บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 793
เขาเข้าหาเธออย่างรุนแรง ขณะที่เขากดเมเดลีนไว้ข้างใต้ตัวของเขาแน่น ออร่าที่แข็งแกร่งของเขาก็ปกคลุมและกักขังเธอ
อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่ได้ตื่นตระหนก เธอคว้ามือของเฟลิเป้อย่างใจเย็นและจ้องเขาตอบด้วยสายตาที่เฉียบคม
“เฟลิเป้ นายจะพอใจหลังจากที่ได้ทำลายความประทับใจของฉันที่มีต่อนายไปโดยสิ้นเชิงอย่างนั้นเหรอ?”
“ถ้านายคิดว่าจะเอาชนะเจเรมี่ด้วยการได้ฉันมาโดยวิธีนี้ อย่างนั้นแล้วฉันจะบอกนายไว้นะ นายจะไม่มีวันเอาชนะเข้าได้ เพราะฉันรักเขาตั้งแต่แรก ฉันมีเขาเป็นผู้ชายคนเดียวในใจของฉัน!”
เฟลิเป้เม้มปากบาง ๆ ของเขาและขมวดคิ้วแน่นขึ้นพร้อมกับฟังคำพูดของเมเดลีน
เมื่อเห็นว่าเฟลิเป้ไขว้เขวในความคิดเล็กน้อย เมเดลีนจึงผลักเขาออกด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี
ทันใดนั้น เฟลิเป้ก็ได้สติ เขารีบคว้าเอวของเมเดลีนและกดเธอให้อยู่ใต้ตัวเขาอีกครั้ง “ผมจะไม่ให้เจเรมี่มีโอกาสได้ตัวคุณอีก เอวลีน คุณเป็นของผม”
ดวงตาของเขาเริ่มเป็นสีแดง ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นปีศาจที่สูญเสียความมีเหตุผลไป เขาทึ้งเสื้อโค้ทของเธอให้เปิดออกและก้มหน้าลงมาที่หน้าของเธอโดยไม่ได้คำนึงถึงความปรารถนาของเมเดลีนเลย
“อย่ามาแตะตัวฉัน เฟลิเป้! นายมันบ้าไปแล้วจริง ๆ!” เมเดลีนขัดขืนด้วยแรงทั้งหมด ท่ามกลางความโกลาหล เธอดึงผ้าผูกผมที่ข้อมือของเฟลิเป้โดยไม่ได้ตั้งใจ
เฟลิเป้ดูอึ้งเมื่อเขาเห็นผ้าผูกผมสีเขียวมิ้นต์นั่น
ทันใดนั้น เมเดลีนก็กำคอเสื้อของเธอเข้าด้วยกันไว้แน่นและหนีออกจากอ้อมกอดที่คุมขังของเฟลิเป้
เมื่อได้ยินเสียงเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบของเมเดลีนกำลังจะหนีไป จากนั้นเฟลิเป้ก็ค่อย ๆ ได้สติ
อย่างไรก็ตาม แทนที่จะหยุดเมเดลีน เขากลับนั่งบนเตียงและมองที่ผ้าผูกผมนั้นด้วยความงุนงง
เขาเงยหน้าและมองไปที่กองรูปภาพบนโต๊ะข้างเตียง อย่างไรก็ตาม หัวใจของเขาก็เริ่มเจ็บปวด
จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขารู้สึกไม่ค่อยชินกับมัน เขาไม่ชินกับการที่ไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นที่บอกว่าเธอชอบเขาและคอยจะมาทำให้เขาสบายใจเมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี
เคธี่มักจะเป็นคนแรกที่ปรากฏตัวขึ้นทุก ๆ ครั้งที่เขาอารมณ์ไม่ดี เธอจะทนต่อสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจและปฏิเสธ แล้วเข้าหาเขาด้วยรอยยิ้มบนหน้า
“ทำไมเธอต้องตายด้วย? ทำไมกัน?” เฟลิเป้หลับตา ‘เธอบอกว่าเธอจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ทำไมเธอถึงยอมแพ้กลางทางล่ะ?’
เขาถามกับตัวเอง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ได้คำตอบกลับมา
…
วันต่อมา
เมเดลีนตามเฟลิเป้ไปที่สนามบินเกลนเดล
เธอทำแบบนั้นเพราะเธอไม่มีทางเลือก แต่ยังคงมีความสุขแฝงเร้นอยู่ในหัวใจของเธอ
เพราะว่าลิเลียนยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ
ลูกสาวของเธอกับเจเรมี่ยังไม่ตาย
เฟลิเป้เดินจากไปเมื่อพวกเขาเข้าไปอยู่ในห้องรับรองวีไอพี มีบอดี้การ์ดสองคนดูแลการสนทนาทางวิดีโอระหว่างเมเดลีนและลิเลียน
ในขณะเดียวกัน เจเรมี่ก็รู้ว่าเมเดลีนกำลังจะขึ้นเครื่องบินและออกไปในวันนั้น ดังนั้นเขาจึงรีบไปหาเธอพร้อมกับแจ็คสัน
เมื่อเขามาถึงในที่ไม่ไกลจากห้องรับรองวีไอพี เขาเห็นว่าเมเดลีนกำลังคุยกับใครบางคนด้วยรอยยิ้มที่สดใส
จู่ ๆ หัวใจของเจเรมี่ก็เจ็บปวดเมื่อเขาเห็นสีหน้าที่มีความสุขของเมเดลีนซึ่งออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอ
ไม่มีท่าทีของการหมดหนทางจากการถูกบังคับหรือข่มขู่บนสีหน้าของเธอเลย มีแค่รอยยิ้มที่สดใสเท่านั้น
‘ลินนี่ คุณมีความสุขจริง ๆ ใช่ไหม?’
‘ตลอดเวลาที่ผ่านมาและแม้แต่การแสดงความรักของเราในคืนนั้น ทั้งหมดก็เพื่อทำให้ฉันรู้สึกเศร้าในตอนนี้ใช่ไหม?’
“พ่อฮะ ทำไมเราไม่ไปต่อล่ะครับ? แม่อยู่ในห้องนั้น” แจ็คสันชี้ไปที่ห้องรับรองวีไอพี
เจเรมี่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ ดังนั้น เขาจึงเดินตรงไปที่ห้องรับรอง
ทันทีที่เขามาถึงประตู เขาก็ถูกเฟลิเป้ที่จู่ ๆ ก็โผล่มาหยุดเอาไว้
เมื่อบอดี้การ์ดด้านในได้ยินเสียง พวกเขาจึงรีบตัดสายสนทนาทางวิดีโอระหว่างเมเดลีนและ
ลิเลียนทันที
เมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก แต่เธอได้ยินเสียงของเจเรมี่
จังหวะการเต้นของหัวใจเธอระส่ำระส่าย เธออยากจะออกไป แต่ถูกบอดี้การ์ดหยุดไว้