TQF:บทที่ 528 ทุกคนเป็นห่วง ฐานหลักวิหารสวรรค์ (1)
“คุณหนู ท่านลืมแล้วเหรอ ข้าเคยบอกท่านว่าข้าสามารถฉีกมิติออกได้ ตอนนี้ขอแค่เราพักผ่อนให้พลังฟื้นฟู แล้วเพิ่มพูนวิทยายุทธขึ้นไป ถึงตอนนั้นเราไปหาคุณชายกัน” หยูเฮงกล่าวเรียบๆ
ฉีกมิติออก
ได้ยินความสามารถนี้อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ตะลึงไป
ฉีกมิติออกได้ ก็หมายความว่าหลังจากนี้อยากจะไปจากผืนดินนี้เมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นจะต้องบรรลุเป็นปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์ ถ้าอยากออกใครก็ห้ามไม่ได้
ต่อให้กฎแห่งฟ้าดินไม่สมบูรณ์ก็ไม่สำคัญแล้ว
ที่สำคัญคือเขาเองก็มีโอกาสไปจากผืนดินนี้
คิดมาถึงตรงนี้ ต่อให้เป็นปีศาจที่เฒ่าที่อยู่มานับร้อยปีก็อดตื่นเต้นไม่ได้
ตรงกันข้าม เมื่อเฉิงเสี่ยวเสี่ยวได้ฟังที่หยูเฮงพูดกลับมีท่าทีเรียบเฉย เพราะครั้งที่แล้วหยูเฮงก็เคยพูดไปแล้ว เพียงแต่นางเผลอลืมไปก็เท่านั้น
ตอนนี้สำหรับนางแล้วเป็นข่าวดีแน่ๆ
การมีความหวังนี้ทำให้ใจที่เหี่ยวเฉาของนางถูกรดน้ำวิเศษรดให้มีชีวิตอีกครั้ง เกิดพลังชีวิตขึ้นอย่างมากมาย แม้แต่สีหน้าของนางก็ดูดีขึ้นด้วย
“งั้นก็ดี” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพึมพำเบาๆ ในหัวนึกถึงแต่ภาพของเขา นึกถึงความสง่างามของเขา
ตาของหยูเฮงเป็นประกาย พูดต่อ “คุณหนู พวกเราต้องรีบเพิ่มระดับวิทยายุทธในไม่กี่เดือนนี้ให้ได้ ยิ่งสูงยิ่งดี ข้าเชื่อว่าถ้าพวกเราออกจากที่นี่ไปผืนดินอื่น วิทยายุทธของพวกเราต้องอยู่ระดับต่ำที่สุด ถึงเวลานั้นต่อให้เราอยากจะหาคุณชายก็คงต้องลำบากมากแน่ๆ”
“ถูกต้อง วิทยายุทธของเสี่ยวเสี่ยวอยู่ตอนกลางของระดับก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ ตอนที่จะไปจากที่นี่อย่างน้อยๆก็ต้องบรรลุปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์ ไม่อย่างนั้นการไปอยู่ที่อื่นมีแต่จะโดนข่มเหง”
คำพูดของอาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ทำให้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหวนนึกถึงความทรงจำอันเจ็บปวด ถ้าไม่ใช่เพราะระดับวิทยายุทธของนางต่ำเกินไป จะโดนนังผู้หญิงชุดแดงนั่นรังแกจนเงยหน้าไม่ไหวแบบนี้ได้อย่างไรกัน
ฝึกฝน ตั้งแต่นาทีนี้ไปต้องเก็บตัวฝึกฝน
เพื่อไม่ให้ทุกคนเป็นห่วง เฉิงเสี่ยวเสี่ยวให้อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ออกไปบอกญาติสหายข้างนอกหน่อย เพื่อไม่ให้ทุกคนเป็นห่วง
ส่วนนางยังไม่อยากออกไป และยิ่งไม่อยากเจอกับความเป็นห่วงจากทุกคนหรือให้ใครมาเศร้าตาม
ความคิดเดียวในตอนนี้ก็คือรีบยกระดับพลัง หวังว่าเมื่อถึงเวลาที่หยูเฮงฉีกมิติออกจะออกจากนี่ได้เร็วที่สุด
ทุกคนเฝ้ารออยู่ที่ห้องรับแขกในตำหนักเถาวัลย์หยกอีกครั้ง
ทุกคนทราบกันแล้วว่าจู่ๆเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็กลับเข้าไปในมิติ เรื่องเป็นอย่างไรกันแน่นั้นไม่มีใครทราบได้ มิติน่ะมีแต่ให้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวอนุญาตให้พวกเขาเข้าไป พวกเขาถึงจะเข้าไปได้ ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นใคร ต่อให้อยากเข้าก็เข้าไปไม่ได้
เพราะฉะนั้นเมื่อทุกคนได้รับข่าวก็รีบมาถึงที่นี่
ทุกคนรอกันครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็มีคนออกมา แต่ที่ทำให้พวกแปลกใจก็คือคนที่ออกมาไม่ใช่เฉิงเสี่ยวเสี่ยว แต่เป็นอาจารย์ปู่วิหารสวรรค์
เห็นการมาของอาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ ทุกคนลุกขึ้นต้อนรับ
อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ย่อมเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาในตอนนี้ดี จึงให้ทุกคนนั่งลง
ไม่ทันที่พวกเขาจะถาม อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์เอ่ยปากก่อน “พวกเจ้าวางใจได้ ยัยหนูเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงไม่ได้เป็นอะไร ตอนนี้พวกนางกำลังตั้งใจฝึกฝนอยู่ เตรียมตัวเพิ่มพูนพลังเพื่อไปจากที่นี่”
“อาวุโส ท่านหมายความว่าเสี่ยวเสี่ยวมีวิธีไปจากผืนดินแห่งนี้หรือ” ฟางซูหยุนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาที่ฉายแววตื่นเต้นมองไปที่เขา
ทุกคนก็มีสีหน้าตกใจเช่นกัน โดยเฉพาะผู้เฒ่าหยิงที่เบิกตาโพลงพลางเอ่ย “อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ คุณหนูออกไปได้จริงหรือ”
“ข้าว่าน่าจะได้” อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์พยักหน้า “จากที่หยูเฮงบอกไว้ ขอแค่นางฟื้นพลังกลับไปถึงช่วงที่ดีสุด นางก็สามารถฉีกมิติออก พายัยหนูเสี่ยวเสี่ยวออกไป ถึงเวลานั้นพวกนางจะไปตามหาซวนซุนน้อย”
“ข้าจะไปกับคุณหนู” ผู้เฒ่าหยิงตะโกนขึ้น มีประกายแห่งความดีใจอยู่ในแววตา ไม่ปิดบังสีหน้าที่เฝ้ารอแม้แต่นิด
ไม่ใช่แค่เขา คนอื่นก็เช่นกัน โดยเฉพาะหรงจิ้งซือ ไม่กี่วันมานี้นางผอมไปมาก เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็มีความหวังขึ้นในแววตา
นางยื่นมือไปดึงสามีโม่อู๋เซอที่อยู่ข้างๆ มองเขาด้วยสายตาขอร้อง สื่อความต้องการได้โดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ย
โม่อู๋เซอเห็นท่าทางแบบนี้ของภรรยาก็ได้แต่ถอนหายใจ เขาเข้าใจดีว่าถึงเวลานั้นนางอยากจะไปตามหาลูกศิษย์ด้วย
พูดกันตามตรง ลูกศิษย์ตัวเองถูกคนอื่นจับไปโดยไม่รู้สาเหตุ ความโกรธและความเจ็บปวดในใจเขามีมากไม่แพ้ใคร พวกเขา 2 สามีภรรยาไม่มีลูก โม่ซวนซุนก็เปรียบเสมือนเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเขา ลูกชายหายไป คนเป็นพ่อจะไม่ร้อนใจและเป็นห่วงได้อย่างไรกัน
ถ้าจะไปจากที่นี่ เรื่องต่างๆของวิหารสวรรค์ก็ต้องฝากฝังให้ดีพวกเขาถึงจะไปได้ อย่างไรซะการจากไปของทั้งเขาและโม่ซวนซุนผู้เป็นเจ้าโถงรุ่นเยาว์วัยที่สุดจะทำให้วิหารสวรรค์เกิดภาวะขาดสืบทอด ถึงเวลานั้นยากจะจัดการ
แต่กับสิ่งที่ภรรยาอยากทำ โม่อู๋เซอไม่ใจแข็งพอที่จะปฏิเสธ อีกอย่างตัวเขาเองก็อยากจะหาลูกศิษย์ที่รักให้เจอ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้จะหลอกหลอนเขาไปทั้งชีวิต
เนิ่นนาน โม่อู๋เซอหันไปพยักหน้ากับภรรยาตัวเอง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะไม่ทำให้ภรรยาตัวเองผิดหวัง ต่อให้เป็นสุดหล้าขอบฟ้าเขาก็ต้องหาลูกศิษย์ตัวเองให้เจอ
แน่นอนว่าคนที่อยากไปออกไปยังมีอีกมาก โดยเฉพาะพวกตาเฒ่าที่อยู่ที่นี่ล้วนอยากไปจากผืนดินนี้หมด พวกเขาก็อยากออกไปดูฟ้าดินข้างนอกนั่นว่าเป็นอย่างไร
—————————————–