GMC ตอนที่ 863 เทพธิดาแห่งชาติ เฉินซี!
เมืองยี่ตู่
การรับรองทั้งหมดที่จัดทําโดยเฉินซีรวมมีมาตรฐานสูงสุดซึ่งทําให้ซูฮ่าวได้สัมผัสกับวิถีชีวิตของคนรวย แม้ว่าเขาจะไม่เคยใส่ใจสิ่งเหล่านี้ หลังจากที่ติดตามเจ้าหน้าที่เข้ามายังห้องแต่งตัวของเฉินซีซูฮ่าวก่าลังจะได้พบกับซูเปอร์สตาร์ดังระดับตํานานเป็นครั้งแรกผลักประตู…
มือที่เหยียดออกไปของซูฮ่าวหยุดลงอย่างกระทันหัน
มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ข้างในพร้อมกับโชว์แผ่นหลังที่สวยงาม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้เด็กมากและกาลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อซูฮ่าวเข้ามาเขาเห็นภาพของหญิงสาวที่สวมเพียงชุดชั้นใน
เวร!
ในใจของซูฮ่าวสบถดังลั่น
ไอ้พนักงานคนนั้น! ทําไมเจ้าไม่ยืนยันได้ก่อนที่จะอนุญาตให้ข้าเข้ามา การพบเจอกันครั้งแรกที่น่าอึดอัดใจ นี่มันคืออะไรกัน! เธอถือเป็นรุ่นเดียวกับน้องสาวของเขา! ซูฮ่าวต้องการที่จะออกไปแต่ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงการเปิดประตูและหันกลับมาอย่างช้าๆ
ซูฮ่าวไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้อย่างไร
เด็กสาวที่สวยสุดๆ หันมามองทางนี้ ร่างกายส่วนบนของเธอมีเสื้อผ้าหลวมๆ เท่านั้น… สายตาของทั้งสองแข็งทื่อราวกับตกตะลึงงั้นจนทําอะไรไม่ถูก ซูฮ่าวรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะโดนอะไรจากจางซงเตี่ยนในอนาคต! และเฉินซีก็ตกตะลึงเช่นกัน ไม่ควรมีผู้ชายเข้ามาซึ่งเป็นสาเหตุที่เธอไม่เคยคิดที่จะล็อคประตู!
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเรื่องจริงหรือ
“ขอโทษ” ซูฮ่าวพูดด้วยน้ําเสียงที่น่าอึดอัดใจ “ข้ากําลังจะออกไป”
“ปัง”
น้ําตาของหญิงสาวนั้นหล่นลงพื้น
โกหก!
ทันใดนั้นการก้าวขอของซูฮ่าวก็หยุดลง เขาตะลึงและมองดูน้ําตาที่ไหลรินลงมาจากใบหน้าของเฉินซี จางซงเตี่ยนกล่าวว่าลูกสาวของเขาเป็นนักร้องไม่ใช่นักแสดง เขาคงไม่ได้กล่าวผิดใช่มั้ย เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่แค่ เห็นแวบๆ งั้นเหรอ หรือเป็นเพราะชุดชั้นในนั้น?
ซูฮ่าวรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย
เขาไม่กลัวที่จะต่อสู้กับเอสเปอร์โลกแต่จัดการกับผู้หญิง… หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงจะไม่สนใจเลย แต่นี่คือลูกสาวของอาจารย์ของเขา!
“ก็ได้ ลงมือตายที่เจ้าต้องการ” ซูฮ่าวเดินตรงไปข้างหน้าและยกมือราวกับว่าเขาพร้อมที่จะถูกลงโทษ
เฉินซีมองเขา แต่น้ําตาของเธอก็ไม่หยุดไหลเลย ซูฮ่าวมีเหงื่อซึมอย่างมาก เขายอมแพ้และยิ้มอย่างขมขึ้น “มันเป็นแค่ความเข้าใจผิด อย่าร้องเลย”
“เจ้าลืมข้า…” เฉินซีพูดด้วยน้ําเสียงเบาๆ
เสียงของเธอช่างหวานละมุนและนุ่มนวลราวกับเป็นเสียงของฤดูใบไม้ผลิที่ชัดเจนในภูเขา แต่เนื้อหาของคํานั้นทําให้ซูฮ่าวตกตะลึง พวกเขาเคยพบกันมาก่อนหรอ เพื่อกําจัดความอึดอัดใจในที่สุดซูฮ่าวก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่ชื่อเฉินซีคนนี้ ใบหน้าที่สวยงามของเธอทําให้เขารู้สึกคุ้นเคยและเสียงนั้น…
ซูฮ่าวขมวดคิ้ว
เขาไม่คิดว่าเขาจะรู้จักดาราดังเช่นเธอ
“แต่ข้าไม่มีวันลืมเจ้า”
เฉินซีก้าวออกไปข้างหน้าและกอดเขาทันที กลิ่นหอมของเด็กสาวพุ่งเข้ามาในรูจมูกของเขา ร่างกายที่อบอุ่นกอดเขาไว้ใต้วงแขน ทําให้ร่างกายของซูฮ่าวแข็งทื่ออีกครั้ง
เป็นไปได้ไหมที่เด็กสาวคนนี้จะจ่าคนผิด?
“การใช้กลยุทธ์โต้กลับของโลลิต้าของเจ้าดุเหมือนจะไม่ได้ผลและตอนนี้ข้าจึงกําลังเปลี่ยนไปใช้กลยุทธ์ของเด็กหญิงผู้อ่อนโยน ลุงหัวทึบ คุณพอใจยัง?”
คล้ายกับสายฟ้าที่ผ่าลงกลางใจ
ทันใดนั้นดวงตาของซูฮ่าวก็เบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็จําได้!
หยางซือซี!
ซูฮ่าวก้มหัวลง เธอ หญิงสาวที่กําลังกอดเขาอย่างแน่นหนาเธอไม่ใช่สาวน้อยหยางซื้อซีหรอกเหรอ? พวกเขาเหมือนกันอย่างกับแกะ! อย่างไรก็ตามความประทับใจของเขาที่มีต่อหญิงสาวตัวน้อยคือช่วงเวลาที่เขาเรียนอยู่ช่วงมัธยมปลายเมื่อไม่กี่ปีก่อนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงจําเธอไม่ได้ในวันนี้!
เขาเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน
เด็กสาวตัวน้อยในอดีต ตอนนี้กลายเป็นเทพธิดาประจําชาติ!
“เป็นเจ้านั้นเอง?” ในเวลานี้ซูฮ่าวจึงรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ
อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะพูดอะไรก็มีเสียงหลบกวนและประตูก็เปิดทันที เธอเป็นแม่ของหยางซื้อซีซึ่งเป็นครูประจําชั้นของซูฮ่าว หยางซือชิง ! หยางซื่อชิงเพิ่งเข้ามาเมื่อเธอเห็นลูกสาวของเธอกําลังกอดผู้ชาย เธอจึงโกรธมาก
เธอเพิ่งออกไปเพียงไม่กี่นาที มันเกิดอะไรขึ้น?
“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!” หยางซือชิงกล่าวไม่พอใจ “ข้าเป็นผู้จัดการของเฉินซีและแม่ของเธอในเวลาเดียวกัน ข้าแนะนําให้เจ้าปล่อยลูกสาวของข้าไปทันที มิฉะนั้นข้าจะใช้มาตรการทางกฎหมาย…”
หลังจากที่เธอเดือน หยางซือชิงก็รีบเข้ามา
ซูฮ่าวหันหัวไปรอบๆ อย่างไร้หนทางและคําพูดของหยางซื่อชิงได้จบลงอย่างฉับพลัน เมื่อมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยและมองดูลูกสาวของเธออีกครั้ง ความเงียบก็กระจายอยู่เต็มอากาศ
ทั้งพื้นที่เงียบลง
บรรยากาศที่แปลกประหลาดนี้ดําเนินต่อไปอีกพักหนึ่ง
ซูฮ่าวอยากจะเป็นลม เขาพลาดโอกาศที่จะออกมาไปจากห้องนี้แล้ว
“เอ่อ..” ซูฮ่าวไม่สามารถทนต่อความอีกอัดใจนี้ได้ จึงติดที่จะทําลายความเงียบ
“โอ้?” หยางซือชิงรู้สึกประหลาดใจ
ซูฮ่าวตัวแข็งตัวเป็นเวลาหลายวินาที นี่มันอะไร การที่ไม่ได้พบกันมานานครูประจําชั้นคนนี้มองเขาที่ปฏิบัติต่อลูกของเธอแล้วพูดว่า โอ้” เป็นคําแรกเนี่ยนะ? เป็นไปได้ไหมที่เธอเป็นบ้าไปแล้ว?
“ข้า…” ซูฮ่าวต้องการที่จะกล่าวต่อ
“เอ๊ะ อุปกรณ์สื่อสารของข้าดังขึ้น รอสักพัก” ทันใดนั้นหยางซื่อชิงก็สงบลงและพูดขึ้นในขณะที่เธอเดินออกไปอย่างราบรื่น”โอ้สวัสดี เฒ่าหวัง ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน? อยากให้ข้าคุยกับเจ้าเกี่ยวกับลิขสิทธิ์เพลงของเฉินซี…”
“เธอไปแล้ว”ซูฮ่าวตกตะลึง
อุปกรณ์สื่อสารน้องสาวคุณส์! ต่อหน้าแฮ็กเกอร์ผู้เชียวชาญอย่างซูฮ่าวคุณจะโกหกอะไรกัน! ซูฮ่าวก็สามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าไม่มีการโทรเข้าใดๆ
แกร๊ก
เสียงล็อคประตูที่คุ้นเคยดังขึ้น
หลังจากหยางซือชิงออกไปเธอก็ล็อคประตู
“! “ซูฮ่าวก้มหน้าลงและเห็นรอยยิ้มที่มุมปาก ทันใดนั้นเขาก็พูดไม่ออก”ข้าคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะถูกจัดขึ้น”
“ไม่” จู่ๆ หยางซือซีก็ร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม”ข้ารอเจ้ามาหลายปีแล้ว…”
ซูฮ่าวกลอกตาและดึงเด็กสาวคนนี้ออกจากรตัวเขา”เจ้ายังเล่นไม่พออีกหรอ?”
“ซึม ข้าเกลียดเจ้า! “เธอแบะปากปากและน้ําตาของเธอก็หยุดลง”
อย่างงี้นี้เอง มันคือการแสดง
ซูฮ่าวพูดไม่ออก
เขาควรจะคิดถึงสิ่งนี้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้… เมื่อจางซิงเตี่ยนหยุดความพยายามที่จะขายลูกสาวของตนเองเขาควรจะคิดถึงสิ่งนี้! สามีภรรยาคู่นี้มีจริยธรรมเช่นเดียวกัน? เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้วช่วยไม่ได้ที่ซูฮ่าวจะมองหญิงสาวตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นบุญธรรมหรอ?”
โดลลิต้าน้อยกลอกตาด้วยความโกรธ
ไม่สามารถแสดงละครได้อีกต่อไปเธอจึงทําให้ชุดชั้นในของเธอรัดแน่นแล้วสวมชุดสีขาวก่อนเริ่มพิมพ์ขณะสวมใส่”เจ้าไม่ได้สนใจด้วยซ้ํา เจ้ายังเป็นผู้ชายอยู่หรอ?”
ซูฮ่าว” …”
สงสัยเขาคิดผิด!
จางซงเตี่ยน!
หยางซือชิง!
หยางซือซี!
ทั้งสามคนคือครอบครัวเดียวกัน
จู่ๆ ซูฮ่าวก็นึกถึงช่วงเวลาที่หยางซื่อชิงขอให้เขาปกป้องลูกสาวของเธอและก็ดูเหมือนว่าจางซงเตี่ยนจะหายตัวไป นอกจากนี้ยังมีรอยยิ้มที่มุมปากหยางซื้อชิงเมื่อเขาบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องของอาจารย์ของเขา ดูเหมือนว่าที่ผ่านหยางซือชิงเขาจึงรู้ว่าจางซิงเดี่ยนเป็นนักธุรกิจที่ไม่ซื่อสัตย์
ไม่น่าแปลกใจ…
ในที่สุดเขาก็เข้าใจทุกอย่าง
“เรียกแม่ของเจ้ามา “ซูฮ่าวพูดอย่างไร้หนทาง
“น่าเสียดาย นี่คือเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน”หยางซื่อซีแสดงท่าทางเขินอาย
“เจ้าเชื่อไหมว่า ข้าจะเจ้าเปลื้องผ้าแล้วโยนเจ้าออกไป”ซูฮ่าวกล่าวประชดประชัน
“เจ้าสามารถเปลื้องผ้าข้าได้ แต่ทําไมต้องโยนมันทองด้วย “แก้มของหยางซือชีเปลี่ยนเป็นสีดอกกุหลาบ
ซูฮ่าว”…“
“ตกลง ข้าจะเรียกเธอมา”
เมื่อเห็นว่าซูฮ่าวไม่เคลื่อนไหวเหมือนภูเขา หยางซือซีก็ทําได้เพียงแบะปากแล้วตะโกน”แม่มีคนเรียกท่าน”
“โอ้เฒ่าหวัง เจ้าพูดอะไร? อะอ้าว…”
เสียงของหยางซือชิงกังมาจากด้านนอกของประตู ใบหน้าของซูฮ่าวเปลี่ยนเป็นมืด เธอยังแสดงอยู่ได้อีก? ทําไมเขาถึงไม่เคยรู้ว่าครูประจําชั้นของเขานั้นไม่มีศีลธรรม?
“แม่เข้ามาสิ”หยางซือซีพูดหมดหนทาง
“โอ้กําลังไปเมื่อประตูเปิดออกหยางซือชิงก็เดินเข้ามา เธอมองไปที่ซูฮ่าวด้วยสีหน้าแปลกๆ”แค่นาทีเดียว เจ้าไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”
หน้าผากของซูฮ่าวกระตุก
หยางซือซีหัวเราะลั่นและยิ้มให้กับซูฮ่าว”ไม่ได้เจอกันสองปี เจ้าไปไกลกว่าที่คิด”
“คุณครู” ซูฮ่าวเดินไปพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่น”ตราบใดที่คุณหยุดเยาะเย้ยข้า ข้าคงจะสบายดี”
“ข้าจะทําเช่นนั้นได้อย่างไร”หยางซือชิงยิ้มแล้วหยุดลงครู่หนึ่ง”เขาขอให้เจ้ามา
ซูฮ่าวตกตะลึงและเข้าใจทันที แม้ว่าอาจารย์ของเขา จางซิงเตี่ยนปฏิเสธที่จะพูดแต่ด้วยความเฉลียวฉลาดของครูประจําชั้น หยางซือชิง ของเขานั้นมันจะซ่อนไปจากเธอได้อย่างไร ลืมเรื่องอื่นๆ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในเมืองเจียงเหอในอดีต เธอย่อมรู้แล้วว่าจางซงเตี่ยนอยู่ที่นี่! ยังคิดที่จะเก็บมันไว้เป็นความลับอีกหรอ?
ซูฮ่าวเงียบเพื่ออาจารย์ของเขาหลายนาที
จากฉากก่อนหน้านี้เขาสามารถบอกได้ว่าอาจารย์ของเขาถูกบีบเค้น…แม่และลูกสาวคู่นี้มีบุคลิกที่เหมือนกันทุกประการ ชายธรรมดาคนไหนจะสามารถควบคุมตนเองได้
“อืม”ซูฮ่าวพยักหน้า
“ถ้างั้นมันก็เยี่ยมไปเลย ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ”หยางซือชิงยิ้มอย่างเฉยเมย
“ตกลง”สีหน้าของซูฮ่าวคล้ายแสดงการขอโทษ
“แม่ ข้ายังอยากคุย…“หยางซือชีขัดจังหวะ ซูฮ่าวจับไปที่หน้าผากของเธอและไม่ว่าเธอจะดิ้นรนแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ จากนั้นเขาก็พูดอย่างไร้หนทางว่า”เด็กน้อยไม่ว่าเจ้าจะเป็นเทพธิดาแห่งชาติ เฉินซี หรือ กลยุทธ์สาวบริสุทธิ์ ในสายตาของข้า เจ้าก็เป็นโลลิ่น้อยอยู่ดี เข้าใจไหม”
ซูฮ่าวรู้สึกว่าเขาจําเป็นที่จะต้องบอกเธอให้ชัดเจน
ในอดีตเพียงลูกสาวของครูประจําชั้นของเขาเขาก็แทบจะไม่ทนแล้ว มาตอนนี้ด้วยความจริงที่ว่าเธอเป็นลูกสาวของอาจารย์ของเขา… ตัวตนสองตัวตนนี้ ทําไมเขาต้องปกป้อง
โดยไม่คาดคิดโลลิน้อยที่พยายามต่อต้านก็ยอมจํานน
“เข้าใจแล้วเธอก้มหัวลงและกุมคอเสื้อของเธออย่างอายๆ”ข้าเข้าใจ ข้าจะเป็นโลลิน้อยของเจ้าไปตลอดกาล ข้าเกลียดเจ้า เจ้ายังกล้าปฏิเสธว่าเจ้าไม่ได้เป็น โลลิคอน.. “
ซูฮ่าวหนีไปอย่างอับอาย
เขารู้สึกว่าเขาจะไม่สามารถหลบหนีไปจากการถูกเรียกว่าโลลิคอนได้ในชีวิตนี้ของเขา แต่ต้องบอกเลยว่า เขาได้เห็นแล้วว่าสาวน้อยที่มีรูปร่างที่ดีในอดีต และเมื่อไม่ได้เห็นเธอเป็นเวลาสองปี เธอได้เติบโตขึ้น..
เดี๋ยวก่อน เขากําลังคิดอะไรอยู่?
ซูฮ่าวส่ายหัวขับไล่จิตใจที่ยุ่งเหยิงของเขา ก่อนที่จะพูดกับหยางซื้อซึ่งเกี่ยวกับเรื่องจริงจัง
“ข้าคิดว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง “หยางซือชิงวิเคราะห์อย่างใจเย็น” ซือซีโด่งดังมากในตอนนี้ แต่ยังไม่ถึงจุดที่จะให้คนระดับสูงของสหพันธรัฐหรือแม้แต่เอสเปอร์โลกอยากพบเธอด้วยตัวเอง! ดังนั้นข้าจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นอกจากนี้ยังเป็นคนของตระกูลจาง”
“ข้าจะปกป้องซือซี”ซูฮ่าวยิ้มบางๆ
“เขาเป็นเอสเปอร์โลก เจ้าไม่มีปัญหาหรือ”หยางซือชิงเป็งห่วง
“เอสเปอร์โลก”ซูฮ่าวเยาะเย้ย ดวงตาของเขาเปล่งประกายอย่างเย็นชา”แม้ว่าจะเป็นเอสเปอร์โลก ถ้าเขากล้าท่าร้ายคนที่ข้ารัก ข้าจะต้องลอกหนังโดยไม่ให้เขาตาย!”
ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย
บางทีผมก็ไม่รู้จะใช้ ฉัน หรือ ข้า ดี ถึงมันจะเป็นยุคอนาคต แต่ในบทนําคนแต่งเขาเกริ่นมาว่า คนยุคนี้จะใช้คําโบราณ