มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 735
“เลออน! โอ้ ฉันแค่บังเอิญพบกับเพื่อนร่วมชั้นของฉันน่ะ”
ไซลาโบกมือให้เลออนอย่างรักใคร่ อย่างชัดเจน เขาคือแฟนของเธอ
ในขณะนั้นวินซี่ก็พูดขึ้นมา “ไซลา เธอพูดว่าเธอมีตั๋วเข้าอีกใบเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เหรอ? เฮ้ บางทีพวกเราสามารถมอบมันให้เจอรัลด์ได้นะ พวกเราไม่ได้พบกันและกันมานานหลายปีแล้ว ฉันคิดว่าพวกเราสามารถนั่งด้วยกันและพูดคุยเกี่ยวกับวันวานของพวกเรา!”
“นี่…” ไซลาหลบสายตาเธอ “ก็ได้ งั้นพวกเราจะให้เจอรัลด์ไปด้วย พวกเราสามารถพาเขาไปด้วยเพื่อที่เขาจะได้ลิ้มรสของชีวิตที่ดีได้!”
“เจอรัลด์ พวกเราจะให้ตั๋วกับนาย มากับพวกเราสิ!”
ไซลากล่าว
“ใช่ ไปกันเถอะ นายไม่มีอะไรให้ทำใช่ไหม?”
วินซี่ดึงแขนของเจอรัลด์และพูดขึ้นมา
“ก็ได้!”
เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย และตกลงที่จะไป
ถ้าไซลาเป็นคนเดียวที่เชิญเขา เขาก็คงจะปฏิเสธพวกเขาไปในทันทีแน่
แต่เขามีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับวินซี่ นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็กำลังรอการอัปเดตจากลูกน้องของเขา เขาอาจไปสนุกในระหว่างการรอเช่นกันก็ได้
พวกเขาขึ้นลิฟต์ไปด้วยกันและตรงไปยังชั้นสองของโรงแรม
มีห้องโถงขนาดใหญ่อยู่ห้องหนึ่ง
มันจึงถูกใช้ไปในทางการจัดงานสังสรรค์ หรืองานปาร์ตี้ต่าง ๆ
สถานที่แห่งนี้ก็ถือว่าเป็นโรงแรมระดับไฮด์เอนในเขตโฮเวิร์ด
ทุกคนแสดงตั๋วเข้าของพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในห้องโถงกัน
มีผู้คนอยู่มากมาย
มันดูเหมือนว่าจะเป็นงานเลี้ยงประเภทหนึ่งที่จัดขึ้นก่อนการเริ่มต้นของโครงการใหญ่บางอย่าง
อย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งที่เจอรัลด์เข้าใจจากการอธิบายสั้น ๆ ของไซลา
พูดง่าย ๆ ถ้าไม่มีเงินหรือความสัมพันธ์ที่เหมาะสม ผู้ชายธรรมดา ๆ ทั่วไปจะไม่มีวันได้เข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้แน่
แฟนของไซลา เลออน เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมเช่นนี้อย่างกับนิ้วก้อยกับหัวแม่มือเลยทีเดียว
เขารู้จักผู้เข้าร่วมหลายคน หลังจากเขากล่าวทักทายเพื่อนของเขา เขาก็นั่งลงกับโต๊ะ
“นายกำลังทำอะไร?” ไซลาถาม
เจอรัลด์นั่งลงข้างวินซี่และเลนนาร์ด
“เธอหมายความว่ายังไงว่าฉันกำลังลังทำอะไรอยู่?”
เจอรัลด์ส่ายหัวของเขาและยิ้มอย่างขมขื่น
“นาย! ไปนั่งตรงนู้นสิ! นายคิดว่านายมีสิทธิ์ที่จะนั่งที่นี่หรือไง?”
ไซลาเริ่มทำตัวแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในห้องโถง มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดมากในท่าทางของเธอที่มีต่อเจอรัลด์
แม้ว่านี่คือข้อเท็จจริงที่เธอเป็นคนให้ตั๋วเข้ากับเขาก็ตาม
จากนั้นเจอรัลด์ก็หันไปยังทิศทางที่ไซลากำลังชี้ไป โต๊ะนั้นอยู่ในมุมหนึ่ง และผู้คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็อาจจะเป็นคนขับรถหรือเลขาของเหล่าผู้ร่วมงาน
อย่างชัดเจน ไซลารู้สึกว่าเจอรัลด์ไม่มีสิทธิ์ที่จะนั่งโต๊ะเดียวกันกับเธอได้
แต่อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของไซลาได้ดึงดูดความสนใจของผู้เข้าร่วมที่กำลังยืนอยู่รอบ ๆ เขากำลังถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าคนทั้งหลาย และมันน่าอับอายสำหรับเขาอย่างเห็นได้ชัด
วินซี่กลายเป็นค่อนข้างกระวนกระวายใจขึ้นมา และเธอก็อยากจะโน้มน้าวไซลาให้หยุดให้สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่
แต่เจอรัลด์ไม่ต้องการทำให้วินซี่ตกอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก เขาหัวเราะอย่างขมขื่นครั้งหนึ่งก่อนที่เขาจะไปที่โต๊ะนั้น
“ไซลา เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย? เธอปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างปกติดีก่อนที่พวกเราจะมาที่นี่กัน แต่ทำไมเธอถึงทำให้เขาขายขี้หน้าต่อหน้าทุกคนด้วยล่ะ?” วินซี่ถามด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล
“ถูกต้อง ฉันต้องการทำให้เขาขายหน้าต่อหน้าทุกคน ฉันต้องการให้เขาประสบกับเรื่องแบบนั้นบ้าง!”
ทันทีทันใดนั้น ไซลาก็เริ่มจ้องไปที่เจอรัลด์อย่างเย็นชา
“ทำไมล่ะ? เจอรัลด์ไม่ได้ทำให้เธอขุ่นเคืองใจหรอกใช่ไหม? อย่าบอกฉันนะว่ามันเป็นเพราะเรื่องขี้ปะติ๋วนั่นจากเมื่อก่อน!”