ตอนที่ 106: หย่า โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนพูดออกไป คนในบ้านฉุกคิด ใช่แล้ว อยากจะรู้เรื่องของช่างเหลียนว่ามีเรื่องอื้อฉาวมาก่อนหรือเปล่า ไปสืบเอาแถวบ้านเธอก็รู้แล้ว ถ้าช่างเหลียนทำจริง ไม่มีทางที่จะสืบไม่เจอ คนหนึ่งไม่พูด ไม่ได้หมายความว่าทั้งหมดจะไม่พูด อีกอย่างมีหลายคนที่ชอบนินทา ไม่มีทางที่ถามไม่ได้แน่
ช่างเหลียนอึ้งไป เธอนั่งอยู่บนพื้นมองเฉินเยี่ยนด้วยความอึ้ง นัยน์ตาเธอแดง แต่ไม่มีน้ำตา เธอลืมไปแล้ว เรื่องนี้มีไม่น้อยคนที่รู้ ไม่อย่างนั้นตอนนั้นเธอไม่มีทางเลือกแต่งงานที่ไกลอย่างนี้ แค่คนบ้านเฉินไปสืบมา ต้องสืบได้แน่นอน เรื่องนี้เธอไม่สามารถโบ้ยได้แล้ว
ถ้าคนบ้านเฉินรู้เรื่องที่เธอเคยทำเมื่อก่อนจะยังต้องการเธอไหม? ถึงแม้บ้านเฉินจะไม่ดียังไง แต่อยู่บ้านเฉินเธอพูดคำไหนคำนั้น ทุกคนต่างยอมเธอ ออกจากบ้านเฉินแล้วเธอจะทำยังไง?
“เป็นเพราะเธอ! ทั้งหมดเป็นเพราะเธอทำร้ายฉัน ถ้าไม่ใช่ว่าเธอแส่เรื่องมาก พี่ชายเธอจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง? เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เพราะเธอเรียกคนมาจับชีพจรฉันให้ได้ เธอทำร้ายฉัน เธอทำฉันจนเป็นแบบนี้ ฉันจะสู้กับเธอ จะฉีกเธอ”
สายตาช่างเหลียนมีแววอาฆาต ไม่รู้เธอเอาแรงมาจากไหน เธอกระโดดขึ้นมาจากพื้นแล้วพุ่งตรงไปยังเฉินเยี่ยน เธอต้องการจะข่วนหน้าเฉินเยี่ยน เธอจะฆ่าเฉินเยี่ยน เพราะเธอคิดว่าเฉินเยี่ยนจงใจทำร้ายเธอ
เฉินเยี่ยนยังไม่ได้ขยับเลย หวางนิวก็ดึงช่างเหลียนไว้ เธอปฏิกิริยาไวที่สุดในบรรดาคนที่นี่ เร็วกว่าเฉินกุ้ย เธอกระชากช่างเหลียนมา ดึงผมช่างเหลียนแล้วตบหน้าช่างเหลียนหนึ่งที พูดด้วยความโกรธ “เธอยังกล้ามาตีลูกสาวฉัน? เธอมีสิทธิ์อะไรมาตีเยี่ยนจื่อ! ตัวเธอมันไม่ได้มีค่า ทำเรื่องน่าไม่อายแบบนี้ แล้วยังมีหน้ามาตีคนอื่น เธอขายขี้หน้าหรือเปล่า! วันๆ บ่นที่บ้านว่านี่ไม่ดี นั่นก็ไม่ดี ฉันยังไม่พูดอะไร เธอกับแม่เธอมาโวยวายบนเราต้องแยกบ้านกัน ฉันก็ยังไม่ได้อะไรเธอเลย เธอทำให้ครอบครัวของเราอยู่ดีๆ มาโดนเธอทำจนไม่เป็นครอบครัว ทำให้พี่น้องต้องแยกกัน ก่อนเธอยังไม่เข้ามาในบ้าน พวกเขาเป็นแบบนี้ที่ไหน ตอนนี้ยังจะกล้าลงมืออีก ฉันจะตีเธอนังหน้าด้าน!”
หวางนิวด่าไปก็ตีช่างเหลียน ช่างเหลียนจะตอบโต้ แต่เธอโดนหวางนิวดึงผม เธอหมดโอกาส ทำได้แค่ร้องเจ็บไม่หยุด
เฉินเยี่ยนและเฉินเวยจ้องมองตาโต คิดไม่ถึงว่าแม่ของพวกเขาจะดุเดือดเพียงนี้ เมื่อก่อนช่างเหลียนทำไม่ดีกับแม่สามีของตัวเองคนนี้ หวางนิวไม่เคยพูดจาไม่ดีเลย อย่าว่าแต่ลงมือเลย วันนี้น่าจะโกรธจัดมากจริงๆ
หวางนิวโกรธจริง เธอแต่งเข้ามาบ้านเฉิน ยายของสามี ซึ่งก็คือยายของเฉินเยี่ยนดีกับเธอมาก เธอกับคุณยายไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ยายดีกับเธอเหมือนลูกสาวแท้ๆ เธอสาบานในใจ อีกหน่อยเธอหาภรรยาให้ลูกชาย จะต้องเป็นภรรยาที่ดีดูแลลูกชายเหมือนคุณยาย คนในบ้านอยู่กันอย่างสงบ ถึงแม้ชีวิตความเป็นอยู่จะไม่ได้ อย่างน้อยก็ไม่โกรธกัน ดังนั้นพอช่างเหลียนเข้ามาในบ้าน ถึงแม้ยายจะไม่พอใจ ยายก็ไม่เคยด่าช่างเหลียนมาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลงมือ
วันนี้เกิดเรื่องแล้วเกิดเรื่องอีก เรื่องหักมุมเหลือเกิน สมองเธอมึนไปหมดแล้ว เธอยังไม่ทันตอบโต้ได้ทัน ช่างเหลียนจะมีตีลูกสาวเธอ เธอจะทนได้ยังไง! อีกอย่างลูกสาวเธอก็ไม่ได้ผิดด้วย ในความคิดเธอ ลูกสาวเธอ ลูกชายเธอเป็นคนดี ช่างเหลียนแต่เดิมไม่ดีอยู่แล้ว แล้วยังทำจนครอบครัวเป็นแบบนี้ ดังนั้นตอนนี้ในหัวหวางนิวโทษไปที่ช่างเหลียน ลงมือก็ไม่ยั้ง เอาความโกรธที่กักเก็บไว้หลายปีมานี้ลงที่ช่างเหลียนทั้งหมด
เฉินกุ้ยเห็นภรรยาโดนแม่ตัวเองตี ในใจเขาไม่รู้ว่ารู้สึกอย่างไน เขาก็อยากจะลงมือ แต่ว่าแม่ลงมือไปแล้ว ช่างเหลียนโดนแบบนั้นแล้ว เขายังจะลงมือได้เหรอ?
“แม่ พอแล้ว ไม่ต้องตีแล้ว”
ฝั่งเฉินเยี่ยนเขาไปดึงหวางนิวมา หวางนิวยังโกรธอยู่ ถ้าตีจนช่างเหลียนเป็นอะไรไปจะไม่ดี
หวางนิวด่าอีกหลายประโยค ปล่อยมือด้วยความโกรธ
เฉินจงตบบ่าเฉินกุ้ย ให้สัญญาณว่าเรื่องนี้ตัวเขาต้องเป็นคนจัดการ
เฉินกุ้ยคิดแล้วมาที่ข้างตัวช่างเหลียน เวลานี้ผมช่างเหลียนยุ่งเหยิงเหมือนรังนก ครึ่งซีกหน้ามีรอบเล็บข่วนแดงอยู่ กระดุมชุดผ้าฝ้ายก็โดนดึงจนหลุด ดูท่าทางจนตรอกมาก แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก หวางนิวไม่สามารถตีจนเธอเป็นอะไรได้ ทำได้แค่ตบไม่กี่ฉาด กระชากผม และข่วนไปไม่กี่ที
เฉินกุ้ยเห็นช่างเหลียนบาดเจ็บ สายตาช่างเหลียนเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอโกรธซุยหมิง โกรธแม่ซุยหมิง โกรธภรรยาซุยหมิง โกรธเฉินกุ้ย โกรธเฉินเยี่ยน โกรธคนในบ้านเฉินทุกคน เธอคือว่าตัวเธอเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด แต่พวกเขาก็ยังมาแกล้งเธอ พวกเขาต้องตาย!
เห็นเฉินกุ้ยกำลังมองเธออยู่ ช่างเหลียนยื่นมือออกไป เธอจะตบเฉินกุ้ย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เรื่อง มองดูภรรยาตัวเองโดนคนรักแกยังไม่ยอมขยับ เขาไม่ใช่ผู้ชาย เขาควรจะลากคนที่ตีเธอออกไปจัดการอย่างโหดเหี้ยมให้ตัวเอง เขายืนดูตัวเองโดนตีได้ยังไง? ช่างเหลียนโมโห เธอจะตีเฉินกุ้ยเพื่อระบายอารมณ์ เธอจะข่วนเฉินกุ้ย ให้เฉินกุ้ยเอาสิ่งของทั้งหมดมา เอาทุกสิ่งอย่างที่เธอโดนกระทำมาระบายกับเฉินกุ้ย
เดิมทีถึงแม้เฉินกุ้ยจะโกรธ แต่เห็นช่างเหลียนเป็นแบบนี้ ใจเขายังรู้สึกเห็นใจและสงสาร แต่ช่างเหลียนตบมา ทำเอาฟางเส้นสุดท้ายของเฉินกุ้ยขาด เขาจับแขนช่างเหลียนแน่น เมื่อก่อนเขาทนช่างเหลียน เพราะเขาเห็นช่างเหลียนเป็นภรรยา ไม่สนว่าเขาจะปกป้องภรรยายังไง แต่ตอนนี้เป็นแบบนี้ เขาและช่างเหลียนดูแล้วไม่น่าจะไปรอด เขาจะไม่ทนช่างเหลียนแล้ว
“คุณก็จะตบผมอีกหรือ? ช่างเหลียน ถึงตอนนี้แล้วเขายังคิดจะลงมือกับผม? ใช้ผมเป็นที่ระบายอารมณ์?”
เฉินกุ้ยถามช่างเหลียนตรงๆ เสียงไม่ดังมาก แต่ฟังแล้วได้ยินถึงความเย็นชาอยู่ในคำพูด
ช่างเหลียนอึ้งไป เธอไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มสีหน้าเยือกเย็นคนนี้คือสามีตัวเอง ทำไมเขาถึงมองตัวเองแบบนี้?”
“ช่างเหลียน คุณฟังผมให้ดี ในเมื่อคุณดูถูกพวกเรา ดูถูกบ้านเฉินของพวกเรา คิดว่าแต่งงานกับผมทำให้คุณลำบาก งั้นก็ได้ เลยปีใหม่แล้ว เราสองคนหย่ากัน คุณกลับไปที่บ้านพ่อแม่คุณ ปีใหม่แล้วผมจะไปรับคุณทำเรื่อง ผมก็ไม่ต้องการภรรยาเช่นคุณเหมือนกัน”
ในที่สุดเฉินกุ้ยก็พูดออกมา พูดออกมาแล้วเขารู้สึกโล่งใจ แต่ก็ยังมีความผิดหวังอยู่
“คุณ คุณไม่ต้องการฉันแล้วจริงหรือ?”
ช่างเหลียนไม่อยากจะเชื่อ เธอตัวสั่นขึ้นมา เธอคิดว่าน่าจำมาก เมื่อก่อนเธอเคยคิด ถ้าเธอได้เจอคนที่ดีกว่า เธอจะต้องไปจากบ้านเฉินแน่ ไปมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แต่ก่อนหน้านี้เธอต้องมีคนที่ดีกว่าก่อน ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอไม่มีทางเดินอื่น เธอไปจากบ้านเฉินไม่ได้ อีกอย่างแค่เธอช่างเหลียนไม่ต้องการคนอื่น คนแบบเฉินกุ้ยมีสิทธิ์อะไรไม่ต้องการเธอ? เธอรับไม่ได้
เฉินกุ้ยไม่ลังเลเลย เขาพยักหน้า ตอนนี้เขารับช่างเหลียนไม่ได้แล้วจริงๆ โดยเฉพาะพอคิดว่าช่างเหลียนเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น มีลูก ศีรษะเขาเหมือนจะระเบิดออกมา เขาทนไม่ไหวอยากจะหย่ากับช่างเหลียนตอนนี้เลย แต่จะปีใหม่แล้ว ยังไงก็ต้องให้ผ่านปีใหม่ไปก่อนค่อยทำเรื่องหย่า ดังนั้นเขาจึงพูดว่าหลังปีใหม่
เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร ที่จริงเธอไม่ได้ชอบการหย่าร้าง และเธอก็ไม่ชอบเข้าไปยุ่งเรื่องความสัมพันธ์ของคนอื่น แต่ช่างเหลียนทำแบบนี้ เธอเห็นใจไม่ไหว ถ้าช่างเหลียนรู้จักประพฤติตัว ถึงแม้เธอจะมีอดีตที่ไม่ดี เธอเชื่อว่าบ้านเฉินก็คงไม่ไม่ต้องการเธอ ไม่ทำไม่ดีกับเธอ แต่ที่ช่างเหลียนทำ ตอนนี้ไม่มีใครสักคนในบ้านเฉินชอบเธอ เกรงว่าการหย่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
——–