ตอนที่ 695 ลูกศิษย์จะต้องแก้แค้นให้กับอาจารย์
ต้องมีการกล่าวว่าความสามารถของจาวเหลียนในการแยกแยะเสียงได้รับการฝึกฝน เมื่อเขายังคงถูกใช้เป็นหนูลองยาในเฉียนโจว
เป็นเวลานานที่ดวงตาของเขาไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ว่าเป็นผลโดยตรงของยา การสูญเสียการมองเห็นนี้ยังคงดําเนินต่อไปเกือบสองปีเต็ม ในช่วงสองปีที่เขาได้ยินแต่มองไม่เห็น ในเรื่องที่เกี่ยวกับคนที่เข้ามาใกล้ เขาเพียงแค่ใช้ความสามารถในการได้ยินเท่านั้น เขาจึงสามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร จุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไรและทําอะไรอยู่ นอกจากนี้ยังบอกเขาว่าพวกเขาจะใช้ยาต่อไปหรือฆ่าเขา
ในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้น เขาฝึกการได้ยินจนถึงขีดจํากัด ตราบใดที่เขาต้องการ เขาสามารถจดจําเสียงของผู้คนได้อย่างแม่นยํา ไม่ว่าเขาจะได้ยินเสียงของพวกเขานานแค่ไหนก็ตาม
ในปัจจุบันจาวเหลียนชี้ไปที่บรรดาฮูหยินและคุณหนูที่เรือนทําให้ความสามารถของเขาเต็มไปด้วยการแสดง “เห็นคนที่ใส่ชุดสีชมพูหรือไม่? ใช่ คนที่มีปิ่นปักผมสีทอง นางเป็นคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองกวนโจวในมณฑลหลู่ แซ่ของนางคือหยวน จดไว้ นางเป็นหนึ่งในคนที่ออกมาข้างนอก”
“นอกจากนั้นยังมีหญิงชุดสีม่วงที่ดูน่าเกลียด นางเป็นคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองปิง โจว แซ่ลี่ นางก็เช่นกัน!”
“คุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองจาวโจวใช้แซ่ซัน คุณหนูใหญ่ของฮูหยินใหญ่ของเจ้า เมืองเชอโจว และคุณหนูรองแซ่หวู่ บุตรสาวของอนุของเจ้าเมืองโจว, แซ่หวัง…”
เช่นนี้จาวเหลียนจําชื่อทั้งหมดสิบคน
เฟิงหยูเฮงจดชื่อทั้งหมดเหล่านี้ลงในสมุดบันทึกของนางอย่างจริงจังจากนั้นจึงตรวจสอบ ความถูกต้องเพื่อให้แน่ใจว่านางจําได้ทั้งหมด จากนั้นนางก็กล่าวกับจาวเหลียน “เจ้าทําได้ดีมากในเรื่องนี้”
จาวเหลียนมีความสุขมาก “แน่นอน จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “เจ้าต้องไม่ปล่อยพวกผู้หญิงที่พูดจาร้ายกาจพวกนี้ไป”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “อย่ากังวล ข้าจะไม่ยอมปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
ผู้คนถอนหายใจเพราะคิดถึงชื่อของบรรดาคุณหนูที่ถูกเขียนลงไป เมื่อเจอคนที่ร้ายกาจเช่นนี้ พวกนางโชคร้ายจริงๆ!
จาวเหลียนเสร็จสิ้นการบอกชื่อคนเหล่านั้น จากนั้นเขาก็เอ่ยกับเฟิงหยูเองว่า “อาเฮง ดูสิ ข้าช่วยเจ้าในเรื่องสําคัญ เจ้าควรทําอะไรเพื่อแสดงความขอบคุณข้า ?”
“หืม ? ” เพิ่งหยูเฮงมองไปที่เขา “เจ้าอยากมีหน้าอกใช่หรือไม่ ? ”
“ฮะ!” จาวเหลียนกระทืบเท้า “ทําไมวันนี้ข้าถึงเข้ามาในพระราชวัง? การตอบแทนของเจ้าง่ายมาก ! สร้างโอกาสให้ข้าได้อยู่กับพี่เจ็ดของเจ้า เจ้าเข้าใจหรือไม่? “
ก่อนที่เฟิงหยูเฮงจะกล่าวออกมา เฟิงเซียงหรูขมวดคิ้วและตะโกน “เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร ?
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “ใช่ เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร พี่เจ็ดไม่สนใจผู้ชาย”
“พวกผู้ชายยังคิดว่าข้าเป็นผู้หญิง” ความสามารถของจาวเหลียนในการเปลี่ยนเพศของตัวเองค่อนข้างน่าทึ่ง
เฟิงหยูเฮงถามว่า “ผู้หญิงหรือ ? ข้าสามารถทําได้ แต่เจ้าสามารถให้กําเนิดบุตรได้หรือไม่? ”
คําพูดเหล่านี้ทําให้ซวนเทียนเก้อหัวเราะ
ในขณะที่พวกเขากําลังสนุกสนาม ในตอนท้ายสมาชิกหญิงของตระกูลเหยาเข้ามาในสนาม และมุ่งหน้าไปในทิศทางของพวกนาง เฟิงหยูเฮงเตือนจาวเหลียนอย่างรวดเร็ว “หุบปาก อย่าทําให้ข้าเสียหน้าเลย” จากนั้นนางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อรับพวกนาง “อาเฮงคารวะท่านป้าเจ้าค่ะ” ในขณะที่พูด
ลูกสะใภ้ทั้งสามคนของตระกูลเหยาช่วยนาง และซูชื่อกล่าวว่า “อาเฮง อย่าทําแบบนี้ ที่นี่คือพระราชวังของฮ่องเต้ และเจ้าก็เป็นองค์หญิง” หลังจากพูดอย่างนี้นางดึงน้องสาวสองคนมาทักทายซวนเทียนเก้อ
ซวนเทียนเก้อสุภาพมากต่อสมาชิกของตระกูลเหยา เมื่อนางยิ้มขณะพูดกับพวกนาง ส่วนหลู่เหยาที่ตามหลังทั้งสามนางก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วโค้งคํานับเฟิงหยูเฮง “คารวะน้องสาวอาเฮง”
เฟิงหยูเฮงเหวี่ยงริมฝีปากของนางด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ และกล่าวว่า “คารวะฮูหยินน้อยเหยา” อย่างไรก็ตามไม่มีความรู้สึกใกล้ชิดเลยขณะที่นางทําเป็นหูหนวกกับคําว่าน้องสาวอาเฮง
หลู่เหยาปรากฏตัวที่น่าอึดอัดใจมาก อย่างไรก็ตามซวนเทียนเก้อเห็นหลู่หยานซึ่งอยู่ไม่ไกลมากกําลังมองดู และกลอกตานางด้วยความเหยียดหยาม นางอดไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เฟิงหยูเฮง และกระซิบเบาๆว่า “ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างบุตรสาวสองคนของฮูหยินใหญ่ตระกูลหลู่นั้นไม่ดีจริงๆ”
เฟิงหยูเฮงคิดกับตัวเองเป็นไปได้ไหมที่จะเป็นคนดี? พวกเขาไม่ได้เกิดมาจากมารดาคนเดียวกัน แต่พวกนางทั้งคู่เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ การแบ่งแยกเช่นนี้จะทําให้ทุกตระกูลขาดความสงบสุข ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นตระกูลหลู่ นางไม่ได้ให้ความสนใจกับหลู่เหยาอีกต่อไป และหันไปคุยกับป้าของนาง สําหรับทั้งสามพวกนางได้เตรียมการล่วงหน้าอย่างชัดเจน เมื่อเห็นเฟิงเซียงหรู พวกนางก็มอบของกํานัลให้นางเมื่อพบกัน เฟิงหยูเฮงให้ความสนใจและเห็นว่าพวกมันเป็นสมบัติทั้งหมด
เพิ่งเชียงหรูรู้สึกตกใจเล็กน้อยจากการได้รับความโปรดปราน และนางก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ เฟิงหยูเฮง ราวกับว่านางไม่กล้ารับถ้าพี่รองของนางไม่เห็นด้วย
เฟิงหยูเฮงกล่าวกับนางอย่างไร้ปัญหา “บุตรสาวของอนุได้แบ่งปันญาติของบุต รสาวของฮูหยินใหญ่เสมอ นั่นเป็นสาเหตุที่ตระกูลเหยาไม่ได้เกี่ยวข้องกับข้าเท่านั้น มันเกี่ยวข้องกับเจ้าเช่นกัน จะกลัวอะไรเมื่อได้รับของกํานัลจากท่านป้า ? เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้ากลัวว่าจะยอมรับสิ่งเหล่านี้ ตระกูลเหยาจะกลายเป็นคนจน”
เฟิงเซียงหรูรู้สึกอายเล็กน้อยจากสิ่งที่นางพูด หลังจากคิดเล็กน้อยนางก็มาถึงข้อสรุปเดียวกัน ดังนั้นนางจึงยอมรับของกํานัล หลังจากการทักทายทุกคนก็ยังคุยกันอย่างอบอุ่น
ฝั่งของพวกนางนั้นอาจจะสงบสุขได้ แต่ด้านหน้าของพระราชวังนั้นสงบน้อยลงเล็กน้อย
ในขณะที่มีรายงานว่าเฟิงเซียงหรูถูกคุณหนูตระกูลมู่ตบหน้า องค์ชายสี่ซวนเทียนยื่นั่งถัดจากซวนเทียนหมิง ใครจะรู้ว่าความคิดแบบใดที่อยู่ในใจของเขา ในขณะที่เขากําลังพูดคุยกับซวนเทียนหมิงเกี่ยวกับเฟิงหยูเฮง เมื่อพวกเขาพูดคุยและการสนทนาก็จบลงที่เฟิงเซียงหรู ซวนเทียนหมิงไม่รู้ในตอนแรกว่าองค์ชายสี่มีอะไร ทําไมหลังจากที่ถูกขังไว้หนึ่งปี เขาสูญเสียทหารของเขาและสนใจผู้หญิง ? แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย เฟิงหยูเฮงดูเหมือนจะพูดกับเขาว่าพี่สี่สนใจเฟิงเซียงหรู เขาจึงไม่เย็นชาต่อไป อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็สามารถคุยกันได้เล็กน้อย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาในฐานะพี่น้องจะไม่ดีในอดีต ถ้าพี่สี่หมั้นกับเฟิงเซียงหรู ความสัมพันธ์ก็จะดีขึ้นอีกระดับ นอกจากนี้ชายาของเขาปฏิบัติต่อน้องสามของนางเป็นอย่างดี
เมื่อซวนเทียนยี่ได้ยินเกี่ยวกับข่าวของเชียงหรู เขาไม่ได้ตอบสนองทันที เขาแค่ถามคนที่อยู่ข้างเขาด้วยความงุนงง “น้องเก้า พวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน ?”
ซวนเทียนหมิงเล่าซ้ําสิ่งที่เพิ่งพูดไปโดยไม่คิดว่ามันเป็นความเจ็บปวด แต่เมื่อมีการกล่าวว่าเฟิงหยูเฮงขุดมือเล็กๆของคุณหนู เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการปรบมือ เขาแหย่พี่สี่ “ขอให้อาจารย์ของท่านพี่เรียนรู้จากพี่สาวของนางเล็กน้อย”
ซวนเทียนยี่ยืนขึ้นด้วยท้องที่เต็มไปด้วยความโกรธทันที “นั่นคือสิ่งที่เรียนรู้ได้หรือไม่ ? ชายาของเจ้าช่างกล้าหาญ! เซียงหรูของข้า…. อาจารย์ของข้าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก”
“อืม” ซวนเทียนหมิงพยักหน้าเตือนเขาว่า “อาจารย์ที่น่ารักของเสด็จพี่ถูกรังแกจากใค รบางคน แม้ว่าพี่รองของนางจะช่วยระบายความโกรธให้นาง แต่เสด็จพี่ไม่ควรแสดงออกว่าเป็นลูกศิษย์ของนางหรือ ?”
ซวนเทียนยี่เห็นด้วยกับคําเหล่านี้อย่างมาก เขาจึงยกมือขึ้นเรียกบ่าวรับใช้ในพระราชวังสั่งเขา “มองหารอบๆห้องโถงนี้ ค้นหาเจ้าเมืองหลู่, มู่เจียง ให้เขามาพบข้าทันที”
บ่าวรับใช้ในพระราชวังได้รับคําสั่งและรีบไปค้นหา ไม่นานมู่เจียงก็ถูกพาไปที่องค์ชายทั้งสอง
เมื่อมู่เจียงได้ยินว่าองค์ชายสี่ตามหาเขา เขาก็ไม่ได้คิดมาก หลังจากที่ทุกข่าวขององค์ชายสี่ก่อกบฏและถูกคุมขังไม่ได้เป็นความลับมาก ทุกคนรู้ว่าองค์ชายผู้นี้ไร้ค่าอย่างแน่นอน เขาจะไม่สามารถทําให้เกิดคลื่นลมใดๆอีกต่อไป แต่เมื่อเขามาถึงหน้าทั้งสอง เขาพบว่าแม้ว่าจะเป็นองค์ชายสี่ที่เรียกเขา คนที่นั่งอยู่ข้างองค์ชายสี่ก็เป็นคนที่มองเขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย บุคคลนั้นคือซวนเทียนหมิง! แม้ว่าผู้คนในภาคใต้จะใกล้ชิดกับองค์ชายแปด, ซวนเทียนโม่ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงและในพระราชวังของฮ่องเต้ องค์ชายเก้าก็เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ หากพวกเขาไม่กลัว เขานั่นก็ไม่ดี
มู่เจียงมาถึงหน้าทั้งสองและคารวะพวกเขาด้วยความเคารพ ก่อนที่เขาจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้ยินซวนเทียนกล่าวว่า “มู่เจียง บุตรสาวของเจ้าตบหน้าอาจารย์ของข้า เจ้าคิดว่าหนี้นี้ควร จะชําระอย่างไร ?”
“หืม ? ” มู่เจียงตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ บุตรสาวของเขาตบหน้าอาจารย์ขององค์ชาย ? เป็นเรื่องตลก! ผู้หญิงจะตบอาจารย์ขององค์ชายได้อย่างไร?
เมื่อเห็นว่าเขาตัวแข็งที่อเช่นนั้นและไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน ซวนเทียนยี่ต้องเตือนเขาว่า “เมื่อปีที่แล้วเมื่อข้าถูกจําคุก ท่านพ่อจัดอาจารย์เย็บปักให้ข้า เมื่อมันเกิดขึ้น คุณหนูสามตระกูลเฟิงเป็นอาจารย์ของข้า ใต้เท้ามู่จําไม่ได้หรือ?”
“อา !” มู่เจียงลั่น และจําเรื่องนี้ได้ในทันที ในไม่ช้าเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อยเขาก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว และกล่าวอย่างเคารพ “เรื่องระหว่างผู้หญิงเป็นเพียงข้อขัดแย้งเล็กน้อย มันเป็นความผิดที่ข้าไม่เข้มงวดกับบุตรสาวของข้ามากนัก และนางก็ถูกลงโทษโดยองค์หญิงจี่อันแล้วสําหรับเรื่องนี้ องค์ชายสี่โปรดอภัยด้วยพะยะค่ะ”
“โอ้” ซวนเทียนยี่พยักหน้า “องค์หญิงจี่อันเป็นพี่สาวของคุณหนูสามตระกูลเฟิง การเริ่มต้นเป็นสิ่งที่นางควรทํา แต่นั่นเป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างพวกเขา ในปัจจุบันข้ากําลังถามเจ้าเกี่ยวกับหนี้สําหรับอาจารย์ของข้า เจ้าไม่สามารถนําเรื่องเหล่านี้เข้ามารวมกัน ! ตระกูลเฟิงได้ลงมือทําเพื่อบุตรสาว แต่ราชวงศ์ของเราไม่สามารถอยู่ได้เมื่อมีคนดูหมิ่นองค์ชาย!” ในขณะที่พูดเขามองไปที่มู่เจียง เมื่อเขามองอีกต่อไป ความโกรธแค้นของเขาก็เพิ่มขึ้น หากไม่ใช่เพราะบุคลิกภาพของเขาเริ่มอ่อนแอหลังจากถูกขังอยู่ในตําหนักปิงมาเป็นเวลา 1 ปี เขาจะเตะมู่เจียงไปไกล แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย ถ้าเป็นเช่นนี้ในอดีตที่ผ่านมา เฟิงเซียงหรูจะไม่ใช้แม้แต่หางตาเหลือบมอง และสิ่งนี้ทําให้เขารู้สึกมีอารมณ์เล็กน้อย เขาคิดกับตัวเองว่าโชคชะตานําพาผู้คนอยู่ในโลกนี้
เขาถอนหายใจ และกล่าวว่า “ลืมมัน การพูดคุยกับเจ้าเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้นั้นไร้ประโยชน์ เสด็จพ่อเป็นคนใจดี ในวันนี้ทําให้ข้าเข้ามาในพระราชวังเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยง อย่างไรก็ตามท่านพ่อใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่านิสัยของข้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือผลลัพธ์ของปีนี้ ข้านําผ้าปักไปไว้ในพระราชวัง และอยากให้เสด็จพ่อเห็นพวกมัน ข้าจะมุ่งหน้าไปยังห้องโถง เพื่อพูดคุยกับเสด็จพ่อ เสด็จพ่ออยากพบคุณหนูสามตระกูลเฟิง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ในตอนนี้
หลังจากพูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป
มู่เจียงรีบพุ่งไปจับซวนเทียนยี่ด้วยความหวาดกลัว และร้องออกมา “องค์ชายได้โปรดเมตตาด้วยพะยะค่ะ! ฝาบาทขอโปรดเมตตาด้วยพะยะค่ะ !”
“ไปกันเถิด !” ซวนเทียนยี่ผลักมู่เจียงออกไปอย่างรังเกียจ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นแม่ทัพ ขุนนางสามารถทนต่อสิ่งนี้ได้หรือไม่? ถ้าไม่ใช่เพราะบ่าวรับใช้ในพระราชวังประคองเขา มู่เจียงก็จะล้มลงกับพื้นอย่างแน่นอน
ในเรื่องนี้มู่เจียงไม่กล้ามีข้อร้องเรียนใด ๆ ไม่เพียงแต่บุตรสาวของเขาจะสร้างปัญหาใหญ่และทําให้องค์หญิงจี่อันขุ่นเคือง แต่นางก็สร้างความขุ่นเคืองให้องค์ชายสี่ในขณะที่นางอยู่ที่ 1 นั่นด้วย ในขณะนี้เขาแค่หวังว่าเรื่องใหญ่นี้จะกลายเป็นเรื่องเล็ก เขาหวังว่าจะไม่ทําให้เกิดปัญหาใหญ่ ถ้าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ อนาคตของเขาจะดับวูบ !
มู่เจียงจึงก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง แล้วคํานับอีกแล้วกล่าวว่า “องค์ชาย ได้โปรดสงบก่อนพะยะค่ะ เราสามารถตกลงกันในเรื่องนี้ได้ ตราบใดที่องค์ชายมีคําขอใดๆ เจ้าหน้าที่ผู้นี้จะปฏิบัติตามพะยะคะ”
เมื่อซวนเทียนยี่ได้ยินว่าเขายอมรับคําขอโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เขาค่อนข้างพอใจเขาจึงเริ่มไตร่ตรองอย่างจริงจัง สิ่งนี้ควรได้รับการแก้ไขอย่างไร ?
แต่ก่อนที่เขาจะสามารถคิดได้ เขาได้ยินเสียงที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้พูดจากฝูงชนขององค์ชาย “ใต้เท้ามู่ เราคุยกันก่อนว่าท่านวางแผนจะชดใช้ไข่มุกจากทะเลตะวันออกที่องค์ชายผู้นี้มอบให้องค์หญิงจี่อันอย่างไร?”