนเฟิงหยูเฮงหันกลับด้วยความประหลาดใจ นางกล่าวพึมพํา “ยุติธรรม” จากนั้นนางหันไปหาซวนเทียนเก้อ “มันคืออะไร ? ”
ซวนเทียนเก้อยักไหล่ “ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย ! ” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็ดึงคนที่อยู่ข้าง ๆ นางแล้วเดินเข้าไปในพระราชวัง
คําพูดที่ทั้งสองคนพูดออกไปในตอนท้ายทําให้บ่าวรับใช้ของตระกูลมู่ยอมแพ้แต่โดยดี นางกลัวเช่นกัน ! นางเอาความกล้ามาจากที่ไหน ? จริง ๆ แล้วนางกล้าที่จะถามองค์หญิงจี่อันและองค์หญิงหวู่หยางเช่นนั้น ? ใครจะไปรู้ว่าทั้งสองคนนี้จะเสียใจหรือไม่ !
“แถวต่อไป แถวต่อไป !” ในขณะที่บ่าวรับใช้กําลังคิดอย่างกล้าหาญ เจ้าหน้าที่ในพระราชวังเริ่มดูแลให้คนเข้าแถวเข้าพระราชวังอีกครั้ง ผู้คนบีบตัวไปข้างหน้าผลักบ่าวรับใช้และคุณหนูของตระกูลมู่เข้ามาในฝูงชน ผู้คนจะสะดุดและเหยียบพวกนาง บ่าวรับใช้พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปกป้องเจ้านายของนางและเกือบจะจบลงด้วยการถูกเหยียบจนตาย
สําหรับเรื่องนี้ เฟิงหยูเฮงยังคงมีความขุ่นเคืองมีความต้องการที่จะพูดหรือไม่ ? ถ้านางบอกว่านางไม่เสียใจเลย ไม่มีใครในโลกนี้ที่เสียใจ แม้ว่าหญิงสาวที่ถูกสาปแช่งมักจะปาวประกาศว่านางจะแก้แค้น นางไม่เคยรีบ มีหลายครั้งที่นางอยากจะเข้าไปแทรกแซงต่อไปแม้หลังจากได้รับการแก้แค้น ดังนั้นนางจึงถามซวนเทียนเก้อ “รากฐานของมณฑลหลู่เป็นอย่างไร ?”
ซวนเทียนเก้อกล่าวอย่างเฉยเมย “ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์! อาเฮงข้าจะบอกเจ้าว่าเจ้าหน้าที่ที่ชายแดนมีความมั่งคั่งกว่าเจ้าหน้าที่ในเมืองหลวง อย่าดูถูกว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนในเมืองหลวงเป็นเหมือนสุนัข จริงๆ แล้วคนที่ร่ำรวยอย่างแท้จริงอยู่นอกเมืองหลวง ! มณฑลหลู่อยู่ติดกับหลานโจว และมีความสุขกับการทําธุรกิจจากดินแดนทะเลทรายเล็ก ๆ มันร่ำรวยมาก”
“ฮะ !” เฟิงหยูเฮงตกใจ “ถ้าข้ารู้ว่าเป็นอย่างนั้น ข้าคงจะหลอกพวกเขาให้มากขึ้น และให้เจ้าเมืองหลุ่มาคิดค่าชดเชยเอง”
“เจ้าเป็นห่วงเรื่องอะไร !” ซวนเทียนเก้อมองนาง “เจ้าไม่รู้เรื่องเหล่านี้ แต่พี่เจ็ดไม่รู้เรื่องนี้ได้หรือไม่?” หลังจากเหตุการณ์ในคฤหาสน์เหยา ในที่สุดนางก็รู้ว่าเทพเซียนอย่างพี่เจ็ดไม่ได้เงอะงะเมื่อพูดถึงหลอกลวงคน ! “ถึงแม้ว่าไข่มุกจะมีขนาดเล็ก อาเฮง เจ้าคิดว่าเจ้าเมืองหลู่จะไม่รู้จักไข่มุกที่เอามาจากหอยพันปในทะเลตะวันออกหรือ ? พี่เจ็ดจะช่วยให้เจ้าได้รับเงินมากพอ เจ้าแค่รอรับเงิน ! ”
“อืม” เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “เอาล่ะ! มันเป็นกําไรอีกเล็กน้อย”
ทั้งสองยังคงเดินทางไปมา ปล่อยเฟิงเซียงหรูเช็ดเหงื่อ นางอยากถามว่าพี่รองขาดเงินหรือ ? แต่ในท้ายที่สุดนางไม่สามารถพาตัวเองไปถามเพราะหลังจากคิดถึงคุณหนูตระกูลมู่ เซียงรองรู้สึกว่านางควรถูกหลอกให้ชดใช้เงินจํานวนหนึ่ง นั่นควรจะป้องกันไม่ให้นางทําตัวหยิ่งเกินไป
ซวนเทียนเก้อถามเฟิงเซียงหรู “ใช่แล้ว ทําไมนางถึงตบตีเจ้า ?”
เซียงหรูถอนหายใจ “ในตอนแรกทุกคนอยู่ในแถว เมื่อถึงตาของข้า จู่ ๆ คุณหนูตระกูลมู่ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าโดยบอกว่านางต้องยืนอยู่ข้างหน้าข้า นางผลักข้า ข้าแค่พูดว่าทําไมเจ้าทําแบบนี้ และนางก็ตบข้าเจ้าค่ะ” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เริ่มรู้สึกหดหู่ในขณะที่กล่าว “นี่เป็นเพราะข้าเรียบร้อยมากเกินไปหรือเป็นเพราะคุณหนูจากชายแดนเป็นคนดุร้ายและแข็งแกร่งเกินไป ? ผู้คนตบตีคนอื่นโดยไม่พูดแม้คําเดียวมีที่ไหน ? ”
“อืม !” ซวนเทียนเก้อตะโกนอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “ดุร้ายและแข็งแกร่งหรือ? นางไม่เหมาะกับคําอธิบาย นางเป็นแค่ผู้หญิงที่ตะโกนใส่หน้ากัน เมื่อพูดถึงความสามารถที่แท้จริง นางไม่มีอะไรเลย เซียงหรูไม่ต้องกังวล องค์หญิงจะเก็บหนี้นี้ไว้ในใจ ถ้าวันนี้นางกลับบ้านเลย เรื่องจะหายไป แต่ถ้านางยังกล้าที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงในพระราชวัง พี่สาวคนนี้จะจัดการนางอย่างถูกต้อง และทําให้นางรู้ว่าการดูถูกราชวงศ์เป็นอย่างไร !”
“ถูกต้องแล้ว!” เฟิงหยูเฮงเห็นด้วย และกล่าวว่า “ความผิดที่ก่อขึ้นที่ประตูรุย ! เมื่อดูถูกราชวงศ์ ข้าอยากเห็นว่าตระกูลมู่วางแผนที่จะรับมือกับความผิดนี้อย่างไร !”