บทที่ 266
อย่าว่าแต่ให้เศษเงินกับตัวเองเลย ก็แม้แต่สัญญาที่ว่าจะลงทุนที่ยังไม่ได้เซ็นเป็นลายลักษณ์อักษร
ตอนนี้ดูเหมือน มีเพียงแค่ให้เซียวอี้เชียนรีบฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ชายขึ้นมา ตัวเองอาจจะได้รับประโยชน์จากเขาต่อไป
มิฉะนั้น เซียวอี้เชียนจะต้องทิ้งตัวเองแน่นอน ตลอดจนทิ้งตระกูลเซียวทั้งตระกูล
จนถึงตอนนี้ ลงทุน 10 ล้านหยวนของเซียวอี้เชียนนั้น เป็นเพียงการรักษาบริษัทเซียวซื่อให้คงอยู่ต่อไปเท่านั้น ยังไม่สามารถทำให้บริษัทเซียวซือกลับมารุ่งเรืองได้
เซียวฉางเฉียนอยู่ข้างๆยิ้มแล้วพูดว่า: กินครั้งละหนึ่งเม็ดก็พอ มีฤทธิ์แรงมาก”
“อืม”เซียวฉางเฉียนพยักหน้า ต่อมา แกะออกมาจากแผงยาสามเม็ด กินลงไปครั้งเดียว
เขาหวังว่ายาฝรั่งนำเข้านี้จะได้ผล ดังนั้นจึงได้พูดกับเซียวเวยเวยว่า: “เวยเวย คุณขึ้นไปข้างบนกับผม”
เซียวเวยเวยรีบพยักหน้า มาคว้าข้อมือของเซียวอี้เชียน พูดประจบสอพลอว่า: “ที่รัก พวกเรากลับไปที่ห้องแล้วค่อยลองกัน”
เซียวอี้เชียนตอบกลับอืม ลากเสี่ยวเวยเวยเข้าไปในห้อง จากนั้นให้เธอถอดออกทั้งตัว มาช่วยให้ตัวเองมีความมั่นใจ
แต่น่าเสียดายก็คือ เซียวเวยเวยทำมาตั้งนาน แต่ว่ายาเหล่านี้กลับไม่มีผลอะไร!
เซียวอี้เชียนได้กินลงไปอีกสามเม็ด แต่ยังคงไม่มีอารมณ์
ช่วงเวลานี้ทำให้เขารู้สึกแย่มาก
ตาเห็นเซียวเวยเวยเย้ายวนอยู่บนตัว ในใจเขาเกิดโมโห ถีบเธอตกเตียง ตะโกนว่า: “ที่นี่ไม่ต้องการแกอีก ไสหัวออกไป!”
เซียวเวยเวยเกิดความกลัวว่าเซียวอี้เชียนจะโมโหตัวเอง รีบพูดว่า: “ที่รัก คุณก็อย่าใจร้อนไป ฉันเชื่อว่าจะหาทางรักษาคุณได้ในไม่ช้า!”
“ไสหัวไป!” เซียวอี้เชียนตะโกนอย่างหงุดหงิด เอาหมอนโยนใส่เซียวเวยเวย
เซียวเวยเวยไม่กล้าที่จะสัมผัสเขา รีบใส่เสื้อผ้า ลุกลี้ลุกลนออกจากห้อง
เซียวอี้เชียนนอนอยู่บนเตียงคนเดียว โกรธจนตัวสั่นไปหมด
ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง หลังจากที่เดินมาถึงจุดสูงสุดในชีวิต สิ่งที่รอคอยมากที่สุดคือการได้ชื่นชมความรู้สึกรักใคร่กับสาวงามนับไม่ถ้วน
แต่ว่า พอตัวเองสูญเสียความสมรรถภาพทางด้านนั้นแล้ว สาวสวยมากมายขนาดนี้ หมายความว่าไม่สามารถเกี่ยวข้องกันได้?
เขารับไม่ได้!
ในขณะที่เขาโกรธนั้น จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น
สายโทรศัพท์ที่เข้านั้น คือแม่ของตัวเอง
เซียวอี้เชียนรีบรับโทรศัพท์ ถามด้วยความเคารพว่า: “แม่ ดึกขนาดนี้แม่ยังไม่นอนเหรอ?”
เซียวปี่หัวด่าด้วยความโมโหอยู่ในสาย: “แกมันไอ้บัดซบ!แกจะฆ่าฉันให้ตายงั้นเหรอ?หรือว่าแกคิดจะให้ปีนี้ที่ฉันอายุแปดสิบสี่ปีเคราะห์ครั้งนี้ผ่านไปไม่ได้?”
เซียวอี้เชียนรีบถามกลับว่า: “แม่ นี่แม่กำลังพูดอะไร ผมจะฆ่าแม่ได้ยังไง?”
“ถุย!”เซียวปี้หัวตะโกนด่าว่า: “ฉันถามแก แกทำไมถึงได้ไปล่วงเกินซือเทียนฉี? ตอนนี้จะตัดขาดมิตรภาพกับพวกเรา แกรู้ไหมสำหรับครอบครัวของเราแล้ว สูญเสียมากแค่ไหน?!”